🎙جلسه ۲۵.اصول۲، کفایةالأصول؛ المقصد الأول: في الأوامر... الفصل الثالث: في الإجزاء ج۱، ص ۱۲۶؛ الموضع الثاني... المقام الثاني... و استصحاب عدم کون التکلیف 📆 یکشنبه؛ ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ #کفایة_الأصول #اصول۲

🌺 حدیث جلسه ۲۵: «احسان به والدین» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي و الفقیه [مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى وَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ جَمِيعاً عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ أَبِي وَلاَّدٍ اَلْحَنَّاطِ قَالَ:] سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ بِالْوٰالِدَيْنِ إِحْسٰاناً» مَا هَذَا اَلْإِحْسَانُ؟ فَقَالَ: «اَلْإِحْسَانُ أَنْ تُحْسِنَ صُحْبَتَهُمَا، وَ أَنْ لاَتُكَلِّفَهُمَا أَنْ يَسْأَلاَكَ شَيْئاً مِمَّا يَحْتَاجَانِ إِلَيْهِ وَ إِنْ كَانَا مُسْتَغْنِيَيْنِ؛ أَ لَيْسَ يَقُولُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «لَنْ تَنٰالُوا اَلْبِرَّ حَتّٰى تُنْفِقُوا مِمّٰا تُحِبُّونَ» قَالَ: ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ): وَ أَمَّا قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «إِمّٰا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ اَلْكِبَرَ أَحَدُهُمٰا أَوْ كِلاٰهُمٰا فَلاٰ تَقُلْ لَهُمٰا أُفٍّ وَ لاٰ تَنْهَرْهُمٰا»؟ قَالَ: إِنْ أَضْجَرَاكَ فَلاَ تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَ لاَتَنْهَرْهُمَا إِنْ ضَرَبَاكَ؛ قَالَ: «وَ قُلْ لَهُمٰا قَوْلاً كَرِيماً»؟ قَالَ: إِنْ ضَرَبَاكَ فَقُلْ لَهُمَا غَفَرَ اَللَّهُ لَكُمَا، فَذَلِكَ مِنْكَ قَوْلٌ كَرِيمٌ ». [قَالَ «وَ اِخْفِضْ لَهُمٰا جَنٰاحَ اَلذُّلِّ مِنَ اَلرَّحْمَةِ»؟ قَالَ: لاَتَمْلَأْ عَيْنَيْكَ مِنَ اَلنَّظَرِ إِلَيْهِمَا إِلَّا بِرَحْمَةٍ وَ رِقَّةٍ، وَ لَاتَرْفَعْ صَوْتَكَ فَوْقَ أَصْوَاتِهِمَا، وَ لَا يَدَكَ فَوْقَ أَيْدِيهِمَا، وَ لَا تَقَدَّمْ قُدَّامَهُمَا.] 🖊 شرح حدیث: ❓سؤال می‌شود از حضرت، احسانی که در این آیه فرموده است، چیست؟ ✅ فرمودند: معاشرت نیکو داشته باشی با پدر و مادر، و نگذاری چیزی را که احتیاج دارند، از تو طلب کنند. 🍃 یعنی قبل از آن که آن‌ها مجبور بشوند چیزی را که محتاجند از تو بخواهند، آن را در اختیار آن‌ها بگذار. حتّی اگر پدر و مادر مستغنی باشند، هر چه احتیاج دارند و در اختیار آن‌ها نیست، در اختیارشان قرار بده! 🍃 این هم از مصادیق احسان در این آیه‌ی شریفه است، و مصداق روشن انفاق ممّا تحبّون است. ❓سؤال شد از معنای آیه «امّا یبلغنّ عندک...»؟ ✅ فرمودند: اگر با سؤالات پی در پی‌شان، با درخواست‌های متوالی‌شان، با زحمات و تکلّفاتی که دارند، تو را خسته هم کردند، آه و ناله نکن! 