🌕 احکام روزه ۲۳ 🌺 احکام روزه‌ی مسافر ❇️ مسأله ۹۳۶. مسافرت در ماه رمضان هر چند برای فرار از روزه باشد، جایز است، البته بهتر است به سفر نرود؛ مگر اين‌که سفر برای کار نیکو یا لازمی باشد. 🍃 معمول مراجع مسافرت برای فرار از روزه را مکروه می‌دانند؛ بلکه آیت‌الله سیستانی مطلق سفر در ماه مبارک را جز در موارد استثناء مکروه می‌دانند👇 🌱 آيت‌الله سيستانى: اگر برای فرار از روزه باشد مکروه است، و هم‌چنین است مطلقِ سفر در ماه رمضان، مگر اين‌كه سفر براى حج يا عمره يا استقبال برادر مؤمن يا از بيم تلف مال و يا تلف جان برادر مؤمن يا به جهت ضرورتی باشد. ❇️ مسأله ۹۳۷. کسی که در ماه مبارک رمضان مسافر است، نمی‌‌تواند روزه بگیرد، و واجب نیست برای گرفتن روزه قصد کند که ده روز در جایی بماند. 🍃 عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (علیه‌السّلام) قَالَ: سَمَّى رَسُولُ الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم) قَوْماً صَامُوا حِينَ أَفْطَرَ وَ قَصَّرَ عُصَاةً؛ وَ قَالَ: هُمُ الْعُصَاةُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، وَ إِنَّا لَنَعْرِفُ أَبْنَاءَهُمْ وَ أَبْنَاءَ أَبْنَائِهِمْ إِلَى يَوْمِنَا هَذَا. (الكافي) ❇️ مسأله ۹۳۸. کسی که در ماه رمضان مسافر است، چنان‌چه نمازش قصر باشد، نباید در سفر روزه بگیرد، و اگر نماز را در سفر چهار رکعتی می‌‌خواند (مانند مسافری که در مکانی قصد ماندن ده روز را دارد یا مسافرت شغل اوست) واجب است روزه بگیرد. ❇️ مسأله ۹۳۹. هرگاه روزه‌دار بعد از ظهر مسافرت کند، باید روزه خود را نگه‌‌دارد، امّا اگر پیش از ظهر مسافرت کند در‌‌صورتی‌‌که از شب قبل قصد سفر کرده باشد روزه‌اش باطل است. ولی اگر در روز قصد سفر کرده است، بنابر احتیاط واجب باید روزه بگیرد، و پس از ماه رمضان هم آن را قضا کند. 🍃 ملاک تمام و شکسته خواندن در نماز: ملاک تمام و شکسته خواندن در نماز، همان لحظه‌ای است که می‌خواهد نماز بخواند، نه زمانی که اذان گفته می شود، یا نماز قضاء می شود، (نه اوّل و نه آخر وقت)؛ لذا اگر در زمانی که می‌خواهد نماز بخواند مسافر است نماز را باید شکسته بخواند، و اگر در وطن یا مانند آن است باید تمام بخواند. بله؛ اگر نماز قضاء شد، ملاکِ کیفیتِ قضاء (تمام یا قصر)، آخر وقت است. 🌱 مثلاً اگر اذان ظهر در تهران ساعت ۱۲:۱۵، و اذان مغرب ساعت ۱۹ است، و شخصی می‌خواهد از تهران (وطن) به قم مسافرت کند، اگر ساعت ۱۳ می خواهد در تهران نماز بخواند، باید نماز را تمام بخواند، و اگر ساعت ۱۵ در مسیر (بعد از حدّ ترخّص) یا در قم می‌خواهد نماز را بخواند باید قصر بخواند، و اگر ساعت ۱۸ به تهران بازگشت، و آن‌گاه خواست نماز را بخواند، باید نماز را تمام بخواند. و اگر نمازش قضاء شد، ملاک آخر وقت است، اگر آخر وقت در وطن بوده، تمام قضاء نماید، و اگر در سفر بوده، قصر قضاء کند. 🍃 ملاک صحت و بطلان در روزه: امّا ملاک در روزه؛ لحظه زوال آفتاب و اذان ظهر است؛ که اگر مسافر است روزه صحیح نیست، و اگر در وطن یا مانند آن است باید روزه بگیرد. 🌱 عَنْ أَبِي عَبْدِ الله (علیه السلام): إِنْ خَرَجَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَنْتَصِفَ النَّهَارُ فَلْيُفْطِرْ، وَ لْيَقْضِ ذَلِكَ الْيَوْمَ؛ وَ إِنْ خَرَجَ بَعْدَ الزَّوَالِ فَلْيُتِمَّ يَوْمَهُ. (الكافي؛ ج ۴؛ ص ۱۳۱) 🍃 معمول مراجع مثل مرحوم امام و آیت‌الله سیستانی و آیت‌الله مکارم مطلقاً می‌فرمایند که اگر روزه‌دار پيش از ظهر مسافرت كند، وقتی به حدّ تَرَخُّص برسد، نمی‌تواند آن روز را روزه بگیرد؛ چه شب قبل قصد سفر داشته یا نداشته‌ است. 🌱 امّا آیت‌الله خامنه‌ای تفصیل دادند، که در مسأله فوق مذکور است، که: اگر قصد سفر در روز بوده بنابر احتیاط واجب روزه بگیرد، و پس از ماه رمضان آن روز را قضا کند. ❇️ مسأله ۹۴۰. مسافری که از شب قبل قصد سفر کرده و پیش از ظهر به مسافرت می‌‌رود، نمی‌‌تواند تا قبل از رسیدن به حدّ ترخّص روزه خود را افطار کند، و در‌‌صورتی‌‌که پیش از آن افطار کند، بنابر احتیاط کفاره افطار عمدی روزه ماه رمضان بر او واجب است. البته چنان‌چه از حکم مسأله غافل بوده، کفاره ندارد. 🍃 دقت شود حدّ ترخّص با مسافت شرعی متفاوت است👇 🌱 بنابر جمع‌بندی مؤسسه موضوع شناسی حدّ ترخّص حدود ۱۳۵۰ متر از آخر شهر است، امّا مسافت شرعی بنابر اختلاف مراجع بین ۴۱ تا ۴۵ کیلومتر متغیّر است. 🌱 حضرت آقا: ۴۱ کیلومتر 🌱 آیت‌الله مکارم: ۴۳ کیلومتر 🌱 آیت‌الله سیستانی: ۴۴ کیلومتر 🌱 حضرت امام: ۴۵ کیلومتر ❇️ مسأله ۹۴۱. هرگاه مسافر پیش از ظهر وارد وطن شود یا به جایی برسد که قصد دارد ده روز توقف کند، اگر کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، باید روزه بگیرد، و اگر مبطلی انجام داده، باید بعداً قضا کند، ولی اگر بعد از ظهر وارد شود، نمی‌تواند روزه بگیرد. 🖋حجت‌الإسلام و المسلمین استاد اصغری بر محور «رساله نماز و روزه» حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (دام ظلّه العالی)

🌙 ماه بندگی؛ ۲۳ 🌺 معرفت امیرالمؤمنين (صلواتُ اللهِ عليه) 🌿 توصیف امیرالمؤمنين (عليه‌السّلام) در بیان امام صادق (علیه‌السّلام)؛ بخش اول 🌴 مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (حفظه‌الله)، در ۱۰ دی ۱۳۷۸ در خطبه‌های نماز جمعه این روایت را فرمودند؛ ما در اين‌جا بیانات ایشان را که توضیح فرمایش امام صادق است را می‌آوریم: 🌱 من امروز روایتی را انتخاب کردم که بخوانم؛ این روایت در «ارشاد مفید» است. البته من متن حدیث را از کتاب «چهل حدیث» امام بزرگوارمان -که کتاب بسیار خوبی است- نقل می‌کنم؛ لیکن با «ارشاد» هم تطبیق کرده‌ام. روایت را شیخ مفید نقل می‌کند. راوی می‌گوید که ما در خدمت امام صادق (علیه‌الصّلاةوالسّلام) بودیم، صحبتِ امیرالمؤمنین شد. «فَأَطْرَاهُ وَ مَدَحَهُ بِمَا هُوَ أَهْلُهُ» امام صادق زبان به ستایش امیرالمؤمنین گشود و آن‌چنان که مناسب او بود، امیرالمؤمنین را مدح کرد. از جمله چیزهایی که گفت -که این راوی یادش مانده و مثلاً در همان مجلس یا در بیرون آن مجلس نوشته است- این هاست. من نگاه کردم، دیدم هر کدام از این فقره‌هایی که در این حدیث به آن تکیه شده است، تقریباً به یک بُعد از زندگی امیرالمؤمنین اشاره می‌کند؛ به زهد آن بزرگوار، عبادت آن بزرگوار، و خصوصیاتی که حالا این ها را می‌خوانیم. ببینید؛ طبق این روایت، امام صادق در مقام تعریف از امیرالمؤمنین حرف می‌زند. 1⃣ اجتناب از حرام (مال و دستاورد حرام) اولین جمله‌ای که فرمود، این بود: 🍃 «وَ اللهِ مَا أَكَلَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ (عليه السّلام) مِنَ الدُّنْيَا حَرَاماً قَطُّ حَتَّى مَضَى لِسَبِيلِهِ» 🌱 امیرالمؤمنین تا آخر عمر، یک لقمه حرام در دهان نگذاشت؛ یعنی اجتناب از حرام، اجتناب از مال حرام، اجتناب از دستاورد حرام. البته مراد، حرام واقعی است؛ نه آن حرامی که برای آن بزرگوار حکمش هم منجَّز شده باشد؛ یعنی مشتبه را هم به خود نزدیک نکرد. 🌱 ببینید؛ اين‌ها را به عنوان دستورالعمل و سرمشق در عمل -و بالاتر از آن در فکر- برای ما بیان کرده‌اند. امام صادق و امام باقر و امام سجاد هم اعتراف می‌کنند که ما نمی‌توانيم این‌طوری زندگی کنیم! حالا نوبت به امثال بنده که می‌رسد، دیگر واویلاست! بحث سرِ این نیست که من یا شما بخواهیم این‌طور زندگی کنیم؛ نه، آن زندگی، زندگی این قلّه است؛ این قلّه را نشان می‌دهد. معنای نشان دادن قلّه این است که همه باید به این سمت حرکت کنند. البته چه کسی هست که به آن بالا برسد!؟ در همین حدیث هم می‌خوانیم که امام سجاد فرمود: من قادر نیستم این‌طور زندگی کنم. 2⃣ انتخاب سخت ترین امر در دین 🍃 «وَ مَا عُرِضَ لَهُ أَمْرَانِ قَطُّ هُمَا للهِ رِضًى إِلَّا أَخَذَ بِأَشَدِّهِمَا عَلَيْهِ فِي دِينِه » 🌱 هر وقت دو کار و دو انتخاب در مقابل امیرالمؤمنین قرار می‌گرفت که هر دو مورد رضای خدا بود -نه این که یکی حرام، یکی حلال باشد؛ نه. هر دو حلال باشد؛ مثلاً هر دو عبادت باشد- علی آن یکی را که برای بدن او سخت‌تر بود، آن را انتخاب می‌کرد؛ اگر دو غذای حلال بود، آن پست‌تر را انتخاب می‌کرد؛ اگر دو لباس جایز بود، آن پست‌تر را انتخاب می‌کرد؛ اگر دو کار جایز بود، آن سخت‌تر را بر می‌گزید. ببینید؛ این صحبت یک گوینده معمولی نیست که حرف بزند. طبق این حدیث، این امام صادق است که می‌گوید؛ یعنی دقیق است. ببینید این سخت گیری بر خود در زندگی دنیا و در تمتّعات دنیوی، چه قدر مهمّ است! 3⃣ پیش قدم در امر خیر؛ سابقون في الخیرات 🍃 «وَ مَا نَزَلَتْ بِرَسُولِ اللهِ (صلّى اللهُ عليه و آله) نَازِلَةٌ قَطُّ إِلَّا دَعَاهُ، فَقَدَّمَهُ ثِقَةً بِهِ» 🌱 هر وقت مسأله مهمّی برای پیامبر پیش می‌آمد، پیامبر او را صدا می‌کرد و جلو می‌انداخت؛ به خاطر این که به او اعتماد داشت و می‌دانست که اوّلاً خوب عمل می‌کند؛ ثانیاً از کار سخت سرپیچی ندارد؛ ثالثاً آماده مجاهدت در راه خداست. مثلاً در «لیلة المبیت» -آن شبی که پیامبر مخفیانه از مکه به مدینه آمد- یک نفر باید آن‌جا در آن رختخواب می‌خوابید. پیامبر علی را جلو انداخت. در جنگ ها، امیرالمؤمنین را جلو می‌فرستاد. در کارهای مهمّ -هر مسأله اساسی و مهمّی که پیش می‌آمد علی را جلو می‌انداخت: «ثقةً به»؛ چون اطمینان داشت و می‌دانست که او برنمی‌گردد؛ نمی‌لرزد و خوب عمل خواهد کرد.

📚کلاس آموزش احکام 🖊حجت‌الاسلام والمسلمین اصغری ⛳️ جلسه پانزدهم 📒 رساله نماز و روزه؛ مسأله ۹۳۵ تا ۹۴۱؛ (احکام روزه‌ی مسافر) 📆هر روز ساعت ۱۳ 🌸 ماه رمضان ۱۴۴۵ نوروز۱۴۰۳ 🌷حوزه مجازی اخلاق حضرت آیت الله حق شناس (رضوان الله تعالی علیه)

🌕 احکام روزه ۲۴ 🌺 احکام روزه‌ی مسافر ۲ ❇️ مسأله ۹۳۸. کسی که در ماه رمضان مسافر است، چنان‌چه نمازش قصر باشد، نباید در سفر روزه بگیرد، و اگر نماز را در سفر چهار رکعتی می‌‌خواند (مانند مسافری که در مکانی قصد ماندن ده روز را دارد یا مسافرت شغل اوست) واجب است روزه بگیرد. ❇️ مسأله ۹۴۱. هرگاه مسافر پیش از ظهر وارد وطن شود یا به جایی برسد که قصد دارد ده روز توقف کند، اگر کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، باید روزه بگیرد، و اگر مبطلی انجام داده، باید بعداً قضا کند، ولی اگر بعد از ظهر وارد شود، نمی‌تواند روزه بگیرد. 🍃 یکی از مسائل پرتکرار در این ایام، مسافرت و اقامت ده روزه است، لذا مسائل مرتبط با این بحث تقدیم می‌شود. ❇️ مسأله ۵۲۶. در صورت تحقق یکی از موارد زیر سفر پایان یافته و باید نماز را تمام خواند (قواطع سفر): ۱. عبور از وطن ۲. قصد اقامت حداقل ده روز در یک مکان، یا علم به آن ۳. ماندن سی روز در یک مکان، در حال تردید و بدون قصد اقامت ده روز. 2⃣ قصد اقامت ده روزه 🍃 این عنوان چند قید دارد: ۱. قصد یا علم و اطمینان ۲. اقامت ۳. ده روز (مقصود از روز) ۴. پی‌درپی و مستمرّ ۵ مکان واحد ❇️ مسأله ۵۵۸. اگر مسافر قصد کند در مکانی ده روز اقامت کند، باید نماز را در آن‌جا تمام بخواند؛ امّا اگر بدون قصد و یا در حال تردید ده روز بماند، نمازش قصر است. 🍃 یکی از نکات کلیدی تصمیم جدّی بر اقامت ده روزه است. ❇️ مسأله ۵۵۹. اگر انسان قصد اقامت ده روزه نکرده است، ولی یقین یا اطمینان دارد که ده روز در مکانی خواهد ماند، باید نماز را تمام بخواند. امّا اگر فقط گمان دارد که می‌‌ماند؛ نمازش قصر است. 🍃 علم و اطمینان در حکم قصد است؛ و قصد باید همراه با اطمینان باشد. ❇️ مسأله ۵۶۰. ده روز اقامت باید متوالی و پشت سر هم باشد، و بین آن قصد سفری را که موجبِ قصر نماز است نداشته باشد. بنابراین اگر قصد دارد پنج روز در محلی بماند، سپس به ده فرسخی برود و برگردد و مجدداً پنج روز دیگر بماند، قصد اقامت محقق نمی‌شود و از ابتدا نمازش قصر است. ❇️ مسأله ۵۶۱. اگر هنگام قصد اقامت تصمیم داشته باشد که در بین ده روز از محلّ اقامت خارج شود، و به مسافتی کمتر از چهار فرسخ برود (یعنی قصد خروج به مقدار کمتر از مسافت شرعی مقارن با قصد اقامت ده روز است)، درصورتی‌‌که قصد داشته باشد به مقداری خارج شودکه عرفاً با ماندن ده روز در یک‌جا منافات ندارد؛ مانند این‌که بخواهد در این مدت دو سه بار، و هر بار حداکثر به مدّت نصف روز خارج شود، به قصد اقامت او خللی وارد نمی شود و نمازش تمام است. 🍃 در میزان زمانی که مخلّ به اقامت نیست بین مراجع اختلاف است: 🌱 مرحوم امام: در بين ده روز فقط يک مرتبه برود، و بيش از ۲ ساعت رفتن و برگشتن را طول ندهد 🌱 آیت‌الله سيستانى: اگر مدّت رفتن و آمدنش به اندازه‌‌ای باشد كه در نظر عرف با اقامت ده روز منافات ندارد، نماز را تمام بخواند، و چنان‌چه منافات داشته باشد نماز را شكسته به جا آورد. مثلًا اگر از اوّل قصد داشته باشد كه تمام يک روز يا تمام يک شب از آن‌جا خارج شود با قصد اقامت منافات دارد و بايد نماز را شكسته به جا آورد، ولى چنان‌چه قصدش اين باشد كه مثلًا در نصف روز خارج شده و سپس برگردد، هر چند برگشتنش بعد از رسيدن شب باشد، بايد نماز را تمام به جا آورد؛ مگر در صورتی‌‌که اين طور خارج شدن او به مقداری تكرار شود كه عرفاً بگويند در دو جا يا بيشتر اقامت دارد. 🌱 آیت‌الله مکارم: قصد اقامت در دو محل نزدیک به هم به فاصله ۳ الى ۴ کیلومتر مانعى ندارد، ولى بیش از این تا قبل از ۲۱.۵ کیلومتر (حدّ مسافت شرعى) تنها مى‌تواند روزى یکى دو ساعت برود و برگردد، (این‌گونه اقامت را چه از ابتدا قصد کند یا نه، تفاوتى ندارد)، مگر این‌که بعد از گذشتن ده روز یا بعد از خواندن یک نماز چهار رکعتى به جایى که کمتر از چهار فرسخ است برود و به محلّ اقامت خود بازگردد که در این صورت باید نماز را تمام بخواند. ❇️ مسأله ۵۶۲. مراد از "روز" در اقامت ده روز، معنای عرفی آن؛ یعنی از طلوع تا غروب خورشید است. بنابراین اگر فردی هنگام طلوع خورشید وارد مکانی شود و قصد کند تا غروب روز دهم آن‌جا بماند، نمازش تمام است و لازم نیست که شب اول و آخر نیز در آن‌جا باشد. 🍃 در مراد از روز اختلاف است: 🌱 معمول مراجع، مرحوم امام، آیت‌الله سیستانی و مکارم: روز شرعی، از طلوع فجر 🌱 حضرت آقا: روز عرفی، از طلوع آفتاب ❇️ مسأله ۵۶۴. اگر مسافر بخواهد مقداری (هرچند به اندازه یک ساعت) کمتر از ده روز بماند، برای تحقق قصد اقامت کافی نبوده و نمازش قصر است. ❇️ مسأله ۵۶۵. کسی که قصد اقامت ده روز کرده، پس از اتمام ده روز تا زمانی که از آن محل خارج نشده، نمازش تمام است و نیاز به قصد مجدد ندارد. 🖋حجت‌الإسلام و المسلمین استاد اصغری بر محور «رساله نماز و روزه» حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (دام ظلّه العالی)

🌙 ماه بندگی؛ ۲۴ 🌺 معرفت امیرالمؤمنين (صلواتُ اللهِ عليه) 🌿 توصیف امیرالمؤمنين (علیه‌السّلام) در بیان امام صادق (عليه‌السّلام)؛ بخش دوم 🌴 ادامه بیانات مقام معظّم رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (حفظه‌الله)، در توضیح فرمایش امام صادق (عليه‌السّلام): ۱. اجتناب از حرام (مال و دستاورد حرام) ۲. انتخاب سخت ترین امر در دین ۳. پیش قدم در امر خیر؛ سابقون في الخیرات 4⃣ تنها جایگزین برای وظایف پیامبر 🍃 «وَ مَا أَطَاقَ عَمَلَ رَسُولِ اللهِ (صلّی‌ اللهُ ‌علیه ‌و آله) مِنْ‏ هَذِهِ الْأُمَّةِ غَيْرُه» 🌱 هیچ کس از این امّت طاقت این را نداشت که مثل پیامبر عمل کند، مگر او. او بود که مثل پیامبر در همه جا می‌رفت. هیچ‌کس دیگر نمی‌توانست به دنبال پیامبر و پا جای پای آن حضرت حرکت کند. 5⃣ مؤمن کامل؛ همیشه بین خوف و رجاء 🍃 «وَ إِنْ كَانَ لَيَعْمَلُ عَمَلَ رَجُلٍ كَانَ وَجْهُهُ بَيْنَ الْجَنَّةِ وَ النَّار؛ِ يَرْجُو ثَوَابَ هَذِهِ وَ يَخَافُ عِقَابَ هَذِه» 🌱 با همه این کارهای بزرگ و خداپسند و مؤمنانه، رفتار او، رفتار یک انسان بین خوف و رجا بود؛ از خدا ترسناک بود، کأنّه او را بین بهشت و جهنّم قرار داده‌اند؛ در یک طرف بهشت را می‌بیند، در یک طرف جهنّم را می‌بیند. خلاصه این جمله این است که به این همه مجاهدت، به این همه انفاق، به این همه عبادت، مغرور نمی‌شد. 🛑 ما حالا دو رکعت نافله و چند جمله دعا که بخوانیم -و اگر دو قطره اشک بریزیم- فوراً مغرور می‌شویم که بله دیگر: «این منم طاووس علیّین شده»! امّا امیرالمؤمنین با این انبوه عمل صالح، مغرور نمی‌شد. 🌱 البته این‌که چرا شخصی مثل امیرالمؤمنین، شخصی مثل پیامبر، شخصی مثل امام سجّاد -که خدا اصلاً بهشت را برای خاطر این‌طور انسان ها آفریده- باز از آتش جهنّم می‌ترسند و به خدا پناه می‌برند، این خودش بحث جداگانه‌ای دارد. ما کوچکیم؛ دید ما قاصر است؛ ما نزدیک بین هستیم؛ ما عظمت الهی را نمی‌فهمیم؛ ما مثل بچه کوچک و غیرممیّزی هستیم که در مقابل یک شخص عظیمِ علمی بازی می‌کند؛ می‌آید و می‌رود و اصلاً عین خیالش هم نیست؛ چون نمی‌شناسد که این شخص کیست؛ اما شما که پدر او هستید و عقلتان صد برابر اوست، در مقابل آن شخصیت خضوع می‌کنید. ما در مقابل خدای متعال وضعیتمان این است. ما مثل بچه‌ها، مثل آدم‌های غافل، مثل آدم‌های پست، عظمت الهی را نمی‌فهمیم؛ امّا آن کسانی که از مرحله علم، به مرحله ایمان رسیده‌اند؛ از مرحله ایمان، به مرحله شهود رسیده‌اند؛ از مرحله شهود، به مرحله فناءِ للّه رسیده‌اند؛ آن‌ها هستند که عظمت الهی در چشم‌هایشان آن‌چنان جلوه می‌کند که هر عمل صالحی از آن‌ها سربزند، به‌نظرشان نمی‌آید؛ اصلاً می‌گویند ما کاری نکرده‌ایم. همیشه بدهکار ذات مقدس احدیّتند. 6⃣ آزاد کردن هزار برده با دسترنج خود 🍃 «وَ لَقَدْ أَعْتَقَ مِنْ مَالِهِ أَلْفَ مَمْلُوكٍ فِي طَلَبِ وَجْهِ اللهِ وَ النَّجَاةِ مِنَ النَّارِ مِمَّا كَدَّ بِيَدَيْهِ وَ رَشَحَ مِنْهُ جَبِينُهُ» 🌱 به تدریج، هزار غلام و کنیز را که از مال شخصی خود خریده بود، آزاد کرد؛ برای این‌که رضای خدا را جلب نماید و از آتش جهنّم خود را دور کند. این پول‌هایی که می‌داد، پول‌هایی نبود که مفت گیرش آمده باشد. امام صادق طبق این روایت می‌گوید: «ممّا کَدَّ بیدیه»؛ با کدّ یمین و عرق جبین و با کار سخت، پول به ‌دست آورده بود. چه در زمان پیامبر، چه در زمان فترت بیست و پنج سال، چه در زمان خلافت -که از بعضی از آثار فهمیده می‌شود که امیرالمؤمنین در زمان خلافت هم کار می‌کرد- آن حضرت کار می‌کرد؛ مزرعه آباد می‌نمود، قنات می‌کَند و پول در می‌آورد و این پول‌ها را در راه خدا انفاق می‌کرد. از جمله مرتّب برده می‌خرید و آزاد می‌کرد؛ هزار برده را این‌طور خرید و آزاد کرد. 7⃣ غذای ساده خانواده 🍃 «وَ إِنْ كَانَ لَيَقُوتُ أَهْلَهُ بِالزَّيْتِ وَ الْخَلِّ وَ الْعَجْوَةِ» 🌱 غذای معمولی خانه امیرالمؤمنین اين‌ها بود: زیتون، سرکه، خرمای متوسّط و یا پایین؛ که حالا مثلاً در عرف جامعه ما نان و ماست، یا نان و پنیر است. 8⃣ لباس ساده حضرت 🍃 «وَ مَا كَانَ لِبَاسُهُ إِلَّا الْكَرَابِيسَ، إِذَا فَضَلَ شَيْ‏ءٌ عَنْ يَدِهِ مِنْ كُمِّهِ دَعَا بِالْجَلَمِ‏ فَقَصَّه» 🌱 لباس معمولیش کرباس بود. اگر آستینش مقداری بلند بود، قیچی می‌خواست و آستین بلند را می‌برید؛ یعنی حتّی به زیادی آستین برای خودش راضی نمی‌شد. می‌گفت این زیادی است؛ این پارچه را در جایی مصرف کنند و به کاری بزنند! آن روز پارچه هم خیلی کم بود و مردم مشکلاتی در زمینه پوشش داشتند؛ این بود که یک تکّه پارچه کرباس هم می‌توانست به دردی بخورد.

