📀 فصل چهارم: مراتب معنا #جلسه 28/2 #طیف_معنا 🔶 کاربری در معنای جدید به جهت مشابهت به چند شکل قابل تصویر است: 🔹مخاطب بتواند آن را بفهمد ولی مورد پذیرش عرف واقع نشود؛ مثل تخاطب دو هم حجره ای! 🔹این کاربری مورد پذیرش عرف عموم واقع شده و شهرت بیابد؛ در این جا #معنای_استعمالی شکل می گیرد. 🔹این کاربرد همیشگی و جایگزین معنای قبلی شود؛ در این صورت حقیقت ثانویه شکل میگیرد. 🔶 حقیقت ثانویه خود بر دو گونه هست: 🔹کاربری همیشگی این واژه در این معنای استعمالی، اختصاص به متکلم خاص یا گروهی از متکلمان (عرف خاص) دارد. مثل حقیقت_شرعیه، #حقیقت_متشرعه و یا اصطلاحات خاص 🔹این کاربری همیشگی، همگانی است 🔶 حقیقت ثانویه در جایی شکل می‌گیرد که قبل از آن حقیقت اولیه‌ای وجود داشته باشد. با این حساب همیشه قبل از حقیقت ثانویه یک حقیقت متروک وجود دارد. اینک دو سؤال مطرح می شود: 1. آیا اجازه هست که واژه را در آن حقیقت متروک (حقیقت اولیه) به کار برد؟ 2. کاربری واژه در حقیقت اولیه مجاز محسوب می شود؟ 🔹پاسخ به سؤال دوم نیاز به بازنگری در معنای حقیقت و مجاز دارد؛ مطلبی که در بحث #گونه_های_واژگان بحث خواهد شد (انشاءالله). 🔶 #طیف_معنا: مجموعه حقائق ثانویه‌ای که حول حقیقت معنای ماده (معنای اولیه) شکل می‌گیرد و در هر مرحله، بهره‌ای از حقائق پیشین را داراست. مطالب کارگاه فقه اللغة👇👇👇 🆔https://eitaa.com/feghhalloghat