🌱 افٍّ یعنی آه و ناله. علامت زجر، علامت خستگی به آن‌ها نشان نده! آن‌ها را از خود دور نکن! ❌ معلوم است که در حال عادی نباید پدر و مادر را دور کرد. 🛑 این، آن جایی است که از آن‌ها عملی سر بزندکه تو را عصبانی کند، مثلاً تو را بزنند. پدر، مادر گاهی عصبانی می‌شوند، چیزی به طرف تو پرتاب می‌کنند، حتّی در این صورت هم "لاتنهرهما"، بلکه سخن نیکو و کریمانه به آن‌ها بگو! چون اغلب شما جوان هستید و إن‌شاءالله از نعمت پدر و مادر برخوردارید، این حدیث را عرض کردیم در طلیعه احادیثی که روزهای بعد مطرح خواهیم کرد؛ چون این، مصداق اوضح و اتمّ رعایت روابط اجتماعی است، که از خانواده شروع می‌شود. ✅ اولی از همه هم پدر و مادر انسان هستند. به هر حال، قدر پدر و مادر را باید دانست، از دعای مستجاب آن‌ها درباره‌ی فرزند باید حداکثر استفاده را کرد، و این با محبّتِ بیشتر به آن‌ها عملی می‌شود. کسانی که پدر و مادر دارند، از این گنجینه‌ی عظیم استفاده کنند، به آن‌ها نیکی کنند که خیر عظیمی دارد. 🍃 خدای متعال با برّ به والدین و محبّت و احسان به پدر و مادر دنیا و آخرت را برای انسان مهیّا می‌سازد. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۱۹؛ فیض کاشانی 📆 ۴ مهر ۱۳۸۹ (جلسه ۳۶۲ مکاسب محرّمه)

🎙جلسه ۲۶. فقه۶، الکلام في شروط المتعاقدین: بيع الفضولي... القول في الإجازة و الرّدّ المکاسب، ج۳، ص ۴۰۶؛ و یرد علی الوجه الثاني... و ثالثاً: سلّمنا 📆 دوشنبه‌‌‌‌؛ ۲۷ فروردین ۱۴۰۳ #المکاسب #فقه۶

🌺 حدیث جلسه ۲۶: «عافیت، نعمت پنهانی» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الفقیه، وَ قَالَ اَلصَّادِقُ [جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ] (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ): «اَلْعَافِيَةُ نِعْمَةٌ خَفِيَّةٌ؛ إِذَا وُجِدَتْ نُسِيَتْ، وَ إِذَا فُقِدَتْ ذُكِرَتْ». 🖊 شرح حدیث: 🌱 عافيت در مقابل بلاست، در مقابل ابتلاء است. 🍂 ابتلاء ممكن است ابتلاء مادّی باشد؛ حال، يا ابتلاء جسمى، يا ابتلاء فكرى و روحى، ترس‌ها، غصّه‌ها، تشويش‌ها و نگرانی‌ها، اين‌ها ابتلائات مادّی است. 🍃 نقطه مقابل اين‌ها عافيت است، كه انسان اين‌ها را نداشته باشد. 🍂 گاهى ابتلاء، ابتلاء معنوى است، مثل دچارشدن به گناه، افتادن در فضای گناه‌آلود، اين‌ها ابتلاء است. 🍃 عافيت كه نقطه مقابل اين ابتلاء است عبارت است از اين‌كه انسان گناه نكند، در محيط گناه‌آلود نباشد، دچار ضعف‌هاى گوناگون اخلاقى نشود. 🍃 در دعاى صحيفة سجّاديه دعائی است كه چندين طلب براى عافيت دارد: "اللهم جلّلني عافيتك، ألبِسني عافيتك، اَفرِشني عافيتك". [دعای ۲۳: اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَلْبِسْنِي عَافِيَتَكَ، وَ جَلِّلْنِي عَافِيَتَكَ، وَ حَصِّنِّي بِعَافِيَتِكَ، وَ أَكْرِمْنِي بِعَافِيَتِكَ، وَ أَغْنِنِي بِعَافِيَتِكَ، وَ تَصَدَّقْ عَلَيَّ بِعَافِيَتِكَ، وَ هَبْ لِي عَافِيَتَكَ، وَ أَفْرِشْنِي عَافِيَتَكَ، وَ أَصْلِحْ لِي