درخت، منتظر ساعتِ بهار شدن و غرق ثانیه های شکوفه بار شدن درخت، دست به جیب ایستاده آخر فصل کنار جاده در اندیشه ی سوار شدن... و او شبیه به یک کارمند غمگین است درست لحظه ی از کار برکنار شدن گرفته زیر بغل، برگه های باطله را به فکر ارّه شدن، سوختن، غبار شدن درخت منتظر چیست؟ گاریِ پاییز؟ و یا مسافر گردونه ی بهار شدن؟ درخت، دید به خوابش که پنجره شده است ولی ملول شد از فکر پر غبار شدن و گفت: پنجرگی... آه دوره ی سختی ست بدون ِ پلک زدن، چشم انتظار شدن و دوست داشت که یک صندلی شود مثلاً به جای دار شدن، چوبه ی مزار شدن درخت، ارّه شد و سمت شهر راه افتاد فقط یکی دو قدم مانده تا بهار شدن ...ولی درخت ندانست قسمتش این بود  برایِ یک زن ِ آوازه خوان، سه تار شدن #محمد_سعید_میرزائی از کتاب الواح صلح #شعر #شعر_اجتماعی                    فیضِ فیض👇👇👇 @feyzefeyz