◾️رشد و گسترش عزاداری
🔹1-با روی کار آمدن آلبویه #فشارها از شیعیان برداشته شد و در سال ۳۵۲ق، برای نخستین بار حکومت روز عاشورا را# تعطیل رسمی و عزای عمومی اعلام کرد؛
🔹 خرید و فروش ممنوع شد، به #قصابان دستور داده شد به احترام این روز ذبح نکنند، آشپزان غذا نپزند و در بازارها خیمه عزا برپا شد.
🔹 شیعیان دوران آلبویه، مراسم عزاداری را با عنوان مجالس «النياحه» یا «الرثا» برگزار میکردند.
🔹مردم با حالتی پریشان و لباس سیاه به کوچه ها میآمدند و بر سر و روی خود #کاه میریختند و بر سر و سینه میزدند و در حالی که #اشعاری در رثای امام حسین(ع) میخواندند در خیابانها میگشتند.
🔹2-در دوره #تیموریان_مداحان به آزادی به منقبتخوانی ائمه در #ملأعام میپرداختند
و اصطلاح مداحی از این زمان رواج یافت اصطلاح #روضهخوان نیز از این دوره به بعد رایج شد و علت آن نگارش کتاب روضة الشهدا به دست ملاحسین واعظ کاشفی و رواج بسیار آن میان مردم بود؛ بهطوریکه بسیاری از افراد در مراسم عزاداری به مطالب آن استناد میکردند. کمکم به خوانندگان این کتاب روضهخوان گفتند و بهمرور زمان این اصطلاح به هر کسی که مصیبت امام حسین(ع) را میخواند اطلاق شد و جای منقبتخوانی را گرفت.
🔹3- #اوج گسترش عزاداری برای سیدالشهدا، در زمان #صفویه و #رسمی شدن مذهب تشیع در ایران در زمان شاه اسماعیل صفوی بود.
🔹در این دوره با #پشتیانی دولت و حضور شاهان صفوی مراسم نوحهخوانی، سینهزنی و سوگواری برگزار میشد.
🔹از این دوره به بعد، تکیهها و #حسینیهها و موقوفات مربوط به عزاداری امام حسین(ع) در ایران شکل گرفت.
🔹4-در دوره #افشاریه، نادرشاه عزاداری را #محدود کرد.
🔹شاخصه مهم دوران زندیه، شکلگیری اولین نمونههای مجالس تعزیه و شبیهخوانی است.
#منبرک_فاطمی
@fatemi222
◾️رشد و گسترش عزاداری
🔹با روی کار آمدن آلبویه #فشارها از شیعیان برداشته شد و در سال ۳۵۲ق، برای نخستین بار حکومت روز عاشورا را# تعطیل رسمی و عزای عمومی اعلام کرد؛
🔹 خرید و فروش ممنوع شد، به #قصابان دستور داده شد به احترام این روز ذبح نکنند، آشپزان غذا نپزند و در بازارها خیمه عزا برپا شد.
🔹 شیعیان دوران آلبویه، مراسم عزاداری را با عنوان مجالس «النياحه» یا «الرثا» برگزار میکردند.
🔹مردم با حالتی پریشان و لباس سیاه به کوچه ها میآمدند و بر سر و روی خود #کاه میریختند و بر سر و سینه میزدند و در حالی که #اشعاری در رثای امام حسین(ع) میخواندند در خیابانها میگشتند.
🔹در دوره #تیموریان_مداحان به آزادی به منقبتخوانی ائمه در #ملأعام میپرداختند
و اصطلاح مداحی از این زمان رواج یافت اصطلاح روضهخوان نیز از این دوره به بعد رایج شد و علت آن نگارش کتاب روضة الشهدا به دست ملاحسین واعظ کاشفی و رواج بسیار آن میان مردم بود؛ بهطوریکه بسیاری از افراد در مراسم عزاداری به مطالب آن استناد میکردند. کمکم به خوانندگان این کتاب روضهخوان گفتند و بهمرور زمان این اصطلاح به هر کسی که مصیبت امام حسین(ع) را میخواند اطلاق شد و جای منقبتخوانی را گرفت.
🔹اوج گسترش عزاداری برای سیدالشهدا، در زمان #صفویه و #رسمی شدن مذهب تشیع در ایران در زمان شاه اسماعیل صفوی بود.
🔹در این دوره با پشتیانی دولت و حضور شاهان صفوی مراسم نوحهخوانی، سینهزنی و سوگواری برگزار میشد.
🔹از این دوره به بعد، تکیهها و #حسینیهها و موقوفات مربوط به عزاداری امام حسین(ع) در ایران شکل گرفت.
🔹در دوره #افشاریه، نادرشاه عزاداری را #محدود کرد.
🔹شاخصه مهم دوران زندیه، شکلگیری اولین نمونههای مجالس تعزیه و شبیهخوانی است.
#منبرک_فاطمی
@fatemi222
✋تاریخ عزاداری
◾️1️⃣👈سوگواری در عصر معصومین(ع)
🔹1-اولین مرثیهخوانان بر حسین بن علی(ع) پس از واقعه عاشورا، زینب(س) و علی بن الحسین(ع) بودند.
🔹زینب(س) هنگام گذر از کنار تن برادرش با خواندن اشعاری، حتی دشمنان را متأثر کرد.
🔹با ورود اسیران کربلا به شام، زنان بنیامیه بر آنان گریستند، و به گفتهای سه روز یا هفت روز عزا به پا کردند.
🔹2-گفته میشوداولین کسی که در رثای شهدای کربلا و امام حسین(ع) مرثیه سرود عقبة بن عمرو سهمی بوده است.
🔹3-عبیدالله بن حر جعفی را نیز نخستین زیارت کننده قبر امام(ع) دانسته اند.
🔹او پس از شهادت امام حسین(ع) از منزل خود در قصر بنی مقاتل به کربلا رفت و گریست و قصیده بلندی در رثای امام حسین(ع) سرود.
🔹4-توابین که پس از شهادت امام حسین(ع) توبه کرده و بر ضد امویان به قیام برخاستند ابتدا به کربلا رفتند و در آن جا به عزاداری پرداختند و برای خونخواهی امام(ع) هم قسم شدند.
🔹5-بشر بن جذلم، به دستور امام سجاد(ع) ورود اهل بیت به مدینه را با سرایش اشعاری به مردم اعلام کرد و آنان را گریاند.
🔹6-همچنین زنانی از اهل بیت(ع)، به سوگواری پرداختند و مردم مدینه را به سوگ نشاندند؛ زنانی از جمله: زینب دختر عقیل، ام البنین و رباب.
◾️تشویق و ترغیب به سوگواری
2️⃣👈امامان خود هنرمندان و شعرا را به مرثیهگوئی تشویق میکردند.
👈چنان که امام صادق(ع)سرایش شعر برای شهدای کربلا و گریاندن مردم را عامل واجب گشتن بهشت برای شاعر برشمرده است.
🔹 نیز آن حضرت در روز عاشوراء در منزل_خود مراسم عزا برپا می کرد و بستگان و اصحاب خود را بدان دعوت مینمود.
🔹 کمیت اسدی از شاعران زمان امام باقر(ع) و امام صادق(ع) و دعبل خزاعی از شاعران شیعی دوران امام رضا(ع) برای امام حسین(ع) مرثیه خواندهاند.
🔹 در آن دوره، به کسانی که مصائب امام حسین(ع) را با شعر حکایت میکردند، مُنشِد گفته میشد.
◾️3️⃣👈رشد و گسترش عزاداری
🔹1-با روی کار آمدن آلبویه فشارها از شیعیان برداشته شد و در سال ۳۵۲ق، برای نخستین بار حکومت روز عاشورا را تعطیل رسمی و عزای عمومی اعلام کرد؛
🔹 خرید و فروش ممنوع شد، به قصابان دستور داده شد به احترام این روز ذبح نکنند، آشپزان غذا نپزند و در بازارها خیمه عزا برپا شد.
🔹 شیعیان دوران آلبویه، مراسم عزاداری را با عنوان مجالس «النياحه» یا «الرثا» برگزار میکردند.
🔹مردم با حالتی پریشان و لباس سیاه به کوچه ها میآمدند و بر سر و روی خود #کاه میریختند و بر سر و سینه میزدند و در حالی که اشعاری در رثای امام حسین(ع) میخواندند در خیابانها میگشتند.
🔹2-در دوره تیموریان_مداحان به آزادی به منقبتخوانی ائمه در ملأعام میپرداختند
و اصطلاح مداحی از این زمان رواج یافت اصطلاح روضهخوان نیز از این دوره به بعد رایج شد و علت آن نگارش کتاب روضة الشهدا به دست ملاحسین واعظ کاشفی و رواج بسیار آن میان مردم بود؛ بهطوریکه بسیاری از افراد در مراسم عزاداری به مطالب آن استناد میکردند. کمکم به خوانندگان این کتاب روضهخوان گفتند و بهمرور زمان این اصطلاح به هر کسی که مصیبت امام حسین(ع) را میخواند اطلاق شد و جای منقبتخوانی را گرفت.
🔹3- اوج گسترش عزاداری برای سیدالشهدا، در زمان صفویه و رسمی شدن مذهب تشیع در ایران در زمان شاه اسماعیل صفوی بود.
🔹در این دوره با پشتیانی دولت و حضور شاهان صفوی مراسم نوحهخوانی، سینهزنی و سوگواری برگزار میشد.
🔹از این دوره به بعد، تکیهها و حسینیهها و موقوفات مربوط به عزاداری امام حسین(ع) در ایران شکل گرفت.
🔹4-در دوره افشاریه، نادرشاه عزاداری را محدود کرد.
🔹شاخصه مهم دوران زندیه، شکلگیری اولین نمونههای مجالس تعزیه و شبیهخوانی است.
✍️فهرست مباحثی ویژه محرم کلیک کنید👇
🇮🇷 https://eitaa.com/fatemi222/16944