عَافِيَتَكَ، وَ لاَ تُفَرِّقْ بَيْنِي وَ بَيْنَ عَافِيَتِكَ فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ عَافِنِي عَافِيَةً كَافِيَةً شَافِيَةً عَالِيَةً نَامِيَةً، عَافِيَةً تُوَلِّدُ فِي بَدَنِي اَلْعَافِيَةَ، عَافِيَةَ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ...] انسان از اين دعا می‌فهمد كه عافيت فقط عافيت جسمانى، مريض‌نبودن، فلج‌نبودن نیست، و آن عافيت معنوى هم عافيت است. 🍃 لذا در ادعيه می‌خوانیم: "اللهم اني اسئلك العافية، و الشكر على العافية، و تمام العافية في الدّنيا و الآخرة". يا دعاى معروفی كه می‌خوانیم: "يا ولي العافية، اسئلك العافية، عافية الدنيا و الآخرة". [...عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُوسَى عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ أَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ: كُنْتُ مَعَهُ فِي اَلطَّوَافِ، فَلَمَّا صِرْنَا بِحِذَاءِ اَلرُّكْنِ اَلْيَمَانِيِّ، قَامَ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) فَرَفَعَ يَدَهُ إِلَى اَلسَّمَاءِ، ثُمَّ قَالَ: "يَا اَلله؛ يَا وَلِيَّ اَلْعَافِيَةِ، وَ خَالِقَ اَلْعَافِيَةِ، وَ رَازِقَ اَلْعَافِيَةِ، وَ اَلْمُنْعِمَ بِالْعَافِيَةِ، وَ اَلْمَنَّانَ بِالْعَافِيَةِ، وَ اَلْمُتَفَضِّلَ بِالْعَافِيَةِ عَلَيَّ وَ عَلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ؛ يَا رَحْمَانَ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ وَ رَحِيمَهُمَا، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اُرْزُقْنَا اَلْعَافِيَةَ، وَ دَوَامَ اَلْعَافِيَةِ، وَ تَمَامَ اَلْعَافِيَةِ، وَ شُكْرَ اَلْعَافِيَةِ فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ؛ يَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِينَ". (وسائل الشیعة)] 🍃 از عافيت آخرت چيزهايی است كه براى انسان موجب عافيت آخرت بشود، كه يكى عافيت از گناه است، عافيت از خلقيّات سوء است. ✅ به هر حال، عافيت يک معناى عامّی است كه بايد از خدا بخواهيم. 🍃 سپس حضرت مى‌فرمايد: اين عافيت يک نعمت پنهانی است، جزو نعمت‌هایی است كه انسان خيلى متوجّه به آن نمى‌شود. عافيت هست، مورد فراموشى و غفلت است. 🌱 سالميد، از سلامت خودتان غفلت داريد! 🌱 در امنيت زندگى می‌كنيد، از اين معنا غفلت داريد! 🌱 مشغول عبادت و توجّه و دورى از گناه هستيد، انسان غفلت از اين عافيت دارد! 🍃 اين نعمت بزرگى كه خدا به انسان داده است، نعمت مخفى است. وقتى از دست مى‌دهيم اين عافيت را، آن وقت بيادمان مى‌آيد. وقتى انسان مريض می‌شود، می‌فهمد عافيت جسمانى چيست؟ بنابراين، عافيت از آن نعمت‌هایی است كه بايد به آن توجّه كرد، و شكر آن نعمت را كرد، و زيادى آن را از خدا خواست. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۵۱۷؛ فیض کاشانی 📆 ۳۰ بهمن ۱۳۸۶ (جلسه ۲۱۶ مکاسب محرّمه).

