eitaa logo
منبرک فاطمی
8.1هزار دنبال‌کننده
1.4هزار عکس
1.2هزار ویدیو
1.5هزار فایل
✔️ مباحث قرآنی، اخلاقی،داستان ✔️اهلبیت ومناسبتهامذهبی ✔️احکام کاربردی،پاسخگو ✔️مرثیه و مداحی ✔️عفاف وحجاب ✔️جهادتبیین ✔️فرزندآوری ✔️مهدویت ✔️شهدا ✔️نماز ✔️ هدیه به مادرم @a_f_133 🔺فهرست و... https://eitaa.com/fatemi222/6618
مشاهده در ایتا
دانلود
سوره 26. شُعراء آيه 207-209 👇👇 مَآ أَغْنَى عَنْهُمْ مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ وَمَآ أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ ذِكْرَى وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ ✔️ترجمه آنچه برخوردار بودند، در دفع عذاب به كارشان نیاید. وما (مردم) هیچ منطقه اى را هلاك نكردیم، مگر آن كه بیم دهندگانى داشتند. تا مایه ى پند و عبرت باشد، و ما ستمكار نبودیم (كه بدون هشدار مجازات كنیم). ✔️نکته ها خداوند، هر فرد و قوم گمراهى را زمانى هلاك مىكند كه از قبل به آنان هشدار داده باشد، وگرنه عقوبت بدون هشدار ظلم است و ظلم در شأن خداوند نیست. قرآن، این حقیقت را در آیات مختلف بیان كرده است: * «و ما ظلمناهم»(59) ما به آنان نكردیم. * «و ما اللّه یُرید ظلما»(60) خداوند ارادهى نمىكند. * «ما كان اللّه لیَظلمهم»(61) شأن خداوند كردن نیست. * «لا یظلمون نَقیرا»(62)، «لا یظلمون شیئا»(63) ستمى به آنها نخواهد شد. * «لا یظلمون فَتیلا»(64) خداوند به اندازه نخ درون خرما وكمتر از آن ظلم نمىكند. * «لا یظلم مِثقال ذَرّة»(65) خداوند به اندازه ى سنگینى ستم نمىكند. 59) نحل، 118 . 60) غافر، 31 . 61) عنكبوت، 40 . 62) نساء، 124 . 63) مریم، 60 . 64) نساء، 49 . 65) نساء، 40 . ✔️پيام ها 1- در هنگام قهر الهى، همه ى اسباب كامیابى بىفایده است. «ما أغنى عنهم» 2- رفاه مخالفان دین، شما را نكند كه روزى آن را خواهیم گرفت. «ما أغنى عنهم ما كانوا یُمتّعون»☘️ 3- قهر الهى، بعد از اتمام حجّت است. تنبیه باید بعد از تذكّر باشد. «و ما اهلكنا... الاّ لها منذرون» 4- در هر امّتى اولیاى خدا هستند كه آنان را دهند. «من قریةالاّ لهامنذرون» 5 - وظیفه ى انبیا هشدار است و در قبول یا ردّ مردم مسئولیّتى ندارند. «منذرون» 6- انسان حقایق را درك مىكند، لكن چه بسا او را فرا مىگیرد، و درمان غفلت، تذكّر و هشدار است. «منذرون»🌱 7- تنبیه قبل از تذكّر، ظلم است. «ذِكرى و ما كنّا ظالمین» 8 - شأن الهى از ظلم دور است. «و ما كنّا ظالمین» https://eitaa.com/FATEMI133 🍃🌸🍃🌹🍃🌸🍃
🌸🍃﷽🌸🍃 ✋ زندگی با آیه ها ♦️انفاق و خودداری از تبذیر و اسراف 👈 در آینه کلام بزرگان 💢 در این آیه، فصل دیگرى از سلسله احکام اصولى اسلام را در رابطه با اداى حق و مستمندان و درراه‌ماندگان و همچنین انفاق را به طور کلى، دور از هرگونه اسراف و تبذیر بیان مى‌کند. 💠نخست مى‌گوید: «حق ذى‌القربى و نزدیکان را به آنها بده»؛ <وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ>؛ «و همچنین مستمندان و درراه‌ماندگان را»؛ <والْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ>؛ درعین‌حال، «هرگز دست به تبذیر نیالاى»؛ <وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا>.