•°🖤
خُداے ڪوچہ گَردِ غَریبِ ڪُوفِہ رُخْصَت؟(:'
#جامانده ..
#قطرهےچهادهم 'چڪہۍاول'
#آهعلۍ ..
امام نگاهش را بہ پسر ڪہ بر روے پاے اسب ڪہ نہ ..
بلڪہ روے پرهاے جبرئیل و میڪائیل پیش بہ سوے لشڪرِ دور از خدا میرفت نگاه ڪند و لب زد:
– عَلَۍ الدُّنیا بَعْدَڪَ الْعَفاه ..
لب میگزم چشمهایم را میبندم و نفس عمیق میڪشم!
پسر بر روے پا بند نبود! 'هِۍ' میگوید و همہ چیز را با خود میبرد؛
گرد و غبار را جاے میگذارد ڪمۍ خودم را عقب میڪشم،
غبار ڪہ میخوابد نگاهم را بہ امام میدهم با بارقہاے امید بہ پسر خیره شده و چشمهایشان حرفها دارد ..
– پرودگارم!
آنچہ ڪہ در راه تو میبخشم از من بپذیر!
ڪہ او تمام آمالِ حسین[علیہالسلام] است ..
هرچہ ڪہ هست و نیست در قامتِ گلگون و سرو مانند اوست ..
او ڪہ شبیہترین بہ جدم است و رایحہاش، رایحہے اوست!
آمنہ دستم را مشت میڪند،
– عُمر مرا پس از علۍ ڪوتاه ڪن!(:
بر دلم شور مۍافتد و چنگ میزند!
مثل رختهایۍ ڪہ خالہ ماریہ در تشت میشست ..
در این دشت و نگاهِ بنۍهاشم 'مرگ' صور میڪشید!
و جلوے چشمهاے من ..
چشمهاے عمہ و خاندانش ..
و زنان و ڪودڪان!
در نگاهِ ڪم سوے ما، آرزویۍ محال ڪوچڪ شد!
آرزوے برگشتنِ علۍِ حسین[علیہالسلام]!
و این آرزو ..
لختے بعد میآن نیزه داران و سواران ڪوچڪتر شد!
گرد و غبار هم از اسبهاے لشڪر نبودها!
انگار ڪسۍ بر زمین پا میڪشید ..
آرے!
انگار ڪسۍ روے زمین پا میڪشید!
چادر روے صورت ڪشیدم و مویہ سر دادم ..
'عَلَۍ الدُّنیا بَعْدَڪَ الْعَفاه'
– دیگر اُف بر این دنیا بعدِ تو ..
نویسنده✍🏻:
[
#ریحانہحسینۍ]
پ.ن:
حاج محمود داره میخونہ ..
بالا بلندِ بابا!
گیسو ڪمندِ بابا ..
و من هۍ زیر لب میگم'یڪ دشت اڪبر و پدرے پیر و یڪ عبا!..'
پ.ن²:
پسر بزرگ نڪردم ڪہ دست و پا بزند!💔(:
