⭕️ مشکل کثرت: واسازی «تصوف» و «طالبان» ✍️ نویسنده: آنیکا اشمدینگ 📓 ناشر: «مرکز برکلی دانشگاه جورج تاون برای دین، صلح و امور جهانی»، در مجموعه مقالات «اسلام، سیاست و آینده افغانستان» 📅 تاریخ انتشار: ۳ نوامبر ۲۰۲۱ 🔹رویارویی بین مقامات #طالبان و جوامع صوفی در دهه ۱۹۹۰ می‌تواند بینش‌هایی را در مورد برخی از مذاکرات پیچیده آینده ارائه دهد. 🔹جوامع صوفی در طیفی مورد مناقشه -از گروه‌های مختلف- وجود دارند، از فقیر تا ثروتمند، از عمل‌گرا تا عالم، از بی‌تفاوت -نسبت به دولت- تا مخالف یا همسو با دولت. همانطور که جایگاه اجتماعی آنها متفاوت است، تجربه آنها در رژیم سابق طالبان نیز متفاوت است. 🔹پیشینه تحصیلی و اجتماعی نسل اول طالبان (در مقایسه با نسل‌های بعدی که عمیق‌تر در رویکردهای سلفی غوطه‌ور بودند) به واسطه چهارچوب آموزشی #دیوبندی و سنت‌های روستایی #مدارس_دینی آنها تحت تأثیر #تصوف بود. 🔹این زمینه‌های اجتماعی-فرهنگی، با گشایشی خاص نسبت به عبادات صوفیانه، در تضاد با منش مبارزان و عالمان غیر بومی طالبان بود که عمدتاً #سلفی و وهابی‌هایی بودند که در طول دوره #جهاد در دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ به #افغانستان آمدند. 🔹از اکثر صوفی‌ها نقل شده است که مجالس #ذکر و مراقبه همچنان در دولت نخست طالبان برگزار می‌شد، در حالی که دولت طالبان نگران نحوه برگزاری این مراسم بود و اینکه آیا با #موسیقی همراه است یا خیر. 👈 متن کامل را در اینجا دنبال کنید. #خلاصه_مقاله @dolatedin