•°🖤 خُداے ڪوچہ گَردِ غَریبِ ڪُوفِہ رُخْصَت؟(:' #جامانده .. #قطره‌ے‌چهادهم 'چڪہ‌ۍ‌اول' #آه‌علۍ .. امام نگاهش را بہ پسر ڪہ بر روے پاے اسب ڪہ نہ .. بلڪہ روے پرهاے جبرئیل و میڪائیل پیش بہ سوے لشڪرِ دور از خدا میرفت نگاه ڪند و لب زد: – عَلَۍ الدُّنیا بَعْدَڪَ الْعَفاه .. لب میگزم چشم‌هایم را میبندم و نفس عمیق میڪشم! پسر بر روے پا بند نبود! 'هِۍ' میگوید و همہ چیز را با خود میبرد؛ گرد و غبار را جاے میگذارد ڪمۍ خودم را عقب میڪشم، غبار ڪہ میخوابد نگاهم را بہ امام میدهم با بارقہ‌اے امید بہ پسر خیره شده و چشم‌هایشان حرف‌ها دارد .. – پرودگارم! آنچہ ڪہ در راه تو میبخشم از من بپذیر! ڪہ او تمام آمالِ حسین[علیہ‌السلام] است .. هرچہ ڪہ هست و نیست در قامتِ گلگون و سرو مانند اوست .. او ڪہ شبیہ‌ترین بہ جدم است و رایحہ‌اش، رایحہ‌ے اوست! آمنہ دستم را مشت میڪند، – عُمر مرا پس از علۍ ڪوتاه ڪن!(: بر دلم شور مۍافتد و چنگ میزند! مثل رخت‌هایۍ ڪہ خالہ ماریہ در تشت میشست .. در این دشت و نگاهِ بنۍهاشم 'مرگ' صور میڪشید! و جلوے چشم‌هاے من .. چشم‌هاے عمہ و خاندان‌ش .. و زنان و ڪودڪان! در نگاهِ ڪم سوے ما، آرزویۍ محال ڪوچڪ شد! آرزوے برگشتنِ علۍِ حسین[علیہ‌السلام]! و این آرزو .. لختے بعد میآن نیزه داران و سواران ڪوچڪ‌تر شد! گرد و غبار هم از اسب‌هاے لشڪر نبودها! انگار ڪسۍ بر زمین پا میڪشید .. آرے! انگار ڪسۍ روے زمین پا میڪشید! چادر روے صورت ڪشیدم و مویہ سر دادم .. 'عَلَۍ الدُّنیا بَعْدَڪَ الْعَفاه' – دیگر اُف بر این دنیا بعدِ تو .. نویسنده✍🏻: [#ریحانہ‌حسینۍ] پ.ن: حاج محمود داره میخونہ .. بالا بلندِ بابا! گیسو ڪمندِ بابا .. و من هۍ زیر لب میگم'یڪ دشت اڪبر و پدرے پیر و یڪ عبا!..' پ.ن²: پسر بزرگ نڪردم ڪہ دست و پا بزند!💔(: