🔸مرحوم حاج آقا اسماعیل دولابی می گوید : 🔹شخصی را سراغ دارم که بیش از چهل سال در طلب امام زمان صلوات الله علیه بود ؛ بعد از چهل سال ریاضت و عبادت به محضر منور حضرت مهدی صلوات الله علیه مشرف شد. 🔹وقتی خدمت آقا رسید از حضرت گلایه عاشقانه کرد: « شما که سرانجام مرا به محضر پذیرفتید، ای کاش یک مقدار زودتر مرا می پذیرفتید و من این همه غصه نمی خوردم و عذاب نمی کشیدم؟ » حضرت فرمودند : اگر زودتر ما را می دیدید از ما نان و سبزی می خواستی! حالا که چهل سال زحمت کشیده ای می فهمی که چه بخواهی... @doolabi

مرحوم حاج محمد اسماعیل دولابی (ره): در ایام سوگواری اهل بیت و خصوصاً امام حسین علیهم السّلام چند شب درون خانه‎تان پرچم یا پارچه‎ی سیاهی بزنید و لباس سیاه به تن بچّه‎ها بکنید و دور هم بنشینید و خودتان چند بیت از همان نوحه‎های ساده‌ی قدیمی‎ بخوانید که به فطرت نزدیک‌تر است و با هم سینه بزنید. آن‎وقت ببینید خدا و اهل بیت علیهم السّلام از فضل و عنایت، با شما و خانواده‎تان چه‎ها می‎کند. کتاب: مصباح الهدي ص ٣٠٦ #محرم #امام_حسین علیه السلام @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی: از مجلس ذکر خدا و اهل‌بیت علیهم‌السلام هیچ‌گاه قصد رفتن نکنید؛ وقتی وارد شدید، طوری باشید که تا قیامت همان‌جا خواهید بود؛ اگر هم بیرون می‌آیید، بدون قصد بروید. @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی: یاد کردن از عزای امام حسین (علیه السلام) چه در خوشحالی، چه در غم، همه وقت شیرین و خوب است. فضا شکاف است. اصلا عزای امام حسین علیه السلام یک تجلی دارد که دیوارهای بسته را می شکافد و باز می کند. کشتی اش خیلی سریع است. آنقدر سرعت دارد که کشتی های دیگر احتیاط می کنند. امير المؤمنين علیه السلام، ائمه علیهم السلام کشتی هایشان را در شریعه نگه می دارند تا کشتی امام حسین علیه السلام بیاید و برود. از بس که سریع می رود. کشتی امام حسین علیه السلام خیلی سریع است؛ یعنی در این دستگاه، زود گناه ها بخشیده می شود و زود خلق را صاف می کنند. تا دل هایشان به گریه می افتد دیگر هیچ چیز برایشان باقی نمی گذارد؛ پاکشان می کند. البته اگر باز حرف بزنند، غیبت کنند، تهمت بزنند، آن چیز دیگریست و اِلّا آن وقت که دلش می شکند، امام حسین علیه السلام یک نوری دارد که مال خداست، آن را در قلب می ریزد. دل شکسته خیلی سریع از گرداب بیرون می آید. آن نور برای قضای حاجات خیلی سریع است. « سَفينَةُ الْحُسَيْنِ اَسْرَعَ ». اسرع یعنی سریع تر. حتى عرض کردم که کشتی های دیگر خودشان را کنار نگه می دارند که این کشتی غرقشان نکند. خیلی با خدا سرعت دارد. 📚کتاب طوبای محبت، جلد پنجم مجلس سوم ص ۹۴ @doolabi

