آیین پایانی کنگره شعر حماسه غزه مظلوم #همسنگ_طوفان با شعر خوانی و معرفی شاعران برگزیده با حضور #سید_مهدی_حسینی_رکن_آبادی #ناصر_فیص #علی_داودی #قاسم_صرافان #مهدی_جهاندار پنج شنبه ۲۸ دی ماه۱۴۰۲ ساعت ۱۴:۳۰ تهران خیابان سمیه ، حوزه هنری ، تماشاخانه مهر 🔸حلقه‌شعر‌ولایی‌فرات #مجمع_شاعران_اهل_بیت_علیهم_السلام #اختتامیه

تقویم تحت سلطهٔ طوفان بود تقدیرِ چارفصل، زمستان بود تاریخ در محاصرهٔ غفلت جغرافیا در آتش عصیان بود در شامگاه زنده‌به‌گوری‌ها هر خواب دخترانه پریشان بود کعبه به‌رغم صلح نمادینش خط مقدم بت و بهتان بود اما در آن میانه کسی برخاست مردی که نام کوچکش ایمان بود مردی که پشت‌گرمی کوه طور مردی که روشنایی فاران بود او که نگاه ابری و دلتنگش شأن نزول آیهٔ باران بود اردیبهشت پیرهنش در باد آلهام‌بخش روح درختان بود یادش بشارتی به چمن می‌داد ذکرش جواز خندهٔ گلدان بود زیباترین تلاوت الرحمن کامل‌ترین روایت انسان بود #فاطمه_عارف‌نژاد #عید_مبعث @fatemeh_arefnejad

افق‌های باز و کران‌های تازه زمین‌های نو، آسمان‌های تازه پر از شوق کشف‌ است منظومه‌هامان پر از حیرت کهکشان‌های تازه پریدن به آغوش فصلی بهاری دویدن به سوی زمان‌های تازه به مرز علوم: اکتشافات بی‌حد به بام فنون: نردبان‌های تازه رصد کرده‌اند آن طرف‌تر هدف را سر برج‌ها دیده‌بان‌های تازه اگر چاه و چاله‌ست در راه مقصد... اگر ترس و‌ شک و گمان‌های تازه... اگر خار در چشم و صبر است دستور... اگر در گلو استخوان‌های تازه... ببین هفت‌خان را گذشته‌‌ست و حالا رسیده‌ست رستم به خان‌های تازه وطن لشکری آرش آورده با خود مسلح به تیر و کمان‌های تازه تویی وارث پهلوان‌های پیشین تویی نسلی از قهرمان‌های تازه بیا و بخوان دست افسانه‌ها را بیا و بگو داستان‌های تازه.. که با راه ابریشمت قصه داری که آورده‌ای پرنیان‌های تازه به شوق صدور جهان‌بینی نور بخوان صبح را با زبان‌های تازه کمی مشق کن لذت سادگی را اگر سخت شد امتحان‌های تازه شهیدان می‌آیند و دارند بر تن از آن عهد دیرین نشان‌های تازه که جاده‌ست و این تک‌سوارانِ غیرت که دشت است و این ارغوان‌های تازه به بذری که باور در این خاکدان کاشت پدید آمده بوستان‌های تازه و خواهد رسید آخر آن صبح موعود و ماییم و فتح جهان‌های تازه #فاطمه_عارف‌نژاد #دهه_فجر | #انقلاب_اسلامی ✌🏼🇮🇷 @fatemeh_arefnejad

هنوز می‌چکد از چشم‌ها بهانهٔ تو بیا که سر بگذارد جهان به شانهٔ تو برای گریهٔ این ابرهای سرگردان کجاست بهتر از آغوش بی‌کرانهٔ تو؟ به پای بوسی دریای وعده داده شده از ابتدای زمان رودها روانهٔ تو نفس نفس همه‌جا بادها سراسیمه سحر سحر همه در جست‌وجوی خانهٔ تو ستاره‌ها همه پا در رکاب نور امید نگاه سرخ افق مشعل نشانهٔ تو اگرچه باور تقویم‌ ما زمستانی‌ست هزار سکه بهار است در خزانهٔ تو میان باغ خزان‌خیز چارفصل هنوز به انتظار تو قد می‌کشد جوانهٔ تو به صبح جمعه قسم عصر، عصر دلتنگی‌ست بخواه تا بشوم لایق زمانهٔ تو #فاطمه_عارف‌نژاد @fatemeh_arefnejad

