2) رویکرد عرفانی و استناد به فناء فی الله امام حسین علیه السلام با شهادت خویش، در ذات حق تعالی فانی و مضمحل شد پس باید برای این اتفاق مبارک و ترفیع مقام، شادمانی کرد. لذاست که آقای الهی قمشه ای می گوید «روز عاشورا در خیابان می رقصیم»[14] مولوی و عاشورا مولوی طبق این مبنا می گوید عزاداری شیعیان به خاطر جهل و نادانی آنها به مقام سید الشهدا علیه السلام است: ناله و نوحه كند اندر بكا****شيعه عاشورا براى كربلا پس عزا بر خود كنيد اى خفتگان****ز انكه بد مرگى است اين خواب گران‏ در ادامه می گوید در این روز باید دست افشانی و پایکوبی کنیم: روح سلطانى ز زندانى بجست****جامه چه دْرانيم و چون خاييم دست‏ چون كه ايشان خسرو دين بوده ‏اند****وقت شادى شد چو بشكستند بند[15] مولوی در کتاب مثنوی در جسارتی آشکار به مقام سید الشهدا علیه السلام آورده است: هين مدو گستاخ در دشت بلا**** هين مران كورانه اندر كربلا[16] (کورکورانه مرو در کربلا **** تا نیفتی چون حسین اندر بلا)[17] علامه جعفری به شدت بر مولوی اعتراض کرده و می نویسد: «اگر گذشتن و انقراض حادثه ی کربلا بتواند دلیلى به عدم لزوم یادبود آن داستان باشد، حتى جلال الدین هم نمى تواند بگوید تنها به حال خود گریه کنید، زیرا چنانکه داستان خونین کربلا گذشته و به سلسلهء ابدیت پیوسته است هم چنین تبهکارى ها وگنه کارى هاى ما نیز به حکم هر نفس نو مى‌شود دنیا و ما ### بى‌خبر از نو شدن اندر بقا عمر همچون جوى نو نو مى‌رسد ### مستمرى مى‌نماید در جسد گذشته و به پشت پرده‌ی طبیعت خزیده است، دیگر جایى براى گریه نمى ماند. اگر بگویید: گریه توام با توبه و بازگشت، کثافتها و لجنهاى روح را شستشو مى‌دهید، مى‌گوییم: گریه بر داستان نینوا نیز کثافتها و لجنهایى را که به روى انسان و انسانیت با دست تبهکاران کشیده مى‌شود، شستشو مى‌کند و مى‌گوید: روى انسان را پاک نگه بدارید… جلال الدین دو موضوع فرد و اجتماع را در این داستان بهم مخلوط نموده و به نتیجهء نادرستى رسیده است»[18] تصوف حوزوی و عاشورا یکی از مکاتب تصوف حوزوی موسوم به جریان علامه طهرانی یا لاله زاری این رویکرد را داشت. انها درباره مرشد خود می گویند: «در تمام دهه عزادارى … حال حزن و اندوه در ايشان ديده نمى‏شد. سراسر ابتهاج و مسرّت بود ميفرمود: چقدر مردم غافلند كه براى اين شهيد جان باخته غصّه ميخورند و ماتم و اندوه بپا ميدارند. این روز تحقيقاً روز شادى و مسرّت اهل بيت است. مردم خبر ندارند، و چنان محبّت دنيا چشم و گوششان را بسته، كه بر آن روز تأسّف ميخورند و همچون زن فرزند مرده می ‏نالند.»[23] پاسخ در پاسخ به مبنای عرفانی فناء فی الله می گوییم این سخن یک مغالطه است زیرا گریه بر متوفی، به خاطر عاقبت به سوء شدن او نیست. توضیح اینکه: گریه شیعه در عزای سید الشهدا علیه السلام به خاطر این نیست که عاقبت امام به خوبی ختم شده باشد یا بدی! چه اینکه اهل بیت علیهم السلام در دنیا نیز مقام لقاء الله را درک کرده اند بلکه به خاطر ظلم و مصیبت عظمی و سترگی است که بر اهل بیت علیهم السلام، دین اسلام و جامعه مسلمین وارد شده است. گریه شیعیان به جهت محروم شدن از برکات آل الله و ظلمی است که بر ایشان رفته است. انسان با گریه بر امام حسین علیه السلام خود را شریک غم آل الله می کند. همانطور که اهل بیت علیهم السلام در عزای سید الشهدا عزا برپا می کردند، شیعه آنها نیز در غم و شادی شان شریک بوده و عزا می گیرد و آشکارا به صاحب عزا اعلام می کند که اگر در آن زمان زنده بود، با سپاه کفر می جنگید و به امام خود ملحق می شد. پس با این گریه، خود را به کمال و سعادت و معرفت می رساند نه اینکه بخواهد نفعی به شهید دشت کربلا رسانده باشد. همچنین این گریه، تعظیم شعائر الله و زنده نگاه دارنده مرام و مکتب اهل بیت علیهم السلام است و موجب بقای شیعه در طول قرون متمادی شده است. ضمن اینکه فطرت و ذات انسان او را به گریه در مصیبت فقدان عزیزی وا می دارد چنانچه رسول خدا صلی الله در مرگ فرزندش ابراهیم گریست و برای برخی صحابه عزاداری کرد. حال می پرسیم وقتی صریحا در زیارت عاشورا می خوانیم «هذا یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان بقتلهم الحسین صلوات الله علیه» چرا باید در عمل خود را مشابه آل زیاد و مروان و بنی امیه کنیم و برای کار خود مبنا و نظریه بتراشیم؟ 📌 مشاهده مشروح مطلب در سایت: عاشورا در تصوف 🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف: https://t.me/ebnearabi @ebnearabi

▪️ بلندمرتبه شاهی ز صدر زین افتاد 🔹مقبل گوید که چون واقعه شهادت را تمام نمودم شب جمعه بود. چندان خواندم و گریستم تا آن که در بستر غنودم. 🔸در عالم خواب، خود را در روضه عرش درجه فرزند ابوتراب دیدم، و در حرم محترم منبری گذارده بودند. صاحب محراب و منبر یعنی جناب پیغمبر (ص) نیز تشریف داشت. 🔹در آن اثنا محتشم را حاضر کردند. فرمودند: امشب شب جمعه است بر منبر برو و چیزی در مصیبت فرزندم بخوان. 🔸محتشم به امر آن سیّد محترم بر منبر رفت. خواست در اول درجه بنشیند حضرت فرمود: بالا برو، و چون به پله دوم رفت فرمود: بالا برو، و همچنین تا به عرشه منبر نشست و خواند: بر حربگاه چون ره آن کاروان فتاد شور نشور واهمه را در گمان فتاد... 🔹مقبل گوید: پس از فراغ از تعزیه داری و سوگواری، جناب سیّد امم، خلعتی به محتشم عطا نمود. 🔸من در این خیال بودم که البته اشعار من قبول سید ابرار نگشته! زیرا به من التفاتی ننموده و امر به خواندنم نفرمود، که ناگاه حوریه ای به خدمت سیّد دوسرا عرض کرد که انسیّه حوراء جناب فاطمه زهرا می گوید که مقرّر بفرما مقبل واقعه ای در مرثیه سید الشهداء بخواند. 🔹پس حضرت مرا امر فرمود، بر منبر رفتم و بر پله اول ایستادم و خواندم: روایت است که چون تنگ شد بر او میدان فتاد از حرکت ذوالجناح و از جولان نه سید الشهدا بر جدال طاقت داشت نه ذوالجناح دگر تاب استقامت داشت کشید پا ز رکاب آن خلاصه ایجاد به رنگ پرتو خورشید بر زمین افتاد بلندمرتبه شاهی ز صدر زین افتاد اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد 🔸ناگاه کسی اشاره نمود که فرو بیا؛ دختر سیّد دوسرا بیهوش گشته. 🔹من فرود آمدم و منتظر عطای خیرالانام بودم که دیدم ضریح منوّر سبط خیر البشر باز شد، و شخص جلیل القدری برآمد، اما زخم سینه اش از ستاره افزون، و جراحات بدنش از حدّ و حصر بیرون؛ خلعت فاخری به من عطا نمود.

🏴 ‌‌إنالله و إنا إلیه راجعون آجـرک الله یاصاحب‌الزّمان ◼️ أعظَمَ اللهُ اُجورَنا بمُصابِنا بِالحُسَینِ وَ جَعَلَنا و إیّاکُم مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَع وَلیّهِ الامامِ المَهدیِّ مِن آلِ مُحَمَّدٍ علیهم السلام

