💌 بدی‌های پنهان، ما را لو می‌دهند کیفیت بهتر + متن #پیام_معنوی @Panahian_ir

✅ اهمیت نمازهای شب اول ماه رجب ...

﷽ 🎥 یک دوربین مخفی متفاوت در حرم رضوی🍃 واکنش‌ها دیدنی است😭😭

#393 دایی که می خواست حسابی من رو خجالت بده، این رو‌گفت و بعد هم بلند شد و به لیوان توی دست امیر اشاره کرد _ضمنا؛ آدم عاشق، جام مِی که از دلبر می گیره رو تعارف دیگران نمی کنه این بار امیر هم خجالت زده، سرش رو پایین انداخت و بی صدا می خندید . دایی هم دیگه منتظر تعارف نموند و به سمت خونه رفت. اونروز در اوج خستگی، دایی و امیر با شوخی هاشون حسابی ما رو می خندوندند و من به این فکر می کردم که واقعا آدم ها چقدر باهم فرق دارند. کنار بعضیها حال آدم حسابی خوب میشه و بعضی آدما خیلی راحت دل می شکنند. امیر که قصد نداشت دایی رو دست تنها بگذاره، تا آخر شب خونه ما موند و کمک کرد. آخر شب قصد رفتن کرد و من دوست داشتم تا دم در حیاط بدرقه اش کنم اما انگار خودش این رو دوست نداشت. در آستانه ی در هال ایستاده بودیم که به سمتم برگشت _بیرون نیا، خودم می رم. فقط... تو یه جایزه بخاطر امتحانت پیش من داری، فردا که اینجا کار داری ولی پس فردا میام دنبال با هم بریم یه جای خوب لبخند پهنی روی صورتم نشست _باشه استاد، بی صبرانه منتظر جایزه ام هستم _فعلا خدا حافظ امیر خداحافظی کرد و رفت. خستگی اون شب نتونست من رو از فکر امیر غافل کنه و تا لحظه ای که چشمم گرم خواب شد، به خودش و رفتارهاش فکر می کردم. #کپی_حرام_نویسنده_ققنوس

#394 اونشب دایی و زن دایی پیش ما موندند. صبح با خستگی زیاد بیدار شدم. هنوز کارهای زیادی داشتیم و باید به مامان کمک می‌کردم. حدودای ساعت ده بود که آقای صادقی مامان رو صدا زد. مامان دست از کار کشید و دم در رفت _سلام آقای صادقی، بفرمایید _سلام ،ببخشید بی موقع مزاحم شدم. میدونم فعلاً کار دارید و سرتون شلوغه ولی اگه میشه یه چند دقیقه بیایید بالا ،نسرین خانم میخواد اعظم را حموم کنه دست تنهاست ، باشه چشم، الان میام با این که مامان گفته بود قرار توی این خونه چیکار کنه، ولی هنوز نمی تونستم قبول کنم. با غصه به مامان نگاه می کردم و دلم نمی خواست بره. اما مامان بعد از چند دقیقه از خونه بیرون زد. یه حسی تحریکم کرد که دنبالش برم‌. آروم، با چند قدم فاصله پشت سر مامان راه افتادم. از باغچه گذشت و پاش روی اولین پله حیاط گذاشت که متوجه حضور من شد. به سمتم برگشت _تو اینجا چه کار می کنی ؟ کمی نگاهش کردم و آروم لب زدم _ می خوام باهات بیام اخمی کرد و گفت ،کجا بیایی؟ برو کمک زن داییت کن _ آخه... مامان با لحن جدی و تهدید آمیز گفت ، آخه نداره، کاری که بهت گفتم رو انجام بده. ضمنا راحله، یه حرفی الان بهت می زنم، برای همیشه یادت باشه به پله ها اشاره کرد _این پله‌ها منطقه ی ممنوعه ی تو و رضاست. هیچ کدومتون، به هیچ وجه حق ندارید از این پله ها بالا تر بیایذ. حتی اگه آقای صادقی ازتون بخواد، فهمیدی ؟ نگاهم به مامان بود و سری تکون دادم. مامان رفت و من می دونستم این حرف را به خاطر ما می زد. چون میدونست که اگه من کار کردنش را توی اون خونه ببینم نمیتونم تحمل کنم و حسابی به هم میریزم. ناامید، راه رفته و برگشتم و باز مشغول به کار شدم. اون روز هم تا آخر شب مشغول بودیم . صبح روز بعد کارهامون خیلی کمتر شده بود و دایی و زن دایی هم رفتند. نزدیک های ظهر بود که امیر زنگ زد _الو _سلام خانوم سلام خوبی ؟ _الان که عالیم، می گم آماده‌ای بیام دنبالت _الان؟ نزدیک ظهره دیگه _ خوب باشه، ناهار را با هم میخوریم کمی مکث کردم و پاسخ دادم _ باشه، من آماده میشم _من هم فروشگاهم زود میام با امیر خداحافظی کردم و آماده شدم مامان مثل همیشه از پیشنهاد امیر استقبال کرد. حدود یک ربع بعد امیر هم اومد و بعد از خداحافظی از مامان، رفتم. _ خب خانوم، به نظر شما کجا بریم یه ناهار دونفره بزنیم لبخندی زدم و شونه ای بالا انداختم _ نمیدونم، هرجا آقامون بگه _باشه پس بریم سرعتش رو بیشتر کرد و چند دقیقه بعد جلوی یه رستوران توقف کرد. ناهار پیشنهادی امیر را خوردیم و باز سوار رخش سیاه امیر شدیم .بی حرف راه افتاد و متوجه شدم که به سمت روستا میره، ولی مقصد نهاییش رو نمی دونستم. _ الان کجا داریم میریم؟ نوچ نوچی کرد و گفت _واقعاً که ،دو روزه شهرنشین شدی، راه روستایی رو یادت رفته؟ خندیدم و لب زدم _نه خیر، میدونم داریم میریم روستا ولی آخرش کجا میریم؟ _ یکم صبور باش من که تو رو جای بدی نمی برم اصرار کردن فایده ای نداشت و ترجیح دادم دیگه چیزی نپرسم. امیر هم در حالی که لبخند کم رنگی روی لبش بود، تمام مسیر را سکوت کرد. نیم ساعتی گذشت و دیگه برام مشخص شده بود کجا داره میره. از اون فاصله میتونستم تندر سیاه رنگ امیر را وسط مزرعه ببینم. بی اختیار لبخندی روی لبم نشست و یاد اولین روزی افتادم که چقدر با سختی اسب سواری کردم. امیر ماشین را به داخل مزرعه هدایت کرد و همان جا توقف کرد. نگاهی به چشمهای پر ذوق من انداخت _ میدونستم اینجا رو دوست داری، پیاده شو که اصل ماجرا هنوز مونده بی معطلی پیاده شدم و پشت سرش راه افتادم. به سمت نرده های چوبی که دور اسبها کشیده بود، رفتیم. امیر چند بار آقا پرویز رو صدا زد و آقا پرویز از اسطبل بیرون اومد. سلام و احوالپرسی با هم کردیم . امیر رو به آقا پرویز گفت _ چه خبر عمو، عروس خانوم ما کجاست؟ عمو لبخندی زد و نیم نگاهی به من کرد _همین جا ،منتظرتون بود _ پس برو بیارش بیشتر از این منتظرش نذار عمو در حالی که لبخند به لب داشت، به سمت اسطبل رفت. رو به امیر کردم _ ماجرا چیه؟ عروس خانم کیه؟ _ گفتم که صبر کن، باز که عجله کردی این را گفت و از نرده ها پرید و به سمت تندر رفت. افسارش را گرفت و به طرف من آورد. خیلی این اسب را دوست داشتنم و مثل همون روز اول با ذوق نگاهش می کردم هنوز نگاهم به تندر بود که با صدای عمو پرویز مسیر نگاهم تغییر کرد _این هم عروس خانوم، حاضر و آماده افسار اسب سفیدی توی دستش بود و به سمت ما میومد. با دیدن اون حیوون نجیب واقعا مبهوت موندم. اسب یک دست سفیدی با قامتی کشیده که یال بلندش به یک طرفش ریخته بود و روی یال و دمش تلفیق رنگ سفید و طلایی به چشم می‌خورد. هنوز چشمم به این موجود زیبا بود که امیر افسارش را گرفت _ خوشت میاد ازش؟ نگاهم را به امیر دادم و با تمام ذوقم لب زدم #کپی_حرام_

ادامه394 _وای این خیلی خوشگله امیر لبخندش عمیق تر شد _این همون عروس خانومه، اسمش رو گذاشتم ترنج، به تندر میاد. مال توئه با چشمهای گرد شده نگاهش کردم. _ مال من؟ _ بله جایزته دیگه اینقدر از این حرف امیر به وجد اومده بودم که اگه سوار کاری بلد بودم یک دقیقه هم تعلل نمی کردم و سوار این موجود رویای می‌شدم و چهار نعل میتاختم. #کپی_حرام_نویسنده_ققنوس

#395 افسار دست امیر بود. اسب سفید رو جلوتر آورد ،میدونی این رو کی خریدم؟ با همون لبخند پهنم سوالی نگاهش کردم _اون روزی که اومدی اینجا، دیدم سوارکاری دوست داری. به یکی از دوستام توی کار اسبه، سپردم یه اسب سفید خوشگل برام پیدا کنه. دیگه یه مدت طول کشید تا همون چند روزه که اجازه ی دیدنت رو نداشتم این را برام آورد. یال ترنج رو نوازش کرد از اون موقع اینجا نگهش داشتم و کلی بهش رسیدگی کردم تا امروز که خودت بیای و ببینیش _ وای ممنون امیر، اصلا انتظارش رو نداشتم _می دونستم ازش خوشت میاد دستی به سر و صورت اسب کشید _ این ترنج خانم مدتیه سواری نداده، بذار آماده بشه بعد امتحانش کن این را گفت و عمو پرویز رو صدا زد _عمو این رو ببر، منم الان میام عمو پرویز افسار را گرفت و رفت. امیر از نرده ها رد شد و کنارم ایستاد _بیا بریم تو ماشین بشین تا من هم لباس عوض کنم برم کمک عمو. ترنج آماده شد، خودم صدات می زنم دستم تو دست امیر بود و به طرف ماشین راه افتادیم _ اسب فریده هم سفید بود، کجاست؟ _ اونم تو اسطبله. این یکی نژادش فرق میکنه، این رو با اون مقایسه نکن با هم حرف می زدیم و از کنار چند تا بوته گل رد می شدیم. امیر خم شده دوتا گل قرمز چید و به دستم داد. با لبخند ازش گرفتم و بو کردم _ فکر کنم شما ها به گل رز خیلی علاقه دارید، تو حیاط، تو باغ، اینجا همش گل رزه _ آره، بابا خیلی به گل علاقه داره. هرجا بتونه چندتا بوته می کاره قدم زنان به سمت ماشین رفتیم. امیر هم به سمت اسطبل رفت و بعد از چند دقیقه با همون لباس و کفش و کلاه مخصوص سوارکاری بیرون اومد. توی ماشین نشسته بودم و بهشون نگاه می کردم. امیر و عمو پرویز در حال آماده کردن اسب ها بودند. یاد روزی اولی افتادهم که اینجا اومدم. اونروز حس خوبی کنار امیر نداشتم. ازش حسابی شاکی بودم و اصلا نمی تونستم حضورش را قبول کنم. اماچقدر حس و حال امروزم با دو ماه پیش فرق می کنه. نه تنها از حضورش که از نگاه کردن بهش هم پر از حس خوب می‌شم. اونروز دلم می خواست زودتر به خونه برگردم و امیر اجازه نداد. اما امروز خوشحالم که کنارش هستم. این تغییر حالت از کجا اومده؟ امیر خیلی در مقابل تلخی‌های من صبوری کرده بود. اصلا همین که اشتباهش را پذیرفته بود، دلم را خیلی آروم تر می کرد. حالا هم برای آرامش من همه جور تلاش می کنه. یک بار دیگه مجاری تنفسیم را پر از عطر گلهای توی دستم کردم. امیر هنوز با ترنج درگیر بود و معلوم بود ترنج حاضر به همکاری نیست. چند دقیقه‌ای با عمو پرویز سعی در آرام کردنش داشتند که موفق نشدند. از دور دیدم که امیر دست از تلاش کشید و به سمت من میومد. کلاه نقاب دارش را برداشت و با آستین لباسش عرق پیشونیش رو پاک کرد. ترنج حسابی خسته اش کرده بود. از اینکه به خاطر من اینقدر خسته شده بود اصلا راضی نبودم. دلم می خواست برای جبران محبت و توجهش کاری بکنم. که فکری به ذهنم زد. گل های توی دستم را پرپر کردم و گلبرگ هاش رو پشت آفتابگیر جلوی ماشین گذاشتم و افتابگیر را به حالت قبل برگردوندم. امیر به سمت من اومد و شاکی گفت _ اسبت هم مثل خودته ،حالا حالاها می خواد ناز کنه از حرفش خنده ام گرفت‌ نزدیک‌تر که شد،توی صورتش دقیق شدم _ امیر صورتت چی شده؟ با نوک انگشتش به صورتش کشید _ صورتم؟ نمیدونم چی شده مگه؟ _ چرا سیاه شده؟ از صندلی پایین اومدم و به سمت آفتابگیر اشاره کردم _ برو تو آینه ی آفتابگیر نگاه کن ببین چی شده امیر نگاه از من گرفت و روی صندلی نشست و من هم بی خیال چند قدم از ماشین دور شدم. #کپی_حرام_نویسنده_ققنوس