🔴 حدیث جالب امام علی (ع) درباره عید نوروز و توضیح کوتاهی درباره معنای صِله رَحِم با توجه به کهن‌بودن عید نوروز، ایرانیان این عید را در زمان امامان (علیهم السلام) هم جشن می‌گرفتند هر چند گاهی این عید در ابتدای فروردین نبوده است. به هر روی، درباره عید نوروز روایاتی -هر چند اندک- به دست ما رسیده است. یکی از احادیث مشهور درباره عید نوروز این است که گروهی از ایرانیان برای امام علی (علیه السلام) «فالوذَج» آوردند. (فالوذج عربی‌شده پالوده و حلوایی از آرد و شیر است.) حضرت از مناسبت آن پرسیدند و آنان گفتند امروز، نوروز است. امیرالمؤمنین (علیه السلام) در پاسخ می‌فرمایند: «پس باید هر روزِ ما نوروز باشد.» برخی گفته‌اند حضرت، اینجا با ایرانیان مزاح کرده‌اند و منظورشان این بوده که هر روز را نوروز قرار دهید و برای ما از این شیرینی‌جات بیاورید! به هر روی، امیرالمؤمنین (علیه السلام) در ادامه یک دستور اخلاقی می‌دهند: تَهادّوا وَ تَواصَلوا فِی الله. یعنی هر روز را نوروز قرار دهید و [به همین مناسبت] در راه خدا به یکدیگر هدیه دهید و با هدیه‌دادن به هم نزدیک شوید. 👈 نکته مهم درباره صله رحم این است که بر خلاف باور عموم، منظور از آن صرفا «دید و بازدید» نیست. شاید نزدیکترین ترجمه برای صله رحم «رسیدگی به خویشاوندان» است. روشن‌ترین مصداق صله رحم کمک مالی به خویشاوند محتاج است. دید و بازدید یکی از مصادیق رسیدگی به خویشاوند است و اگر کسی به نیت صله رحم به دید و بازدید رود و خویشاوندانش را آزار دهد این قطعا صله رحم نیست. 📚 با‌ بهره گیری از مقاله بررسی احادیث شیعی درباره عید نوروز نوشته سید محمد جواد شبیری. #عید_نوروز #صله_رحم فیضِ فیض👇👇👇 @feyzefeyz

#پاداش_روزه_دار #فضیلت_روزه_داری @feyzefeyz

روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است آری! افطار رطب در رمضان مستحب است روز ماه رمضان، زلف میفشان که فقیه بخورد روزهٔ خود را به گمانش که شب است زیر لب، وقت نوشتن همه کس نقطه نهد این عجب! نقطه خال تو به بالای لب است یا رب! این نقطهٔ لب را که به بالا بنهاد؟ نقطه هر جا غلط افتاد، مکیدن ادب است شحنه اندر عقب است و، من از آن می‌ترسم که لب لعل تو، آلوده به ماء العنب است پسر مریم اگر نیست چه باک است ز مرگ که دمادم لب من بر لب بنت العنب است منعم از عشق کند زاهد و، آگه نبوَد شهرت عشق من از ملک عجم تا عرب است گفتمش ای بت من! بوسه بده جان بستان گفت: رو کاین سخن تو، نه به شرط ادب است عشق آن است که از روی حقیقت باشد هر که را عشق مجازیست حمال الحطب است گر "صبوحی" به وصال رخ جانان جان داد سودن چهره به خاک سر کویش سبب است پ.ن: یکی از لطافت های جالب توجه شعر، استتار "رمضان" و "اذان" در ترکیب "افطارم از آن" در بیت اول است. #شاطرعباس_صبوحی_قمی #شعر_عاشقانه فیضِ فیض👇👇👇 @feyzefeyz

