خاطرات شهیده) #زینب_کمایی #شهید_شاخص_سال۹۷ 🌷 🌷 🌷 🌷 🌷 🌷 #من_میترا_نیستم قسمت 8️⃣ فصل دوم آن روز آقای حسینی هم قول داد که از طریق سپاه و بسیج دنبال زینب بگردد. در سال های اول جنگ، بنزین کوپنی بود و خیلی سخت پیدا می شد. امام جمعه، کوپن بنزین به آقای روستا داد تا ما بتوانیم به راحتی به جاهای مختلف سر بزنیم و دنبال دخترم بگردیم.قبل از هر کاری به خانه برگشتم. می دانستم که مادرم و شهرام و شهلا منتظر و نگران هستند. آن ها هم مثل من از شنیدن خبرهای جدید، نگران تر از قبل شدند. مادرم ذکر«یاحسین (علیه‌السلام)، یازینب (سلام الله عليها )، یاعلی (علیه‌السلام) » از دهنش نمی افتاد. نذر آجیل مشکل گشا کرد. مادرم هرچه اصرار کرد که« کبری، یک استکان چای بخور...یک تکه نان دهنت بگذار...رنگت مثل گچ سفید شده»، من قبول نکردم. حس میکردم طنابی به دور گردنم به سختی پیچیده شده است. حتی صدا و ناله ام هم به زور خارج می شد. شهرام هم سوار ماشین آقای روستا شد و برای جست و جو با ما آمد. نمی دانستم به کجا باید سر بزنم. روز دوم عید بود و همه جا تعطیل بود. فقط به بیمارستان ها و درمانگاه ها و دوباره به پزشکی قانونی و پایگاه بسیج سر زدیم. وقتی هوا روشن بود کمتر میترسیدم. انگار حضور خورشید توی آسمان دلگرمم می کرد. اما به محض اینکه هوا تاریک می شد، افکار زشت و ترسناک از همه طرف به من هجوم می آورد. شب دوم از راه رسید و خانواده من همچنان در سکوت و انتظار و ترس، دست و پا می زدند. تازه می فهمیدم که درد گم کردن عزیز، چقدر سخت است. گمشده من معلوم نبود که کجاست.نمی توانستم بنشینم یا بخوابم. به هر طرف نگاه می کردم، سایه زینب را میدیدم. همیشه جانماز و چادر نمازش در اتاق خواب رو به قبله پهن بود؛ توی اتاقی که فرش نداشت و سردترین اتاق خانه ما بود. هیچکس در آن اتاق نمی خوابید و از آن جا استفاده نمی کرد.آن جا بهترین مکان برای نمازهای طولانی زینب بود. روی سجاده زینب افتادم. از همان خدایی که زینب عاشقش بود، با التماس و گریه خواستم که زینب را تنها نگذارد. مادرم که حال مرا میدید، پشت سرم همه جا می آمد و می گفت: کبری، مرا سوزاندی، کبری، آرام بگیر. آن شب تا صبح خواب به چشمم نیامد. از پشت پنجره به آسمان خیره شده بودم.همه زندگیم از بچگی تا ازدواج، تا به دنیا آمدن بچه ها و جنگ مثل یک فیلم از جلوی چشم هایم می گذشت. آن شب فهمیدم که همیشه در زندگیم رازی وجود داشته؛ رازی نگفتنی. انگار همه چیز به هم مربوط می شد. زندگی و سرنوشت من طوری رقم خورده بود و پیش رفته بود که باید آخرش به اینجا می رسید. آن شب حوصله حرف زدن با هیچکس را نداشتم. دلم میخواست تنهای تنها باشم؛ خودم و خدا. باید دوباره زندگیم را مرور می کردم تا آن راز را پیدا کنم؛ رازی را که میدانستم وجود دارد، اما جرات بیانش را نداشتم. باید از خودم شروع می کردم. من کی هستم؟ از کجا آمده ام؟ پدر و مادرم چه کسانی بودند؟ زندگیم چطور شروع شد و چطور گذشت؟ زینب که نیمه وجودم بود، چطور به اینجا رسید؟ اگر به همه این ها جواب میدادم، شاید میتوانستم بفهمم که دخترم کجاست وشاید قدرت پیدا می کردم که آن ترس را دور کنم و خودم را برای شرایطی بدتر و سخت تر در زندگی آماده کنم. ای خدای بزرگ، ای خدای محبوب زینب که همیشه تو را عاشقانه صدا می زد وهیچ چیز را مثل تو دوست نداشت، من مادر زینب هستم. مرا کمک کن تا نترسم، تا بایستم، تا تحمل کنم. باید از گذشته خیلی خیلی دور شروع کنم؛ از روزی که به دنیا آمدم ادامه دارد ...

🌷شهـید حسن طهرانےمقدم: فــقط انــسـان های #ضــعیــف به اندازه #امکاناتشان کار مےڪنند! 🍃🍃🍃🍃🍃 حاج محمد #صباغیان هيچوقت ملاک کار کردنش امکانات نبود. قرارگاه تحویل می گرفت بدون تجهیزات. دوره آموزشی می چرخاند بدون بودجه. نمونه بارز کارش آشپزخانه مرز مهران در اربعین ۹۵. او چندین برابر امکانات کار کرد و چندین برابر بودجه، امکانات فراهم کرد. خدایا! ما را خادم اسلام قرار بده به قبول احسن

#قصه_مجید از #مجید_سوزوکی دوران دفاع مقدس تا #مجید_قربانخانی شهید مدافع حرم https://www.tasnimnews.com/fa/media/1397/03/28/1752483/ بعد از بچه های جنگ، برای اولین بار در فیلم «اخراجی ها» سبک زندگی خاصی از شهدا دیده شد. «قصه مجید» روایتی است از روزهایی که «مجید»، «حر» شد. تولد: مرداد ۶۹ شهادت: دی ماه ۹۴ خاطرات شهید را در کتاب #پناه_حرم بخوانید نثار روح همه شهدای مفقودالاثر صلوات.🌷

#پیام مراسم وداع با شهید مدافع حرم #اهواز شهید #سید_فاضل_موسوی_امین بعد از سه ماه نبودنت آمدی اما اینطور من مانده ام امان از دل مادرت

خاطرات شهیده #زینب_کمایی #شهید_شاخص_سال۹۷ 🌷 🌷 🌷 🌷 🌷 🌷 #من_میترا_نیستم قسمت 9️⃣ فصل سوم من تنها فرزند مادرم بودم که او با نذر و نیاز و دعا و التماس از امام حسین (علیه‌السلام) گرفته بود. مادرم، تاج ماه طالب نژاد، در آبادان زندگی میکرد. وقتی خیلی جوان بود و من در شکمش بودم، شوهرش را از دست داد. او زن جوانی بود که کسی و کار درستی هم نداشت و یک دختر بدون پدر هم روی دستش مانده بود. برای همین، مدتی بعد از مرگ پدرم با مردی به نام درویش قشقایی ازدواج کرد. درویش قبلا زن و دو پسر داشت، اما پسر هایش در اثر مریضی از دنیا رفتند و زنش هم از غصه مرگ پسرهایش به روستای خودشان که دور از آبادان بود برگشت. درویش که نمی توانم به او«ناپدری» بگویم، آمد و مادرم را گرفت. درویش مرد خیلی خوبی بود و واقعا در حق من پدری کرد. مادرم بعد از ازدواج مجددش، یک بار باردار شد اما بچه اش سقط شد و او همچنان در حسرت داشتن فرزندان دیگری ماند. یادم هست که وقتی بچه بودم، همیشه دهه اول محرم در خانه روضه داشتیم. یک خانه دو اتاقه شرکتی در جمشیدآباد آبادان داشتیم. من که خیلی کوچک بودم، در خانه همسایه ها میرفتم و از آنها میخواستم که برای روضه به خانه ما بیایند. من نذر امام حسین (علیه‌السلام) بودم و تمام محرم و صفر لباس سیاه می پوشیدم. مادرم در همان دهه اول برای سلامتی من آش نذری درست میکرد و به در و همسایه میداد. او همیشه دلهره سلامتی من را داشت و شدیدا به من وابسته بود. مادرم عاشق بچه بود و دلش می خواست بچه های زیادی داشته باشد. اما خداوند همین یک اولاد را بیشتر به اش نداد؛ تازه آن هم با نذر و شفاعت آقا امام حسین (علیه‌السلام). من از بچگی عاشق و دلداه امام حسین (علیه‌السلام) و حضرت زینب (سلام الله عليها ) بودم. زندگی ام از پیش از تولد، به آن ها گره خورده بود. انگار دنیا آمدنم، نفس کشیدنم، همه به اسم حسین (علیه‌السلام) و کربلا بند بود. پنج ساله بودم که برای اولین بار همراه مادرم، قاچاقی و بدون پاسپورت، از راه شلمچه به کربلا رفتیم. مادرم نذر کرده بود که اگر سلامت به دنیا بیایم مرا به کربلا ببرد، اما تا پنج سالگی ام نتوانست نذرش را ادا کند. مادرم از سفرکربلا دو قصد داشت؛ یکی ادای نذرش و قصد دیگرش این بود که باز از امام حسین (علیه‌السلام) یک اولاد دیگر طلب کند. تمام آن سفر و صحنه ها را به یاد دارم. مثل این بود که به همه فامیلم رسیده باشم. توی شلوغی و جمعیت حرم، خودم را رها میکردم. چندتا مرد توی حرم نشسته بودند و قرآن می خواندند. مادرم یک لحظه متوجه شد که من زیر دست و پای مردم افتاده ام و نزدیک است که خفه بشوم. بلند فریاد زد یا امام حسین (ع)، من آمدم بچه ازت بگیرم، تو کبری را هم که خودت به ام بخشیدی، میخواهی ازم پس بگیری؟ مردهای قرآن خوان بلند شدند و من را از میان جمعیت بالا کشیدند. توی همه مدت سفر، عبای عربی سرم بود. ادامه دارد...