🎙جلسه ۲۶. اصول۲، کفایةالأصول؛ المقصد الأول: في الأوامر... الفصل الثالث: في الإجزاء ج۱، ص ۱۲۷؛ تذنیبان 📆 دوشنبه؛ ۲۷ فروردین ۱۴۰۳ #کفایة_الأصول #اصول۲

🌺 حدیث جلسه ۲۶: «ارزش فوق‌العاده برّ به والدین» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي [عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنِ اَلْحَكَمِ بْنِ مِسْكِينٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ قَالَ:] قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ): «مَا يَمْنَعُ اَلرَّجُلَ مِنْكُمْ أَنْ يَبَرَّ وَالِدَيْهِ حَيَّيْنِ وَ مَيِّتَيْنِ؛ يُصَلِّيَ عَنْهُمَا، وَ يَتَصَدَّقَ عَنْهُمَا، وَ يَحُجَّ عَنْهُمَا، وَ يَصُومَ عَنْهُمَا؛ فَيَكُونَ اَلَّذِي صَنَعَ لَهُمَا وَ لَهُ مِثْلُ ذَلِكَ، فَيَزِيدَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِبِرِّهِ وَ صِلَتِهِ خَيْراً كَثِيراً». 🖊 شرح حدیث: 🍃 معلوم می‌شود برّ به والدین مخصوص دوران حیات آن‌ها نیست، بلکه پس از وفات آن‌ها هم برّ به والدین لازم است. 🍃 حجّ و صوم اعمّ است از حجّ یا صومی که قضائاً به‌جا می‌آورد، یا حجّ مستحبّی، عمره مستحبّی، و روزه‌ی مستحبّی برای والدین به‌جا بیاورد. 🍃 بعد فرمودند: این کاری که انجام می‌دهد، این را خدای متعال در حساب آن‌ها می‌نویسد، برای آن‌ها قرار می‌دهد. برای خود این شخص هم که این کار را انجام داده است، مثل همین را می‌نویسد. 🍃 خدای متعال با این برّ و با این صلۀ رحمی که او انجام می‌دهد، خیر کثیری را برای او مقرّر می‌فرماید. ✅ به نظر من اگر بخواهیم با آن‌چه وظیفۀ ماست در قبال پدر و مادرها آشنا شویم، دعای بیست و چهارم صحیفۀ سجادیه «و کان من دعائه لوالدیه...» بسیار دعای خوبی است. آن‌جا حضرت صلوات خدا را برای والدینش طلب می‌کند. و چیزهای زیادی در آن‌جا دارد که انسان می‌فهمد چه حقوقی آن‌ها دارند، و انسان چه وظایفی را زمان حیات شان و چه وظایفی بعد از مرگشان نسبت به آن‌ها دارد. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۲۰؛ فیض کاشانی 📆 ۵ مهر ۱۳۸۹ (جلسه ۳۶۳ مکاسب محرّمه)

🎙جلسه ۲۷. فقه۶، الکلام في شروط المتعاقدین: بيع الفضولي... القول في الإجازة و الرّدّ المکاسب، ج۳، ص ۴۰۷؛ و الحاصل: أنّه یعامل بعد الإجازة معاملة العقد 📆 سه‌شنبه‌‌‌‌؛ ۲۸ فروردین ۱۴۰۳ #المکاسب #فقه۶