هر کس به حکم عشق و علاقه به کشورش لابد شده است عاشق آن مثل مادرش دل آنچنان سپرده به دریای مهر او حتی شده است عاشق ارض شناورش!!! مانند "بهمنی" که به دریای شهر خویش دارد علاقه ای که برادر به خواهرش _ من هم درست مثل همین شاعر بزرگ دارم کمی علاقه به دریا و بندرش کردم فدای آن ور این کشور عزیز بخشی از این علاقه که دارم به این ورش بی شبهه درد می کند عضوی ز پیکرم وقتی که درد می کند عضوی ز پیکرش از خطّه شمال بیا تا تهِ جنوب از باختر گرفته برو تا به خاورش من عاشقم به هر که در اینجا نفس کش است هم عاشقم به گاو و به گوساله و خرش می‌سازمش، اگر شده با صادرات نفت! می‌سازم از گذشته آن، باصفاترش دستم اگر به بوق مگانش نمی‌رسد جانم فدای دنده پیکان پنچرش #ناصر_فیض برگرفته از کتاب #فیض_بوک #شعر_طنز فیضِ فیض👇👇👇 @feyzefeyz

شنیدم آب به جنگ اندرون معاویه بست به روی شاه ولایت چرا که بود خسی علی به حمله گرفت آب و باز کرد سبیل چرا که او کسِ هر بی کس است و دادرسی سه بار دست به دست آمد آب و در هر بار علی چنین هنری کرد و او چنان هوسی فضول گفت که ارفاق تا به این حد بس که بی حیایی دشمن ز حد گذشت بسی جواب داد که ما جنگ بهرِ آن داریم که نان و آب نبندد کسی به روی کسی غلام همّت آن قهرمان کون و مکان که بی رضای إلاهی نمی زند نَفَسی تو هم بیا و تماشای حقّ و باطل کن ببین که در پی سیمرغ می جهد مگسی #شهریار #شعر_آئینی پ.ن: اصل واقعه در تاریخ ذکر شده و معاویه حداقل یک بار آب را بر روی لشکریان امیرالمومنین علیه السلام در صفین بست. این عمل ناجوانمردانه، اعتراض عمروعاص را هم در پی داشت زیرا به درستی معتقد بود علی کسی نیست که تشنگی یارانش را تماشا کند و دست روی دست بگذارد. امام ابتدا سعی کرد با زبان خوش معاویه را منصرف کند ولی او نپذیرفت. سرانجام لشکریان امیرالمومنین علیه السلام به سربازان معاویه حمله کرده و آب را آزاد کردند. امام علی علیه السلام بر خلاف خواسته برخی یارانشان، انتقام نگرفته و جوانمردانه آب را برای استفاده هر دو لشکر آزاد گذاشتند. #تاریخی فیضِ فیض👇👇👇 @feyzefeyz

با علی گفتا یکی در رهگذار: از چه باشد جامه تو وصله دار؟ تو امیری و شهی و سَروری از همه در راد مردی، برتری کس ندیده ست ای جهانی را پناه! جامه صد وصله بر اندام شاه ای امیر تیز رأی تیز هوش! جامه یی چون جامه شاهان بپوش گفت: صاحب جامه را بین، جامه چیست دید می باید میان جامه، کیست؟! ظاهر زیبا نمی آید به کار حرفی از معنی اگر داری بیار مردِ سیرت را به صورت کار نیست جامه گر صد وصله دارد، عار نیست کار ما، در راه حق کوشیدن است جامه زهد و وَرَع پوشیدن است زهد باشد زینت پرهیزگار زینت دنیا، به دنیا واگذار #مدح_امیرالمؤمنین علیه السلام پ.ن: این شعر به #عباس_شهری و #مولوی منسوب شده اما ظاهرا سروده مولوی نیست. زیرا بیت "ظاهر زیبا‌‌‌‌ نمی آید به کار..." به عنوان بیت جعلی در مقاله «اشعار جعلی منسوب به شمس تبریزی و مولانا» ثبت شده و گویا این شعر در سایت «گنجور» هم نیست. فیضِ فیض👇👇👇 @feyzefeyz

