eitaa logo
فرقه های عجیب و جهان ماوراء
6.1هزار دنبال‌کننده
10.6هزار عکس
1.5هزار ویدیو
192 فایل
آشنایی با فرقه های عجیب ادیان و مذاهب – عرفان های کاذب مهدویت – مدعیان دروغین مهدویت آئین ها– جشنها و مراسم عجیب عجایب جهان باستان- فرازمینیها و اتفاقاتی که توضیحی بر تبادل 👇👇 @jh1397 ❌کپی مطالب و فیلم های کانال فقط با ذکر لینک و آیدی کانال مجاز است❌
مشاهده در ایتا
دانلود
محرم آغاز فصل هویت شیعه ◼️🔻 ⚫️ بدون شک شیعیان جهان هویت اصلی خود را از حادثه کربلا به دست آورده‌اند و محرم زمانی است که شیعه حضور خود را بر عالم تثبیت کرده است. از این رو ماه محرم را باید آغاز فصل هویت شیعه به شمار آورد. ◾️ زمانی که امام حسین (علیه السلام) مراسم حج خود را نیمه تمام گذاشت و وارد سرزمین کربلا شد، ندای شیعه را به گوش همگان رساند و ثابت کرد روز عاشورا تنها یک واقعه نیست، بلکه حضرتش با علم امامت خود کشتزار حیات تشیع را آبیاری کرده است. ◾️ شیعه تاریخ خویش را با کربلا رقم می‌زند، از این رو در نزد او همیشه عاشوراست، هر زمینی کربلاست و هر ماهی محرم است. ◾️ همیشه امام حسین (علیه السلام) بر ریگزارهای تفتیده کربلا شهید می‌شود، همیشه زینب پرده دورویی و تزویر را می‌درد و پیام آزادگی را به گوش همگان می‌رساند. ◾️ محرم ماهی است که اعتبار خویش را از خون جوشنده اباعبدالله الحسین (علیه السلام) می‌گیرد، خون اباعبدالله به مردم اعتبار و هویت بخشیده است، بی‌حضور او زمان بی‌معناست. ◾️ ملتی طی ۱۴۰۰ سال تاریخ یاد آن را نه در نهانخانه دل خویش، بلکه در همه زوایا و خبایای حیات خویش زنده نگه داشته است. در دورافتاده‌ترین روستاها و شهرها، در مجلس تذکر همه ساله خویش، ماجرا را بر شاهدان عرضه می‌کند. ◾️ کسی به هیئت امام حسین (علیه السلام) و دیگری به کسوت یزید به میدان می‌آیند و تمامت هنر خویش را به کار می‌گیرند تا این رویداد شگفت تاریخی را عینیت ببخشند و به همگان بیاموزند که امام حسین (علیه السلام) چه کسی بود و یزید چگونه موجودی.[۱] ◾️ نکته‌ای که باید برای ما در ماه محرم مهم باشد چگونگی بهره‌مندی از این فضاست. اگر سه بعد؛ فکر، عاطفه و رفتار را برای انسان قائل شدیم، و نیز اختیار مدیریت این ابعاد برای رسیدن به کمال نهایی که قرب الهی است را در دست او دیدیم به تبع آن می‌بایست برای مدیریت صحیح و کامل این ابعاد به دنبال راهی بود تا ضمن مستقیم بودنش به مثابه شاه‌راهی وسیع، کامل و جامع نیز باشد. ◾️ کربلا همان مسیری است که بشر تشنه سعادت را به صورت کامل و در همه ابعادش سیراب می‌نماید. در بعد فکری که منشأ عواطف و رفتار انسان در بسیاری از حوزه‌های زندگی است محرم تأثیر عمیقی بر مخاطب خود می‌گذارد. ◾️ در این بعد می‌توان در نورانیت نگاه صادقانه امام حسین (علیه‌السلام)به عالم، فکر را نورانی و ملکوتی کرد به گونه‌ای که به درجه رضای الهی رسید و در جان آدمی توحید واقعی چنان به جوشش در آید تا درک کند که فریادرس و معبودی به جز آن یگانه نیست.[۲] ◾️ در بعد عاطفی کربلا میدان عظیمی است که در بیانش قلم‌های بزرگان شکسته است چه رسد به دیگران! کربلا دانشگاه مدیریت عواطف بر اساس خواست خداست! ◾️ اثر محرم در این بعد تا آن‌جا می‌تواند باشد که شاگرد مکتب عاشورا را در کلاس محبت به خدا به درجه «والذین آمنوا اشدّ حبا لله» رسانده و در این رهگذر به گذر از هرچه غیر خداست، رهنمون سازد.[۳] ▪️ غیر معشوق اَر تماشایی بود ▪️ عشق نبود هرزه سودایی بود ▪️ عشق آن شعله ست کو چون بر فروخت ▪️ هر چه جز معشوق باقی جمله سوخت ▪️ تیغ لا در قتل غیر حق براند ▪️ در نگر زان پس که بعد لا چه ماند؟ ▪️ ماند الا الله باقی جمله رفت ▪️ شادباش ای عشق شرکت سوز رفت.[۴] ◾️ در بعد رفتار، کربلا مکتبی است که درس‌هایش لایزال جاری و ساری است. دانش‌آموز مکتب عاشورا در این بعد با رفتارهایی متعالی چون ایثار، وفاداری، عزتمندی، غیرت، بصیرت، ادب، شجاعت، رشادت، اخلاص، امام‌شناسی، ولایتمداری و ... آشنا می‌شود و در این میدان سراسر نور، رفتارش را تعالی می‌بخشد.[۵] ◾️ نتیجه اینکه بهره‌مندی از ماه محرم وقتی کامل خواهد بود که با دقت در مبانی حرکتی امام حسین (علیه‌السلام) و گرایش‌های معنوی و نیز رفتار متعالی آن حضرت، فکر ما توحیدی‌تر، عواطف ما الهی‌تر و رفتار ما خدایی‌تر از قبل شود. 🔻پی‌نوشت: [۱]. نقش محرم در حیات تشیع، حمید علیرضاییان، چاپ تابناک، ص۵۶ [۲]. همان، ص۶۷ [۳]. همان، ص۷۲ [۴]. دفتر دل، محمد پناهیان، چاپ باران، ص۲۷ [۵]. نگاهی نو به کربلا، سودابه حقیقی، چاپ گهر، ص۱۷ به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
فتوای برخی از فقهای شیعه و اهل سنت درباره‌ی عزاداری ◾️🔺 📝 اینجا بخوانید 🔻🔻 کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
فتوای برخی از فقهای شیعه و اهل سنت درباره‌ی عزاداری ◾️🔻 ⚫️ علمای فریقین عزاداری کردن، نوحه و گریه را حرام نمی‌دانند . ▪️ نهایت نظری که از ایشان به‌عنوان فتوا صادر شده، کراهت آن است. ▪️ البته آن هم در صورتی است که مشتمل بر جزع و نوحه‌سرایی به باطل و دروغ باشد. ▪️ ضمن این‌که در برخی از حالات عزاداری مثل فریاد زدن، پاره‌کردن گریبان، شیون کردن بدون فریاد، به صورت لطمه و سیلی زدن و... محل اختلاف است. ◾️ اما در حکم کلی، دیدگاه‌های فقهای شیعه و سنی یکی است که از باب نمونه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم. 🔻 در کتاب فتاوی الهندیه چنین آمده است: ▪️ «در تشییع جنازه و در منزل میت، نوحه، گریه و شیون کردن و گریبان چاک دادن مکروه است، اما گریه بدون فریاد، اشکالی ندارد، ولی صبر و شکیبایی بهتر است.»[1] 🔻 در جای دیگری از این کتاب نیز آمده است: ▪️ «گریه و نوحه‌ی بلند روا نیست، اما گریه‌ای که از سوز قلب باشد، مانعی ندارد، لباس سیاه برای مردان مکروه است، ولی برای زنان اشکالی ندارد. ▪️ سیاه کردن گونه‌ها و دست‌ها، پاره‌کردن گریبان و زخمی‌کردن صورت و ... از رسومات دوران جاهلیت بوده و باطل است.»[2] 🔻 در کتاب فتاوای غیاثیه این‌گونه آمده: ▪️ «شیون، زاری و فریاد زدن مکروه است و پیامبر از آن جلوگیری فرموده است، اما گریه اشکالی ندارد، زیرا روایت است که پیامبر در مرگ فرزندش ابراهیم گریه کردند.»[3] 🔻 عبدالرحمان جزیری در کتاب «الفقه علی مذاهب الاربعه» می‌گوید: ▪️ «از نظر مالکیه و حنفیه گریه با صدا و فریاد زدن حرام است. ◾️ اما از نظر شافعیه و حنبلی‌ها مباح است، چنان‌که اشک ریختن بدون صدا به اتفاق علما، مباح است.»[4] ⚫️ و از نظر فقهای شیعه جزع و نوحه‌سرایی به باطل و دروغ، پاره‌کردن گریبان و ... مکروه است. 🔻 مرحوم صاحب جواهر می‌نویسد: ▪️ «شکی نیست که گریه بر میت به‌خاطر روایات متعددی که به حدّ تواتر معنوی رسیده و فتاوای فقها جایز است و آن روایات عبارت است از گریه پیامبر بر عموی خود حمزه و...»[5] 🔻 و نیز مرحوم امام خمینی می‌نویسد: ▪️ «گریه کردن بر اموات نه تنها مباح و رواست، بلکه در هنگام شدت حزن و اندوه، مستحب است، ولی سخنی که باعث غضب خداوند شود، نگوید و جایز است؛ نوحه‌سرایی، خواه با شعر یا نثر ... ▪️ بنا بر احتیاط جایز نیست، سیلی زدن به صورت، زخمی کردن، بریدن و کندن مو...»[6] 🔻 صاحب عروه می‌نویسد: «گریه بر میت هر چند با صدا همراه باشد، جایز است، بلکه در صورتی‌که برای تسکین تألم و سوز دل باشد، رجحان دارد؛ همراه با جزع و بی‌تابی کردن جایز است...»[7] 🔻 پی‌نوشت: [1]. «و یکره النوح و الصیاح و شق الجیوب... فأما البکاء من غیر رفع الصوت فلابأس و الصبر افضل.» فتاوی الهندیه فی مذهب الامام ابی حنیفه، مولانا الشیخ نظام و جماعه من علماء الهند، المطبعه الکبری الامیریه، قاهره، مصر، ج1 ص162. [2]. «اما النوح العالی فلایجوز و البکاء مع رقه القلب فلابأس به و یکره للرجال تسوید الثیاب و تمزیقها للتعزیه ولاباس بالتسوید للنساء و اما تسوید الخدود والایدی و شق الجیوب و خدش الوجوه...» همان، ج1 ص162-163. [3]. «یکره النوح و الصیاح لنهی النبی و البکاء لاباس به کما روی ان النبی بکی علی بنی ابراهیم.» فتوای غیاثیه، قاضی غیاث الدین، دارالفکر، بیروت، لبنان، ص45. [4]. «یحرم البکاء علی المیت برفع الصوت و الصیاح عند المالکیه و الحنفیه و قال الشافعیه و الحنابله انه مباح اما هطل الدموع بدون صیاح فانه مباح باتفاق.» الفقه علی المذاهب الاربعه، جزیری، دار الکتب العمیه، بیروت، لبنان، ج1 ص484. [5]. «لاریب فی الجواز البکاء علی المیت نصاً و فتوی الاخبار التی لاتقصر عن التواتر معنی من بکاء النبی علی حمزه -سید الشهداء- و...» جواهر الکلام، شیخ محد حسن نجفی، موسسه دائر المعارف الفقه الاسلامی، قم، ایران، ج4 ص364. [6]. «یجوز البکاء علی المیت بل قد یستحب عند اشتداد الحزن ولکن لایقول ما یسخط الربّ و کذا یجوز النوح علیه بالنظم و النثر...» تحریر الوسیله، امام خمینی، دارالعلم، قم، ایران، ج1 کتاب الجنائز. [7]. «یجوز البکاء علی المیت و لو کان مع الصوت بل قد یکون راحجاً کما اذا کان مسکناً للحزن و حرقه القلب...» عروه الوثقی، سید محمد کاظم یزدی، موسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، لبنان، مکروهات دفن ج2 ص130. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
تحول و تكامل مراسم تعزيه خواني در دوره قاجار ◾️🔻 ⚫️ تعزيه از نظر لغوي به معني اظهار همدردي، سوگواري و تسليت است، ولي به عنوان شكلي از نمايش . ▪️ تعزيه ريشه در اجتماعات و مراسم يادكرد شهادت امام حسين (علیه السلام) در ايام محرم دارد. ▪️ تعزيه در طول تكامل خود بازنمايي محاصره و كشتار صحراي كربلا محور اصلي آن بوده و هيچ گاه ماهيت مذهبي‌اش را از دست نداده است. ▪️ از آنجا كه شيعيان نداي حق‌طلبانه حسين (علیه السلام) را نداي راستي و پاكدامني و حرمت انساني و مقدس مي‌دانند اجراي مراسم محرم را نيز نوعي تلاش به سوي همان اهداف مقدس مي‌دانند. ▪️ بعدها نيز با اين اعتقاد كه مشاركت در نمايش‌هاي تعزيه، خواه در رديف بازيگران، خواه تماشاگران، آنان را از شفاعت امام حسين(علیه السلام) در روز قيامت بهره‌مند خواهد ساخت به رونق اين مقوله همت گماشتند. ▪️ تعزيه خواني در آغاز دوره سلطنت قاجار به صورت يك نمايش آييني ـ مذهبي جلوه‌اي برجسته داشته و روند تحول و تكامل خود را پيموده است. ▪️ فتحعلي شاه قاجاربه تعزيه و تعزيه‌خواني علاقه نشان مي‌داد و در رواج اين نهضت مذهبي در ميان مردم و همگاني كردن آن در جامعه، كمابيش نقش مهم و مؤثري داشت. ▪️ وي سرپرستي و نظارت بر امور مربوط به مراسم عزاداري و تعزيه‌خواني دربار و دولت را در ماه محرم به بزرگان و رجال دربار خود سپرده بود . ▪️ در بعضي از مجالس تعزيه به خصوص مجالس تعزية روز تاسوعا و عاشورا كه كارگزاران دربار برپا ميكردند، حاضر مي‌شده است. ▪️ رجال درباري و اعيان و اشراف مملكت هم كه به سنت‌هاي آبا و اجدادي خود پايبند بودند هر يك به نوبه خود در دهه محّرم در تكيه‌ها يا حياط‌هاي بزرگ خانه‌هايشان، كه معمولاً آنها را به صورت تكيه مي‌بستند مجالس سوگ و تعزيه‌خواني برپا مي‌كردند. ▪️ در آن زمان همه مردم، از صدر تا ذيل در ساختن و داير كردن تكيه براي برگزاري مراسم عزاداري سالار شهيدان و تعزيه‌خواني در ايام سوگواري، به خصوص در دهه محرم، شوق و علاقة فراواني نشان مي‌داده‌اند. ▪️ بانيان مي‌كوشيدند تا از راه ساختن تكيه‌ها و وقف آنها، اجري دنيوي و اخروي براي خود دست و پا كنند. ▪️ كنت دو گوبينو سياستمدار و نويسنده فرانسوي كه در سال‌هاي 1272-1275 در زمان ناصرالدين شاه در ايران بوده، در مورد علاقه مردم به ساختن تكيه و شمار بسيار فراوان تكيه‌ها در تهران مي‌نويسد: ▪️ نه تنها شاه و مستخدمان بزرگ دولت تكيه دارند، بلكه هر شخص ثروتمند، چه مستخدم دولت، چه تاجر، صاحب تكيهاي است. ▪️ اين كار آن قدر مقدس است و اجر دارد كه هر كس بدين سبب و بي ترديد اندكي براي مفاخرة دنياوي نيز ميكوشد تا از خير و ثواب آن در دنيا و آخرت بهرهمند گردد. (گوبينو، 183) ▪️ در آن دوره بجز تكيه‌‌هاي شاهي و دولتي و تكيه‌‌هايي كه سازندگان آن رجال مملكتي و اعيان و اشراف بودند، در هر كوي و برزن و محله يك يا چند تكيه ساخته شده بود كه بانيان آنها از اصناف و عامه مردم محله‌ها بوده‌اند. ▪️ بنابر آمار دارالخلافه تهران در سال 1269 ق، سال‌هاي نخستين سلطنت ناصرالدين شاه، در شهر تهران 54 باب تكيه بوده است. ▪️ اين تعداد 3 باب به نام‌هاي "تكيه پادشاهي"، "تكيه جناب صدراعظم" و "تكيه دريچه" در محله ارك و بقيه در محله‌هاي عودلاجان، بازار،دولاب ، سنگلج و چال‌ميدان قرار داشت. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
عزاداری برای امام حسین« علیه السلام » بزرگداشت شعائر الهی است ◾️🔺 📝 اینجا بخوانید 🔻🔻 کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
عزاداری برای امام حسین« علیه السلام » بزرگداشت شعائر الهی است ◾️🔻 ⚫️ خداوند می‌فرماید: «هرکس شعائر الهی را بزرگ دارد، این کار نشانه‌ی تقوای دل‌های آن‌ها است ▪️ پس باید مسلمانان و موحدان عزاداری را که یاد خدا را زنده می‌کند، جزء شعائر الهی بدانند و آن را حفظ کنند. ▪️ تعظیم و بزرگداشت شعائر الهی یکی از دستورات اساسی دین اسلام است، چنان‌چه خداوند در قرآن می‌فرماید: ▪️ «وَمَنْ یُعَظِّمَ شعائِرَ اللّه فَإنَّها مِن تَقْوی القلوب.[حج/32] هرکس شعائر الهی را بزرگ دارد، این کار نشانه‌ی تقوای دل‌های آن‌ها است.» ▪️ لذا شعائر در لغت به معنای علامت، ندا و ... آمده است و نیز از شعیره به معنای شاخص و علامت و اعلام حج و اعمال آن نیز آمده است.[1] ▪️ از طرف دیگر در مصداق شعائر اختلاف است، چرا که برخی گفته‌اند که مراد قربانی است که علامت‌گذاری شده؛ بعضی گفته‌اند شامل تمام مناسک و اعمال حج است. ▪️ عده‌ای گفته‌اند موضع و جایگاه اعمال و عبادات حج است و جمع کثیری گفته‌اند به معنای نشانه‌های دین و طاعت خداوند بزرگ است.[2] ▪️ البته در روایات فریقین از نظر عمومیت لفظ و معنای لغوی، قول چهارم مراد است و بر آن دلالت دارد، در نتیجه میان علامات الهی و تقوای قلوب رابطه‌ی خاصی وجود دارد که علمای فریقین (شیعه و سنی) به عمومیت و شمول شعائر اشاره کرده‌اند، از جمله: 🔻 صاحب جان هندی حنفی، یکی از علمای اهل سنت در کتاب خود می‌نویسد: ▪️ «شعائر جمع شعیر به معنای علامت است و هر چه که از دیدن آن، خدا به یاد آید، شعائر خداست و شعائر الله اختصاص به صفا و مروه ندارد.»[3] 🔻 شاه ولی‌الله دهلوی در کتاب خود می‌نویسد: ▪️ «بزرگ‌ترین شعائر و نشانه‌های الهی چند چیز است: محبت قرآن و پیامبر و کعبه و بلکه هر چیزی که به خدا منتسب باشد، حتی اولیاء خدا.»[4] ◾️ ملا احمد نراقی در کتاب خود می‌نویسد: «... اگر تعظیم همه‌ی شعائر الهی واجب نباشد، لااقل استحباب و رحجان دارد، زیرا شعائر منسوب به خداوند بزرگ است.»[5] 🔻 علامه طباطبایی در کتاب خود می‌نویسد: ▪️ «شعائر عبارت است از نشانه‌هایی که انسان را به سوی خدا راهنمایی می‌کند... بنابراین هر نشانه‌ای که انسان را به یاد خدا بیندازد، تعظیم آن موجب تقوای الهی می‌گردد و تمام نشانه‌ها را در بر می‌گیرد.»[6] ⚫️ در نتیجه به‌طور عموم می‌توان استفاده کرد که هر زمان یا هر مکان، فعل یا عملی که یاد خدا و زمینه‌ی تقوا و رشد معنوی و روحی را فراهم آورد و در چارچوب دستورات و قوانین اسلام قرار بگیرد، جزء شعائر الهی به‌شمار می‌آید. ◼️ لذا عزاداری برای امام حسین (علیه‌السلام) که جان خود را برای اعتلای کلمه توحید و زنده نگه‌داشتن دین پیامبر اسلام فدا کرد، از بارزترین نشانه‌های شعائر الهی است. ◾️ کسانی‌که می‌گویند این اعمال خرافی و ... است، چگونه عزاداری کسانی‌که در راه رضای خدا و گسترش دینش، شهید شده و جانبازی کردند و اهل بیت مظلوم پیامبر را مصداق شعائر الهی نمی‌دانند❓ ◾️ آیا یادآوری ارزش‌های دینی در واقعه عاشورا، از جمله: ایثار، اخلاص، ایستادگی در برابر ظلم، سخن حق و ... در دل عزاداران که به سوی خداوند متعال رهنمون می‌شوند، غیر از شعائر الهی است❓ پس باید مسلمانان و موحدان این قبیل عزاداری را جزء شعائر الهی بدانند و آن را حفظ کنند. 🔻 پی‌نوشت: [1]. مصباح المنیر، فیومی، دار الهجره، قم، ایران، ص315. اساس البلاغه، زمخشری، دار صادر، بیروت، لبنان، ص236. [2]. عوائد الایام، نراقی، انتشارات بصیرتی، تهران، ایران، ص31. [3]. اصول الاربعه فی تردید الوهابیه، صاحب جان هندی حنفی، دار الشفقه، استانبول، ترکیه، ص30. [4]. حجه البالغه، شاه ولی الله دهلوی، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ص69. [5]. عوائد الایام، نراقی، مرکز الابحاث الدراسات الاسلامیه، قم، ایران، عائده 2، ص31. [6]. تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، موسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، لبنان، ذیل آیه 165 سوره بقره، ج1 ص414. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
عزاداری ،اعلام همدردی و محبت شیعیان به اهل‌بیت علیه السلام◾️🔺 به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
علت اینکه مراسم عزاداری از روز اول ماه محرم شروع می شود چیست❓ 🏴🔻 قسمت (پایانی) 2️⃣ ♦️شیعیان از طرف اهل سنت مورد سؤال قرار می‌گیرند که چرا برای امام حسین (علیه السلام) از روز اول محرم عزاداری می‌شود، در صورتی‌که ایشان در روز دهم محرم به شهادت رسیده‌اند. 🔻 در جواب به آنان می‌گوییم: ◾️ عزاداری قبل از عاشورا، مقدمه ورود در عزاداری روز عاشورا و برای بهره‌مندی از آثار یادآوری قیام امام حسین (علیه السلام) است. ◾️ اصل عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) از دستورات و مستحبات اکید شرع مقدس است، اما شکل، نحوه و زمان آن، از عادات و رسوم عرف تأثیر می‌پذیرد. ◾️ این نحوه عزاداری با تأسی از ائمه اطهار (علیهم السلام) انجام می‌شود و آن بزرگواران نیز از ابتدای محرم شروع به عزاداری و یادآوری امام حسین می‌کردند، چنان‌که امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند: ◾️ «وقتی ماه محرم فرا می‌رسید، در پدرم، امام کاظم (علیه السلام) آثار شادی دیده نمی‌شد و همواره غمگین بودند، روز دهم، روز مصیبت و اندوه و گریه او بود و می‌فرمود: در این روز بود که حسین (علیه السلام) را به شهادت رساندند.»[1] ◾️ عزاداری به این شکل عمومی در دهه اول، یک رسم است، یک سنّت فرهنگی است که پیام‌ها و آثار خودش، (که از جمله‌ی آن، زنده نگه‌داشتن یاد این نهضت می‌باشد) را دارد. ◾️مراسم عزاداری در دهه اول محرم، یک ذکر عمومی است، که همه را متوجه می‌کند و آنان‌که از این نهضت بسیار دور شده‌اند را نزدیک می‌کند. ◾️لذا عزاداری عمومی پس از پایان دهه به اتمام می‌رسد، اما یاد امام حسین (علیه السلام)، حرکت، جهاد و خط او فراموش نمی‌شود. ◾️ این عزاداری‌ها در دهه اول محرم فرصت مناسبی است، برای تبیين اهداف عالی قیام حضرت سيد الشهداء (عليه السلام) و فلسفه سوگواری برای آن حضرت مانند: ◾️ حيات مجدد اسلام و احيای سنت؛ حفظ مکتب و شريعت؛ تحکيم باورهای دينی مردم با آشنا شدن توده‌ها با معارف دينی؛ پيوند عميق عاطفی ميان امت والگوهای راستين؛ اعلام وفاداری نسبت به مظلوم و مخالفت با ظالم. ◾️ هم‌چنین بعد از عاشورا و شهادت امام حسین (عليه السلام) عزاداری، مختصرتر تا اربعین امام حسین (عليه السلام) نیز ادامه دارد و در اربعین به اوج شکوه و عظمت خود می‌رسد، به طوری‌که حتی گاهی عزاداری‌های اربعین از ایام محرم هم بیشتر می‌باشد. ◾️ تا آن‌جا که زیارت امام حسین (عليه السلام) در اربعین و اقامه عزا در کنار آن حضرت، جزء نشانه‌های یک شیعه‌ی واقعی لقب می‌گیرد. چنان‌که در روایتی، امام حسن عسکری (عليه السلام) بدان اشاره کرده و می‌فرماید: ◾️ «علامات مؤمن پنج چیز است: اقامه پنجاه و یک رکعت نماز در شبانه‌روز (هفده رکعت واجب و سی و چهار رکعت نافله)، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست کردن، جبین را در سجده بر خاک گذاشتن، در نماز بسم الله الرحمن الرحما را بلند گفتن.»[2] 🔻 از آن‌جایی که مصیبت سید الشهدا از اعظم مصائب است، لذا توصیه شده تا اربعین آن حضرت عزاداری شود، چنان‌که در روایتی از امام صادق (عليه السلام) نقل شده که فرمود: ◾️ «ای زراره، آسمان چهل روز بر حسین (عليه السلام) خون گریه کرد و زمین چهل روز برای عزای آن حضرت گریست، به تیره و تار شدن و خورشید با کسوف و سرخی خود چهل روز گریست… و ملائکه الهی برای آن حضرت چهل روز گریستند.»[3] ◾️ بنابراین شروع مراسم عزاداری، قبل از سالروز شهادت امام حسین (عليه السلام) برای آمادگی و بهره‌مندی از آثار زنده نگه‌داشتن این نهضت الهی می‌باشد، و طبق راهنمایی ائمه اطهار، در تمام مناسبت‌ها یاد امام حسین (عليه السلام) احیا می‌گردد، که اوج آن در دهه‌ی اول محرم است. ♦️ ان شاءالله امسال هم مانند سالهای گذشته با رعایت کامل دستورات مسئولین وزارت بهداشت و ستاد مبارزه با کرونا ، مراسم عزاداری سیدالشهدا امام حسین (علیه السلام) هر چه پربار تر برگزار گردد. 🔻پی‌نوشت: [1]. بحار الانوار، علامه مجلسی، 1403ق، ج۴۴، ص۲۸۴. [2]. تهذیب الاحکام، شیخ طوسی، 1365ش، ج۶، ص۵۲. وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، قم: مؤسسة آل البيت، 1414ق، ج14، ص478. [3]. بحار الانوار، علامه مجلسی، 1403ق، ج45، ص206. مستدرک الوسائل، میرزای نوری، 1408ق، ج10، ص313. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
🏴@ferghe_mavara ▪️ خواب میگوید حسین ▪️ مهتاب میگوید حسین ▪️ ممبرو سجاده و محراب میگوید حسین ▪️ گاه میگوید حسین ▪️ ناگاه میگوید حسین ▪️ شمس و نجم و کهکشان و ماه میگوید حسین ◾️ فرارسیدن ماه محرم ایام حزن و اندوه اهل بیت (علیه السلام) تسلیت باد. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
