* #حضرت_مسلم #حضرت_هانی_بن_عروه 💠 اعتقاد اعراب به حضرت مسلم 🔻 حضرت مسلم (سلام الله عليه) يکي از بني‌هاشم است که عرب‌هاي بَدَوي فوق‌العاده به ايشان اعتقاد دارند و احترام قائل هستند. عرب‌هاي بدوي اصول دينشان خيلي محکم است، در فروع و احکام نه، ولي در اعتقادات و ایمان به خدا مخصوصا ولايت اهل بيت خيلي محکم هستند. 🔸 اعراب بدوي شيعي، يک جاهايي دست مي‌گذارند که فوري اثر ببيند، يکي از آن‌ها امامزاده سيد محمد فرزند امام هادي (عليه السلام) است، يکي از آن‌ها حضرت مسلم (سلام الله عليه) و يکي از آن‌ها حضرت ابوالفضل (صلوات الله عليه) است. ولی کسی اگر از حضرت مسلم یاد کرد بجاست که از هانی بن عروه نیز یاد کند چرا که او جانش را فدای حضرت مسلم کرد و با کمی فاصله از ایشان دفن است. ‌ ‌ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: @nasery_ir ‌ ‌ ‌ ‌

💥 در تحولات عالَم، کسانی می‌توانند همراه با امام بمانند که بزرگ‌تر از دنیا باشند و آمدوشدِ حادثه‌ها و پیشامدها، آنها را زیرورو نکند! 💥 کسی که _ به‌تعبیر ضرب‌المثل _ با یک مویز، گرمی‌اَش می‌شود و با یک قاشق ماست هم سردی‌اَش می‌شود، چطور می‌خواهد با امام همراه شود؟ 💠 #استاد_میرباقری: «ما عهدها و قرارهای بزرگی در پیش داریم. انسانی که می‌خواهد در کنار امام زمان باشد باید بزرگ باشد و #شرح_صدر پیدا کند والا نمی تواند با حضرت همراه باشد. سیدالشهداء(ع) فرمودند: «مَنْ کانَ فِینَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ وَ مُوَطِّناً عَلَى لِقَائِنَا نَفْسَهُ فَلْیرْحَل مَعَنا». کسی که آماده کوچ کردن از این دنیا نیست، نمی‌تواند امام را همراهی کند. کسی که نگاهش در حد دنیاست، و به تعبیر آن ضرب‌المثل، با یک مویز گرمی‌اَش می‌شود و با یک قاشق ماست هم سردی‌اَش می‌شود، فایده ندارد؛ کسی که به این زودی‌ها و در این حوادث، جابه‌جا می‌شود، نمی تواند کنار امام بایستد. خدا رحمت کند، یک استادی داشتیم، درباره #حضرت_مسلم می‌گفتند این آدم‌های بزرگ، با تحول احوال، ذره‌ای دگرگونی در آنها ایجاد نمی‌شود؛ دیروز هجده هزار نفر با او بیعت کردند و بعد، حداقل هفت هشت هزار نفر پا به رکابش آمدند، و شب وقتی از مسجد به بیرون می‌آید، تنهاست، اما هیچ تحولی در او پیدا نمی‌شود؛ همان شجاعت و همان استواری در او هست؛ نه تردید می‌کند، نه شک می‌کند، نه سست می‌‌شود. در این تحولاتی که در عالَم پیش می‌آید، کسانی می‌توانند بمانند که #بزرگ باشند و آمدوشدِ این حادثه‌ها و این اتفاقات، آنها را زیرورو نکند.» (کتاب تربیت ولایی، ص۱۷۷)