🍃 اطرافتان را با کسانی احاطه کنید که به شما انگیزه می دهند و تشویقتان می کنند و باعث میشوند از اینکه خودتان هستید حس خوبی داشته باشید

السّلامُ عَلَیْکَ یا صاحِبَ الزَّمانِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خَلیفَةَ الرَّحْمانِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا شَریکَ الْقُرْآنِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا إِمامَ الْإِنْسِ وَالْجانِّ 💚 اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🤲

یکی از مهم‌ترین نشانه‌های رفتاری یک انسان موحّد در ارتباط با دیگران، نُصح و خیرخواهی است. چنان‌که پیش‌تر اشاره شد، رفتار، زاییده‌ی اندیشه است، از این‌رو خیرخواهی زاییده‌ی خیراندیشی است و اساساً به گفته‌ی پیامبر(ص) «دین، عبارت است از خیراندیشی؛ الدِّينُ‏ النَّصِيحَةُ. (ابن حيون،1385ق، ج2،ص47)

بنابراین هر مؤمنی باید با کمال خلوص و یکرنگی تلاش کند افزون بر دفع ناروایی‌ها و ناپسندی‌ها از برادران مؤمن خود، خیر نیز به آن‌ها برساند.

1. راهنمایی و مشاوره یکی از مصادیق خیراندیشی و خیررسانی، نمایاندن راه درست از کژ‌راهه است که بارزترین جلوه‌گاه آن، مشاوره می‌باشد. مشاوره در روایات از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. از جمله آن که از آن با عنوان چراغ هدایت، تکیه‌گاه مطمئن، ابزار احتیاط و دوراندیشی، ایمنی‌بخش از لغزش و ندامت یاد شده که هیچ‌کس، هیچ‌گاه از آن بی‌نیاز نیست. البته گفتنی است که مشورتی سودمند و اثربخش خواهد بود که مشورت دهنده‌اش از سلامت ایمانی، اخلاقی و عقلانی برخوردار باشد. از این‌رو ما در روایات از مشورت با شخص ترسو، بخیل، حریص، پست و فرومایه و دروغگو نهی و در مقابل به بهره‌گیری از نظرات افراد عاقل، متدیّن، دلسوز، رازدار، باتجربه و دوراندیش توصیه شده‌ایم.

2. اندرز دادن هرکس در هر مرتبه‌ای نیازمند نصیحت و اندرز دیگران است. اساساً انسان کمال‌طلب همواره در تلاش است تا از هر چیزی و هرکسی پند بگیرد و از آن در راه کمال خویش بهره جوید. او پیوسته طالب اندرز دیگران است. البته پنددهنده هم باید شرایطی داشته باشد تا پندش به دل نشیند و اثر گذارد. او باید نخست نصیحت‌گر خود باشد. یعنی خود‌ساخته باشد و از روی دلسوزی و اخلاص نصیحت کند. از این‌رو در سخن ناصح ناصالح اثری نیست که: «النَّصِيحَةُ مِنَ‏ الْحَاسِدِ مُحَالٌ» (صدوق، 1413، ص58).

ناصح باید اندرزش را به‌سان هدیه‌ای تقدیم دیگران کند. هم‌چنین نصیحت ناصح باید فقط و فقط بر محور حق باشد نه منفعت شخصی یا گروهی یا چیز دیگر. او باید در اندرز دادن، اعتدال را رعایت کند تا اندرزش سبب ملامت و دیگری نشود و اثر منفی نداشته باشد. نصیحت او باید به اندازه‌ی ادراک پندگیرنده باشد و از همه مهم‌تر آن که از نصیحتِ شخص، نزد دیگران بپرهیزد که: «نُصْحُكَ‏ بَيْنَ‏ الْمَلَإِ تَقْرِيعٌ»؛  (تمیمی آمدی، 1366، ص225) نصيحت كردن تو در جماعت سرزنش كردن است.

🌹این ڪَـــ🌹ــــل هاے زیبا 🍀با یہ عالمــہ انرژے مثبت 🌹تقـــــــــــــــدیم بہ شما 🍀روز خوبـــــــــــــــے 🌹پیش رو داشته باشید