#عارفانه #پارت_سی_سه نماز احمدآقا آن گونه بود که ما از بزرگان دین شنیده بودیم. او در نماز عبد ذلیل در مقابل پروردگار جلیل بود. و اگر ایشان در زندگی به مراتب بالای کمال رسید ، به دلیل همین افتادگی در پیشگاه پرودگار بود. در روایات ما نماز را معراج مومن معرفی کرده اند. من به نمازهای خودم که نگاه می کنم اثری از عروج به درگاه خداوند را نمی بینم. اما اعتقاد قلبی من و همه شاگردان احمدآقا این بود که تمام نمازهای ایشان به خصوص در این سال های آخر نشان از معراج داشت! یعنی هر نماز احمدآقا یک پله او را به خدا نزدیک تر می کرد. البته احمد آقا بسیار کتوم بود، یعنی از حالات درونی خودش حرفی نمی زد. اما اگر کسی به وضعیت او به دقت می کرد، حتماً متوجه باطن نورانی اش می شد. من یکبار از خود ایشان شنیدم که حدیث: « نماز معراج مومن است» را خواند. و بعد خیلی عادی گفت: بچه ها باید نماز شما معراج داشته باشد تا حقیقت بندگی را حس کنید. من آن شب اصرار کردم که: احمدآقا آیا این معراج برای شما اتفاق افتاده؟ معمولا در این شرایط به نحوی زیرکانه بحث را عوض می کند اما آن شب بعد از اصرار من سرش را به نشانه تایید تکان داد.