🏴 آجرك الله يا بقیةالله ساعد الله قلبك يا صاحب الزمان ● با بزرگواری با دشمن جنگید، مظلومانه کشته شد... در حالی‌که به دشمن می‌فرمود: من‌ فرزند رسول الله محمّد هستم و فرزند آن‌که به فقیران زکات‌ داد و خداوند را پرستش کرد. پس ایشان را عمدا و به غرض دشمنی با ایمان به قتل رساندند و در قتل ایشان، شیطان را اطاعت کردند. ● فَقَدْ قاتَلَ کَرِیماً وَ قُتِلَ مَظْلُومَاً وَ مَضیٰ مَرْحُوماً، یَقُولُ : أنا ٱبْنُ رَسُولِ اللهِ مُحَمّدٍ وَ ٱبْنُ مَنْ زَکّیٰ وَ عَبَدَ؛ فَقَتَلُوهُ بِالْعَمْدِ المُعْتَمَدِ قَتَلُوهُ عَلَی الإیْمانِ وَ أطاعُوا في قَتْلِهِ الشَّیْطَانَ وَ لَمْ یُرَاقِبُوا فيه الرّحْمَنَ 📚 بخشی از صلوات خاصه سیدالشهدا (علیه السلام)

⭕️ دکتر دینانی: مقام ابلیس بالاتر از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است! دکتر غلامحسین دینانی در مصاحبه با یک شبکه عمانی به نقل از ابن عربی، رتبه ی ابلیس در توحید را بالاتر از رسول اکرم صلی الله علیه و آله می داند! او تاکید می‌کند که باطن این سخنان، همان توحید است. بعد هم توجیه می‌کند که ابن عربی تأویل نموده است... این چه تأویلی است که خلاف بیّن قرآن و روایات بوده و جرثومه کفر و استکبار و عصیان را در جایگاه رفیع توحید و بالاتر از پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم قرار می‌دهد؟ با همین دست تأویلات و بر اساس همین مبانی بود که یکی دیگر از مشاهیر تصوف حوزوی مدعی شده بود که چه بسا شمر و یزید، زودتر از ما به بهشت بروند. مدعیان عرفان و تصوّف دیگر چه باید بگویند تا مطمئن شویم که اعتقاداتشان باطل و ضد عقل و نقل است؟! خودش هم می‌گوید که ضبط می‌شود و می بینند و برای ما بد میشه! 📌 مشاهده ویدئو در سایت: دکتر دینانی: مقام ابلیس بالاتر از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است! 🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف: https://t.me/ebnearabi @ebnearabi

علّامه محمّد باقر مجلسی رَحِمَهُ الله مینویسد: شیخ مفید و سیّد ابن طاووس و دیگران چنین روایت کرده اند که چون سرهای مقدّس آن سروران جهان و برگزیدگان أهل زمین و آسمان را بر نیزه‌ها کردند ، خروش از زمین و زمان ، و فغان از ملائکه آسمان بلند گردید ، حضرت إمام زین العابدین علیه السّلام را در غل و زنجیر کردند ، و موافق مشهور سه نفر از فرزندان إمام حسین علیه السّلام که کودک بودند و کشته نشده بودند همراه بودند ، و فرزندان إمام حسن علیه السّلام و پردگیان سرادق عصمت و مخدّرات أهل بیت رسالت را بر محملها و شتران برهنه سوار کردند ، و عمر نحس آن مقرّبان درگاه ربّ العالمین را با شمر بن ذی الجوشن و قیس بن اشعث و عمرو بن حجّاج متوجّه کوفه گردانید. به روایت دیگر سر آن سروران را به خولی و حمید بن مسلم داد ، و سرهای سایر شهدا را با شمر ولد الزّنا فرستاد. چون به خیمه گاه رسیدند ، نظر أهل بیت رسالت بر آن بدنهای پسندیده و اعضای بریده که در میان خاک و خون غلطیده بودند افتاد ، خروش بر آوردند و سیلاب اشک از دیده ها روان کردند. چون نظر ایشان در میان شهیدان بر جسد مطهّر سیّد شهداء افتاد ، صدا به شیون بلند کردند و خود را از شتران افکندند ، و از گریه و نوحه ساکنان ملأ اعلا را به گریه در آوردند ، و دلهای حاضران را به آتش حسرت سوختند ، زینب خاتون فریاد بر آورد که وا محمّداه این حسین برگزیده و فرزند پسندیده توست که با اعضای بریده در خاک و خون غلطیده ، و با لب تشنه سرش را از قفا بریده اند ، و بی عمامه و رداء در خاک کربلا افتاده است ، و روی منوّرش از خون سرخ گردیده است ، و ریش مطهّرش به خون خضاب شده است ، و ما فرزندان توئیم که ما را به اسیری میبرند ، و دختران توئیم که ما را به بردگی گرفته اند ، و هیچ حرمت تو را در حقّ ما رعایت نکردند ، خیمه‌های ما را سوختند و غارت کردند ، پس با مادر خود فاطمه زهراء علیها السّلام خطاب کرد ، و از شکایت حال شهیدان کربلا و اسیران محنت و ابتلاء ، وحشیانِ صحرا و ماهیانِ دریا را در آتش حسرت کباب کرد. پس رو به جسد مطهّر آن سرور شهدا گردانید ، و با جگر بریان و لب خونفشان گفت فدای تو گردم ای فرزند محمّد مصطفی ، و ای جگر گوشه علیّ مرتضی ، و ای نور دیده فاطمه زهراء ، و ای پاره تن خدیجه کبرى ، و ای شهید آل عبا ، و ای پیشوای أهل محنت و بلا. پس سکینه دختر سیّد شهداء دوید و جسد منوّر پدر بزرگوار خود را در بر گرفت ، و رو بر آن بدن مبارک ممتحن میمالید و مینالید ، تا آنکه جمیع حاضران را از دوستان و دشمنان به گریه و فغان در آورد ، و از بسیاری گریه مدهوش گردید ، تا آنکه آن محنت زده مظلومه را به جبر از آن امام معصوم جدا کردند. جلاء العیون / باب ۵ ، فصل ۱۵.

🏴نفرین امام صادق علیه السلام بر آنها که روز عاشورا را روز سرور میدانند: اَللَّهُمَّ وَ أَهْلِكْ مَنْ جَعَلَ  يَوْمَ  قَتْلِ  اِبْنِ نَبِيِّكَ وَ خِيَرَتِكَ عِيداً وَ اِسْتَهَلَّ بِهِ فَرَحاً وَ مَرَحاً وَ خُذْ آخِرَهُمْ كَمَا أَخَذْتَ أَوَّلَهُمْ وَ أَضْعِفِ اَللَّهُمَّ اَلْعَذَابَ وَ اَلتَّنْكِيلَ عَلَى ظَالِمِي أَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ وَ أَهْلِكْ أَشْيَاعَهُمْ وَ قَادَتَهُمْ وَ أَبِرْ حُمَاتَهُمْ وَ جَمَاعَتَهُمْ. 📚مصباح المتهجد، ج۲،  ص۷۸۲، بحار الانوار، ج۹۸، ص۳۰۳.

💥 گزارشی جالب توجه از عزاداری شیعیان در روز عاشورا در قرن چهارم، و سنّتِ شامیان در روز عاشورا 🔻 ابن کثیر ناصبی، می‌نویسد: وَ قَدْ أَسْرَفَ الرَّافِضَةُ فِي دَوْلَةِ بَنِي بُوَيْهٍ فِي حُدُودِ الْأَرْبَعِمِائَةٍ وَمَا حَوْلَهَا، فَكَانَتِ الدَّبَادِبُ تُضْرَبُ بِبَغْدَادَ وَنَحْوِهَا مِنَ الْبِلَادِ فِي يَوْمِ عَاشُورَاءَ، وَيُذَرُّ الرَّمَادُ وَالتِّبْنُ فِي الطُّرُقَاتِ وَالْأَسْوَاقِ، وَتُعَلَّقُ الْمُسُوحُ عَلَى الدَّكَاكِينِ، وَيُظْهِرُ النَّاسُ الْحُزْنَ وَالْبُكَاءَ، وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ لَا يَشْرَبُ الْمَاءَ لَيْلَتَئِذٍ مُوَافَقَةً لَلْحُسَيْنِ، لَأَنَّهُ قُتِلَ عَطْشَانَ، ثُمَّ تَخْرُجُ النِّسَاءُ حَاسِرَاتٍ عَنْ وُجُوهِهِنَّ يَنُحْنَ وَيَلْطِمْنَ وُجُوهَهُنَّ وَصُدُورَهُنَّ، حَافِيَاتٍ فِي الْأَسْوَاقِ، وَإِنَّمَا يُرِيدُونَ بِهَذَا وَ أَشْبَاهِهِ أَنْ يُشَنِّعُوا عَلَى دَوْلَةِ بَنِي أُمَيَّةَ، لَأَنَّهُ قُتِلَ فِي أَيَّامِهِمْ. وَ قَد عَاكَسَ الرَّافِضَةَ وَالشِّيعَةَ يَوْمَ عَاشُورَاءَ النَّوَاصِبُ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ فَكَانُوا فِي يَوْمِ عَاشُورَاءَ يَطْبُخُونَ الْحُبُوبَ وَيَغْتَسِلُونَ وَيَتَطَيَّبُونَ وَيَلْبَسُونَ أَفْخَرَ ثِيَابِهِمْ، وَ يَتَّخِذُونَ ذَلِكَ الْيَوْمَ عِيدًا، يَصْنَعُونَ فِيهِ أَنْوَاعَ الْأَطْعِمَةِ، وَيُظْهِرُونَ السُّرُورَ وَالْفَرَحَ، يُرِيدُونَ بِذَلِكَ عِنَادَ الرَّوَافِضِ وَ مُعَاكَسَتَهُمْ. ✍🏻 به درستی که زیاده‌‌روی کردند رافضی‌ها ‌(شیعیان‌) در حکومت آل بویه در حدود سال چهارصد هجری قمری، که طبل می‌کوبیدند در بغداد و مانند بغداد در روز عاشورا؛ خاکستر و کاهِ خشک‌شده می‌پاشیدند در راه‌ها و بازارها، و پارچه‌‌های سیاه بر دُکان‌های خود آویزان می‌کردند، اظهار گریه و عزا و ناراحتی می‌کردند، غالب شیعیان برای تأسّی بر حسین (علیه السّلام) آب نمی‌نوشیدند، زیرا او را تشنه کُشتند. سپس زنان در حالی خارج می‌شدند، که صورتهایشان باز بود و بر سر و صورت و سینه می‌زدند، و پابرهنه بودند. و هدف شیعیان از این امور، تشنیع و طعن و اعتراض بر دولت بنی امیّه بود، چون حسین ‌(علیه السّلام) در حکومت آنان کُشته شد. 👈🏻 اما ناصبیانِ اهل شام، برعکس شیعیان، در روز عاشورا غذای خوب طبخ می‌کردند و خود را می‌آراستند و لباس‌های فاخر و زیبا می‌پوشیدند و عاشورا را عید می‌گرفتند و انواع خوراکی‌ها را در این روز آماده می‌نمودند، و اظهار سرور و شادی کرده و هدفشان از این کار دشمنی با شیعیان بود.❗️ 📚 البداية و النهاية، ط: هجر، ١١ / ۵۵٧