4⃣3⃣ جلسه سی‌ و چهارم 📚 رساله نماز و روزه (مقام معظّم رهبری (حفظه‌الله)) ❇️ مسأله ۴۹۶ تا ۵۰۵ (نماز مسافر، شرط هفتم: سفر شغل نباشد)

🔈 استاد:حجت الاسلام #اصغری #احکام_نماز 📆 جلسه سی‌وچهارم 🔹حوزه مجازی اخلاق آیت الله حق شناس ره 🔹 @hhaghshenasmajazi 👇👇👇👇👇👇👇👇

🌺 حدیث جلسه ۳۴: "چهار بخش برنامه شبانه‌روز" 📜 روایت ابتدای درس خارج مقام معظّم رهبری (حفظه الله) 🌕 قَالَ أَبُوذَرٍّ (رَضِيَ اَللهُ عَنْهُ): وَ دَخَلْتُ يَوْماً عَلَى رَسُولِ اَللهِ (صَلَّى اَللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) وَ هُوَ فِي اَلْمَسْجِدِ جَالِسٌ وَحْدَهُ، فَاغْتَنَمْتُ خَلْوَتَهُ... قَالَ: قُلْتُ يَا رَسُولَ اَلله؛ «فَمَا كَانَتْ صُحُفُ إِبْرَاهِيمَ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ)؟» قَالَ (صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): «كَانَتْ أَمْثَالاً كُلُّهَا... كَانَ فِيهَا أَمْثَالٌ؛ وَ عَلَى اَلْعَاقِلِ مَا لَمْ يَكُنْ مَغْلُوباً عَلَى عَقْلِهِ أَنْ يَكُونَ لَهُ سَاعَات: سَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ؛ وَ سَاعَةٌ يُفَكِّرُ فِيهَا فِي صُنْعِ اَلله تَعَالَى؛ وَ سَاعَةٌ يُحَاسِبُ فِيهَا نَفْسَهُ فِيمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ؛ وَ سَاعَةٌ يَخْلُو فِيهَا بِحَاجَتِهِ مِنَ اَلْحَلاَلِ مِنَ اَلمَطْعَمِ وَ اَلْمَشْرَبِ» 🖊 شرح حدیث: ✳️ سؤال از صحف ابراهيم است كه جناب ابوذر از پيامبر (صلّی الله عليه‌وآله) سؤال مى‌كند، اين هم فقره ديگر است، مى‏فرمايد: در آن صحف مثل‌هايى بود، از اين قبيل: عاقلی كه نفس او، هواى او، عوامل خارجی گوناگون بر عقل او غلبه نكرده باشند، بتواند آزاد و مستقل بينديشد، چنين كسى بایستى اوقات شبانه‌روز خود را به چهار بخش تقسيم كند، اين تقسيم هم لازم نيست به نحو مساوى باشد 1⃣ سَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ؛ اول: يک فرصتى در شبانه روز، براى مناجات با پروردگار بگذارد؛ كه بعضى از بزرگان و اهل معنا و سلوک می‌گفتند: بهترين ساعات تان، خالص‌ترين و باصفاترين ساعات را كه وقت سحر است و هيچ چيزى جاى آن را نمی‌گيرد، اين را براى مناجات پروردگار بگذاريد! 🍃 البته نعمت الهى در حق ما مسلمانان تمام شده است، به اين‌که نماز را در پنج نوبت براى ما گذاشتند، اگر الزام به نماز متفرقاً على ساعات الليل و النّهار نمی‌بود، واقعاً ما در غفلت محض می‌ماندیم، اين‌كه در پنج نوبت صبح، ظهر، عصر، مغرب و عشاء ما را دعوت كنند كه برخيز نماز بخوان! با خدا گفتگو كن! اين نعمت بزرگى است، بايد قدر اين نعمت را بدانيم. 🍃 نمازهاى يوميّه می‌تواند جزو همين "ساعةٌ يناجي فيها ربّه" باشد، به شرطی كه در نماز با خدا حرف بزنيم، خيلى از اوقات، در نماز حواسمان جاى ديگر است، و الفاظی بر زبانمان جارى می‌شود، طرف خطابی نداريم، كه اين، خيلى مايه تأسف است. 2⃣ وَ سَاعَةٌ يُفَكِّرُ فِيهَا فِي صُنْعِ اَلله تَعَالَى؛ ساعتى هم براى فكر در صنع الهى بگذارد، چيزهايی كه ما به آن عادت كرديم، 🌱 همين آمدن بهار، كه درختانِ خشک سبز می‌شوند، گل می‌كنند، ميوه می‌دهند، اگر اين‌ها را به چشم كسى كه تا به حال نديده است، نگاه كنيم، پر از عجائب صنع الهى می‌بينيم، 🌱 اين كه انسان می‌خوابد و بيدار می‌شود «و من آياته منامكم بالليل»، 🌱 و يا قدرت انسان بر تكلم، اين‌ها چيزهای عجيبی است. كودک متولد می‌شود، قدرت نطق پيدا می‌كند. 🍃 تفكّر در اين‌ها توحيد را و توجه به مبدأ و معاد را در دل انسان زنده می‌كند. پس بخشى از شبانه‌روز هم بايد صرف در مطالعه صنع الهى بشود. 3⃣ وَ سَاعَةٌ يُحَاسِبُ فِيهَا نَفْسَهُ فِيمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ؛ يک ساعت هم، ساعت محاسبه نفس است. 🌱 روز را، شب را، جوانى را، عمر را، فرصت‌ها و توانایی‌ها را محاسبه كنيم، كه چگونه گذرانديم، بخصوص كسانى كه مثل من و خيلى از شماها مسئوليتی دارند، خودمان را محاسبه كنيم، چكار كرديم، چكار می‌كنيم؟ 4⃣ وَ سَاعَةٌ يَخْلُو فِيهَا بِحَاجَتِهِ مِنَ اَلْحَلاَلِ مِنَ اَلمَطْعَمِ وَ اَلْمَشْرَبِ يک بخش از زندگى هم كه بخش چهارم است، براى گذران زندگی است، 🌱 رفت و آمد و تلاش براى به دست آوردن معاش، و بعد تزاوج و تناكح، چيزهايی كه مربوط به زندگى است. ❌ كه متأسفانه غالباً اين بخش چهارم مستغرق بخش‌هاى ديگر شده است، و به آن سه بخش اساسى كمتر توجه می‌شود. 📚 مكارم الأخلاق؛ صفحه ۴۷۲؛ حسن بن فضل طبرسی 📆 ۲۰ فروردین ۱۳۸۶ (جلسه ۱۵۸ مکاسب محرّمه)

🌺 جزوه جلسه ۳۴ 🍀 نماز مسافر 🍃 شرایط هشتگانه وجوب قصر 🌱 ۷. سفر شغل نباشد (ملاک تحقّق) ◀️ اختلاف نظر آیت الله سیستانی و مکارم

🛑 احکام نماز 🔶 استاد: حجت الاسلام اصغری ۱. کسی که شغلش سفر است، اگر به سفر غیر شغلی برود، نماز را باید به چه صورت بخواند؟ ۲. کسی که شغلش سفر است، در آخرین سفر شغلی نماز را چگونه بخواند؟

🌕 احکام روزه ۲۵ 🌺 احکام روزه‌ی مسافر ۳ ❇️ مسأله ۹۳۸. کسی که در ماه رمضان مسافر است، چنان‌چه نمازش قصر باشد، نباید در سفر روزه بگیرد، و اگر نماز را در سفر چهار رکعتی می‌‌خواند (مانند مسافری که در مکانی قصد ماندن ده روز را دارد یا مسافرت شغل اوست) واجب است روزه بگیرد. 🍃 یکی از مسائل پرتکرار در این ایام، مسافرت و اقامت ده روزه است، لذا مسائل مرتبط با این بحث تقدیم می‌شود. ❇️ مسأله ۵۲۶. در صورت تحقّق یکی از موارد زیر سفر پایان یافته و باید نماز را تمام خواند (قواطع سفر): ۱. عبور از وطن ۲. قصد اقامت حدّاقل ده روز در یک مکان، یا علم به آن ۳. ماندن سی روز در یک مکان، در حال تردید و بدون قصد اقامت ده روز. 2⃣ قصد اقامت ده روزه 🍃 این عنوان چند قید دارد: ۱. قصد یا علم و اطمینان ۲. اقامت ۳. ده روز (مقصود از روز) ۴. پی‌درپی و مستمرّ ۵ مکان واحد 🍃 در جزوه احکام روزه ۲۴ ضمن مسأله ۵۵۸ تا ۵۶۵ بخشی از این قیود مطرح شد، امّا باقی آن👇 ❇️ مسأله ۵۶۶. اگر شخصی بعد از طلوع خورشید، وارد مکانی شود که می‌‌خواهد ده روز در آن‌جا بماند، به اندازه‌‌ای که هنگام ورود از طلوع خورشید گذشته، باید از طلوع خورشید روز یازدهم بگذرد تا ده روز کامل شود؛ بنابراین اگر روز اول سه ساعت بعد از طلوع خورشید وارد مکانی شود، چنان‌چه قصدش این باشد که روز یازدهم تا سه ساعت بعد از طلوع خورشید آن‌جا بماند، نمازش کامل است. 🍃 به دو صورت ده روز کامل محاسبه می‌شود: ۱. از طلوع آفتاب (یا طلوع فجرِ) روز اول تا مغرب روز دهم ۲. تلفیقی (بخشی که از روز اول ناقص بوده است، در روز یازدهم جبران شود) ❇️ مسأله ۵۶۷. مکان اقامت ده روز باید از نظر عرف یک مکان باشد، و صرف اتصال دو مکان (مانند دو شهر یا دو روستا) به یکدیگر در صورتی‌‌که عرفاً یک مکان حساب نشود، کفایت نمی‌کند. 🍃 معمول مراجع مکان واحد برای اقامت را شرط می‌دانند، امّا آیت‌الله مکارم می‌فرمایند: "قصد اقامت در دو محل نزدیک به هم به فاصله سه الى چهار کیلومتر مانعى ندارد." ❇️ مسأله ۵۶۸. اگر شهری که در آن قصد اقامت کرده، از شهرهای بزرگ و دارای محلّات به‌هم پیوسته باشد، چنان‌چه بخواهد بین محلّات آن تردّد کند، خللی به یکی بودن مکان وارد نمی‌شود. 🍃 قیود پنج‌گانه‌ای که مطرح شد باید احراز شود، و با شکّ در تحقّق آن‌ها نماز قصر است👇 ❇️ مسأله ۵۶۹. در صورت شکّ در وحدت مکان اقامت، نماز قصر است. ❇️ مسأله ۵۷۰. اگر قصد ماندن ده روز در مکانی مشروط به تحقّق امری مشکوک یا مظنون باشد، قصد اقامت محقّق نمی‌شود و نماز قصر است؛ مانند کسی که ده روز ماندنش را به آمدن دوستش مشروط کند در حالی‌‌که نمی‌داند او می‌‌آید یا نه یا حتی گمان دارد که او می‌‌آید. ❇️ مسأله ۵۷۱. اگر قصد اقامت ده روز داشته باشد ولی احتمال دهد که مانعی به وجود بیاید و نتواند ده روز بماند، درصورتی‌که این احتمال، ضعیف باشد و مورد اعتنای عقلاء نباشد، قصد اقامت او محقّق می‌شود و نمازش تمام است، ولی اگر احتمال ضعیف نباشد و نزد عقلاء قابل توجّه باشد، قصد اقامت محقّق نمی‌شود و نماز قصر است. 🍃 ملاک اصلی اطمینان به اقامت ده روزه است، و با احتمال ضعیف این اطمینان باقی است و نماز تمام است. ❇️ مسأله ۵۷۲. اگر کسی قصد دارد تا روز معیّنی (مثلاً تا آخر ماه) در مکانی بماند و در واقع تا آن زمان ده روز باشد، اگر چه نداند ده روز است، قصد اقامت محقّق شده و نمازش تمام است؛ هر چند احتیاط مستحب آن است که نماز را جمع بخواند. 🍃 در مسأله فوق در واقع قصد اقامت ده روز واقعاً تحقّق یافته است، ولو خود فرد توجّه نداشته است، لذا نماز تمام است. امّا در مسأله ذیل برعکس است، و در واقع قصد ده روز نشده است، لذا نماز قصر است👇 ❇️ مسأله ۵۷۳. اگر قصد دارد که تا روز معیّنی؛ مثلاً تا دوشنبه (نه بیشتر) در مکانی بماند و به تصور این‌که تا آن زمان ده روز است، قصد ده روز کند (در حالی که کمتر می‌‌باشد)، در این صورت نمازش قصر است. پس اگر در وقت متوجه شد باید نمازش را اعاده کند، و اگر خارج وقت متوجه شد بنابر احتیاط واجب قضا کند. ❇️ مسأله ۵۷۴. اگر شخصی قصد دارد در مکانی ده روز بماند و تصور ‌‌کند تا فلان روز، ده روز می‌‌شود (در حالی‌‌که از ده روز کمتراست) ولی قصد او به‌گونه‌ای است که اگر بداند تا آن زمان ده روز نمی‌‌شود، حتماً روزهای بعد را هم می‌‌ماند تا ده روز کامل شود، در این صورت نمازش تمام است. ❇️ مسأله ۵۷۵. تحقّق قصد اقامت ده روزه مشروط به خواندن نماز نیست، بنابراین چنان‌چه حائض یا نفساء قصد اقامت ده روزه کند قصدش صحیح و معتبر است، و ایامی را که نماز نمی‌‌خواند جزء ده روز محاسبه می‌‌شود. ❇️ مسأله ۵۷۶. اگر مسافر هنگامی که مشغول خواندن نماز قصر است، قصد اقامت ده روزه کند، باید نماز را چهار رکعتی تمام کند. 🖋حجت‌الإسلام و المسلمین استاد اصغری بر محور «رساله نماز و روزه» حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (دام ظلّه العالی)