نگاهی به تاریخ عزاداری سالار شهيدان امام حسین علیه السلام در ایران 🏴🔻 قسمت (دوم) 2️⃣ ♦️ شرکت گسترده ی ایرانیان در قیام عربی-ایرانی مختار، گواه این است که سرزمین و مردم ایران بستر مناسبی برای گسترش تشیع و عقاید آن دارند. 🔷 البته نقش داعیان عباسی را در آگاهی دادن به ایرانیان در مورد واقعه ی کربلا نباید نادیده گرفت، آنها برای بر انگیختن احساسات مردم، فهرستی از مظالم بنی امیه را نسبت به خاندان پیامبر(ص) تهیه کرده و به آگاهی آنها می رساندند. 🔶 پس از تشکیل حکومت بنی عباس و ناکام ماندن شیعیان برای تشکیل حکومت علوی آنان از تلاش و تکاپو دست برنداشتند و همواره با برگزاری مجالس عزاداری و وعظ و خطابه سعی نمودند زمینه ی مناسب را برای تشکیل حکومت فراهم آورند. 🔷 ابن قولویه روایت می کند که در زمان امام صادق(ع) اطراف کوفه و دیگر نواحی از زن و مرد برای زیارت قبر امام حسین(ع) و یارانش به کربلا می رفتند و به قرائت قرآن، ذکر مصائب و نوحه گری و مرثیه سرایی می پرداختند. 🔶 حضور امام رضا (ع) در خراسان و اهتمام ایشان در برگزاری مراسم عاشورا از مهمترین عوامل انتقال فرهنگ عاشورا به ایران بوده است و متعاقب آن، سادات که به سبب حضور امام در خراسان به این خطه مهاجرت کردند و با شهادت آن حضرت در اقصی نقاط ایران بویژه صفحات شمالی یعنی طبرستان و مازندران پراکنده شدند. 🔷 پس از آن در سال 352 هجری، به امر معزالدوله بویه مراسم عزاداری در بغداد به صورت رسمی و گسترده برگزار شد و این مراسم مبنای مراسم سوگواری ایرانیان گردید. 🔶 به روایت ابن اثیر معزالدوله در10 محرم سال 352هجری به مردم دستور داد که دکانها و اماکن کسب را تعطیل کنند و سوگواری نمایند و قباهای سیاه مخصوص عزا بپوشند. در شهر بگردند بگریند و بر سر و سینه بزنند و نوحه ی حسین ابن علی (ع)را بخوانند. 🔷 با افول قدرت سلسله ی ایرانی آل بویه و غلبه ی حکومت های غیر شیعی اوضاع بر شیعیان سخت شد. با وجود منع برگزاری رسمی و گسترده ی مراسمات عزاداری، شیعیان نه تنها سنت عزاداری را فراموش نکردند بلکه با گذشت زمان زمینه ایی فراهم آوردند که این گونه مراسمات در بین سنیان معتدل نیز رواج پیدا کند. 🔶 در قرن ششم با توجه به آشکار شدن خط اعتدال در بین اهل سنت مشاهده می‌ شود نزاع بین شیعیان و اهل سنت در بغداد فروکش می‌کند، در این زمان دو واعظ معروف بغداد که هر دو از اهل سنت بودند برای ابا عبدالله (ع) رضه خوانی می‌کردند. 🔷 یکی از آنان علی بن حسین غزنوی حنفی بود و دیگری امیر عبادی که ابن جوزی گزارشهایی از منبرهای او ارائه می‌کند. 🔶 پس از آن در پی حمایت های امر تیمور گورکانی از شیعیان به طوری که وی با شعار انتقام امام حسین (ع) از نسل یزید دمشق را گشود، به این امر رونق داد. 🔷 البته باید توجه داشت که تیمور در دورانی پا در عرصه ی سیاست نهاد که جهان اسلام بویژه بخش شرقی آن غرق در تصوف و گرایشات خانقاهی بود تیمور از روی اعتقاد یا سیاست، خود را سخت مرید مشایخ نشان می‌داد و سه بار دیدار وی با خواجه علی رهبر طریقت صفویه گواه این مطلب است. 🔶 سلاطین تیموری با فراهم آوردن زمینه های مناسب و دادن آزادی به شیعیان برای برگزاری مراسمات مذهبی، زمینه و بستر مناسب را برای تبلیغ و گسترش مذهب تشیع فراهم آوردند. 🔻 چرا پادشاهان صفوی به ترویج مراسم عزاداری برای امام حسین (ع) روی آوردند . 🔷 با تأسیس حکومت صفویه و رسمی شدن مذهب تشیع توسط شاه اسماعیل اول مراسم سوگواری و عزاداری برای امام حسین(ع) وارد مرحله ی جدیدی شد. 🔶 به طوری که سلاطین و زمام داران صفوی به عنوان مجری و عوامل اصلی برگزاری وگسترش این گونه مراسم در ایران عصر صفوی شدند. چنان که در دهه اول محرم همه ی افراد جامعه اعم از اعلی و ادنی در مراسم شرکت می کردند. 🔷 تبلیغ برای برگزاری مراسم عزاداری توسط شاهان صفوی در واقع ابزاری برای تثبیت و گسترش مذهب تشیع در ایران بود. ♦️ شاه اسماعیل صفوی در مقابل ترکان عثمانی که مذهب تسنن داشتند با رسمی کردن مذهب تشیع یگانه راه وحدت ملی و گردآوری ایرانیان را به دور هم در تجدید شعار های شیعه تشخیص داده بود. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2 ادامه دارد....🔻🔻
شیعیان جهان هویت اصلی خود را از حادثه کربلا به دست آورده‌اند◼️🔻 قسمت (پایانی) 2️⃣ ♦️ شیعه تاریخ خویش را با کربلا رقم می‌زند، از این رو در نزد او همیشه عاشوراست، هر زمینی کربلاست و هر ماهی محرم است. ◾️ همیشه امام حسین (علیه السلام) بر ریگزارهای تفتیده کربلا شهید می‌شود، همیشه زینب پرده دورویی و تزویر را می‌درد و پیام آزادگی را به گوش همگان می‌رساند. ◾️ محرم ماهی است که اعتبار خویش را از خون جوشنده اباعبدالله الحسین (علیه السلام) می‌گیرد، خون اباعبدالله به مردم اعتبار و هویت بخشیده است، بی‌حضور او زمان بی‌معناست. ◾️ ملتی طی ۱۴۰۰ سال تاریخ یاد آن را نه در نهانخانه دل خویش، بلکه در همه زوایا و خبایای حیات خویش زنده نگه داشته است. در دورافتاده‌ترین روستاها و شهرها، در مجلس تذکر همه ساله خویش، ماجرا را بر شاهدان عرضه می‌کند. ◾️ کسی به هیئت امام حسین (علیه السلام) و دیگری به کسوت یزید به میدان می‌آیند و تمامت هنر خویش را به کار می‌گیرند تا این رویداد شگفت تاریخی را عینیت ببخشند و به همگان بیاموزند که امام حسین (علیه السلام) چه کسی بود و یزید چگونه موجودی.[۱] ◾️ نکته‌ای که باید برای ما در ماه محرم مهم باشد چگونگی بهره‌مندی از این فضاست. اگر سه بعد؛ فکر، عاطفه و رفتار را برای انسان قائل شدیم، و نیز اختیار مدیریت این ابعاد برای رسیدن به کمال نهایی که قرب الهی است را در دست او دیدیم به تبع آن می‌بایست برای مدیریت صحیح و کامل این ابعاد به دنبال راهی بود تا ضمن مستقیم بودنش به مثابه شاه‌راهی وسیع، کامل و جامع نیز باشد. ◾️ کربلا همان مسیری است که بشر تشنه سعادت را به صورت کامل و در همه ابعادش سیراب می‌نماید. در بعد فکری که منشأ عواطف و رفتار انسان در بسیاری از حوزه‌های زندگی است محرم تأثیر عمیقی بر مخاطب خود می‌گذارد. ◾️ در این بعد می‌توان در نورانیت نگاه صادقانه امام حسین (علیه‌السلام)به عالم، فکر را نورانی و ملکوتی کرد به گونه‌ای که به درجه رضای الهی رسید و در جان آدمی توحید واقعی چنان به جوشش در آید تا درک کند که فریادرس و معبودی به جز آن یگانه نیست.[۲] ◾️ در بعد عاطفی کربلا میدان عظیمی است که در بیانش قلم‌های بزرگان شکسته است چه رسد به دیگران! کربلا دانشگاه مدیریت عواطف بر اساس خواست خداست! ◾️ اثر محرم در این بعد تا آن‌جا می‌تواند باشد که شاگرد مکتب عاشورا را در کلاس محبت به خدا به درجه «والذین آمنوا اشدّ حبا لله» رسانده و در این رهگذر به گذر از هرچه غیر خداست، رهنمون سازد.[۳] ▪️ غیر معشوق اَر تماشایی بود ▪️ عشق نبود هرزه سودایی بود ▪️ عشق آن شعله ست کو چون بر فروخت ▪️ هر چه جز معشوق باقی جمله سوخت ▪️ تیغ لا در قتل غیر حق براند ▪️ در نگر زان پس که بعد لا چه ماند؟ ▪️ ماند الا الله باقی جمله رفت ▪️ شادباش ای عشق شرکت سوز رفت.[۴] ◾️ در بعد رفتار، کربلا مکتبی است که درس‌هایش لایزال جاری و ساری است. دانش‌آموز مکتب عاشورا در این بعد با رفتارهایی متعالی چون ایثار، وفاداری، عزتمندی، غیرت، بصیرت، ادب، شجاعت، رشادت، اخلاص، امام‌شناسی، ولایتمداری و ... آشنا می‌شود و در این میدان سراسر نور، رفتارش را تعالی می‌بخشد.[۵] ◾️ نتیجه اینکه بهره‌مندی از ماه محرم وقتی کامل خواهد بود که با دقت در مبانی حرکتی امام حسین (علیه‌السلام) و گرایش‌های معنوی و نیز رفتار متعالی آن حضرت، فکر ما توحیدی‌تر، عواطف ما الهی‌تر و رفتار ما خدایی‌تر از قبل شود. 🔻پی‌نوشت: [۱]. نقش محرم در حیات تشیع، حمید علیرضاییان، چاپ تابناک، ص۵۶ [۲]. همان، ص۶۷ [۳]. همان، ص۷۲ [۴]. دفتر دل، محمد پناهیان، چاپ باران، ص۲۷ [۵]. نگاهی نو به کربلا، سودابه حقیقی، چاپ گهر، ص۱۷ به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
سوگواری و عزاداری درفتوای علمای فریقین شیعه و اهل سنت ◾️🔻 قسمت (پایانی) 2️⃣ ♦️ اما در حکم کلی، دیدگاه‌های فقهای شیعه و سنی یکی است که از باب نمونه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم. 🔻 در کتاب فتاوی الهندیه چنین آمده است: ▪️ «در تشییع جنازه و در منزل میت، نوحه، گریه و شیون کردن و گریبان چاک دادن مکروه است، اما گریه بدون فریاد، اشکالی ندارد، ولی صبر و شکیبایی بهتر است.»[1] 🔻 در جای دیگری از این کتاب نیز آمده است: ▪️ «گریه و نوحه‌ی بلند روا نیست، اما گریه‌ای که از سوز قلب باشد، مانعی ندارد، لباس سیاه برای مردان مکروه است، ولی برای زنان اشکالی ندارد. ▪️ سیاه کردن گونه‌ها و دست‌ها، پاره‌کردن گریبان و زخمی‌کردن صورت و ... از رسومات دوران جاهلیت بوده و باطل است.»[2] 🔻 در کتاب فتاوای غیاثیه این‌گونه آمده: ▪️ «شیون، زاری و فریاد زدن مکروه است و پیامبر از آن جلوگیری فرموده است، اما گریه اشکالی ندارد، زیرا روایت است که پیامبر در مرگ فرزندش ابراهیم گریه کردند.»[3] 🔻 عبدالرحمان جزیری در کتاب «الفقه علی مذاهب الاربعه» می‌گوید: ▪️ «از نظر مالکیه و حنفیه گریه با صدا و فریاد زدن حرام است. ◾️ اما از نظر شافعیه و حنبلی‌ها مباح است، چنان‌که اشک ریختن بدون صدا به اتفاق علما، مباح است.»[4] ⚫️ و از نظر فقهای شیعه جزع و نوحه‌سرایی به باطل و دروغ، پاره‌کردن گریبان و ... مکروه است. 🔻 مرحوم صاحب جواهر می‌نویسد: ▪️ «شکی نیست که گریه بر میت به‌خاطر روایات متعددی که به حدّ تواتر معنوی رسیده و فتاوای فقها جایز است و آن روایات عبارت است از گریه پیامبر بر عموی خود حمزه و...»[5] 🔻 و نیز مرحوم امام خمینی می‌نویسد: ▪️ «گریه کردن بر اموات نه تنها مباح و رواست، بلکه در هنگام شدت حزن و اندوه، مستحب است، ولی سخنی که باعث غضب خداوند شود، نگوید و جایز است؛ نوحه‌سرایی، خواه با شعر یا نثر ... ▪️ بنا بر احتیاط جایز نیست، سیلی زدن به صورت، زخمی کردن، بریدن و کندن مو...»[6] 🔻 صاحب عروه می‌نویسد: «گریه بر میت هر چند با صدا همراه باشد، جایز است، بلکه در صورتی‌که برای تسکین تألم و سوز دل باشد، رجحان دارد؛ همراه با جزع و بی‌تابی کردن جایز است...»[7] 🔻 پی‌نوشت: [1]. «و یکره النوح و الصیاح و شق الجیوب... فأما البکاء من غیر رفع الصوت فلابأس و الصبر افضل.» فتاوی الهندیه فی مذهب الامام ابی حنیفه، مولانا الشیخ نظام و جماعه من علماء الهند، المطبعه الکبری الامیریه، قاهره، مصر، ج1 ص162. [2]. «اما النوح العالی فلایجوز و البکاء مع رقه القلب فلابأس به و یکره للرجال تسوید الثیاب و تمزیقها للتعزیه ولاباس بالتسوید للنساء و اما تسوید الخدود والایدی و شق الجیوب و خدش الوجوه...» همان، ج1 ص162-163. [3]. «یکره النوح و الصیاح لنهی النبی و البکاء لاباس به کما روی ان النبی بکی علی بنی ابراهیم.» فتوای غیاثیه، قاضی غیاث الدین، دارالفکر، بیروت، لبنان، ص45. [4]. «یحرم البکاء علی المیت برفع الصوت و الصیاح عند المالکیه و الحنفیه و قال الشافعیه و الحنابله انه مباح اما هطل الدموع بدون صیاح فانه مباح باتفاق.» الفقه علی المذاهب الاربعه، جزیری، دار الکتب العمیه، بیروت، لبنان، ج1 ص484. [5]. «لاریب فی الجواز البکاء علی المیت نصاً و فتوی الاخبار التی لاتقصر عن التواتر معنی من بکاء النبی علی حمزه -سید الشهداء- و...» جواهر الکلام، شیخ محد حسن نجفی، موسسه دائر المعارف الفقه الاسلامی، قم، ایران، ج4 ص364. [6]. «یجوز البکاء علی المیت بل قد یستحب عند اشتداد الحزن ولکن لایقول ما یسخط الربّ و کذا یجوز النوح علیه بالنظم و النثر...» تحریر الوسیله، امام خمینی، دارالعلم، قم، ایران، ج1 کتاب الجنائز. [7]. «یجوز البکاء علی المیت و لو کان مع الصوت بل قد یکون راحجاً کما اذا کان مسکناً للحزن و حرقه القلب...» عروه الوثقی، سید محمد کاظم یزدی، موسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، لبنان، مکروهات دفن ج2 ص130. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
تعزيه خواني در دوره قاجار تحول و تكامل پیدا کرد ◾️🔻 قسمت (پایانی) 2️⃣ ♦️ از آنجا كه شيعيان نداي حق‌طلبانه حسين (علیه السلام) را نداي راستي و پاكدامني و حرمت انساني و مقدس مي‌دانند اجراي مراسم محرم را نيز نوعي تلاش به سوي همان اهداف مقدس مي‌دانند. ▪️ بعدها نيز با اين اعتقاد كه مشاركت در نمايش‌هاي تعزيه، خواه در رديف بازيگران، خواه تماشاگران، آنان را از شفاعت امام حسين(علیه السلام) در روز قيامت بهره‌مند خواهد ساخت به رونق اين مقوله همت گماشتند. ▪️ تعزيه خواني در آغاز دوره سلطنت قاجار به صورت يك نمايش آييني ـ مذهبي جلوه‌اي برجسته داشته و روند تحول و تكامل خود را پيموده است. ▪️ فتحعلي شاه قاجاربه تعزيه و تعزيه‌خواني علاقه نشان مي‌داد و در رواج اين نهضت مذهبي در ميان مردم و همگاني كردن آن در جامعه، كمابيش نقش مهم و مؤثري داشت. ▪️ وي سرپرستي و نظارت بر امور مربوط به مراسم عزاداري و تعزيه‌خواني دربار و دولت را در ماه محرم به بزرگان و رجال دربار خود سپرده بود . ▪️ در بعضي از مجالس تعزيه به خصوص مجالس تعزية روز تاسوعا و عاشورا كه كارگزاران دربار برپا ميكردند، حاضر مي‌شده است. ▪️ رجال درباري و اعيان و اشراف مملكت هم كه به سنت‌هاي آبا و اجدادي خود پايبند بودند هر يك به نوبه خود در دهه محّرم در تكيه‌ها يا حياط‌هاي بزرگ خانه‌هايشان، كه معمولاً آنها را به صورت تكيه مي‌بستند مجالس سوگ و تعزيه‌خواني برپا مي‌كردند. ▪️ در آن زمان همه مردم، از صدر تا ذيل در ساختن و داير كردن تكيه براي برگزاري مراسم عزاداري سالار شهيدان و تعزيه‌خواني در ايام سوگواري، به خصوص در دهه محرم، شوق و علاقة فراواني نشان مي‌داده‌اند. ▪️ بانيان مي‌كوشيدند تا از راه ساختن تكيه‌ها و وقف آنها، اجري دنيوي و اخروي براي خود دست و پا كنند. ▪️ كنت دو گوبينو سياستمدار و نويسنده فرانسوي كه در سال‌هاي 1272-1275 در زمان ناصرالدين شاه در ايران بوده، در مورد علاقه مردم به ساختن تكيه و شمار بسيار فراوان تكيه‌ها در تهران مي‌نويسد: ▪️ نه تنها شاه و مستخدمان بزرگ دولت تكيه دارند، بلكه هر شخص ثروتمند، چه مستخدم دولت، چه تاجر، صاحب تكيهاي است. ▪️ اين كار آن قدر مقدس است و اجر دارد كه هر كس بدين سبب و بي ترديد اندكي براي مفاخرة دنياوي نيز ميكوشد تا از خير و ثواب آن در دنيا و آخرت بهرهمند گردد. (گوبينو، 183) ▪️ در آن دوره بجز تكيه‌‌هاي شاهي و دولتي و تكيه‌‌هايي كه سازندگان آن رجال مملكتي و اعيان و اشراف بودند، در هر كوي و برزن و محله يك يا چند تكيه ساخته شده بود كه بانيان آنها از اصناف و عامه مردم محله‌ها بوده‌اند. ▪️ بنابر آمار دارالخلافه تهران در سال 1269 ق، سال‌هاي نخستين سلطنت ناصرالدين شاه، در شهر تهران 54 باب تكيه بوده است. ♦️ اين تعداد 3 باب به نام‌هاي "تكيه پادشاهي"، "تكيه جناب صدراعظم" و "تكيه دريچه" در محله ارك و بقيه در محله‌هاي عودلاجان، بازار،دولاب ، سنگلج و چال‌ميدان قرار داشت. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