⭕️ همه سیر و سلوک نزد قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام هست ولا غیر 🔹 شیخ الفقها مرحوم آیة الله صافی گلپایگانی: 🔺 همۀ دستورات اخلاقي در قرآن و روايات هست و لازم نيست انسان جاي ديگر برود، بگويد در سيروسلوک اين را ببينم يا کسي را پيدا کنم که معلّم باشد و راه را به ما نشان دهد. 🔺 سيروسلوک به اين معاني که امروز بعضي عنوان مي‌کنند صحيح نيست. پيشوايان ما و رهبران ما همان محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله هستند و هرچه بخواهيد در قرآن و احاديث هست. صفات پسنديده و ذميمه را معرفي کرده‌اند، اخلاق، عبادت، آداب عبادت، حتي در مسائل جزئي هم چيزي فروگذار نکرده‌اند. والسلام عليکم ورحمة الله وبرکاته @ebnearabi

⭕️ رویکرد سران صوفیه نسبت به عاشورا و عزای امام حسین علیه السلام عناوین برخی مباحث طرح شده در این فایل ویدئویی: - ابن عربی و عاشورا - مولوی و عاشورا - شمس تبریزی و عاشورا - تصوف حوزوی و عاشورا - غزالی و عاشورا - عبد القادر گیلانی و عاشورا 📌 مطالعه مشروح مقاله ای که در این ویدئو مورد استفاده قرار گرفته است: عاشورا در تصوف 🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف: https://t.me/ebnearabi @ebnearabi

⭕️ دکتر دینانی: آقای طباطبایی اوپانیشاد را به ما تدریس و بسیار از آن تجلیل می کرد. او اوپانیشاد را می پسندید و با (تصوف و) عرفان اسلامی تطبیق می داد! برای مطالعه بیشتر رک به: ▪️وحدت وجود در هند (ریگ ودا – اوپانیشاد)؛ استاد طوبایی| سلسله مباحث نقد وحدت وجود(۱۰) ▪️وحدت وجود در هند (ودانتا)؛ استاد طوبایی| سلسله مباحث نقد وحدت وجود(۱۱) ▪️گزارشی از مدرسه «درنگی در نظریه وحدت وجود؛ پیشینه، ادله و نقدها» (ارائه دکتر قندهاری) 🔹 پژوهشی درباره ابن عربی، عرفان و تصوف: https://t.me/ebnearabi @ebnearabi

🎥 استاد معاونیان: صوفیه یهود این امت... خطر صوفیه از مسیحیت و وهابیت بیشتر است. 🔺صفحه اینستاگرام ما با نام sufy study را دنبال کنید: https://www.instagram.com/sufi_study @ebnearabi