• تحلیل • #خیز_تمدنی ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ▫️ نقطۀ امید هر رهبر اجتماعی که واقعاً به دنبال شکوفایی چشمگیر کشور خود است و می خواهد با مدد عزم و ارادۀ مردمش گامهای بلندی به سوی پیشرفت بردارد، مهمترین عنصر جوشش مردمی را «امید» خواهد یافت. «پیش از همه چیز، نخستین توصیۀ من امید و نگاه خوش‌بینانه به آینده است. بدون این کلید اساسیِ همۀ قفلها، هیچ گامی نمی‌توان برداشت»(بیانیه گام دوم) ما در زندگی فردی خود و تلاشهای خرد یا کلان اجتماعی خود نیز تجربه هایی داریم که جایگاه کلیدی امید را تأیید می کند. امید آن نقطه ای است که از آنجا می توان فردایی نورانی را دید و در دل گرمای خواستن و داشتنش را احساس کرد. ولی حوزه مفخّم شیعه نقطۀ امید اصلاح طلبان واقعی است. کسانی که واقعاً طالب آن هستند که کشورشان انقلابی اداره شود و از چنگال فکر مادی نجات پیدا کند منطقاً تنها می توانند به حوزه امیدوار باشند و حوزه نیز کانون این امیدها هست. این یعنی حوزه مادر انقلاب خواهد ماند. ما باید دست از رفتار سرگردان برداریم. با راهنمائیهای رهبری گرم شویم. فرماندهان میدان را جدی بگیریم. نخبگان مبارز و گره گشا و راهگشا را پشتیبانی کنیم، دعایشان کنیم برای موفقیتشان گاهی نذرهایی بکنیم(گاهی برای بزرگترها و گاهی حتی برای مجاهدان خرد). به جای نق زدن، نقطه های مثبت را بیابیم و با آنها ایده های امیدبخش بسازیم. «می شود»ها را خوب خوب ببینیم. نخبگان انقلابی نباید خاموش باشند. باید سخن بگویند و دیده شوند. مسؤولین حوزه باید دربارۀ ایده های امیدبخش سخن بگویند، سخنانی دقیق و سنجیده و الهامبخش، با عباراتی ورز خورده که نقطه های سایش عاطفی را رد کند و واقعاً چون مرهمی بر دل بنشیند. «بزرگان حوزه» الآن بهترین زمان سخن گفتنشان است. توصیه هایشان الآن بسیار بسیار شنیدنی است. در ایران به همت دولت و مجلس و قوۀ مقننه جوششی برای آبادانی شروع شده است، پشتیبانی و هدایت و اسلامی و الهی کردن این جوشش برعهده بزرگترهای ما است. الآن بیش از هر زمانی به شنیدن صدای بزرگانمان نیاز داریم. این که دعا کنند، این که امید بدهند، این که مقاطعی از تلخیهای تاریخ اسلام و تاریخ معاصر را بگویند و بگویند که این ایام گذشت و هر که صابر بود و به خدا تکیه داشت کاری برای کشور خود کرد و این که خدا چه وعده هایی داده و این که باید تکیه مان به خدا باشد و این که ... الآن وقت اسلامی و الهی و اهل بیتی کردن فضای ذهن و زندگی مردم برخاسته است. مردم نمی خواهند غر بزنند ولی نق و غر زدن می آید و کسانی باید به داد مردم برسند و چه کسانی شایسته تر از بزرگانی که یک عمر، زیبا زیسته اند؟! اگر دلسوزان واقعی که عمر و عزت و آبرویشان را برای انقلاب داده اند الآن سخن نگویند و هدایت نکنند و فضای زندگیمان را گرم نکنند زوزه های مأیوسان و خنّاسان و مأموران و مزدوران در فضا شنیده خواهد شد. این قطعاً روشی خطا است. البته نصیحت هم بکنند ولی برای این که این مرحلۀ کُپ کردگی و زمین گیر شدن و نق زدن و ناامیدی را بگذارنیم بیشتر به نجوای گرم امید احتیاج داریم. الآن چیزی که باعث خطاهای بسیار و از دست دادن فرصتها و باز شدن میدان برای مفسدان می شود وجود جوّ مأیوسانه و پر هراس در کشور است. همه باید حرف از سازندگی و حرف از کارهایی که باید کرد بزنند. حرفهایی نه تلخ و سرد و مأیوسانه، بلکه سخنانی از سر شور و دلسوزی و امید. این گونه سخنان اثر خود را خواهد گذاشت. ┄┅••؛••┅┄ «يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اَللّٰهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدٰامَكُمْ» ﴿محمد، 7﴾ ای مؤمنان! اگر خدا را یاری کنید، خدا هم شما را یاری می کند و گام هایتان را محکم و استوار می سازد. ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ ✿شاخۀ گل صلوات، هدیه به روح بلند حضرت زینب سلام الله علیها که در تلخترین و یأس آفرین ترین نقطۀ تاریخ بشر از سخن باز نایستاد و با تمام موجودیت خود خلق خدا را به نصرت الهی و فرداهای الهی امیدوار کرد و خیز قیام به آنها بخشید. حتی آنچه بر او رفته بود را از جانب الهی «زیبا» می خواند. ☘️@faslefarhang