مرحوم حاج‌محمد اسماعیل دولابی: ‏در حدیث قدسی است که خدا می‌فرماید اگر کسی از خواب بیدار شد و وضو نگرفت بر من جفا کرده است و اگر وضو گرفت و دو رکعت نماز نخواند بر من جفا کرده است و اگر نماز خواند و از من چیزی نخواست، بر من جفا کرده است و اگر از من چیزی خواست و من به او ندادم من بر او جفا کرده‌ام؛ این عبارت آخر یعنی ای بنده ی من من جفاکار نیستم. @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی: قبل از بارش باران تندبادی بر می‌خیزد و گرد و غبار زیادی بر پا می‌کند و همه‌ی خس و خاشاک‌ها و آشغال‌ها را از روی زمین جارو می‌کند. اما اگر کمی صبر کنیم، باد آرام می‌گیرد و باران می‌بارد و سپس ابرها کنار می‌روند و هوا لطیف و آفتابی می‌شود؛ آشوب‌ها و نابسامانی‌هایی که در روزگار ما در سراسر جهان پدیدار شده است نزدیک‌تر شدن هوای لطیف و آسمان صاف و آفتابی عصر ظهور را بشارت می‌دهد. ان شاالله @doolabi

🏴 اعمال روز #اربعین ❶ قرائت زیارت امام حسین علیه السلام و زیارت اربعین (که از امام عسکری علیه‎السلام روایت ‌شده که فرمود: یکی از پنج علامت مؤمن زیارت اربعین است) ❷ غسل اربعین و توبه ❸ بعد از نماز صبح ۱۰۰ مرتبه (لاحول ولا قوة الا بالله العلی العظیم) ❹ ۷۰ مرتبه تسبیحات اربعه ❺ بعد از نماز ظهر سوره والعصر و سپس ۷۰ مرتبه استغفار ❻ غروب اربعین ۴۰ مرتبه لا اله الا الله ❼ بعد از نماز عشاء سوره یاسین هدیه به سیدالشهدا حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام 📚 منبع: وسائل الشیعه‌ ج۱۰ ص۳۷۳

سخنان مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی(ره): به برادران و خواهران مومنت حسن ظن داشته باش.تا جایی که بدی از آنها نبینی و اگر چیزی دیدی که در ذهنت خطور بدی کرد، حمل به صحت کن تا جایی که گویی اصلا چنان چیزی از او ندیده ای. اگر توانستی لا اقل به خودت بگو، این یک بدی است و در برابر؛ چقدر خوبی دارد که من از آن خبر ندارم، اگر چنین کردی خدا هم با تو همین طور رفتار میکند. @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی: مرتب به خود بگویید کارهای دنیا درست می‌شود؛ آن را شوخی و بازی بگیرید؛ اما خوب بازی کنید؛ إِنَّمَا الحَيوةُ الدُّنْيا لَعِبٌ (زندگی دنیا منحصراً بازی است) @doolabi

گناه ابلیس این نبود که سجده نکرد گناه ابلیس این بود که در برابر الله ایستاد گفت شما نظرت اینست، من نظرم این نیست اگر کسی معاذالله به اینجا برسد که بگوید اسلام نظرش این است من نظرم این نیست این همان شیطنت ابلیس است ملعون ابدی ست @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی: در حج کسی را دیدم گفت التماس دعا دارم. گفتم التماس دعا یعنی چه؟ گفت یعنی حجی که آمده ام قبول کند. گفتم خودت آن را قبول داری؟ گفت نه. گفتم: «اگر من بگویم قبول کند مرا هم می گیرند. می گویند صاحبش آن را قبول ندارد، آیا تو بیشتر از صاحبش دلت می سوزد.اقلا خودت اول بپذیر که خدا به تو توفیق داده است و تو را به سرزمین مکه آورده است.» نماز می خوانی و عبادت می کنی و خدا را می خوانی بگو الهی شکر. چهار پنج بار الهی شکر بگو تا لااقل شیرینی شکر به لبت برسد. کم کم از خدا ممنون می شوی. دستگاه قلب و جان چنین است. از خدای خود که راضی شدید خدا هم از شما راضی می شود. می شوید راضیه مرضیه. شاکر و مشکور. @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره): یک «عیب ندارد» که مؤمن در برابر مصائب می‌گوید، آتش غم را سرد و همه‌ی غم‌ها را باطل می‌کند. در زمان‌هاي سابق بچه‌ها بازیی می‌کردند به نام «حمومک مورچه داره، بشین و پاشو خنده داره». دنیا همان حمومک است و هیچ‌کس ثابت و برای همیشه نمی‌تواند در آن بنشیند. امروز به آن‌ها می‌گویند پشت میز فلان اداره یا داخل فلان ملک و خانه و... بنشین و فردا می‌گویند پاشو! این نشستن و بلند شدن هر دو خنده دارند. نکند وقتی گفتند بلند شو، محزون و غصه‌دار شوی. قرآن فرمود: «لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَىٰ مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ» [حدید/ 23] تا بر آن‌چه از دستتان می‌رود، غصه‌دار و از آن‌چه به شما داده می‌شود، خوشحال نشوید. امیرالمؤمنین هم فرمود: زهد در بین همین دو جمله‌ی قرآن است. منبع: کتاب مصباح‌الهدی، ص۶۱ @doolabi

من در سال ۱۳۳۴ که به قم آمدم، #علامه_طباطبایی شهرتی داشت. خدمتشان رسیدیم. هوا گرم بود که رفتیم خدمت ایشان. قبلاً اینگونه بود؛ الان اینطور نیست که مثلاً ۷۰ سال پیش هر کسی در منزلش چند عدد مرغ داشت؛ یعنی رسم بود و همه مرغ و خروس داشتند. آن زمان بازار مرغ فروشی نبود که مثلاً اگر مهمان می‌آمد از همین چیزهایی که در خانه است، استفاده می‌کردند و رسم بود. نمی‌خواهم بگویم که یک چیز کم نظیری است. به منزل او که رفتیم یک تراس داشت و در باز بود و این مرغ‌ها گاهی از حیاط می‌آمدند و گاهی که در باز بود، داخل می‌آمدند. آقا ورود مرغ‌ها را که دیدند گفتند اینها اینجا هستند و پیر می‌شوند و می‌میرند. ما این را در فقه خواندیم و در درس هم گفتیم ولی نه ما عمل کردیم نه اساتید ما. آن چیزی که ما در فقه خواندیم و در درس گفتیم و اساتید ما در درس گفتند، این است که حیوانی که خود آدم تربیت کرده است و بزرگ کرده و مواظبت کرده است را نکشید. چرا کارد می‌گذارید زیر گلویش؟ مرغ می‌خواهید از جای دیگر بخرید. این مصلحت نیست. عاطفه اجازه نمی‌دهد. این نهی در دین است و وظیفه رسمی ما است و فقه رسمی ماست. ما هیچ کس را ندیدیم که به این دستور فقهی عمل کند، جز علامه طباطبایی. ایشان فرمود اینها اینجا هستند، خودشان پیر می‌شوند و می‌میرند. آقاسید عبدالباقی پسر بزرگ ایشان بود. من این قصه را گفتم برای ایشان. گفتند بله ما یک خروسی داشتیم که ۲۰ سالش شده بود و بعد پیر شد و مرد. از این پیدا نمی‌شود. دستور دین این است که شما اگر رفتی به مکه و خواستی قربانی بکنی، آن گوسفندی که در خانه خودت بود را با دست خودت نکش. یک گوسفند بخر و قربانی کن. #عاطفه؛ عاطفه خیلی مهم است. این دستور دین است. سخنان آیت الله جوادی آملی ۱۴۰۲/۶/۱۰ @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی : از مجلس ذکر خدا و اهل‌بیت علیهم‌السلام هیچ‌گاه قصد رفتن نکنید؛ وقتی وارد شدید، طوری باشید که تا قیامت همان‌جا خواهید بود؛ اگر هم بیرون می‌آیید، بدون قصد بروید. @doolabi

مرحوم حاج محمد اسماعیل دولابی (ره): هر وقت رزقت کم شد خواستی زیادتر بشود، از همان اندکی که داری انفاق کن! وقت نداری، پول نداری، بدهکاری، اما از همان مختصری که هست به دیگران ببخش، با صدق دل و خدایی. یک‌دفعه می‌بینی در باز شد و روزی سرازیر شد. خدا بیش‌وکم را کاری ندارد، با انفاق شما رزقت را بیش‌تر می‌کند. @doolabi

