هدایت شده از فراخوان شعر
هدایت شده از اتاق رباعی
ضمن عرض سلام
✔️شاعران گرانقدر لطفا رباعی‌های انتخابی خود را جهت انتشار در کانال #اتاق_رباعی به آیدی زیر برای ما ارسال کنید؛
@Sher77_7
☑️کانال اتاق #رباعی در ایتا؛
@Otagerobae
هدایت شده از اتاق رباعی
به نام خدا
درباره رباعی ۱
بخش اول؛
بااین‌که قالب متداول شعر در دوره‌ی مورد بحث ما [دوران صفویه، سبک هندی] غزل است، اما شاعران زیادی سراغ داریم که رباعی را به عنوان حوزه فعالیت خود برگزیدند و از کثرت اشتهار و اشتغال در این قالب، در بین هم‌عصران خود، با القابی همچون «میر رباعی»، «شیخ رباعی» و «خواجه رباعی» شناخته شدند. البته کتمان نمی‌توان کرد که سراینده‌ی طراز اولی از جنس خیام، سنایی، عطار، افضل کاشانی، مهستی گنجوی، کمال اسماعیل اصفهانی، اوحد کرمانی و مولوی در بین رباعی‌سرایان این نسل پدیدار نشد، اما برخی از بهترین رباعیات تاریخ رباعی فارسی متعلق به شاعران این دوران است.
_بخش دوم؛
میرزا عبدالقادر #بیدل_دهلوی (۱۰۵۴_۱۱۳۳ق) شاعری ذوفنون و خلاق‌المعانی است. از وی حدود صدهزاربیت شعر در اغلب قالب‌های شعری باقی مانده است. اهمیت بیدل بیشتر در حوزه‌ی غزل است، اما رباعیات او نیز چه از لحاظ کمّی و چه از لحاظ کیفی درخور بررسی و تامل است. وی در نقطه‌ی پایانی ایستگاه چهارم رباعی، همه‌ی تجربه‌ی ۲۰۰ساله‌ی رباعی پیش از خود را جمع‌بندی کرده و در دیوانی پر برگ‌وبار، ۴۰۰۰ رباعی عرضه داشته است. از لحاظ تعداد، او [بیدل دهلوی] بعد از سحابی استرآبادی، بیشترین رباعی را در تاریخ هزارساله‌ی رباعی فارسی خلق کرده است.
_بخش‌هایی از مقدمه‌ی #سید_علی_میرافضلی بر کتاب «گزیده رباعیات بیدل، به کوشش محمدکاظم کاظمی»
☑️کانال اتاق #رباعی در ایتا؛
@Otagerobae
هدایت شده از اتاق رباعی
مُنعِم، تفتیشِ منعمش در پیش است
درویش همان در طلب درویش است
ای جویای عیوب مردم، هشدار
عیب تو، به جستجوی جنس خویش است
#رباعی
#بیدل_دهلوی
مُنعِم: ثروتمند. تفتیش: کاوش، بازرسی. این کلمه هم‌اکنون در ادارات افغانستان به معنی «بازرسی» رایج است. مَثَل است که هر جنس به جنس خویش مایل است. بیدل از این حکم مثلی استفاده کرده و می‌گوید که آن‌که جویای عیب دیگران است، علتش آن است که خودش هم آن عیب را دارد.
📙 گزیدهٔ رباعیات بیدل
✏️ استاد محمدکاظم کاظمی
☑️کانال اتاق #رباعی در ایتا؛
@Otagerobae
بسم الله الرحمن الرحیم
پاییز؛ تمام فصل‌ها
پاییز، فصل مورد علاقه‌ی شاعران است. شعر فارسی آن‌قدر که با پاییز عکس یادگاری دارد، شاید با بهار نداشته باشد، شاید. خزانه‌ی ادبیات ما از خزانیه‌ها پُر است. این علاقه، در شعر امروز جنبه‌ی تمثیلی هم پیدا کرده و پاییز، نماد ملال در فضای سیاسی و اجتماعی شده است. در کنار آن، از وجه رمانتیک پاییز هم غافل نباید بود. هوای پاییز، هوای عاشقی است؛ مملو از شکست‌ها و کامیابی‌ها.
در این یادداشت، چهار #رباعی از شاعران نسل جدید نقل می‌شود که زبان، فضا، تصویر و حال‌وهوای مشترکی دارند. تا آنجا که من بررسی کرده‌ام، اغلب این رباعیات به فاصله‌ی کمی از هم در اوایل یا سال‌های میانی دهه‌ی نود سروده و منتشر شده است. پیشتر هم گفته‌ام که مشابهت‌هایی که در زبان یا ذهنیت شاعران یک‌نسل وجود دارد، تا حدود زیادی اجتناب‌ناپذیر و طبیعی است و شاید ناشی از زیست در یک وضعیت مشابه فرهنگی و اشتراک در علایق و سلایق ادبی است.
رباعی اول شهریور ۱۳۸۶ در یک وبلاگ ادبی انتشار یافته است. رباعی دوم را از کتاب شعر «اندوه من از خودم کهنسال‌تر است» نقل می‌کنم. این کتاب، سال گذشته به چاپ رسیده، ولی رباعی مذکور اردیبهشت ۱۳۹۱ در سایت شاعران فارسی زبان بارگذاری شده است. رباعی سوم، بهار ۱۳۹۵ و رباعی آخر به سال ۲۰۱۷ در تلگرام ثبت شده است.
دیری است که هستی‌ام جنون‌آمیز است
صبر از همه‌جای کاسه‌ام لبریز است
ای سبزترین بهانه‌ی زندگی‌ام...!
بعد از تو تمام فصل‌ها پاییز است
(جاوید کشاورز)
از صحبت مرگ لحظه‌ها لبریزند
زردند، پریشان و ملال‌انگیزند
غم، برگ و برِ بهار را ریخته است
بعد از تو تمام فصل‌ها پاییزند!
(سید اکبر سلیمانی)
این درد نبودنت اگر ناچیز است
پس کاسه‌ی عمر من چرا لبریز است؟
رفتی و بهار با تو از اینجا رفت
بعد از تو تمام‌فصل‌ها پاییز است
(مجتبی خرسندی)
این شهر چقدر سرد و وهم‌انگیز است
ویرانه‌ی بعدِ حمله‌ی چنگیز است
رفتی و تمام شهر ماتم زده شد
بعد از تو تمام فصل‌ها پاییز است
(فرهاد سلیمانی)
#یادداشت_ادبی
به قلم؛ سید علی میرافضلی
به نقل از؛
کانال شخصی نویسنده در تلگرام
کانال #فراخوان_شعر در ایتا؛
@Farakhanesher