گفت دانایی که گرگی خیره سر هست پنهان در نهاد هر بشر لاجرم جاری است پیکاری سِتُرگ روز و شب، مابین این انسان و گرگ زور بازو چاره ی این گرگ نیست صاحب اندیشه داند چاره چیست ای بسا انسان رنجور پریش سخت پیچیده گلوی گرگ خویش وی بسا زور آفرین مرد دلیر هست در چنگال گرگ خود اسیر هر که گرگش را در اندازد به خاک رفته رفته می شود انسان پاک و آنکه از گرگش خورد هردم شکست گرچه انسان می نماید گرگ هست و آن که با گرگش مدارا می کند خلق و خوی گرگ پیدا می کند در جوانی جان گرگت را بگیر! وای اگر این گرگ گردد با تو پیر روز پیری، گر که باشی هم چو شیر ناتوانی در مصاف گرگ پیر مردمان گر یکدگر را می درند گرگ هاشان رهنما و رهبرند اینکه انسان هست این سان دردمند گرگ ها فرمانروایی می کنند وآن ستمکاران که با هم محرم اند گرگ هاشان آشنایان هم اند گرگ ها همراه و انسان ها غریب با که باید گفت این حال عجیب؟ #فریدون_مشیری #شعر_اجتماعی پ.ن: کلیپ خوانش این شعر توسط مرحوم مشیری در نت موجود است.                             فیضِ فیض👇👇👇 @feyzefeyz

"نامه ای به فردوسی پور" #محمدحسین_فیض_اخلاقی #شعر_انتقادی بخوانید در: https://vaghayerooz.com/000DbH                        فیضِ فیض👇👇👇 @feyzefeyz

