🔹مهم‏‌ترين و حساس‏‌ترين مسئله هر ملتى، همين مسئله حكومت و ولايت و مديريت و حاكميتِ والاى بر آن جامعه است، اين تعيين‌كننده‌ترين مسئله براى آن ملت است. 🔹ملت‏‌ها هركدام به نحوى، اين قضيه را حل كرده‌اند؛ ولى غالباً نارسا و ناتمام و حتّى زیان‌بخش ... بدون تشكيل حكومت و بدون دستگاه اجرا و اداره، كه همه جريانات و فعاليت‏‌هاى افراد را از طريق اجراى احكام تحت نظام عادلانه درآورد، هرج‌ومرج به وجود مى‏‌آيد و فساد اجتماعى و اعتقادى و اخلاقى پديد مى‏‌آيد. 🔹 پس براى اينكه هرج‌ومرج و عنان‌گسیختگی پيش نيايد و جامعه دچار فساد نشود، چاره‏‌اى نيست جز تشكيل حكومت و انتظام بخشيدن به همه امورى كه در كشور جريان مى‏‌يابد... #کتاب_ولایت_فقیه #فصل_سوم

🔹امام بزرگوار ما در اين مدت در عين هدايت مردم و گستردن دامنه آگاهى همگانى و كشاندن توده ميليونى به مبارزه، اندیشه حكومت اسلامى را نضج و قوام بخشيد و در مقابل دو مكتب رایج سياسى عالم؛ يعنى حكومت ديكتاتورى حزبى كمونيستى در شوروى سابق و چين... و حكومت‏‌هاى پارلمانى غربى كه سلطه سرمايه‌داران و كمپاني‏‌ها بر فكر و اخلاق و سرنوشت مردم به نام دموكراسى بود، راه اسلامى را مطرح كرد كه در آن بر دو عنصر دين و انسان به‌طور اساسى تكيه شده و ايمان دينى و ارادت مردمى بزرگ‏ترين شاخصه آن است. #کتاب_ولایت_فقیه #فصل_سوم

🔹بشر در طول تاريخ، بيشترين خطا و گنه‌کاری و بى‌تقوايى خود را در عرصه حكومت‏دارى نشان داده‎ است. گناهانى كه از سوى حاكمان و زمامداران و مسلطان بر سرنوشت مردم سرزده ‎است، با گناهان بسيار بزرگ افراد معمولى و عادى قابل‌مقایسه نيست. 🔹در اين عرصه، بشر كمتر از خرد و اخلاق و حكمت بهره برده‎ است... كسانى كه خسارت اين بى‌خردى و بى‌منطقى و فساد و گناه آلودگی را پرداخته‌اند، آحاد افراد بشر ـ گاهى مردم يك جامعه و گاهى مردم جوامع متعدد ـ بودند. اين حكومت‏‌ها در آغاز به شكل استبداد فردى بودند؛ بعد با تحول جوامع بشرى، به‌صورت استبداد جمعى و سازمان‌يافته درآمدند. #کتاب_ولایت_فقیه #فصل_سوم

🔹سلطنت و ولايتعهدى همان است كه اسلام بر آن خط بطلان كشيده و بساط آن را در صدر اسلام در ايران و روم شرقى و مصر و يمن برانداخته ‎است. 🔹رسول اكرم "صلی‌الله علیه‌وآله" در مكاتيب مباركش كه به امپراتور روم شرقى و شاهنشاه ‎ايران نوشته، آن‌ها را دعوت كرده كه از طرز حكومت شاهنشاهى و امپراتورى دست‌بردارند؛ از اينكه بندگان خدا را وادار به پرستش و اطاعت مطلقه خود كنند دست‌بردارند؛ و بگذارند مردم خداى يگانه و بی‌شريك را، كه سلطان حقيقى است، بپرستند. #کتاب_ولایت_فقیه #فصل_سوم

🔹يك برهه‏‌اى از زمان، نگاه به پيشرفت، نگاه غربى بود... امروز در ذهن و فكر مسئولان و به‌صورت يك گفتمان عمومى در ذهن نخبگان و فرزانگان، نقشه پيشرفت غربى كشور رد شده است؛ غلط از آب درآمده است. 🔹علتش هم اين است كه‎... خود انديشمندان غربى... زبان به انتقاد گشوده‌اند؛ هم در زمينه‌هاى اقتصادى، هم در زمينه‌هاى اخلاقى، هم در زمينه‌هاى سياسى. همان چيزى كه به‎ آن افتخار مي‏‌كردند به‌عنوان ليبرال دموكراسى، امروز موردانتقاد است؛ پس اين هم نقشه پيشرفت نيست. 🔹امروز ما این‌ها را مي‏‌دانيم. البته نقشه پيشرفت اسلامى ـ ايرانى چيست؟ اين بايد تدوين شود، بايد روشن شود، بايد ابعاد و زوايايش مشخص شود؛ اين كار به‌طور كامل انجام نگرفته است و بايد بشود. #کتاب_ولایت_فقیه #فصل_سوم

🔹ولايت، يعنى حاكميت و سرپرستى در جامعه اسلامى، طبیعتاً چيزى جدا از ولايت و سرپرستى و حكومت در جوامع ديگر است. در اسلام، سرپرستى جامعه، متعلق به خداى متعال است. 🔹هيچ انسانى اين حق را ندارد كه اداره امور انسان‏‌هاى ديگر را به عهده بگيرد. اين حق، مخصوص خداى متعال است كه خالق و منشئ و عالم به مصالح و مالك امور انسان‏‌ها، بلكه مالك امور همه ذرات عالم وجود است. خود اين احساس در جامعه اسلامى، چيز كم‌نظيرى است. 🔹هيچ قدرتى، هيچ شمشير برّايى، هيچ ثروتى، حتى هيچ قدرت علم و تدبيرى، به كسى اين حق را نمى‌دهد كه مالك و تصميم‌گيرنده درباره سرنوشت انسان‏‌هاى ديگر باشد. این‌ها ارزش هستند. حق توليت امور و زمامدارى مردم را به كسى اعطا نمى‌كند. اين حق، متعلق به خداست. #کتاب_ولایت_فقیه #فصل_سوم

🔹خداى متعال، اين ولايت و حاكميت [خود] را از مجارى خاصى اعمال مى‌كند... آن‌وقتی ... كه حاكم اسلامى و ولى امور مسلمين، چه بر اساس تعيين شخص ... و چه بر اساس معيارها و ضوابط انتخاب شد، وقتى اين اختيار به او داده مى‌شود كه امور مردم را اداره بكند، باز اين ولايت، ولايت خداست؛ اين حق، حق خداست و اين قدرت و سلطان الهى است كه بر مردم اعمال مى‌شود. 🔹 آن انسان ـ هركه و هرچه باشد ـ منهاى ولايت الهى و قدرت پروردگار، هيچ‌گونه حقى نسبت به انسان‏‌ها و مردم ديگر ندارد. خود اين، يك نکته بسيار مهم و تعيين‌كننده در سرنوشت جامعه اسلامى است. #کتاب_ولایت_فقیه #فصل_سوم