مرحوم حاج محمد اسماعیل دولابی (ره): در عالَم امر همه یگانه هستند؛ همه آیینه‌ی یکدیگر و همه جمال یکدیگر. بلکه همه کَنَفسٍ واحدَهٍ. فرمود المومِنوِنَ اِخوه. آیا در جنبه خَلقی با هم برادرند؟ کجا می‌شود برادر باشند؟ جنبه‌ خَلق همه‌اش تفرقه است. من باید خودم را مواظبت کنم. الان به اداره که می‌روم مرا می‌گردند. باید هم بگردند، مبادا چیزی در جیبم باشد. هم من ناامنم، هم او ناامن است و از من می‌ترسد. یک‌وقت از مکه که می‌خواستیم بیاییم، وقت سوار شدن به طیّاره چند نفر جوان را فرستاده بودند که جیب افراد را بگردند تا طیّاره‌ها را آتش نزنند و اجنبی نیاید. بدن من را هم از بالا تا پایین، دست کشیدند. حمله‌دار ما تخم‌مرغ پخته داده بود. یکی را خورده بودم، یکی جیبم بود. همین که دستش به تخم‌مرغ خورد ترسید و عقب رفت و گفت این چیست؟ تخم‌مرغ را در آوردم و نشان دادم. در چنین شهری – ولو از مکه می‌آمدیم – خیلی ناامنی زیاد است. اهانت هم هست. آیا جیب کسی را گشتن، اهانت نیست؟ یعنی تو حیله‌بازی. می‌گوید آیا اجازه می‌دهید؟ ببخشید! کار را بدتر می‌کند. شلوغ در شلوغ می‌شود. پس هنوز حرف زدن را یاد نگرفته‌ایم. ➖ آن‌ها که می‌گردند تقصیر ندارند. شهر خلق، این‌طور است. مبادا تصور کنید که به آن‌ها اهانت می‌کنم. آدمی این چیزها را که می‌بیند تشویق می‌شود که کمرش را قرص ببندد و بداند که در این شهر، زندگی کردن خوب نیست. بی‌خود نیست که امام ما می‌گوید: اینجا ماندن، ننگ است. حضرت اباعبدالله علیه‌السلام در روز عاشورا شهر طبیعت را تعریف می‌کرد. منبع: کتاب طوبای محبت، جلد سوم، ص ۱۱۶ @doolabi

مرحوم حاج محمد اسماعیل دولابی: خدا عبادت وعده‌ی بعد را نخواسته است، تا مغرب نشده، نماز مغرب بر ما واجب نیست، تا فردا نشده، نمازهای فردا، امروز بر ما واجب نیست، ولی ما روزی سال‌های بعد را هم امروز می‌خواهیم، در حالی که معلوم نیست تا یک وعده‌ی بعد زنده باشیم. همانطور که خدا عبادت فردا را امروز از شما نخواسته، شما هم روزی فردا را امروز، از خدا نخواهید. @doolabi

خداوند صاحب عفو و گذشت را دوست دارد حاج محمد اسماعیل دولابی: عفو و غفران، انسان را خیلی بزرگ می‌کند. اگر همسرت بوده، پدرت بوده، خواهر و برادرت بوده‌اند و اذیت کرده‌اند گذشت کن. این صفت خدایی است. خداوند صاحب عفو و گذشت را خیلی دوست دارد. چون صفت خدایی است. خداوند است که خلق را می‌آمرزد، شما هم اگر گناهکاری را که تو را اذیت و آزار رسانده است یا مالت را خورده است، عفو کنی، این کار، کار خدایی است. شبیه کار خداوند است. خداوند هم صفت و فعل خودش را خیلی دوست دارد. دیدید که ائمه‌ی ما علیهم‌السلام همه عزیز و با ایثار و گذشت بودند و چقدر مورد محبت خدا. ما هم اگر با گذشت بودیم مورد محبت ائمه علیهم السلام واقع می‌شویم. عفو کنید، گذشت کنید، شب که می‌خوابید استغفار کنید! هر روز هفتاد مرتبه برای خودتان یا کسانی که شما را اذیت کرده‌اند استغفار کنید. کسی که برای اذیت‌کنندگانش استغفار کند، قلبش راحت و بزرگ می‌شود. 📚 حاج محمد اسماعیل دولابی، کتاب طوبای محبت، جلد یکم، مجلس چهارم، ص ۵۳ @doolabi