🌺 حدیث جلسه ۲۷: «سجده شكر» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي، [عَنْهُ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ بْنِ عَمَّارٍ] عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ: «إِذَا ذَكَرَ أَحَدُكُمْ نِعْمَةَ اَللهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلْيَضَعْ خَدَّهُ عَلَى اَلتُّرَابِ شُكْراً لله، فَإِنْ كَانَ رَاكِباً فَلْيَنْزِلْ فَلْيَضَعْ خَدَّهُ عَلَى اَلتُّرَابِ، وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ يَقْدِرُ عَلَى اَلنُّزُولِ لِلشُّهْرَةِ فَلْيَضَعْ خَدَّهُ عَلَى قَرَبُوسِهِ، وَ إِنْ لَمْ يَقْدِرْ فَلْيَضَعْ خَدَّهُ عَلَى كَفِّهِ، ثُمَّ لْيَحْمَدِ اَللهَ عَلَى مَا أَنْعَمَ عَلَيْهِ». 🖊 شرح حدیث: 🍃 سجده شكر هنگام به خاطر آوردن نعمت‌های الهى براى اين است كه دچار غفلت و غرور نشويم. 🍂 گاهى انسان از بعضى از نعمت‌ها بكلّی غافل است؛ مثل نعمت سلامت، نعمت امنيت. تا وقتى كه اين‌ها را دارد غافل است، وقتى آن‌را از دست داد می‌فهمد چه نعمتى در اختيار داشته است. 🍂 و گاهى به نعمت‌ها توجّه مى‌كند، امّا از منعم غافل می‌شود، آن‌را به خود نسبت می‌دهد! فرض بفرمائيد يک موفقيّتی در زندگى حاصل مى‌كند، مى‌فهمد كه اين نعمتى است، پديده بزرگى است، امّا توجّه نمى‏كند كه اين را خداى متعالى به او داده، ‌منعم حقيقی را فراموش مى‌كند، به زرنگی خود، به توانايی‌هاى خود تكيه مى‌كند. ❌ اين، خطر بزرگى است. ✅ براى اين‌كه اين معنا پيش نيايد، به شكر از خدا تأكيد زيادی شده است. 🍃 مى‌فرمايد: وقتى يكى از شما نعمتى را به ياد آورد، گونه خود را بر خاک بگذارد و بگويد: شكراً لله. 🌱 فرض بفرماييد شما در مسائل شخصى يا اجتماعى توفيقی بدست مى‌آوريد، مثلاً يک پيروزى در ميدان جنگ، يا در صحنه سياست برايتان پيش مى‌آيد، وقتى توجّه كرديد به اين نعمت،‌ گونۀ خودتان را به خاک بگذاريد! سجده كنيد! يعنى مجسّم كنيد كه اين نعمت از خداست. 🌱 اگر انسان در حال سواره اين نعمت را به ياد آورد فوراً از مركب خود پياده شود، فليضع خدّه علي التراب شكراً لله. 🌱 و اگر سجده در برابر چشم مردم موجب شهرت است، و يا خوف ريا است، فليضع خدّه علی قربوسه 🌱 قربوس: برآمدگي جلوى زين همان‌جا روى اسب يا روى فرمان ماشين صورتت را به حالت سجده بگذار! توجّه كن به اين‌كه خداى متعال اين نعمت را به تو داده است. 🌱 اگر اين هم به جهتی ممكن نيست، گونه خود را، يا پیشانى خود را روى دستت بگذار! بديل سجده اختياری، سجده اضطراری انجام بده! 🍃 بنابراين، آن‌چه از موفّقيت ها چه شخصى، چه عمومى و اجتماعی، چه درونى مانند علم، تقوا، توجّه و تذكر، چه بيرونی مثل مقام، پول و ... به دست می‌آید، بدانيم لطف خداست و متعلق به اوست، چنانچه خود ما متعلق به او هستيم،‌ اين نعمت هم از ناحيه اوست، توجّه به نعمت‌های الهی بايد دل را به خداى متعالى نزديک تر كند، نه اين‌كه موجب غفلت و دورى دل از خدا بشود. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۵۱۷؛ فیض کاشانی 📆 ۲۵ فروردین ۱۳۸۷ (جلسه ۲۱۷ مکاسب محرّمه).