رسیده نقطهٔ حساس ماجرا که تو باشی گره به کار نیفتد گره‌گشا که تو باشی میان همهمه‌ها می‌رسی حماسی و محکم چگونه گوش ندادن به این صدا که تو باشی؟ همه کنار هم اما سلیقه‌ها متفاوت غریبه نیست در این جمع، آشنا که تو باشی مباد خسته شویم و مباد در وسط راه رها کنیم غرور قبیله را که تو باشی وصیت تو حرم بود و عشق بود و علم بود خوشا مسیر حقیقت جهت‌نما که تو باشی به روز واقعه اثبات می‌کنیم چه عهدی‌ست میان ما و علمدار خیمه‌ها که تو باشی هزار برگ بهار و هزار غنچه می‌آیند به سرسلامتی رأی سبز ما که تو باشی #فاطمه_عارف‌نژاد #حاج‌قاسم #انتخابات #ایران 🇮🇷 @fatemeh_arefnejad

غروب، کوه، نسیم، آسمان، ستاره، هلال دوباره فرصت آن شد که وا کنم پر و بال به شهر مژدهٔ لبخند ماه خواهم داد اگر بچینمش از پشت بامِ استهلال منی که کنج دلم آیه‌ آیه خوف‌ و رجاست منی که روی لبم یا محول الاحوال رسیده وقت رسیدن! چرا بمانم دور؟ رسیده فصل رسیدن! چرا بمانم کال؟ دل خزان‌زدهٔ من بیا جوانه بزن ببر به درک سحرها بهار را امسال تو می‌رسی _اگر این‌روزها اراده کنی_ به دشتِ‌ ناشدنی‌ها، به قله‌های محال نگاه کن به در خانه‌اش! ببین باز است! و آمده‌ست خود میزبان به استقبال! عجب شروع قشنگی‌ست ماه مهمانی تمام سال نو ای کاش بر همین منوال… #فاطمه_عارف‌نژاد @fatemeh_arefnejad

سلام موهبت بی‌کران! خوش آمده‌ای سلام مرحمت ناگهان! خوش آمده‌ای سلام آیه‌تر از لحظه‌های جاری عمر سلام بهتر از آب روان خوش آمده‌ای سلام بر تو و بر سی سحر ستاره و نور سلام ماه پر از کهکشان خوش آمده‌ای تو ای خلاصهٔ باران بی‌امان حضور تو ای چکیدهٔ هفت‌ آسمان خوش‌ آمده‌ای نسیم خوش‌خبری آمد از مناره، چه خوب! وزید عطر تو بین اذان، خوش آمده‌ای بیا که باز نمک‌گیرمان کنی با عشق کنار سفرهٔ خرما و نان، خوش آمده‌ای تو میهمان منی؟ یا منم که مهمانت…؟ خوش آمدم به تو ای میزبان! خوش آمده‌ای! جوانه‌ها همه چشم‌انتظار مهر تواند به باغ خشک دل ای باغبان خوش آمده‌ای برای من که پر از شرم ماه شعبانم بمان تو ای رمضانم! بمان! خوش آمده‌ای #فاطمه_عارف‌نژاد @fatemeh_arefnejad