🌙 ماه بندگی؛ ۲۵ 🌺 معرفت امیرالمؤمنين (صلواتُ اللهِ عليه) 🌿 توصیف امیرالمؤمنين (عليه‌السّلام) در بیان امام صادق (علیه‌السّلام)؛ بخش سوم 🌴 ادامه بیانات مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (حفظه‌الله)، در توضیح فرمایشِ امام صادق (علیه‌السّلام): 9⃣ عبادت امیرالمؤمنین بعد راجع به عبادت حضرت صحبت می‌کند. آن حضرت، قلّه اسلام است؛ اسوه مسلمین است. در همین روایت فرمود: 🍃 «وَ مَا أَشْبَهَهُ مِنْ وُلْدِهِ وَ لَا أَهْلِ بَيْتِهِ أَحَدٌ أَقْرَبُ شَبَهاً بِهِ فِي لِبَاسِهِ وَ فِقْهِهِ مِنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْن (علیهماالسّلام)» 🌱 امام صادق می‌گوید: در تمام اهل بیتمان -اهل بیت و اولاد پیامبر- از لحاظ این رفتارها و این زهد و عبادت، هیچ کس به اندازه علی بن الحسین به امیرالمؤمنین شبیه‌تر نبود؛ امام سجّاد، از همه شبیه‌تر بود. 🌸 امام صادق فصلی در باب عبادت امام سجّاد ذکر می کند؛ از جمله می فرماید: 🍃 «و لقد دخل ابوجعفر ابنُه علیه» پدرم حضرت باقر یک روز پیش پدرش رفت و وارد اتاق آن بزرگوار شد. 🍃 «فاذا هو قد بلغ من العبادة ما لم یبلغه احد» 🌱 نگاه کرد، دید پدرش از عبادت حالی پیدا کرده که هیچ کس به این حال نرسیده است. شرح می‌دهد: رنگش از بی‌خوابی زرد شده، چشم هایش از گریه درهم شده، پاهایش ورم کرده و... امام باقر اين‌ها را در پدر بزرگوارش مشاهده کرد و دلش سوخت: «فلم املک حین رأیتُه بتلک الحال البکاءَ» می‌گوید وقتی وارد اتاق پدرم شدم و او را به این حال دیدم، نتوانستم خودداری کنم؛ بنا کردم زار زار گریه کردن: «فبکیت رحمة له». امام سجّاد در حال فکر بود -تفکّر هم عبادتی است- به فراست دانست که پسرش امام باقر چرا گریه می‌کند؛ خواست یک درس عملی به او بدهد؛ سرش را بلند کرد: 🍃 «قال یا بنیّ اعطنی بعض تلک الصحف التی فیها عبادة علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام)»؛ 🌱 در میان کاغذهای ما بگرد و آن دفتری که عبادت علی بن ‌ابی طالب را شرح داده، بیاور. امام باقر می‌فرماید: «فاعطیته»؛ رفتم آوردم و به پدرم دادم. 🍃 «فقرأ فیها شیئاً یسیرا ثم ترکها من یده تضجرا» 🌱 مقداری به این نوشته نگاه کرد -امام سجّاد، هم به امام باقر درس می‌دهد، هم به امام صادق درس می‌دهد، هم به من و شما درس می‌دهد با حال ملامت آن را بر زمین گذاشت؛ 🍃 «و قال من یقوی علی عبادة علیّ بن ‌ابی طالب (علیه‌السّلام)»؛ 🌱 فرمود چه کسی می تواند مثل علی بن‌ابی‌طالب عبادت کند؟ امام سجّادی که آن قدر عبادت می‌کند که امام باقر دلش به حال او می‌سوزد -نه مثل من و شما؛ ما که کمتر از اين‌ها هم به چشم مان بزرگ می‌آید- امام باقری که خودش هم امام است و دارای آن مقامات عالی است، از عبادت علی بن الحسین دلتنگ می‌شود و دلش می‌سوزد و نمی‌تواند خودش را نگه دارد و بی‌اختیار زار زار گریه می‌کند، آن وقت علی‌بن‌الحسینِ با این‌طور عبادات می‌گوید: چه کسی می‌تواند مثل علی عبادت کند؟! یعنی بین خودش و علی فاصله‌ای طولانی می‌بیند. 🍀 علی ای که من و شما عاشق او هستیم، دنیا عاشق اوست، مسیحی عاشقانه برایش کتاب می‌نویسد، آدمی که به مبانی دینی هم عملاً خیلی پایبند نیست، درباره او زبان به ستایش باز می‌کند. امروز بشریت به همین خصلت‌هایی که امیرالمؤمنین پرچمدارش بود، احتیاج دارد. این خصلت‌ها، با پیشرفت علم، با پیشرفت فن‌آوری، با پدید آمدن روش جدید زندگی در دنیا کهنه نمی‌شود. عدالت کهنه نمی‌شود؛ انصاف و حق‌طلبی کهنه نمی‌شود؛ دشمنی با زورگو کهنه نمی‌شود؛ پیوند دل با خدا کهنه نمی‌شود. این‌ها رنگ ثابت وجود انسان در همه تاریخ است. امیرالمؤمنین این پرچم ها را در دست داشت. امروز بشر تشنه این حرف ها و تشنه این حقایق است. راه چیست؟ راه، نزدیک شدن است. مبادا اگر من و شما در جایی حرفی برای حق زدیم، این به نظرمان زیاد و بزرگ بیاید؛ نه. علی این است. مبادا اگر ساعتی از شبی، روزی، نیمه‌شبی، توانستیم عبادتی کنیم، به چشم‌مان بزرگ بیاید و ما را عُجب بگیرد؛ نه. علی این است. مبادا اگر در صحنه خطری وارد شدیم، خودمان را خیلی بزرگ ببینیم؛ نه. علی این است. هرچه می‌توانید، نزدیک شوید. ای روزه‌داران، ای نمازگزاران، ای نافله‌گزاران، ای مجاهدان فی سبیل‌الله، ای حاضر شوندگان در میدان‌های خطر، ای زاهدان در دنیا، ای شیران روز، ای عبادت کنندگان شب! خوشا به‌حالتان؛ شما به علی نزدیکترید؛ اما شما هم می‌توانید باز نزدیکتر شوید. 🌱 دنیای اسلام، بلکه دنیای بشریتِ سالم، در مقابل او خاضع است. این‌هاست که در تاریخ اثرش می‌ماند. آن زهدش بود؛ آن عبادتش بود؛ آن شجاعتش بود؛ آن قاطعیتش در راه خدا بود. آن‌جایی که لازم بود، با شمشیر به جان دشمنان حقیقت و دشمنان دین و دشمنان خدا می افتاد و از هیچ چیز باک نداشت: «لا تأخذه فی الله لومة لائم». آن‌جایی که آدمِ منحرفِ مضرِّ مخلّی بر سر راه حرکت به‌سوی خدا وجود داشت، شمشیر او فیصله دهنده بود.