۳۱ خردادماه سالروز شهادت شهيد #چمران گرامی باد با صلوات🌷 شهيد چمران در سالهای جنگ و تحريم با كمترين امكانات دستاوردهای بزرگی همچون طراحی و ساخت زيردريايی خودرو حرکت در رمل، پل شناور، کانال آب و..... را به نام خود ثبت کرد كه الگويی برای ما در جهاد اقتصادی است.  خدمات فنی و مهندسی شهید چمران کمتر مورد توجه قرار گرفته است تا آنجا که بسیاری از مردم شاید ندانند که نخستین زیردریایی کشورمان را او طراحی و ساخته است، یک زیردریایی چریکی به طول 6 متر که اکنون در باغ موزه دفاع مقدس تهران نگهداری می شود و از روی نقشه آن زیردریایی های بعد ساخته و به خلیج فارس انداخته شد. زمانی که نان تافتون از تهران با هواپیما می رفت اهواز او این ابتکارات را انجام داد. واقعا شهيد چمران امكاناتی در اختيار داشت كه به فكر ساخت پل يا خودرو و با شرايط خاص افتاد؟ اصلا کسی چمران را نميشناخت. تفكرات شهيد چمران با ابزار #اراده او ساخته ميشد نه امكانات.

#شبهای_جمعه هر کسی شهدا را یاد کند شهدا او را نزد اباعبدالله یاد خواهند کرد. شهید #زین_الدين به ياد حاج محمد #صباغیان که هر شب جمعه این پیام را میفرستاد و شهدا صلوات.🌷

دعای #کمیل به یاد شهدا شادی روح شهدا صلوات.🌷 @fatholfotooh

#هشتم_شوال سالروز #تخریب قبور ائمه معصومین در #بقيع تسلیت باد. امروز به امید ظهور تنها زائر بقيع، مهدی فاطمه عجل الله تعالی فرجه الشریف صلوات

#پیام اولین روز هفته بود تمام گلزار شهدا خالی بود از وجود زائرای زمینی...، چرا که یقین دارم حتما آسمانی ها هر لحظه زیارت می‌کنند مزار شهدا را ولی دیده نمیشوند... سکوت آنجا را فقط صدای آسمان میشکست، باران می آمد از همان بارانهای بهاری که تمام لذتش به این است،خود را رها کنی و اجازه دهی ببارد هرچه رحمت است از آسمان بر سرت و تو خیس شوی و احسن الحال... با همان حال و هوا نهالی رو کاشتیم در باغچه بالای مزارشان از همان روز نگران بودم که نمیرد از بی آبی تا قرارهای هر پنجشنبه، هر روز نگاهم به آسمان بود و دعای باران،تا از خزانه آسمان سیرابش شود. نمیدانم شاید، همه دل و روحم را کاشتم همانجا که هروقت خشک میشود و زرد دلم میگیرد و هروقت غنچه میدهد انگار تمام روحم پر از گل شده... نهالی که با وجود ساقه های ضعیفش شده تکیه گاه پرچمی به اسم صاحبمان... البته نه حتما او تکیه داده به نام نامی مهدی فاطمه تا وجود ضعیفش بماند... . و امروز (دوشنبه)نه پنجشنبه بود و نه آن شنبه ، نه باران بود و نه حال دلم خوب... باز هم زائرشان بودم و،سکوت گلزار... تمام باغچه ها خشک بودن از بی آبی و گرما نهال شکوفه داده بود