🎙جلسه ۲۷. اصول۲، کفایةالأصول؛ المقصد الأول: في الأوامر...فصل: في مقدّمة الواجب ج۱، ص ۱۲۹؛ فصل: في مقدّمة الواجب 📆 سه‌شنبه؛ ۲۸ فروردین ۱۴۰۳ #کفایة_الأصول #اصول۲

🌺 حدیث جلسه ۲۷: «برّ و نیکی به والدین حتی بعد از مرگ آن‌ها» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي [اَلْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ] عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ: «إِنَّ اَلْعَبْدَ لَيَكُونُ بَارّاً بِوَالِدَيْهِ فِي حَيَاتِهِمَا، ثُمَّ يَمُوتَانِ فَلاَيَقْضِي عَنْهُمَا دُيُونَهُمَا، وَ لاَيَسْتَغْفِرُ لَهُمَا، فَيَكْتُبُهُ اَللَّهُ عَاقّاً؛ وَ إِنَّهُ لَيَكُونُ عَاقّاً لَهُمَا فِي حَيَاتِهِمَا غَيْرَ بَارٍّ بِهِمَا، فَإِذَا مَاتَا قَضَى دَيْنَهُمَا وَ اِسْتَغْفَرَ لَهُمَا، فَيَكْتُبُهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَارّاً». 🖊 شرح حدیث: 🍃 گاهی برّ به والدین در زمان حیاتشان، شیوه‌ی فرزند است. به آن‌ها محبّت می‌کند. امّا پس از مرگ، هیچ یادی از آن‌ها نمی‌کند! دِینی دارند، ادا نمی‌کند، برایشان استغفار نمی‌کند. 🌱 دِین اعمّ است از دیون الهی و دیون مردمی. 🍂 با این‌که در دوره‌ی حیات والدین، بارّ به والدین بوده است، امّا حال که از دنیا رفته‌اند، به کلّی به طاق نسیان می‌گذارد. ◀️ فرمود: خداوند متعال این شخص را عاقّ والدین می‌نویسد. 🌱 عاقّ یعنی دورکردن و طردکردن. با اين‌که در زندگی‌شان خوب با آن‌ها رفتار کرده است، امّا بعد از مرگ به کلی آن‌ها را از یاد می‌برد. 🍃 عکسش هم هست؛ شخصی ممکن است در زمان زندگی پدر و مادر، اعتنایی به آن‌ها ندارد، اهمیتی نمی‌دهد، حرفشان را گوش نمی‌کند، نیکی و احسان به آن‌ها نمی‌کند، امّا بعد از مرگ آن‌ها به خود می‌آید، شروع می‌کند جبران کردن، این شخص بارّ به والدین می‌شود. ❌ این موجب نشود کسانی که پدر و مادر دارند، بگویند ما حالا به آن‌ها نیکی نکنیم، بعد که مردند، به آن‌ها نیکی کنیم! این توفیق، نصیب همه نمی‌شود که بعد از مرگ والدین، در حالی که دوران حیاتشان به آن‌ها بی‌اعتنایی کردند، سراغشان بروند. این توفیقی است که خیلی کم به دست می‌آید. ✅ در این روایت توجّه به این است که فقط دوران زندگی نیست، که برّ به والدین واجب و لازم است، بلکه بعد از مرگشان هم توجّه به آن‌ها لازم است؛ چون در دوران حیات، آن‌ها فرصتی دارند برای خودشان یک کاری بکنند، بالاخره زنده‌اند، امّا بعد از آن که از این نشئه رفتند، دیگر از دست آن‌ها هیچ کاری برنمی‌آید، انقطع عمله، این‌جاست که شما باید کمکشان بکنید. این‌جاست که اگر کمبودی، مشکلی دارد، انجام بدهید. 🍃 در دعای شریف بیست و چهارم از صحیفه سجادیه که دیروز اشاره کردیم، از جمله‌ی چیزهایی که جزو وظایف فرزند نسبت به پدر و مادر معیّن می‌فرماید، "الدعاء لهما بعد از صلوات" است. انسان بعد از هر نمازی به والدین دعا کند. ✅ این را هرگز فراموش نکنید! 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ صفحه ۶۲۱؛ فیض کاشانی 📆 ۶ مهر ۱۳۸۹ (جلسه ۳۶۴ مکاسب محرّمه)

🎙جلسه ۲۸. فقه۶، الکلام في شروط المتعاقدین: بيع الفضولي... القول في الإجازة و الرّدّ المکاسب، ج۳، ص ۴۰۹؛ نعم، صحيحة أبي عبيدة 📆 چهارشنبه‌‌‌‌؛ ۲۹ فروردین ۱۴۰۳ #المکاسب #فقه۶