📚 کلاس آموزش احکام 🖊حجت‌الإسلام والمسلمین اصغری ⛳️ جلسه شانزدهم 📒 رساله نماز و روزه؛ مسأله ۵۵۸ تا ۵۶۹؛ (احکام روزه‌ی مسافر... قصد اقامت ده روزه) 📆 هر روز ساعت ۱۳ 🌸 ماه رمضان ۱۴۴۵ نوروز۱۴۰۳ 🌷حوزه مجازی اخلاق حضرت آیت الله حق شناس (رضوان الله تعالی علیه)

🌕 احکام روزه ۲۶ 🌺 احکام روزه‌ی مسافر ۴ 🍃 یکی از مسائل پرتکرار در این ایام، مسافرت و اقامت ده روزه است، لذا مسائل مرتبط با این بحث تقدیم می‌شود. ❇️ مسأله ۵۲۶. در صورت تحقّق یکی از موارد زیر سفر پایان یافته و باید نماز را تمام خواند (قواطع سفر): ... 2⃣ قصد اقامت حدّاقل ده روز در یک مکان، یا علم به آن 🍃 این عنوان چند قید دارد: ۱. قصد یا علم و اطمینان ۲. اقامت ۳. ده روز (مقصود از روز) ۴. پی‌درپی و مستمرّ ۵ مکان واحد 🍃 در جزوه احکام روزه ۲۴ و ۲۵ ضمن مسأله ۵۵۸ تا ۵۷۶ این قیود بیان شد، امّا باقی مطالب👇 ◀️ عدول از قصد اقامت 🍃 نکته اساسی این است که اگر عدول از قصد اقامت قبل از خواندن یک نماز چهار رکعتی اداء صحیح صورت پذیرد، نماز قصر می‌شود، امّا اگر بعد از آن انجام گیرد، تا مادامی که سفر جدیدی شروع نشده نماز تمام است، و به تبع روزه هم صحیح است. ❇️ مسأله ۵۷۷. مسافری که قصد اقامت ده روزه دارد، اگر پیش از خواندن یک نماز چهار رکعتی یومیه به صورت اداء از قصدش برگردد یا مردّد شود، نمازش قصر است. 🍃 توجه‌ شود این نماز سه قید دارد: 1⃣ چهاررکعتی 2⃣ اداء 3⃣ صحیح هر کدام از این قیود نباشد کافی نیست، در مسائل بعد تفصیل این قیود می‌آید👇 ❇️ مسأله ۵۷۸. کسی که قصد اقامت ده روزه کرده است، پس از خواندن یک نماز چهار رکعتی یومیه به صورت ادا، تا زمانی که در آن مکان است، نمازش تمام است، حتی اگر از قصدش برگردد و نخواهد ده روز در آن‌جا بماند. اما اگر فقط نماز صبح یا مغرب خوانده و سپس منصرف شده، نمازش قصر است. 🍃 در مسأله فوق قید 1⃣ چهاررکعتی نیست. ❇️ مسأله ۵۷۹. اگر هنگام خواندن اولین نماز چهار رکعتی، از ماندن ده روز منصرف شود و بخواهد کمتر از آن بماند، نمازش تبدیل به قصر می‌‌شود. بنابر این اگر تصمیم او قبل از رسیدن به رکعت سوّم باشد، باید نماز را به صورت قصر تمام ‌کند، و چنان‌چه در رکعت سوّم قبل از رکوع باشد، بنابر احتیاط واجب باید بنشیند و نماز را به صورت قصر تمام کند و دوباره نماز را به صورت قصر اعاده کند، و اگر وارد رکوعِ رکعت سوم شده باشد، نمازش باطل است. 🍃 در صحّت روزه، ملاک اذان ظهر است، لذا اگر تا اذان وظیفه نمازش تمام بود، به تبع روزه هم صحیح است👇 ❇️ مسأله ۵۸۰. کسی که قصد اقامت ده روز کرده است، اگر روزه بگیرد و قبل از خواندن نماز چهار رکعتی از قصدش منصرف شود، در صورتی که انصراف بعد از زوال باشد، روزه‌‌اش صحیح است، ولی اگر قبل از زوال باشد، روزه باطل است. 🍃 البته روزهاى بعد نمی‌تواند روزه بگيرد. ❇️ مسأله ۵۸۱. کسی که بعد از قصد اقامت، نماز چهار رکعتی از او فوت شود و بدون این‌که نماز چهار رکعتی دیگری به صورت ادا بخواند، از ماندن منصرف شود، باید نمازهای بعدی را به صورت قصر بخواند، ولی آن نماز را حتی در سفر باید به صورت تمام قضا کند. 🍃 در مورد نمازی که فوت شده، چون مکلّف به تمام بوده، و در آن حال فوت شده، دلیل "اقض ما فات کما فات" می‌گوید باید تمام قضاء شود ❇️ مسأله ۵۸۲. در مسأله قبل اگر نماز را در همان سفر به صورت تمام قضا کند و پس از آن از ماندن منصرف شود، این نماز قضای چهار رکعتی برای تمام بودن نمازهای بعدی کافی نیست، و نمازش قصر است. 🍃 در مسأله فوق قید 2⃣ اداء نیست. ❇️ مسأله ۵۸۳. اگر بعد از خواندن یک نماز چهار رکعتی از قصد اقامت برگردد، در صورتی‌‌که معلوم شود نمازش باطل بوده، وظیفه‌‌اش قصر است. 🍃 در مسأله فوق قید 3⃣ صحیح نیست. ❇️ مسأله ۵۸۴. اگر بعد از گذشت وقت نماز چهار رکعتی، از قصد اقامت برگردد و شک کند در وقت گذشته نماز خوانده یا نه؟ باید بنا بگذارد بر این‌که نماز را به صورت تمام خوانده است، و نمازهای بعد را هم به صورت تمام به‌‌جا ‌‌آورد. 🍃 در مسأله فوق قاعده "فراغ" جاری می‌شود، در نتیجه حکم می‌شود که نماز به صورت صحیح خوانده شده است، پس احکام آن نیز اجراء می‌شود. ❇️ مسأله ۵۸۵. اگر بعد از عدول از قصد اقامت، شک کند که قبل از عدول، یک نماز چهار رکعتی خوانده یا نه، نمازش قصر است. 🍃 در اين‌جا استصحاب عدمی جاری می‌شود، در نتیجه حکم به عدم می‌شود و احکام آن اجراء می‌شود. ◀️ خروج از محل اقامت ❇️ مسأله ۵۸۶. اگر پس از تحقق قصد اقامت، بخواهد به مقدار کمتر از چهار فرسخ (حتّی به مدت یک روز یا بیشتر) از محلّ اقامت خارج شود، اشکال ندارد، و به قصد اقامت خلل وارد نمی‌کند. ❇️ مسأله ۵۸۷. اگر پس از تحقق اقامت (چه بین ده روز اول یا بعد از آن) تصمیم بگیرد به کمتر از چهار فرسخ برود و قصد داشته باشد دوباره به محلّ اقامت (به این عنوان که محلّ اقامت است) برگردد، در مسیر رفت و برگشت و در مقصد و محلّ اقامت، نمازش تمام است. 🛑 اختلافات ریزی در مسائل فوق بین فقهاء وجود دارد. (به تحریر الوسیلة، منهاج الصالحين و کتب فتوایی مراجعه شود) 🖋حجت‌الإسلام و المسلمین استاد اصغری بر محور «رساله نماز و روزه» حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (دام ظلّه العالی)

🌙 ماه بندگی؛ ۲۶ 🌺 انس با اعمال صالحه، در بیان نبیّ مکرّم اسلام (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در خطبه شعبانيه 🌸اجتهاد🌸 🍀 نبیّ مکرم اسلام (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در خطبه معروف شعبانیه توصیه فرمودند که در ماه مبارک رمضان با ۲۰ عمل انس پیدا کنیم (در روز یازدهم اشاره شد) 🍃 آن‌چه مهمّ است این است که تمام تلاش خود را در تحقّق بخشیدن به این اعمال صرف کنیم. 🌸 اجتهاد، ویژگی شیعیان 🌱 عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: قَالَ الصَّادِقُ (عليه‌السّلام): شِيعَتُنَا أَهْلُ الْوَرَعِ، وَ الِاجْتِهَادِ... (صفات الشيعة؛ الصدوق؛ ص ۲) 🍀 کاری را در نظر بگیرید، مثل درس خواندن، مثل خدمت به مردم؛ 1⃣ یک بار شخصی درس می‌خواند، خدمت می‌کند، اما در مرحله "فعل" 2⃣ گاهی شخص تلاش و کوشش می‌کند، در علم آموزی و خدمت، این مرحله "سعی" است. 3⃣ گاهی فرد تمام وقت خود را در آن کار صرف می‌کند، این می‌شود "وقف". 4⃣ گاهی نهایت تلاش و کوشش خود را در تحصیل و خدمت صرف می‌کند، که این امر مقوّماتی هم دارد، و این می‌شود "جِهاد و اجتهاد" 🍀 شیعیان ما اهل اجتهاد هستند. در تمام زمینه‌های مثبت نهایت تلاش و کوشش را می‌نمایند. 🍀 مقام معظّم رهبری (حفظه‌الله) فرمودند: جهاد قوامش به سه چیز است: ۱. نهایت تلاش و کوشش ۲. در مقابل دشمن ۳. هدف والا 🌱 فرض بفرمایید مسئولیتی را به من داده‌اند؛ باید در آن مسیر نهایت تلاش و کوششم را انجام دهم، در نقطه مقابل دشمن، و با هدف کسب رضایت الهی. این شخص می‌شود اهل اجتهاد، و شیعه واقعی.

💠 پذیرش مرکز فقهی آیت‌الله مجتهدی (رضوان‌الله‌علیه) 🔰تحت اشراف حجت‌الإسلام والمسلمین استاد سیّدمیرهاشم حسینی ❇️ مزایای مرکز: 🌸 بهره‌مندی از اساتید مبرّز و مجرّب 🌸 برگزاری کلاس‌های حاشیه و تعمیق 🌸 برگزاری نشست‌های علمی مستمرّ 🌸کتابخانه تخصّصی 🔻شرایط پذیرش: 👈 شرکت در آزمون کتبی ورودی مرکز فقهی 👈 قبولی در مصاحبه جامع ورودی مرکز 👈 حضور منظّم و فعّال در دوره اختبار 👈 اتمام سطح یک تا شهریور ۱۴۰۳ 🔴 مهلت ثبت نام: تا پایان اردیبهشت‌ماه ✳️ جهت ثبت‌نام و بازدید از مؤسسه از ساعت ۱۶ الی ۱۸ با شماره زیر تماس حاصل فرمایید: 📱۰۹۹۰۸۴۶۶۴۸۰ (حجت‌الإسلام غلامی) ---------- 📬 تنها کانال رسمی استاد میرهاشم حسینی https://eitaa.com/Mirhashem_ir

📚 کلاس آموزش احکام 🖊 حجت‌الإسلام والمسلمین اصغری ⛳️ جلسه هفدهم 📒 رساله نماز و روزه؛ مسأله ۵۷۰ تا ۵۸۷؛ (احکام روزه‌ی مسافر... قصد اقامت ده روزه، عدول و خروج از محلّ اقامت) 📆 هر روز ساعت ۱۳ 🌸 ماه رمضان ۱۴۴۵ نوروز۱۴۰۳ 🌷حوزه مجازی اخلاق حضرت آیت الله حق شناس (رضوان الله تعالی علیه)

🌕 احکام روزه ۲۷ 🌺 احکام روزه‌ی مسافر ۵ 🍃 یکی از مسائل پرتکرار در این ایّام، احکام روزه‌ی مسافر در ماه مبارک است، که مفصّل به آن پرداخته شد، حال به احکام روزه‌ی مسافر در غیر ماه مبارک می‌پردازیم👇 ❇️ مسأله ۹۴۲. اگر کسی نذر کند در روز معیّنی؛ مانند اول ماه رجب حتی در حال سفر روزه بگیرد، اگر آن روز در سفر باشد، باید آن روز را روزه بگیرد، و واجب نیست قصد اقامت ده روز کند. 🍃 مرحوم امام و آیت‌الله سیستانی هم مثل حضرت آقا نظر دارند، 🌱 امّا آیت‌الله مکارم می‌فرمایند: "اگر نذر کند در سفر روزه بگیرد، یا فلان روز را روزه بگیرد خواه در سفر باشد یا در حضر این نذر هم اشکال دارد." ❇️ مسأله ۹۴۳. اگر کسی نذر کند روز معیّنی را روزه مستحبّی بگیرد، ولی نذر خود را مقیّد نکند به این‌که حتی اگر در سفر باشد، در این صورت اگر سفر رود نمی‌‌تواند آن‌‌روز را روزه‌‌ بگیرد، و لازم نیست در جایی قصد اقامت ده روز کند، ولی باید بعداً آن ‌را قضا کند. 🍃 مرحوم امام و آیت‌الله سیستانی هم مثل حضرت آقا نظر دارند، 🌱 امّا آیت‌الله مکارم می‌فرمایند: "بنابر احتیاط واجب نباید در آن روز مسافرت کند، و اگر در سفر است چنان‌چه امکان دارد در جایی قصد توقّف ده روز کند و آن روز را روزه بگیرد." ❇️ مسأله ۹۴۴. حکم تخییر در اماکن چهارگانه (مکّه، مدینه، حائر حسینی و مسجد کوفه) شامل روزه نمی‌شود. بنابراین مسافر در این اماکن می‌‌تواند نماز را تمام یا قصر بخواند، ولی نمی‌‌تواند روزه ماه مبارک رمضان را بگیرد. ❇️ مسأله ۹۴۵. روزه مستحبّی در سفر جایز نیست. ❇️ مسأله ۹۴۶. مسافر می‌‌تواند در مدینه منوّره بدون قصد ماندن ده روز، براى برآورده شدن حاجت سه روز روزه مستحبّی بگیرد. 🍃 آیت‌الله سیستانی و مکارم: ولى احتیاط (واجب) آن است که روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را اختیار کند. 🍃 نکته: شرط صحّت روزه‌ی مستحبّی عدم وجوب روزه‌ی قضای ماه مبارک بود. ❇️ مسأله ۹۴۷. در سفر معصیت نماز تمام است و روزه صحیح است؛ چه روزه واجب باشد؛ مانند ماه رمضان، و یا مستحبّ. ❇️ مسأله ۹۴۸. اگر در سفر معصیت، قبل از ظهر از نیّت معصیت بر‌‌گردد، و برای کار مباحی سفر را ادامه ‌‌دهد، در صورتی‌‌که بقیّه سفر ولو تلفیقی به مقدار مسافت شرعی باشد، نمازش قصر است، و باید روزه‌اش را افطار کند. ❇️ مسأله ۹۴۹. اگر در سفر معصیت، بعد از ظهر از نیّت معصیت برگردد، روزه‌اش صحیح است، اگر چه احتیاط مستحب آن است که روزه را تمام کرده و بعداً هم قضا کند. ❇️ مسأله ۹۵۰. مسافری که نباید روزه بگیرد، اگر از روی علم و عمد، برخلاف وظیفه روزه بگیرد، روزه‌اش باطل است، و اگر ماه رمضان باشد قضای آن واجب است، ولی اگر به دلیل جهل به اصل حکم (یعنی نمی‌‌داند روزه در سفر باطل است) روزه گرفته باشد، روزه‌‌اش صحیح است. ❇️ مسأله ۹۵۱. در فرض مسأله قبل، چنان‌چه به دلیل جهل به خصوصیات حکم روزه بگیرد روزه‌اش باطل است، مانند کسی که می‌داند در سفر نباید روزه گرفت، امّا نمی‌‌داند کسی که قصد اقامت ده روزه دارد، چنان‌چه قبل از خواندن یک نماز چهار رکعتی از قصد خود برگردد، حکم اقامت را ندارد، و نباید روزه بگیرد. ❇️ مسأله ۹۵۲. اگر مسافر به دلیل جهل به موضوع، روزه بگیرد؛ مانند این‌که رفتن به محلّی را قصد کند که در واقع به اندازه مسافت شرعی است، ولی به دلیل جهل به مقدار مسافت، روزه بگیرد، روزه‌‌اش باطل است. ❇️ مسأله ۹۵۳. اگر فراموش كند مسافر است، یا فراموش كند روزه مسافر باطل است و در سفر روزه بگیرد، روزه‌اش باطل است. 🖋حجت‌الإسلام و المسلمین استاد اصغری بر محور «رساله نماز و روزه» حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (دام ظلّه العالی)

🌙 ماه بندگی؛ ۲۷ 🌺 انس با اعمال صالحه، در بیان نبیّ مکرّم اسلام (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در خطبه شعبانيه 🌸ورع و اجتهاد🌸 🍀 نبیّ مکرم اسلام (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در خطبه معروف شعبانیه برترین عمل در ماه مبارک رمضان را "ورع" دانستند. 🍃 قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (عليه‌السّلام): فَقُمْتُ، فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللهِ؛ مَا أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِي هَذَا الشَّهْرِ؟ فَقَالَ: يَا أَبَا الْحَسَنِ؛ أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِي هَذَا الشَّهْرِ الْوَرَعُ عَنْ مَحَارِمِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ. 🍃 ورع و اجتناب از گناه مهمّترين گام است، اما در گام بعد آن‌چه مهمّ است این است که تمام تلاش خود را در تحقّق بخشیدن به اعمال صالحه صرف کنیم. (اجتهاد) 🌸 اجتهاد و ورع، ویژگی شیعیان 🌱 قَالَ الصَّادِقُ (علیه‌السّلام): شِيعَتُنَا أَهْلُ الْوَرَعِ، وَ الاِجْتِهَادِ... 🍀 ورع بیشتر ناظر به خودداری نسبت به منکَرات، و گناه و امور مشتبِه است، و اجتهاد ناظر به طاعات و معروف ها و خیرات است. شیعه واقعی هر دو جهت را توجه می‌کند. هم ترک گناه، و دفع مانع، هم انجام وظیفه، و ایجاد مقتضی. عرض شد جِهاد قوامش به سه چیز است: ۱. نهایت تلاش و کوشش ۲. در مقابل دشمن ۳. هدف والا 🍀 سوره مبارکه عصر به خوبی هدف را برای ما مشخص می‌نماید: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ‌ وَ الْعَصْرِ ﴿۱﴾ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿۲﴾ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾ 🍀 در این سوره خدای تعالی می‌فرماید: قسم به عصر که آیه‌ای از آیات الهی است، قسم به عصر پیامبر، قسم به عصر ظهور امام عصر، همه انسان‌ها در خسران هستند، یعنی سرمایه سوز شدن و از دست دادن سرمایه، همه انسان‌ها سرمایه عمر را از دست می‌دهند. امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) تعبیر زیبایی در حکمت ۷۴ نهج البلاغة دارند: "نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَى أَجَلِه" سعدی می‌گوید: هر نفسی که فرو می‌رود مُمدّ حیات است، و چون بر می‌آید مفرّح ذات. دم و بازدم به ما می‌گوید شما زنده‌اید. اما حضرت امیر در این کلام توجه می‌دهند که این نفس کشیدن به این معنا هم هست، که هر نفسی که می‌کشیم گام به گام ما را به پایانه عمر نزدیک می‌کند. همه انسان‌ها سرمایه عمر را از دست می‌دهند و زیان می‌کنند؛ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾ سرمایه عمر را دادیم و چه بدست آوردیم؟! مگر کسانی که معامله و تجارت خوبی کردند، و چیز بهتری به دست آوردند، اهل ایمان و عمل صالحات هستند، تمام کارهای نیک را سعی می‌کنند، بلکه تمام تلاش (اجتهاد) خود را صرف می‌کنند تا آن‌ها را انجام دهند؛ و اهل گفتمان قرآنی اند، به هم سفارش به حق و مسیر صحیح می‌کنند، و بر محور حق حرکت می‌کنند، و در این مسیر صحیح می‌ایستند و استقامت می‌کنند. 🍀 آیت الله بهجت (رحمه‌الله) می‌فرمودند: زندگی ما حکایت یخ فروشی است که از او پرسیدند: "فروختی؟" گفت: "نه، ولی تمام شد" این عمر می‌گذرد، اما ما باید به هر قیمتی زندگی کنیم؟ خیر؛ فرمود: ما آمده‌ایم زندگی کنیم تا قیمت پیدا کنیم، نه اين‌که به هر قیمتی زندگی کنیم.

📚 کلاس آموزش احکام 🖊 حجت‌الإسلام والمسلمین اصغری ⛳️ جلسه هجدهم 📒 رساله نماز و روزه؛ مسأله ۹۴۲ تا ۹۵۳؛ (احکام روزه‌ی مسافر؛ و مسافری که برخلاف وظیفه روزه گرفته) 📆 هر روز ساعت ۱۳ 🌸 ماه رمضان ۱۴۴۵ نوروز۱۴۰۳ 🌷حوزه مجازی اخلاق حضرت آیت الله حق شناس (رضوان الله تعالی علیه)

🌕 احکام روزه ۲۸ 🌺 کسانی که روزه بر آنان واجب نیست ◀️ مادر باردار و شیرده 🍃 ... وَ عَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿بقرة - ۱۸۴﴾ 🍃 عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (علیه‌السّلام) يَقُولُ:‏ الْحَامِلُ الْمُقْرِبُ وَ الْمُرْضِعُ الْقَلِيلَةُ اللَّبَنِ لَا حَرَجَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُفْطِرَا فِي شَهْرِ رَمَضَانَ، لِأَنَّهُمَا لَا تُطِيقَانِ الصَّوْمَ، وَ عَلَيْهِمَا أَنْ يَتَصَدَّقَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا فِي كُلِّ يَوْمٍ يُفْطِرُ فِيهِ بِمُدٍّ مِنْ طَعَامٍ، وَ عَلَيْهِمَا قَضَاءُ كُلِّ يَوْمٍ أَفْطَرَتَا فِيهِ تَقْضِيَانِهِ بَعْدُ. (الكافي) ❇️ مسأله ۹۵۴. زن بارداری كه زایمان او نزدیك است؛ اگر می‌‌ترسد که روزه برای جنین یا خودش ضرر داشته باشد، روزه بر او واجب نیست، و در صورت اول (ضرر برای جنین) باید براى هر روز یك مدّ طعام؛ یعنى گندم یا جو و مانند این‌ها (به عنوان فدیه) به فقیر بدهد و بعد از ماه رمضان نیز قضای آن‌‌را به‌‌جا آورد، و در صورت دوم که برای خودش ضرر دارد، باید روزه‌هایى را كه نگرفته، قضا نماید و بنابر احتیاط فدیه نیز بدهد، و در مورد زنی که زایمان او نزدیک نیست، پرداخت فدیه مبنی بر احتیاط وجوبی است. ❇️ مسأله ۹۵۵. اگر زن شیرده (خواه مادر بچّه یا دایه، با اجرت باشد یا بدون اجرت) به دلیل ترس از کم یا خشک شدن شیر، می‌‌ترسد روزه برای کودک ضرر داشته باشد، روزه بر او واجب نیست، و باید برای هر روز فدیه بدهد، و قضای روزه را هم بعداً بگیرد، امّا اگر روزه برای خود زن ضرر داشته باشد، بنابر احتیاط فدیه واجب است. 🍃 معمول مراجع این تفصیل را مطرح می‌نمایند، یعنی در صورتی که برای جنین یا بچه ضرر باشد، بنابر فتوی فدیه داده شود، و در صورتی که ضرر برای خود فرد باشد بنابر احتیاط واجب فدیه داده شود. امّا اختلافات مختصری هم هست👇 🌱 آیت‌الله سيستانى: در صورتی که برای خودش ضرر دارد هم بايد فدیه بدهد. 🌱 آیت‌الله مكارم: در صورتی که برای خودش ضرر دارد فدیه لازم نیست. 🍃 در رابطه با شير دادن معمول مراجع قید و نکته‌ای تکمیلی هم دارند👇 🌱 مرحوم امام: ولى اگر كسى پيدا شود كه بى‌اجرت بچه را شير دهد، يا براى شير دادن بچه از پدر يا مادر بچه يا از كس ديگرى كه اجرت او را بدهد اجرت بگيرد، احتياط واجب آن است كه بچه را به او بدهد و روزه بگيرد. 🌱 آیت‌الله سيستانى: ولى بنا بر احتياط واجب اين حكم اختصاص به موردى دارد كه شير دادن بچه منحصر به همين راه باشد، و امّا اگر راه ديگرى براى شير دادن بچه باشد، مثلاً چند زن در شير دادن او شركت كنند، يا از شير دادن با شيشه و پستانک كمک بگيرد ثبوت اين حكم محلّ اشكال است. 🌱 آیت‌الله مکارم: اگر کسى پیدا شود که بدون اجرت، بچّه را شیر دهد یا شخصى پیدا شود که اجرت دایه را بى منّت بپردازد، در این صورت روزه گرفتن واجب است. ❇️ مسأله ۹۵۶. در دو مسأله فوق اگر تا ماه رمضان سال بعد روزه را نگیرد، در صورتی‌‌که کوتاهی کرده باشد، علاوه بر قضا، کفارۀ تأخير هم واجب می‌‌شود، ولی اگر به خاطر عذر، قضا را انجام نداده باشد، کفاره تأخیر ندارد، و چنان‌چه این عذر، ترس ضرر برای فرزندش باشد، قضای روزه‌‌ها را هر زمان که بتواند باید انجام دهد، و اگر عذر، ترس ضرر برای خودش باشد، قضا ساقط می‌‌شود، و باید برای هر روز یک فدیه دهد. 🍃 در مسأله فوق معمول مراجع مثل مرحوم امام و آیت‌الله سیستانی تفصیل نمی‌دهند، و در هر دو صورت قضاء بر عهده‌ی زن هست، چه ضرر برای طفل داشته باشد، چه خود مادر، و باید در سال‌های بعد قضا نماید. 🌱 امّا آیت‌الله مکارم و حضرت آقا در صورتی که برای خود شخص (مادر) ضرر داشته باشد در حکم بیمار می‌دانند، که اگر تا ماه رمضان سال بعد ضرر ادامه داشت و نتوانست قضا کند قضا ساقط می‌‌شود و تنها یک مد طعام باید به فقیر داده شود. 🍃 جمع‌بندی این است که طبق نظر حضرت آقا اگر روزه برای خود مادر ضرر داشت، و این ضرر تا ماه مبارک بعد ادامه داشت باید دو مد فدیه دهد، یک مد بنابر احتیاط به جهت روزه‌ای که در ماه مبارک نگرفته، و یک مد هم بنابر فتوی به جهت سقوط قضا و تبدیل وظیفه به فدیه. ❇️ مسأله ۹۵۷. پرداخت فدیه یا کفاره زن بر عهده خودش است و بر شوهر واجب نیست، هرچند به خاطر بارداری یا شیردهی، روزه نگرفته باشد. همچنین کفاره یا فدیه فرزند بر عهده پدر نیست. البته جایز است شوهر یا پدر به وکالت از زن یا فرزند، فدیه یا کفارۀ آنان را بپردازد. 🖋حجت‌الإسلام و المسلمین استاد اصغری بر محور «رساله نماز و روزه» حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (دام ظلّه العالی) ✅ احکام نموداری این مسأله از کانال مقام معظّم رهبری نیز تقدیم می‌شود 👇👇