یکی از شعائر الهی مراسم بزرگداشت عزاداری برای امام حسین« علیه السلام » است◾️🔻 قسمت (پایانی) 2️⃣ ♦️ شعائر در لغت به معنای علامت، ندا و ... آمده است و نیز از شعیره به معنای شاخص و علامت و اعلام حج و اعمال آن نیز آمده است.[1] ▪️ از طرف دیگر در مصداق شعائر اختلاف است، چرا که برخی گفته‌اند که مراد قربانی است که علامت‌گذاری شده؛ بعضی گفته‌اند شامل تمام مناسک و اعمال حج است. ▪️ عده‌ای گفته‌اند موضع و جایگاه اعمال و عبادات حج است و جمع کثیری گفته‌اند به معنای نشانه‌های دین و طاعت خداوند بزرگ است.[2] ▪️ البته در روایات فریقین از نظر عمومیت لفظ و معنای لغوی، قول چهارم مراد است و بر آن دلالت دارد، در نتیجه میان علامات الهی و تقوای قلوب رابطه‌ی خاصی وجود دارد که علمای فریقین (شیعه و سنی) به عمومیت و شمول شعائر اشاره کرده‌اند، از جمله: 🔻 صاحب جان هندی حنفی، یکی از علمای اهل سنت در کتاب خود می‌نویسد: ▪️ «شعائر جمع شعیر به معنای علامت است و هر چه که از دیدن آن، خدا به یاد آید، شعائر خداست و شعائر الله اختصاص به صفا و مروه ندارد.»[3] 🔻 شاه ولی‌الله دهلوی در کتاب خود می‌نویسد: ▪️ «بزرگ‌ترین شعائر و نشانه‌های الهی چند چیز است: محبت قرآن و پیامبر و کعبه و بلکه هر چیزی که به خدا منتسب باشد، حتی اولیاء خدا.»[4] ◾️ ملا احمد نراقی در کتاب خود می‌نویسد: «... اگر تعظیم همه‌ی شعائر الهی واجب نباشد، لااقل استحباب و رحجان دارد، زیرا شعائر منسوب به خداوند بزرگ است.»[5] 🔻 علامه طباطبایی در کتاب خود می‌نویسد: ▪️ «شعائر عبارت است از نشانه‌هایی که انسان را به سوی خدا راهنمایی می‌کند... بنابراین هر نشانه‌ای که انسان را به یاد خدا بیندازد، تعظیم آن موجب تقوای الهی می‌گردد و تمام نشانه‌ها را در بر می‌گیرد.»[6] ♦️ در نتیجه به‌طور عموم می‌توان استفاده کرد که هر زمان یا هر مکان، فعل یا عملی که یاد خدا و زمینه‌ی تقوا و رشد معنوی و روحی را فراهم آورد و در چارچوب دستورات و قوانین اسلام قرار بگیرد، جزء شعائر الهی به‌شمار می‌آید. ◼️ لذا عزاداری برای امام حسین (علیه‌السلام) که جان خود را برای اعتلای کلمه توحید و زنده نگه‌داشتن دین پیامبر اسلام فدا کرد، از بارزترین نشانه‌های شعائر الهی است. ◾️ کسانی‌که می‌گویند این اعمال خرافی و ... است، چگونه عزاداری کسانی‌که در راه رضای خدا و گسترش دینش، شهید شده و جانبازی کردند و اهل بیت مظلوم پیامبر را مصداق شعائر الهی نمی‌دانند❓ ◾️ آیا یادآوری ارزش‌های دینی در واقعه عاشورا، از جمله: ایثار، اخلاص، ایستادگی در برابر ظلم، سخن حق و ... در دل عزاداران که به سوی خداوند متعال رهنمون می‌شوند، غیر از شعائر الهی است❓ ♦️ پس باید مسلمانان و موحدان این قبیل عزاداری را جزء شعائر الهی بدانند و آن را حفظ کنند. 🔻 پی‌نوشت: [1]. مصباح المنیر، فیومی، دار الهجره، قم، ایران، ص315. اساس البلاغه، زمخشری، دار صادر، بیروت، لبنان، ص236. [2]. عوائد الایام، نراقی، انتشارات بصیرتی، تهران، ایران، ص31. [3]. اصول الاربعه فی تردید الوهابیه، صاحب جان هندی حنفی، دار الشفقه، استانبول، ترکیه، ص30. [4]. حجه البالغه، شاه ولی الله دهلوی، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ص69. [5]. عوائد الایام، نراقی، مرکز الابحاث الدراسات الاسلامیه، قم، ایران، عائده 2، ص31. [6]. تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، موسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، لبنان، ذیل آیه 165 سوره بقره، ج1 ص414. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
عزاداری ، نوعی اظهار محبت و ارادت و همدردی به ساحت مقدس اهل‌بیت (علیهم السّلام) است ◾️🔺 به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
چرا برای امام حسین (علیه السلام) از روز اول محرم عزاداری می‌شود ⁉️🏴🔻 قسمت (پایانی) 2️⃣ ♦️شیعیان از طرف اهل سنت مورد سؤال قرار می‌گیرند که چرا برای امام حسین (علیه السلام) از روز اول محرم عزاداری می‌شود، در صورتی‌که ایشان در روز دهم محرم به شهادت رسیده‌اند. 🔻 در جواب به آنان می‌گوییم: ◾️ عزاداری قبل از عاشورا، مقدمه ورود در عزاداری روز عاشورا و برای بهره‌مندی از آثار یادآوری قیام امام حسین (علیه السلام) است. ◾️ اصل عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) از دستورات و مستحبات اکید شرع مقدس است، اما شکل، نحوه و زمان آن، از عادات و رسوم عرف تأثیر می‌پذیرد. ◾️ این نحوه عزاداری با تأسی از ائمه اطهار (علیهم السلام) انجام می‌شود و آن بزرگواران نیز از ابتدای محرم شروع به عزاداری و یادآوری امام حسین می‌کردند، چنان‌که امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند: ◾️ «وقتی ماه محرم فرا می‌رسید، در پدرم، امام کاظم (علیه السلام) آثار شادی دیده نمی‌شد و همواره غمگین بودند، روز دهم، روز مصیبت و اندوه و گریه او بود و می‌فرمود: در این روز بود که حسین (علیه السلام) را به شهادت رساندند.»[1] ◾️ عزاداری به این شکل عمومی در دهه اول، یک رسم است، یک سنّت فرهنگی است که پیام‌ها و آثار خودش، (که از جمله‌ی آن، زنده نگه‌داشتن یاد این نهضت می‌باشد) را دارد. ◾️مراسم عزاداری در دهه اول محرم، یک ذکر عمومی است، که همه را متوجه می‌کند و آنان‌که از این نهضت بسیار دور شده‌اند را نزدیک می‌کند. ◾️لذا عزاداری عمومی پس از پایان دهه به اتمام می‌رسد، اما یاد امام حسین (علیه السلام)، حرکت، جهاد و خط او فراموش نمی‌شود. ◾️ این عزاداری‌ها در دهه اول محرم فرصت مناسبی است، برای تبیين اهداف عالی قیام حضرت سيد الشهداء (عليه السلام) و فلسفه سوگواری برای آن حضرت مانند: ◾️ حيات مجدد اسلام و احيای سنت؛ حفظ مکتب و شريعت؛ تحکيم باورهای دينی مردم با آشنا شدن توده‌ها با معارف دينی؛ پيوند عميق عاطفی ميان امت والگوهای راستين؛ اعلام وفاداری نسبت به مظلوم و مخالفت با ظالم. ◾️ هم‌چنین بعد از عاشورا و شهادت امام حسین (عليه السلام) عزاداری، مختصرتر تا اربعین امام حسین (عليه السلام) نیز ادامه دارد و در اربعین به اوج شکوه و عظمت خود می‌رسد، به طوری‌که حتی گاهی عزاداری‌های اربعین از ایام محرم هم بیشتر می‌باشد. ◾️ تا آن‌جا که زیارت امام حسین (عليه السلام) در اربعین و اقامه عزا در کنار آن حضرت، جزء نشانه‌های یک شیعه‌ی واقعی لقب می‌گیرد. چنان‌که در روایتی، امام حسن عسکری (عليه السلام) بدان اشاره کرده و می‌فرماید: ◾️ «علامات مؤمن پنج چیز است: اقامه پنجاه و یک رکعت نماز در شبانه‌روز (هفده رکعت واجب و سی و چهار رکعت نافله)، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست کردن، جبین را در سجده بر خاک گذاشتن، در نماز بسم الله الرحمن الرحما را بلند گفتن.»