#علمی_پژوهشی
#تاریخ_فلاسفه
✍ #موقعیت_تاریخی_و_زندگی_علمی_صدرالمتالهین_(_۱_)
دورانى كه ملا صدرا در آن زندگى مىكرد- يعنى اواخر قرن دهم و اوايل قرن يازدهم هجرى- هم فلسفه و هم كلام رواج بسيار داشت و سبب گسترش دامنه اين دو علم در كنار ساير علوم- مانند فقه و اصول فقه و ادبيات عرب و علوم رياضى و نجوم و پزشكى و فنون و هنرهاى گوناگون بويژه خط و معمارى و كاشيكارى و ...- وضع اجتماعى ناشى از وضع سياسى كشور بود؛ چه بحكم قوانين جوامع انسانى و روانشناسى اجتماعى، تمركز حكومت و وجود استقلال، امنيت مىآورد و امنيت و آزادى، سبب شكوفايى استعدادها و پيشرفت علوم و فنون و هنر مىشود. همچنين وجود مراكز عالى (مانند دربارها و دستگاههاى فرهنگ دوست كه مشوق دانشمندان و محققان باشند) نيز شتاب اين شكوفايى را بيشتر مىگرداند.
شيرازِ زمان ملا صدرا استان مستقلى بود كه برادر پادشاه وقت در آن اجازه سلطنت داشت، و پدر #ملا_صدرا- بنام خواجه ابراهيم قوامى- وزير آن سرزمين و شايد شخص دوم آنجا شمرده مىشد و مردى محترم و دانشدوست و مؤمن و پاك بود.
تنها نعمتى كه خداوند به وى نداده بود فرزند بود كه سرانجام با دعا و توسل به مقدسات مذهبی توانست آن را به بهترين گونهاش بدست بياورد و خداوند پسرى به او داد كه نام او را محمد و لقب او را صدر الدين گذاشتند تا شايد بتواند از بركات آن نام يكى از علماى بزرگ دين شود و بمناسبت نام صدر الدين او را صدرا ، صدا مىكردند.
همانگونه كه برخى جهانگردان اروپايى آن زمان نوشتهاند ، اشراف ايران و خانوادههاى بزرگان، فرزندان خود را بجاى آنكه به مدرسه بگذارند، استاد يا استادانى را بخانه مىآوردند و صدرا- يا همان محمد صدر الدين شيرازى فرزند خواجه ابراهيم وزير- با كوشش اين اساتيد به تمام علوم آن زمان و حتى هنر خط و ادبيات و شعر فارسى و عربى آشنا شد.
صدرا نوجوانى بوده كه ذكاوت و تيزهوشى را با ذكاء و پاكدلى به همراه داشته و درباره هوشمندى او قضيهاى نيز در تواريخ آمده است؛ و به همين دليل در زمانى اندك دوره كاملى از علوم عقلى و ادبى و شرعى را (كه مىتوان به دوره كارشناسى كنونى مقايسه كرد) طى نمود و نياز به استاد و يا استادانى يگانه و بيمانند داشت تا او را به اوج دلخواهش برسانند. در اين دوره ملا صدرا دو دهه از عمر خود را پشت سر گذاشته و به آغاز دهه سوم وارد شده بود.
🗓 تاريخِ تولد ملا صدرا سال 979 ه (1571 م) است. اين تاريخ تا زمان ما مجهول مانده بود تا آنكه بگفته هانرى كوربن، در مقدمه المشاعر: استاد #علامه_طباطبايى، فيلسوف بزرگ معاصر، آن را از محاسبه تاريخ برخى از تأليفات ملا صدرا استخراج نمود. در آغاز دهه سوم عمر خود كه همزمان با آغاز قرن يازدهم هجرى است ملا صدرا بنابر يك سنت رايج ميان دانشمندان و دانشجويان- كه بدنبال استاد متخصص شهر به شهر و كشور به كشور مىرفتند- شهر خود شيراز را ترك نمود و بسوى اصفهان و رى و قزوين رفت و باحتمالى در سال 985 هجرى كه حاكم شيراز (محمد خدابنده صفوى) به پادشاهى رسيد و به شهر قزوين- پايتخت آنروز ايران- رفت، ملا صدرا نيز همراه پدرش به آنجا رفته است.
ملا صدرا، بموجب مداركى، مانند مجموعه خطى دست نوشت او كه در سال ( 1004 )ه در قزوين مىنوشته و نيز دستنويس خطى او از كتاب هلاليّه شيخ بهائى در سال ( 1005 )ه در بين سالهاى ( 1003 ) تا ( 1007 )ه در قزوين- پايتخت وقت صفويه- نزد شيخ بهائى و ميرداماد درس مىخوانده است. سال حضور ملا صدرا در قزوين مصادف است با سال تول رنه دكارت در لاهه (1596 م)؛ و اين تاريخ را مىتوان نقطهاى براى مقايسه سير فلسفه در ايران و اروپا (يا فلسفه شرق و غرب) قرار داد، و اوج فلسفه و علوم را در قرن شانزدهم مسيحى در ايران و شرق با حضيض آن در اروپا زير ذرهبين تحقيق گذاشت...
#علمی_پژوهشی
#فلسفه_فلسفه
#تاریخ_فلاسفه
#ملاصدرا
#مرکز_تخصصی_فلسفه_اسلامی
@mt_falsafeh
🗓🗓🗓🗓🗓🗓🗓
https://eitaa.com/joinchat/729677891Cc0cea1ba96