eitaa logo
حوزه علمیه تمدن ساز
4.4هزار دنبال‌کننده
2.6هزار عکس
573 ویدیو
94 فایل
فضایی طلبگی برای نگاهی راهبردی‌تر و عمیق‌تر ... ✏نقد تحجر ✏نقد التقاط @amin_dehghani ◾صوت @s_feghheakbar
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🚨تنها بحرانی که تن رهبری را می‌لرزاند! -----۱/۶ درصد❗️یعنی زیر خط بقا😞----- 🎞 😊دوستاتون رو هم به ایران جوان بمان دعوت کنید. [ ایتا | روبیکا ] ╭━━⊰ ❀ 🇮🇷 ❀ ⊱━━╮ @iranjavanbeman_ir ╰━━⊰ ❀ 🌱 ❀ ⊱━━╯
جان رالز، پر رفرنس‌ترین فیلسوف فلسفه سیاسی جهان ... شخصیتی که در تمام فضاهای آکادمیکی علوم سیاسی جهان و ایران اندیشه هایش یافت می‌شود و اثرگذاری وی تردیدناپذیر است ... بررسی تحلیلی_انتقادی این صاحب نظران صرفا توسط محققین عمیق‌النظر و مسلط بر اندیشه اسلامی و مسلط بر اندیشه غربی امکان پذیر است. استاد احمد محققی که در کتاب فوق بعد از تبیین دیدگاه جان رالز به ویژه دیدگاه معروفش به نام "عدالت به مثابه انصاف"، به نگرش انتقادی به آن می‌پردازد.
💢 ذهن نقاله‌ای و نفس بی‌قرار ذهن نقاله‌ای به ذهنی می‌گویند که وقتی آیه‌ای، روایتی، نکته‌ی تهذیبی و اخلاقی را می‌شنود، سریعا از آن به یک مصداق بیرونی و یک شخص دیگر منتقل می شود ... صاحب چنین ذهنی به جای آن که سریعا آن دستور سازنده و تهذیبی را بر خود عرضه کند که آیا من به آن متصف هستم یا خیر و آیا من تا چه حدی از آن برخوردارم و چه‌کار کنم تا جان خود را در آن راستا ارتقا دهم؟ سریعا به اشخاص بیرونی منتقل می شود و می گوید: آری، زید متاسفانه دارای این فضیلت نیست ... عمرو متاسفانه همین رذیلت و کاستی را دارد ... متاسفانه بکر چرا به این روایات عمل نمی کند و ... در واقع شخص دارای ذهن نقاله‌ای شخصی است که از داشتن نفس مضطربه (در مقابل نفس مطمئنه) رنج می‌برد و نفسی بی قرار و "اجتثت من فوق الارض ما لها من قرار" دارد. و روشن است که چنین شخصی در تربیت و ترقی و تکامل نفس خود ناکام می‌ماند و به طریق اولی قابلیتی برای تعالی بخشیدن به دیگران نخواهد داشت؛ چرا که اساسا، فاقد شیء معطی شیء نمی‌تواند باشد. طنز تلخ آنجا عمیق‌تر می‌شود که چنین اشخاصی در راستای تربیت و تعالی دیگران به وادی دهن‌کجی و نق‌زدن و کارهای خلاف ادب، بیافتند ... در این صورت، الگویی منکوس و معکوس و مبتذل را به عموم مردم عرضه خواهند کرد. ✍ امین دهقانی
باور کن که حامل ایمان نیست ... _ آیت الله
سیر مقام "اَو اَدنی" اختصاص به وجود مبارک خاتم الانبیا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم دارد.  منتها سیر انسانی که فوق آن تصور شدنی نیست، سیر حضرت خاتم الانبیا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم است، این سیر، صمد است، پُر است، جای خالی برای دیگری ندارد، مثل این که نبوت آن حضرت هم صمد است، قرآن آن حضرت هم صمد است، جای خالی برای کتاب دیگری نیست. 📔تجلی اعظم، ص۱۴ _ اثر استاد سید علی طباطبایی
🌏 وظیفه علمای اسلام _علامه @feghheakbar
کتاب «تحول علوم انسانی از مبادی تا روش‌شناسی» اثر دکتر سید محمدرضا تقوی استاد روانشناسی بالینی دانشگاه شیراز در ۴۴۷ صفحه توسط انتشارات مرکز پژوهش‌های علوم انسانی اسلامی صدرا منتشر شد. آشنایی با محتوای کتاب و دانلود PDF بخشی از کتاب خرید کتاب از فروشگاه صدرا مجمع عالی علوم انسانی اسلامی 🔸 دیدگاه استاد در این باره و این کتاب ✅ @feghheakbar
علوم انسانی مدرن از سدۀ نوزدهم پدید آمده است و نباید آن را ادامۀ علوم انسانی سنتی دانست. دانشمندان علوم انسانی، از زمان ارسطو تا قرن نوزدهم، معمولاً به توصیف انسان مطلوب و تغییر انسان محقق به انسان مطلوب می‌پرداختند. اما مسئلۀ شناخت انسان محقق از سدۀ نوزدهم آغاز شد و دانشمندان گاه به‌دنبال کشف علت‌های پدیده‌های مربوط به انسان محقق بوده‌اند و گاهی کشف دلایل انسان محقق را دنبال کرده‌اند. اگوست کنت و دیلتای رهبران دو جریان فکری تبیینی و تفسیری در حوزۀ علوم انسانی هستند.
اتفاق دیگری که در رنسانس رخ داد این بود که دانشمندان علوم انسانی با مبانی اومانیستی، سوبژکتیویستی و سکولاریستی به تبیین انسان در هر سه ساحتِ توصیف انسان مطلوب، توصیف انسان محقق و تغییر انسان محقق به انسان مطلوب پرداختند و این مثلث (اومانیسم، سوبژکتیویسم و سکولاریسم) همواره مانند سایه‌ای همراه نظریه‌ها و در واقع آبشخور نظریه‌ها شد؛ هرچند نظریه‌پردازان به آن مبانی توجه یا تصریح نکرده باشند. البته مبانی مدرنیته از قرن شانزدهم آغاز و مستقر شد، اما علوم انسانی مدرن در قرن نوزدهم شکل گرفت.
از سوی دیگر، حدود هشتاد سال است که افرادی، مانند اسماعیل فاروقی در واشنگتن و محمد نقیب العطاس در کوالالامپور، بحث اسلامی‌سازی علوم و علم دینی را آغاز کرده‌اند و افراد دیگری، مانند دکتر سید حسین نصر و آیت‌الله مصباح یزدی، و مراکزی مانند ستاد انقلاب فرهنگی، شورای تحول علوم انسانی و پژوهشگاه علوم انسانی این هدف را ادامه داده‌اند. چنین دغدغه‌ای در تأسیس دانشگاه‌هایی همچون دانشگاه علامه طباطبایی و دانشگاه تربیت مدرس از جانب افرادی مانند دکتر احمد احمدی نیز قابل مشاهده و پیگیری است.