"رستاخیز انسان در کلمات" (یادداشتی بر دو کتاب شبانماه و صبح تازه‌دم) از شگفتی‌های انقلاب اسلامی، حضور بانوان در عرصه‌های مختلف اجتماعی‌ست. از اعتکاف تا راه‌پیمایی، از تحصیل تا تدریس، از ورزش تا نویسندگی. در این میان اگرچه شعر یکی از فردی‌ترین هنرهاست، اما ظرفیتی دارد که می‌تواند اجتماعی‌ترین مسائل را به جامعه‌ی مخاطب عرضه کند؛ که اگر چنین کرد مؤثر است و اگر مؤثر بود، معاصر است. این چند سطر که به درخواست بزرگوارانه‌ی دو بانوی شاعر، خانم عاطفه جوشقانیان با کتاب "صبح تازه‌دم" و خانم فاطمه عارف‌نژاد با کتاب "شبانماه" (چاپ‌شده در سال 1402 توسط انتشارات شهرستان ادب) نوشته می‌شود، بنا دارد این دو کتاب را از منظر شعر انقلاب ببیند. موضوعاتی همچون عشق و آیین، مرگ و زندگی، خانواده و جامعه و... به برکت فرهنگ متعالی قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام که زیربنای انقلاب اسلامی‌ست، در ذیل این ساحت بزرگ قرار دارند؛ اما منظور از شعر انقلاب در اینجا، شعری‌ست که خاصیت برانگیزانندگی و منقلب‌کنندگی و نیز جهت‌دهندگی داشته باشد و تعریف شعر را از "رستاخیز کلمات" به "رستاخیز انسان در کلمات" ارتقا دهد و این حاصل نمی‌شود مگر اینکه شاعر با تمام وجود در شعرش حضور داشته باشد و فقط تماشاچی نباشد. عین سخنی که سلیمانی عزیز فرمود: "تا کسی شهید نبود، شهید نمی‌شود؛ شرط شهید شدن، شهید بودن است." و شرط شعر منقلب‌کننده گفتن، جان و قلب انقلابی داشتن است. به تعبیر سوره‌‌ی مبارکه‌ی قاف: مَن کانَ لهُ قلبٌ أو ألقَی السّمعَ وَ هُوَ شهید. ادامه مطلب: aftabgardanha.ir/Content/ID/2726

عکاس ماهر است و خود سوژه شاهکار در قاب عکس پنجره زیباست روزگار باران زده‌ست و از نفس خاک می‌وزد عطر هزارسالهٔ یک شعر ماندگار از مرز باغ رد شده بوی گلاب و گل مانده‌ست در محاصرهٔ بوته‌ها حصار گیسو به باد داده دوباره درخت سیب از شرم و شور سرخ شده گونهٔ انار از بس نسیم سر به سر او گذاشته چین خورده باز دامن آبی آبشار پیک بهار آمده، آورده با خودش شادی برای آدمیانِ به غم دچار بیدار شو! فقط دو سه دم مانده تا طلوع! سرسبز شو! فقط دو سه گل مانده تا بهار! چشم‌انتظار آمدنش ایستاده کوه آغوش باز کرده افق تا کی‌ آن سوار… *** یاد تو ای همیشه‌بهارم، همیشگی‌ست آخر مرا به غفلت تقویم‌ها چکار؟ نیلوفر و‌ بنفشه و مریم فقط یکی‌ست! گل‌ها همه تواند که با نام مستعار… #فاطمه_عارف‌نژاد @fatemeh_arefnejad

جشن تکلیف یاسمن‌ها بود همه‌جا سور و سات برپا بود ردپای فرشته‌ها انگار در حیات جوانه پیدا بود ریسه‌ای از شکوفه‌های امید زینت شاخ‌وبرگ رؤیا بود مشق می‌کرد: گل، پرنده، نسیم دستخط بهار زیبا بود بوی اردیبهشت می‌آمد پنجره رو به آسمان وا بود هدیهٔ کوه، پیشکش به کویر، آبشاری بلندبالا بود چشم‌ها کودکانه می‌دیدند ده پر از فرصت تماشا بود دو سه ماهی‌گلی و چند صدف در دل تنگ، شور دریا بود شادی هفت‌سین بشارتی از سفرهٔ هفت‌رنگ فردا بود خوب تحویل می‌گرفتیمش! سال نو نورچشمی ما بود #فاطمه_عارف‌نژاد @fatemeh_arefnejad

دو شب گذشته است؛ از آن شبی که سراسر نور بود و لبخند و مهربانی. دو شب گذشته و من هنوز در بهت آن لحظات توصیف‌نشدنی مانده‌ام. وقتی بی‌آنکه از قبل بدانم ماجرا چیست، به محض ورودم به حسینیه امام، برای تقدیم کتاب به صاحبخانه صدایم کردند و ناباورانه جلو رفتیم و… واقعا؟ محضر سیدنا القائد؟ من بودم و حیرت و تماشا. تمام لذت نفس‌کشیدن در شب شعر حضرت آقا یک طرف بود و لذت آن دیدار بسیار کوتاه، آن حضور خیلی نزدیک، یک طرف دیگر. آن هم در شرایطی که در غیابم چندبار صدایم کرده بودند و همه متعجب که پس عارف‌نژادی که تا همین دم در هم آمده بود، حالا که نزدیک اذانیم کجا رفته؟ غافل از اینکه آن موقع، داستان ما در بازرسی‌ و حفاظت رسیده بود به راهِ آمده را برگشتن و دوباره خیابان فلسطین و… . احتمالا همان وقتی که داخل حسینیه مرا صدا زده‌اند، ما و خواهران بازرسی داشتیم پشت در خیابان فلسطین درمورد دیر شدن و نشدن شوخی می‌کردیم و می‌خندیدیم. اما به‌هرحال، هزار مرتبه خدا را شکر که در نهایت رسیدیم و شد آنچه شد. دوستان، اقوام و آشنایانم در این دو روز بارها پرسیدند که «به آقا چه گفتی؟ چه از ایشان خواستی در آن گفتگو؟ چفیه؟ انگشتر؟» حتی یکی از خواهران بیت ساعت ۱۲ شب، دم رفتن با تعجبی حسرت‌آلود پرسید «رفتی خدمت آقا، چهره به چهره، شب ولادت حضرت کریم و تولد خودت، حرف هم زدی، آن‌وقت انگشتر نخواستی؟ حیف شد که!» و من بارها به خنده گفتم «چه باید می‌خواستم؟ دعا و دیگر هیچ». که به دعا بسیار بسیار بسیار محتاجم. با این‌که همان‌موقع هم در گوشم توصیه کردند چیزی بخواه، اما از نظرم ابدا گفتن نداشت. راستش اینقدر همه‌چیز ناگهانی و غیرمنتظره بود که چندان حرفی هم به ذهنم نرسید. تنها تمنایم و شاید تنها جمله‌ای که احساس کردم می‌ارزد وقت گرانبهای آقا را به‌خاطرش بگیرم این بود: آقا برای ما خیلی دعا کنید. بعدش؟ فقط سکوت بودم و افتخار و شرمندگی توامان. همین. حتی کتابم _شبانماه_ و گزیده‌اشعار فلسطینم (که چاپ ‌نشده‌اند) را یادم نمی‌آمد اگر نبود محبت مادرم و بزرگواری جناب آقای عرفان‌پور در تقدیم کتاب به آقا. بعدش چند جمله‌ای که صحبت کردم، به گمانم پاسخ به سوالات خود ایشان بود که قبلا هم ‌شب شعر ما آمده‌ای؟ شعر خوانده‌ای؟ یادی کردم از شعر یمن و شعرخوانی‌ام در سال ۹۸. گفتگو، ساده بود و شگفت‌انگیز. با این‌همه اگر از من بپرسید، برمی‌گردم به لحظهٔ آغاز و می‌گویم همان جواب سلام بی‌اندازه گرم و پدرانه و مهربانانهٔ آقا برایم یک دنیا می‌ارزید و حتی بیشتر. چنین جواب سلام شگفتی را تا عمر دارم فراموش نمی‌کنم. و باقی حرف‌هایی که در دلم ماند و نگفتم؟ مهم نیستند. که به قول جناب جانفدا در شعر فوق‌العاده شنیدنی‌شان در همان شب: مؤدبانه‌ترین شکل عرض حال سکوت است… #فاطمه_عارف‌نژاد #دیدار_شاعران ۸ فروردین ۱۴۰۳ پ.ن: از تمام دست‌اندرکاران این شب شعر به‌یادماندنی، بابت زحمات چندماهه‌شان صمیمانه سپاسگزارم. به تک‌تک‌شان خداقوت می‌گویم و دعا می‌کنم برای توفیقات روزافزونشان. @fatemeh_arefnejad