💢 ذهن نقاله‌ای و نفس بی‌قرار
ذهن نقاله‌ای به ذهنی می‌گویند که وقتی آیه‌ای، روایتی، نکته‌ی تهذیبی و اخلاقی را می‌شنود، سریعا از آن به یک مصداق بیرونی و یک شخص دیگر منتقل می شود ... صاحب چنین ذهنی به جای آن که سریعا آن دستور سازنده و تهذیبی را بر خود عرضه کند که آیا من به آن متصف هستم یا خیر و آیا من تا چه حدی از آن برخوردارم و چه‌کار کنم تا جان خود را در آن راستا ارتقا دهم؟ سریعا به اشخاص بیرونی منتقل می شود و می گوید:
آری، زید متاسفانه دارای این فضیلت نیست ... عمرو متاسفانه همین رذیلت و کاستی را دارد ... متاسفانه بکر چرا به این روایات عمل نمی کند و ...
در واقع شخص دارای ذهن نقاله‌ای شخصی است که از داشتن نفس مضطربه (در مقابل نفس مطمئنه) رنج می‌برد و نفسی بی قرار و "اجتثت من فوق الارض ما لها من قرار" دارد.
و روشن است که چنین شخصی در تربیت و ترقی و تکامل نفس خود ناکام می‌ماند و به طریق اولی قابلیتی برای الگوی سلوکی دیگران شدن را نخواهد داشت؛ چرا که اساسا، فاقد شیء معطی شیء نمی‌تواند باشد.
فاجعه آنجا عمیق‌تر می‌شود که چنین اشخاصی خدای ناکرده در همین مسایل تربیتی به وادی دهن‌کجی و نق‌زدن و کارهای خلاف ادب، بیافتند ... در این صورت، الگویی منکوس و معکوس را به عموم مردم عرضه خواهند کرد.
✅
t.me/Islamicphilosophy_ir