[2] 🔻 از آن‌جایی که مصیبت سید الشهدا از اعظم مصائب است، لذا توصیه شده تا اربعین آن حضرت عزاداری شود، چنان‌که در روایتی از امام صادق (عليه السلام) نقل شده که فرمود: ◾️ «ای زراره، آسمان چهل روز بر حسین (عليه السلام) خون گریه کرد و زمین چهل روز برای عزای آن حضرت گریست، به تیره و تار شدن و خورشید با کسوف و سرخی خود چهل روز گریست… و ملائکه الهی برای آن حضرت چهل روز گریستند.»[3] ◾️ بنابراین شروع مراسم عزاداری، قبل از سالروز شهادت امام حسین (عليه السلام) برای آمادگی و بهره‌مندی از آثار زنده نگه‌داشتن این نهضت الهی می‌باشد، و طبق راهنمایی ائمه اطهار، در تمام مناسبت‌ها یاد امام حسین (عليه السلام) احیا می‌گردد، که اوج آن در دهه‌ی اول محرم است. 🔻پی‌نوشت: [1]. بحار الانوار، علامه مجلسی، 1403ق، ج۴۴، ص۲۸۴. [2]. تهذیب الاحکام، شیخ طوسی، 1365ش، ج۶، ص۵۲. وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، قم: مؤسسة آل البيت، 1414ق، ج14، ص478. [3]. بحار الانوار، علامه مجلسی، 1403ق، ج45، ص206. مستدرک الوسائل، میرزای نوری، 1408ق، ج10، ص313. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
🏴@ferghe_mavara ▪️ خواب میگوید حسین ▪️ مهتاب میگوید حسین ▪️ ممبرو سجاده و محراب میگوید حسین ▪️ گاه میگوید حسین ▪️ ناگاه میگوید حسین ▪️ شمس و نجم و کهکشان و ماه میگوید حسین ◾️ فرارسیدن ماه محرم ایام حزن و اندوه اهل بیت (علیه السلام) تسلیت باد. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
عزاداری ، نوعی اظهار محبت و ارادت و همدردی به ساحت مقدس اهل‌بیت (علیهم السّلام) است ◾️🔺 به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
سوگواری و عزاداری درفتوای علمای فریقین شیعه و اهل سنت ◾️🔻 قسمت (پایانی) 2️⃣ ♦️ اما در حکم کلی، دیدگاه‌های فقهای شیعه و سنی یکی است که از باب نمونه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم. 🔻 در کتاب فتاوی الهندیه چنین آمده است: ▪️ «در تشییع جنازه و در منزل میت، نوحه، گریه و شیون کردن و گریبان چاک دادن مکروه است، اما گریه بدون فریاد، اشکالی ندارد، ولی صبر و شکیبایی بهتر است.»[1] 🔻 در جای دیگری از این کتاب نیز آمده است: ▪️ «گریه و نوحه‌ی بلند روا نیست، اما گریه‌ای که از سوز قلب باشد، مانعی ندارد، لباس سیاه برای مردان مکروه است، ولی برای زنان اشکالی ندارد. ▪️ سیاه کردن گونه‌ها و دست‌ها، پاره‌کردن گریبان و زخمی‌کردن صورت و ... از رسومات دوران جاهلیت بوده و باطل است.»[2] 🔻 در کتاب فتاوای غیاثیه این‌گونه آمده: ▪️ «شیون، زاری و فریاد زدن مکروه است و پیامبر از آن جلوگیری فرموده است، اما گریه اشکالی ندارد، زیرا روایت است که پیامبر در مرگ فرزندش ابراهیم گریه کردند.»[3] 🔻 عبدالرحمان جزیری در کتاب «الفقه علی مذاهب الاربعه» می‌گوید: ▪️ «از نظر مالکیه و حنفیه گریه با صدا و فریاد زدن حرام است. ◾️ اما از نظر شافعیه و حنبلی‌ها مباح است، چنان‌که اشک ریختن بدون صدا به اتفاق علما، مباح است.»[4] ⚫️ و از نظر فقهای شیعه جزع و نوحه‌سرایی به باطل و دروغ، پاره‌کردن گریبان و ... مکروه است. 🔻 مرحوم صاحب جواهر می‌نویسد: ▪️ «شکی نیست که گریه بر میت به‌خاطر روایات متعددی که به حدّ تواتر معنوی رسیده و فتاوای فقها جایز است و آن روایات عبارت است از گریه پیامبر بر عموی خود حمزه و...»[5] 🔻 و نیز مرحوم امام خمینی می‌نویسد: ▪️ «گریه کردن بر اموات نه تنها مباح و رواست، بلکه در هنگام شدت حزن و اندوه، مستحب است، ولی سخنی که باعث غضب خداوند شود، نگوید و جایز است؛ نوحه‌سرایی، خواه با شعر یا نثر ... ▪️ بنا بر احتیاط جایز نیست، سیلی زدن به صورت، زخمی کردن، بریدن و کندن مو...»[6] 🔻 صاحب عروه می‌نویسد: «گریه بر میت هر چند با صدا همراه باشد، جایز است، بلکه در صورتی‌که برای تسکین تألم و سوز دل باشد، رجحان دارد؛ همراه با جزع و بی‌تابی کردن جایز است...»[7] 🔻 پی‌نوشت: [1]. «و یکره النوح و الصیاح و شق الجیوب... فأما البکاء من غیر رفع الصوت فلابأس و الصبر افضل.» فتاوی الهندیه فی مذهب الامام ابی حنیفه، مولانا الشیخ نظام و جماعه من علماء الهند، المطبعه الکبری الامیریه، قاهره، مصر، ج1 ص162. [2]. «اما النوح العالی فلایجوز و البکاء مع رقه القلب فلابأس به و یکره للرجال تسوید الثیاب و تمزیقها للتعزیه ولاباس بالتسوید للنساء و اما تسوید الخدود والایدی و شق الجیوب و خدش الوجوه...» همان، ج1 ص162-163. [3]. «یکره النوح و الصیاح لنهی النبی و البکاء لاباس به کما روی ان النبی بکی علی بنی ابراهیم.» فتوای غیاثیه، قاضی غیاث الدین، دارالفکر، بیروت، لبنان، ص45. [4]. «یحرم البکاء علی المیت برفع الصوت و الصیاح عند المالکیه و الحنفیه و قال الشافعیه و الحنابله انه مباح اما هطل الدموع بدون صیاح فانه مباح باتفاق.» الفقه علی المذاهب الاربعه، جزیری، دار الکتب العمیه، بیروت، لبنان، ج1 ص484. [5]. «لاریب فی الجواز البکاء علی المیت نصاً و فتوی الاخبار التی لاتقصر عن التواتر معنی من بکاء النبی علی حمزه -سید الشهداء- و...» جواهر الکلام، شیخ محد حسن نجفی، موسسه دائر المعارف الفقه الاسلامی، قم، ایران، ج4 ص364. [6]. «یجوز البکاء علی المیت بل قد یستحب عند اشتداد الحزن ولکن لایقول ما یسخط الربّ و کذا یجوز النوح علیه بالنظم و النثر...» تحریر الوسیله، امام خمینی، دارالعلم، قم، ایران، ج1 کتاب الجنائز. [7]. «یجوز البکاء علی المیت و لو کان مع الصوت بل قد یکون راحجاً کما اذا کان مسکناً للحزن و حرقه القلب...» عروه الوثقی، سید محمد کاظم یزدی، موسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، لبنان، مکروهات دفن ج2 ص130. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
چرا برای امام حسین (علیه السلام) از روز اول محرم عزاداری می‌شود ⁉️🏴🔻 قسمت (پایانی) 2️⃣ ♦️شیعیان از طرف اهل سنت مورد سؤال قرار می‌گیرند که چرا برای امام حسین (علیه السلام) از روز اول محرم عزاداری می‌شود، در صورتی‌که ایشان در روز دهم محرم به شهادت رسیده‌اند. 🔻 در جواب به آنان می‌گوییم: ◾️ عزاداری قبل از عاشورا، مقدمه ورود در عزاداری روز عاشورا و برای بهره‌مندی از آثار یادآوری قیام امام حسین (علیه السلام) است. ◾️ اصل عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) از دستورات و مستحبات اکید شرع مقدس است، اما شکل، نحوه و زمان آن، از عادات و رسوم عرف تأثیر می‌پذیرد. ◾️ این نحوه عزاداری با تأسی از ائمه اطهار (علیهم السلام) انجام می‌شود و آن بزرگواران نیز از ابتدای محرم شروع به عزاداری و یادآوری امام حسین می‌کردند، چنان‌که امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند: ◾️ «وقتی ماه محرم فرا می‌رسید، در پدرم، امام کاظم (علیه السلام) آثار شادی دیده نمی‌شد و همواره غمگین بودند، روز دهم، روز مصیبت و اندوه و گریه او بود و می‌فرمود: در این روز بود که حسین (علیه السلام) را به شهادت رساندند.»