نامه‌ای به عادل فردوسی‌پور شعر و اجرا: #محمدحسین_فیض_اخلاقی @tanzac

🔴 تجربه نزدیک به تجربه نزدیک به مرگ من! به نام خدا اولین سالی که می‌خواستم به پیاده روی اربعین برم سال 92 بود که مدتی قبلش شهرهای عراق دومینو وار به دست داعش سقوط کرده بودن. رو همین حساب دولت ایران اجازه داد ایرانیا بدون تشریفات اداری خاصی و حتی بدون ویزا و گذرنامه برن زیارت تا بگه تو عراق من رئیسم و امنیت همه رو تأمین می‌کنم و البته واقعا هم اتفاق امنیتی نیفتاد. برای همین جمعیت فوق العاده ای وارد عراق شدند از جمله افغانستانیها. به شهادت کسایی که سالای قبل رفته بودن همیشه غذاهای مواکب اضافی میومد و التماس می کردن بیاید بخورید اما ایندفعه گاهی ناهار کم هم میومد و صف های طولانی تشکیل می شد و یک مورد دیدم بر اثر حمله مردم به سینی غذا، غذاها روی زمین ریخت. به هر حال فرستادن گُتره‌ای مردم همین نتایجم داره. ولی باز تو شب که بیشتر مردم خواب بودن مواکب به التماس میفتادن که بیاید غذاهای ما رو بخورید. یکی از همراهای ما دکتر داروخونه بود و برای مقابله با آلودگی هوا در عراق با خودش چند ماسک آورده بود ولی من ماسک رو برای حفاظت از سرما می‌زدم. سال اول پیاده رویم بود و بی تجربه بودم. با بقیه راه می‌رفتم و نمی‌دونستم باید گاهی به پاها کش و قوس بدم تا تو سرما خشک نشن. از طرف دیگه می‌گفتم آبی که تو لیوان معمولا می‌ریزن و به زوار میدن معلوم نیست تمیز باشه و آب هم کم می‌خوردم مگر آب معدنی اگه گیرم میومد. خلاصه روز دوم که پیاده رویمون از 4 صبح شروع شد و از روز قبل هم استراحت کافی نداشتم به پادرد مبتلا شدم. حوالی ظهر حدود سی عمود از دوستانم جلوتربودم و باید منتظرشون می‌موندم. بنابراین یه ظرف غذا گرفتم و روی صندلی مشغول خوردن شدم. بعد از چند دقیقه بلند شدم و پاهایم از شدّت خشکی حتی بسیار سخت جا به جا می‌شدن. خودمو رسوندم نزدیک خیابونی که مردم توش پیاده می‌رفتن. اول یه کم چشمام سیاهی رفت ولی این طبیعی بود. چون گاهی آدم که یه مدتی یه جا می‌شینه و بعد بلند میشه یه کم چشماش سیاهی میره و بعد خوب میشه. ولی سیاهی چشمم زیاد شد و زیاد شد تا خیلی زیاد شد! از حال رفته بودم. بعد یه چیزی دیدم که فرقی با خواب نداشت. اونطور که تو ذهنم مونده و البته شاید دقیق هم نباشه یک منظره مثلا درخت و جاده که شاید بیشتر به سیاهی و خاکستری می‌خورد همراه با صدای پس‌زمینه کلاغ! که قارقارش آرامش‌بخش بود! کلا فضای آرامش‌بخشی داشت. خب تجربه نزدیک به تجربه نزدیک به مرگم تموم شد! به هر صورت مثل خوابایی بود که آدم توش متوجه نیست کی بوده و اینا چیه. تا اینکه صداها و تصاویر اطرافم رو به وضوح رفت. چشمام باز شد و تازه فهمیدم چی شده. دیدم کوله م رو کنارم گذاشتن و عینکم هم روشه و یک ایرانی هم به صورتم آب می پاشه و چند عراقی هم اطرافم هستن. تیپ و هیئت ایرانیه هنوز توی ذهنمه. کوله پشتی داشت و یک سربند و یک پرچم هم به کوله پشتیش چسبیده بود. انگار یک بسیجی رزمنده بود که مستقیم از جبهه میومد! عینکم رو برداشتم و گفتم: حالم خوبه برید. اما اون جوون ایرانی که واقعا خدا خیرش بده دوباره عینکم رو از چشمم برداشت و شروع کرد به خرما خشک دادن به من. چند خرما به من داد و گاهی یه کم آب و دوباره خرما. می گفت: مشت مشت بخور و به صورتم آب و گلاب می پاشید. من گفتم: چطور شد بیهوش شدم؟ گفت: این اتّفاق برای سربازها هم میفته که یک مدتی می شینن و دوباره وایمیسن بعد و بیهوش میشن. البته من می‌دونستم فقط این عامل نبود و احتمالا نرمش‌نکردن و سرما و استراحت کافی نکردن و آب کافی نخوردن توش دخیل بود. خرماها رو از هسته هاش جدا می کرد و مشت مشت به من می داد. گفتم: گرمیم می‌کنه! گفت: باید بخوری تا حالت جا بیاد. اونقدر به من خرماخشک داد تا خرماهاش تموم شد. بعد که مطمئن شد دوستام به زودی میان گفت همینجا بمون تا حالت خوب بشه و بقیه پارچ آب رو هم دستم داد. شب هم به موکب شباب امیرالمؤمنین علیه السلام در عمود 1041 رسیدیم و مقابل اونجا یه ایرانی بی رحم! با سه ضربه متوالی قولنجم رو شکست و به شدّت پا و دستانم رو جمع می کرد و ماساژ می داد که درد زیادی داشت ولی لازم بود. بعد انگار یه ایرانی دیگه پشت زانوی راستم رو که درد می کرد و موجب شده بود لنگ بزنم با ماساژ برقی ماساژ زیادی داد. این مشت و مالا کار خودشو کرد به طوری که فرداش کاملا خوب شده بودم. پ.ن: تو بعضی روایات خواب به مرگ تشبیه شده با این تفاوت که مدت زمان خواب کوتاهه ولی مرگ نه. خلاصه باید با دیدن خواب به یاد مرگ بیفتیم و آمادگی پیدا کنیم. بنابراین همه خوابا به نوعی تجربه نزدیک به مرگن. تجربه نزدیک به تجربه نزدیک به مرگ منم شبیه خواب بود ولی به هر حال خواب نبود. راستی کسی شماره عباس موزونو داره؟! #محمدحسین_فیض_اخلاقی #خاطرات_طنزآمیز 4 اردیبهشت 1402 @feyzefeyz 👈فیضِ فیض