شباهت همیشه‌ی بن‌یادگرایان سنی سلفی با برادران بن‌یادگرای شیعی شخمی‌شان هم‌این سهل‌گیری و شل‌وضعی در فقه دماء است...

کسی می‌داند طرف‌داران سلاح اتمی در ایران چه تفاوت ماهوی با هواداران داعش در عراق دارند یا دل‌سپرده‌ها به فالانژهای لبنان؟ یا چه...

حساب‌های سازمانی لبنانی در شبکه‌های اجتماعی رایان لنگه‌ی حساب‌های سازمانی ایرانی است؛ و هم‌این است حساب‌های سازمانی عراقی و یمنی روی آن چه محور مقاومت می‌خوانیم. فقط نمی‌دانم حساب‌های سازمانی لبنانی را از نسخه‌ی ایرانی‌ الگو گرفته‌اند یا ایرانی‌هاش الگوبرداری از لبنانی‌ها است...

اخباری‌های سره به درستی می‌دانستند که تبویب هم مرتبه‌یی از تفقه است، اما نواخباری‌های ناسره کمابیش تهی از این ادراکند؛ این است که بن‌یادگراهای شیعی تصور می‌کنند که با دور زدن تفقه، و تبویب عرفی بیان نبی و وصی و حتا فقیه می‌توانند مستمسک برای شل و سفت کردن پیچ اسلام سر هم کنند...

سلاح اتمی سلاح جنگ است، سلاح جهاد نیست...

مدرسه‌های معمول و دانش‌گاه مدرن به کسی تربیت فقهی و تعبد شرعی نمی‌دهد؛ تفاوتی هم از ایران تا امریکا در کار نیست...

بن‌یادگرای شخمی روی دیگر سکه‌ی عرفی‌ساز شکمی است؛ و ربطی به ولایت‌مدار شرعی ندارند. شک دارید؟ هم‌این داستان سلاح اتمی ایران را از سر بخوانید...

مقایسه‌ی موضع ضد و نقیض بن‌یادگرایان شیعی در موضوعی چون سلاح اتمی با حجاب زن‌ها نشان می‌دهد که پیش‌ران آن‌ها نه تنها در اولی که گویا در دومی هم تعصب است و نه تعبد...

تمدن‌سازی صفوی نمونه‌ی نزدیکی است که تبدیل تشیع از تعبد شرعی به تعصب عرفی با آن چه می‌کند...

اکنون می‌دانیم مشکل مدافعان ایرانی سلاح اتمی با داعش در عراق تا شام نه کشتار گتره‌یی و سوزاندن حرث و نسل که هم‌این پاچه‌ی کوتاه شل‌وار و سیاهی دستارشان بوده است...

شباهت بن‌یادگرا با عرفی‌ساز و تفاوت هر دو با شریعت‌مدار هم‌این خالی بودن دست‌شان از حجت فقهی است...

بن‌یادگرای سنی و شیعی تعصب‌کشی می‌کند و نه تعبدورزی؛ این دومی کار شریعت‌مدار مسلمان است...

داعش اگر ریشش را کوتاه کند و اگر پاچه‌ی شل‌وارش را بلند کند و اگر فناوری شکافت پیدا کند و اگر گفت‌مانش ملی بشود می‌شود هم‌این بن‌یادگرایان شیعه‌تباری که با دفاع از کشتار گتره‌یی حرث و‌ نسل پی ساخت سلاح اتمی استند...

سلاح کشتار جمعی تعبیر دقیقی نیست؛ تعبیر دقیق، سلاح کشتار گتره‌یی است...

زمان جنگ سوریه هم‌این جریان عرفی ملی که پی احیای امپراطوری پارسی بودند و پی سلاح اتمی ایرانی بودند و طلبه‌های شرعی را مخل کار خود می‌دانستند به یکان‌های امی جبهه‌ی مقا‌ومت می‌گفتند: یک‌بارمصرف...

به تصریح حضرت ره‌بر: حاج قاسم عرفی و گتره‌یی نمی‌جنگید، حاج قاسم شرعی و فقهی می‌جنگید...

حزب‌الله مدرسه است، فرقه نیست...

جا دارد از این مذهبی‌های صورتی مدافع سلاح اتمی بپرسیم که به‌تر نیست کار فرهنگی و کار کارشناسی و کار درازمدت را جاگزین خاکستر کردن در جای مردان و‌ زنان و کودکان کنیم؟ یا چه...

قدرت را بر شریعت که اصالت بدهیم طبیعی است که از ساخت سلاح اتمی هم حمایت خواهیم کرد.‌ مشکل فقط آن است که این قدرت از این پس دیگر شرعی نیست؛ می‌شویم یک طاغوتی در ردیف طاغوت‌های دیگر؛ جمهوری اسلامی ایران مانند جمهوری اسلامی پاکستان...

سپاه کی سلاح اتمی خواهد ساخت؟ هن‌گامی که جای انتمای به فقهای حوزه‌ی شیعی پی اتکای به حقوق‌دان‌ها و سیاست‌‌دان‌ها و فیزیک‌دان‌های دانش‌گاه مدرن برود...

سلاح اتمی ساختن وهن مذهب است، بسی بیش از موهن بودن قمه زدن...

شاخص مکتبی بودن زن‌ها زمانی ازدواج مکرر بود. شاخص مکتبی بودن مردها زمانی است که سلاح اتمی است...

سلاحی که بسازی و نزنی بازدارنده نیست، آهن‌پاره است. ساخت سلاح اتمی بی اراده‌ی استفاده از آن اسراف است...

سلاح اتمی اسلامی تنها خاصیتی که دارد هم‌این است که شاخص عرفی شدن در سکولارهای نهفته تا شرمنده‌ی ریشو|چادری است...

کارگزاران صورتی نظام طی سال‌ها ذیل هم‌آن منطق عرفی ساخت سلاح اتمی را پی گرفته‌اند که در هم‌آن سال‌ها جریمه‌ی ربوی را در بانک‌ها گرفته‌اند یا زن‌ها را به ورزش‌گاه مردها فرستاده‌اند...