[1] ◾️ عزاداری به این شکل عمومی در دهه اول، یک رسم است، یک سنّت فرهنگی است که پیام‌ها و آثار خودش، (که از جمله‌ی آن، زنده نگه‌داشتن یاد این نهضت می‌باشد) را دارد. ◾️مراسم عزاداری در دهه اول محرم، یک ذکر عمومی است، که همه را متوجه می‌کند و آنان‌که از این نهضت بسیار دور شده‌اند را نزدیک می‌کند. ◾️لذا عزاداری عمومی پس از پایان دهه به اتمام می‌رسد، اما یاد امام حسین (علیه السلام)، حرکت، جهاد و خط او فراموش نمی‌شود. ◾️ این عزاداری‌ها در دهه اول محرم فرصت مناسبی است، برای تبیين اهداف عالی قیام حضرت سيد الشهداء (عليه السلام) و فلسفه سوگواری برای آن حضرت مانند: ◾️ حيات مجدد اسلام و احيای سنت؛ حفظ مکتب و شريعت؛ تحکيم باورهای دينی مردم با آشنا شدن توده‌ها با معارف دينی؛ پيوند عميق عاطفی ميان امت والگوهای راستين؛ اعلام وفاداری نسبت به مظلوم و مخالفت با ظالم. ◾️ هم‌چنین بعد از عاشورا و شهادت امام حسین (عليه السلام) عزاداری، مختصرتر تا اربعین امام حسین (عليه السلام) نیز ادامه دارد و در اربعین به اوج شکوه و عظمت خود می‌رسد، به طوری‌که حتی گاهی عزاداری‌های اربعین از ایام محرم هم بیشتر می‌باشد. ◾️ تا آن‌جا که زیارت امام حسین (عليه السلام) در اربعین و اقامه عزا در کنار آن حضرت، جزء نشانه‌های یک شیعه‌ی واقعی لقب می‌گیرد. چنان‌که در روایتی، امام حسن عسکری (عليه السلام) بدان اشاره کرده و می‌فرماید: ◾️ «علامات مؤمن پنج چیز است: اقامه پنجاه و یک رکعت نماز در شبانه‌روز (هفده رکعت واجب و سی و چهار رکعت نافله)، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست کردن، جبین را در سجده بر خاک گذاشتن، در نماز بسم الله الرحمن الرحما را بلند گفتن.»[2] 🔻 از آن‌جایی که مصیبت سید الشهدا از اعظم مصائب است، لذا توصیه شده تا اربعین آن حضرت عزاداری شود، چنان‌که در روایتی از امام صادق (عليه السلام) نقل شده که فرمود: ◾️ «ای زراره، آسمان چهل روز بر حسین (عليه السلام) خون گریه کرد و زمین چهل روز برای عزای آن حضرت گریست، به تیره و تار شدن و خورشید با کسوف و سرخی خود چهل روز گریست… و ملائکه الهی برای آن حضرت چهل روز گریستند.»[3] ◾️ بنابراین شروع مراسم عزاداری، قبل از سالروز شهادت امام حسین (عليه السلام) برای آمادگی و بهره‌مندی از آثار زنده نگه‌داشتن این نهضت الهی می‌باشد، و طبق راهنمایی ائمه اطهار، در تمام مناسبت‌ها یاد امام حسین (عليه السلام) احیا می‌گردد، که اوج آن در دهه‌ی اول محرم است. 🔻پی‌نوشت: [1]. بحار الانوار، علامه مجلسی، 1403ق، ج۴۴، ص۲۸۴. [2]. تهذیب الاحکام، شیخ طوسی، 1365ش، ج۶، ص۵۲. وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، قم: مؤسسة آل البيت، 1414ق، ج14، ص478. [3]. بحار الانوار، علامه مجلسی، 1403ق، ج45، ص206. مستدرک الوسائل، میرزای نوری، 1408ق، ج10، ص313. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
🏴@ferghe_mavara ▪️ خواب میگوید حسین ▪️ مهتاب میگوید حسین ▪️ ممبرو سجاده و محراب میگوید حسین ▪️ گاه میگوید حسین ▪️ ناگاه میگوید حسین ▪️ شمس و نجم و کهکشان و ماه میگوید حسین ◾️ فرارسیدن ماه محرم ایام حزن و اندوه اهل بیت (علیه السلام) تسلیت باد. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
عزاداری ، نوعی اظهار محبت و ارادت و همدردی به ساحت مقدس اهل‌بیت (علیهم السّلام) است ◾️🔺 به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2
سوگواری و عزاداری درفتوای علمای فریقین شیعه و اهل سنت ◾️🔻 قسمت (پایانی) 2️⃣ ♦️ اما در حکم کلی، دیدگاه‌های فقهای شیعه و سنی یکی است که از باب نمونه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم. 🔻 در کتاب فتاوی الهندیه چنین آمده است: ▪️ «در تشییع جنازه و در منزل میت، نوحه، گریه و شیون کردن و گریبان چاک دادن مکروه است، اما گریه بدون فریاد، اشکالی ندارد، ولی صبر و شکیبایی بهتر است.»[1] 🔻 در جای دیگری از این کتاب نیز آمده است: ▪️ «گریه و نوحه‌ی بلند روا نیست، اما گریه‌ای که از سوز قلب باشد، مانعی ندارد، لباس سیاه برای مردان مکروه است، ولی برای زنان اشکالی ندارد. ▪️ سیاه کردن گونه‌ها و دست‌ها، پاره‌کردن گریبان و زخمی‌کردن صورت و ... از رسومات دوران جاهلیت بوده و باطل است.»[2] 🔻 در کتاب فتاوای غیاثیه این‌گونه آمده: ▪️ «شیون، زاری و فریاد زدن مکروه است و پیامبر از آن جلوگیری فرموده است، اما گریه اشکالی ندارد، زیرا روایت است که پیامبر در مرگ فرزندش ابراهیم گریه کردند.»[3] 🔻 عبدالرحمان جزیری در کتاب «الفقه علی مذاهب الاربعه» می‌گوید: ▪️ «از نظر مالکیه و حنفیه گریه با صدا و فریاد زدن حرام است. ◾️ اما از نظر شافعیه و حنبلی‌ها مباح است، چنان‌که اشک ریختن بدون صدا به اتفاق علما، مباح است.»[4] ⚫️ و از نظر فقهای شیعه جزع و نوحه‌سرایی به باطل و دروغ، پاره‌کردن گریبان و ... مکروه است. 🔻 مرحوم صاحب جواهر می‌نویسد: ▪️ «شکی نیست که گریه بر میت به‌خاطر روایات متعددی که به حدّ تواتر معنوی رسیده و فتاوای فقها جایز است و آن روایات عبارت است از گریه پیامبر بر عموی خود حمزه و...»[5] 🔻 و نیز مرحوم امام خمینی می‌نویسد: ▪️ «گریه کردن بر اموات نه تنها مباح و رواست، بلکه در هنگام شدت حزن و اندوه، مستحب است، ولی سخنی که باعث غضب خداوند شود، نگوید و جایز است؛ نوحه‌سرایی، خواه با شعر یا نثر ... ▪️ بنا بر احتیاط جایز نیست، سیلی زدن به صورت، زخمی کردن، بریدن و کندن مو...»[6] 🔻 صاحب عروه می‌نویسد: «گریه بر میت هر چند با صدا همراه باشد، جایز است، بلکه در صورتی‌که برای تسکین تألم و سوز دل باشد، رجحان دارد؛ همراه با جزع و بی‌تابی کردن جایز است...»[7] 🔻 پی‌نوشت: [1]. «و یکره النوح و الصیاح و شق الجیوب... فأما البکاء من غیر رفع الصوت فلابأس و الصبر افضل.» فتاوی الهندیه فی مذهب الامام ابی حنیفه، مولانا الشیخ نظام و جماعه من علماء الهند، المطبعه الکبری الامیریه، قاهره، مصر، ج1 ص162. [2]. «اما النوح العالی فلایجوز و البکاء مع رقه القلب فلابأس به و یکره للرجال تسوید الثیاب و تمزیقها للتعزیه ولاباس بالتسوید للنساء و اما تسوید الخدود والایدی و شق الجیوب و خدش الوجوه...» همان، ج1 ص162-163. [3]. «یکره النوح و الصیاح لنهی النبی و البکاء لاباس به کما روی ان النبی بکی علی بنی ابراهیم.» فتوای غیاثیه، قاضی غیاث الدین، دارالفکر، بیروت، لبنان، ص45. [4]. «یحرم البکاء علی المیت برفع الصوت و الصیاح عند المالکیه و الحنفیه و قال الشافعیه و الحنابله انه مباح اما هطل الدموع بدون صیاح فانه مباح باتفاق.» الفقه علی المذاهب الاربعه، جزیری، دار الکتب العمیه، بیروت، لبنان، ج1 ص484. [5]. «لاریب فی الجواز البکاء علی المیت نصاً و فتوی الاخبار التی لاتقصر عن التواتر معنی من بکاء النبی علی حمزه -سید الشهداء- و...» جواهر الکلام، شیخ محد حسن نجفی، موسسه دائر المعارف الفقه الاسلامی، قم، ایران، ج4 ص364. [6]. «یجوز البکاء علی المیت بل قد یستحب عند اشتداد الحزن ولکن لایقول ما یسخط الربّ و کذا یجوز النوح علیه بالنظم و النثر...» تحریر الوسیله، امام خمینی، دارالعلم، قم، ایران، ج1 کتاب الجنائز. [7]. «یجوز البکاء علی المیت و لو کان مع الصوت بل قد یکون راحجاً کما اذا کان مسکناً للحزن و حرقه القلب...» عروه الوثقی، سید محمد کاظم یزدی، موسسه الاعلمی للمطبوعات، بیروت، لبنان، مکروهات دفن ج2 ص130. به کانال فرقه های عجیب و جهان ماوراء بپیوندید 🔻🔻 http://eitaa.com/joinchat/3478585344Cfddd4eceb2