🌺 حدیث جلسه ۲۸: «وقت فراغت برای عبادت» 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 في الكافي، [عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اِبْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ] عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) قَالَ: «فِي اَلتَّوْرَاةِ مَكْتُوبٌ: يَا اِبْنَ آدَمَ! تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِي، أَمْلَأْ قَلْبَكَ غِنًى، وَ لا أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِكَ، وَ عَلَيَّ أَنْ أَسُدَّ فَاقَتَكَ، وَ أَمْلَأَ قَلْبَكَ خَوْفاً مِنِّي؛ وَ إِنْ لاَ تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِي أَمْلَأْ قَلْبَكَ شُغُلاً بِالدُّنْيَا، ثُمَّ لاَ أَسُدَّ فَاقَتَكَ، وَ أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِكَ». 🖊 شرح حدیث: 🍃 يكى از مجموعه‌هاى كلمات ائمه (عليهم‌السّلام) كه خيلى هم پر مغز و پر معناست، كلماتی است كه از تورات يا انجيل نقل مى‌كنند، كه شايد اين‌ها در تورات و انجيل كنونی هم نباشد، لكن نشان‌دهنده احاطه علمى اين بزرگواران به كتب آسمانى است. 🍃 فرمود: در تورات اين‌طور مكتوب است: خودت را متفرّغ براى عبادت كن! ❌ «تفرّغ لعبادتي» به اين معنا نيست كه همه كارهاى ديگر را كنار بگذار، بلاشک اين نيست؛ چون تعاليم دينى را با هم و در كنار هم بايد ديد، نمی‌خواهد بگويد كسب نكن! تحصيل علم نكن! به امور خانوادگى و تربيت فرزندان و مسائل زناشوئی نپرداز! فقط عبادت كن! بلاشك اين نيست، و اين را هرگز توصيه نكردند. 🍃 پس «تفرّغ لعبادتي» يعنى وقت فراغتی هم براى عبادت بگذار! زمانى را از شبانه‌روز خود براى عبادت انتخاب كن! چيز ديگرى را در اين زمان با عبادت مخلوط نكن! 🍂 ما گاهى نماز می‌خوانیم، در حال نماز مشغول محاسبات دنيايی يا علمى هستيم، اين درست نيست. نمازت نماز باشد، ✅ سحر براى "تفرّغ للعبادة" است. اين كه اين‌قدر به سحرخيزی و عبادت نيمه‌شب تكيه شده است، چون آن وقت انسان فارغ است. پس وقتى كه برای عبادت معيّن می‌كنی وقت فارغی باشد، اين كار را بكن تا اين‌كه من دل تو را از غِنی و بی‌نیازی سرشار كنم. 🍃 دل وقتى بی‌نیاز شد، جيب خالى، انسان را فقير و محتاج نمى‏كند. 🍂 اگر دل فقير و گدا شد، جيبِ پر هم انسان را غنى نمى‏كند. 🍃 مى‏گويد: دلت را پر می‌كنم، سرشار می‌كنم از غِنی، و تو را موكول به طلبت نمی‌كنم، تا روزىِ تو به قدر طلب تو باشد. هر مقدار تلاش كنی، همان‌قدر روزى بدست بياوری، اگر از تلاشت كاسته شد، روزيت كم بشود. 🌱 اگر تفرّغ در عبادت من داشتی، روزى تو را به راحتى می‌رسانم. 🍃 و عليَّ أن أسدّ فاقتك، بر عهده من است كه فاقت تو، فقر و نياز تو را برطرف كنم، و دل تو را از خوف و خشيت خود سرشار كنم. كه اين بزرگ‌ترين امتياز است كه قلب انسان سرشار از خشيت عظمت الهى باشد. ❌ چنانچه فراغ براى عبادت بدست نياوری، نتيجه‌اش اين می‌شود: 🍂 دل تو را از اشتغال به دنيا پر می‌كنم! وقتی انسان عبادتش را هم به تفكّر درباره مسائل مادّی و دنيوی و شخصى و هوس‌ها و آلودگی‌ها آلوده كرد، نتيجه‌اش اين است كه دل انسان بيشتر طالب دنيا و مشغول به دنيا مى‌شود. 🍃 خاصيت و طبيعت كار ما اين است كه هر چه در جهت خير و صلاح حركت كنيم، آمادگى ما براى حركت در اين راه بيشتر خواهد شد، عكسش هم همين‌طور است. 📚 الشّافی (تلخیص کتب اربعه)؛ جلد ۱، صفحه ۵۱۸؛ فیض کاشانی 📆 ۲۶ فروردین ۱۳۸۷ (جلسه ۲۱۸ مکاسب محرّمه).