🚫 ‼️«تبذیر» در اصل از ماده «بذر» و به معناى پاشیدن دانه مى‌آید، منتها این کلمه مخصوص مواردى است که انسان اموال خود را به صورت غیرمنطقى و فساد مصرف مى‌کند، و معادل آن در فارسى امروز « » است؛ و به تعبیر دیگر تبذیر آن است که مال در غیر موردش مصرف شود؛ هرچند کم باشد و اگر درموردش صرف شود، تبذیر نیست؛ هرچند زیاد باشد؛ چنان‌که در تفسیر عیاشى از امام صادق علیه السلام مى‌خوانیم که در ذیل این آیه در پاسخ سؤال‌کننده‌اى فرمود: من انفق شيئا فى غير طاعة اللَّه فهو مبذر ومن انفق فى سبيل اللَّه فهو مقتصد؛ «یعنی کسى که در غیر راه اطاعت فرمان خدا مالى انفاق کند، ♨️تبذیرکننده است و کسى که در راه خدا انفاق کند میانه‌روست»؛ و نیز از آن حضرت نقل شده که روزى دستور داد رطب براى خوردن حاضران بیاورند. بعضى رطب را مى‌خوردند و آن را به دور مى‌افکندند. فرمود: «این کار را نکنید که این تبذیر است و خدا فساد را دوست نمى‌دارد.» 🕒در اینکه منظور از ذى‌القربى در اینجا همه خویشاوندان است یا خصوص خویشاوندان پیامبر ص (زیرا مخاطب در آیه اوست) در میان مفسران گفت‌وگوست. در احادیث متعددى این آیه به ذوى‌القرباى پیامبر ص تفسیر شده، و حتى در بعضى مى‌خوانیم که به داستان بخشیدن سرزمین فدک به فاطمه زهرا س نظر دارد؛ ولى همان‌گونه که بارها گفته‌ایم، این‌گونه تفسیرها وسیع آیات را محدود نمى‌کند، و درواقع بیان مصداق روشن و واضح آن است. ♦️خطاب به پیامبر ص در جمله «وآتِ» دلیل بر اختصاص این حکم به او نیست؛ زیرا سایر احکامى که در این سلسله آیات وارد شده، مانند نهى از تبذیر و یا مداراى با سائل و مستمند و یا نهى از و اسراف، همه به صورت خطاب به پیامبر ص ذکر شده، درحالى‌که مى‌دانیم این احکام جنبه اختصاصى ندارد، و مفهوم آن کاملاً عام است. 💢 اهمیت پرهیز از اسراف در جامعه و قناعت سرافرازانه ♥️ملت عزیز جداً از اسراف و زیاده‌روی پرهیز کنند. ما حق نداریم به عنوان یک ملت، مصالح بزرگ و ملی و دورنگر، بلکه مصالح نقد مهم و کنونی خود را به خاطر خواسته‌های شخصی خودمان، که ما را به اسراف و بی‌بندوباری در مصرف می‌کشاند، فدا کنیم و آنها را ندیده بگیریم. ... من مردم را به قناعت دعوت می‌کنم؛ قناعت سرافرازانه، انسان عاقل و خردمندی که می‌داند آینده خود را با قناعت تأمین می‌کند و زندگی و روال اقتصادی کشور را تسهیل، و به مسئولین کمک می‌کند که بتوانند تدابیر صحیح را در کار اداره مملکت اعمال کنند. (پیام نوروزی امام خامنه‌ای، 1377) 💢 اتلاف منابع عمومی اسراف است. 🔸منکراتی که در سطح جامعه وجود دارد و می‌شود از آنها نهی کرد و باید نهی کرد، از جمله اینهاست: اتلاف منابع عمومی، اتلاف منابع حیاتی، اتلاف برق، اتلاف وسایل سوخت، اتلاف مواد غذایی، در آب و اسراف در نان. ما این‌همه ضایعات نان داریم. اصلاً این یک منکر است؛ یک منکر دینی است؛ یک منکر اقتصادی و اجتماعی است. نهی از این منکر هم لازم است؛ هرکسی به هر طریقی که می‌تواند. یک مسئول یک طور می‌تواند، یک مشتری نانوایی یک طور می‌تواند، یک کارگر نانوایی طور دیگر می‌تواند.🟨 📚جهت مشاهده پیام هر روز قرآن کلیک کنید👇 https://eitaa.com/fatemi222/15955