📌شیعه، برای میدان های سخت آماده است. امام #باقر(ع) دربارۀ #مظلوميّت اهل‌بيت(ع) و #شیعیان فرمود: ◀️«هميشه ما #تحقير مى‌شديم و مورد #ظلم و ستم قرار مى‌گرفتيم. ◀️ما را دور مى‌كنند، حقير مى‌سازند، محروم مى‌كنند و مى‌كشند. ◀️ما هميشه در معرض خوف و ترس بوده و بر خون خود و دوستانمان #امنيت نداشتيم. ◀️- در زمان #معاويه- شيعيان ما را در شهرها كشتند، #دست‌ها و #پاهايشان را تنها به گمان تشیع، قطع می كردند، نام هركس در زمرۀ محبّان يا اصحاب ما برده مى‌شد، زندانى مى‌شد، مالش را غارت مى‌كردند، يا خانه‌اش را ويران مى‌ساختند. ◀️اين بلا، همچنان در تزايد و شدّت بود، تا زمان عبيدالله بن زياد؛ پس از آن نیز حَجّاج بن یوسف(م94ق) روی کار آمد. #حجاج، شيعيان بسيارى را كشت و ايشان را به ظنّ‌ و گمان بازداشت نمود. كار شيعيان در آن جامعۀ بلازده به جايى رسيده بود كه اگر مردى را #زنديق يا #كافر معرّفى مى‌كردند، نزد حَجّاج محبوب‌تر از آن بود كه او را #شيعۀ_على(ع) معرفى كنند.» 📚ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۴۴. 📚ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج6، ص89.

✍... اَعمَش می‌گوید: در مدینه کنیز سیاه چهرۀ نابینائی را دیدم که آب به مردم می‌داد و می‌گفت:‌ به افتخار #دوستی_علی_بن_ابیطالب بیاشامید بعد از مدتی او را در مکه دیدم که بینا بود و به مردم آب می‌داد و می‌گفت: به افتخار #دوستی‌علی‌بن‌ابیطالب آب بنوشید به افتخار آن کسی که خداوند بواسطۀ او بینائی مرا به من برگردانده است اعمش می‌گوید: نزدیک رفتم و به او گفتم قصۀ بینایی تو چگونه است؟ گفت: روزی مردی بمن گفت:‌ ای کنیز تو آزاد شدۀ #علی‌بن‌ابیطالب و از دوستان او هستی؟ گفتم: بله گفت: اللَّهُمَّ إِنْ کَانَتْ صَادِقَهً فَرُدَّ عَلَیْهَا بَصَرَهَا خدایا اگر این زن راست می‌گوید، بینائی را به او برگردان بخدا قسم بعد از این دعا بینا شدم، و خداوند نعمت بینائی را بمن برگرداند به آن مرد گفتم: تو کیستی؟ گفت: من #خضر هستم و #شیعۀ_علی 📚بحارالانوار ج۴۲ص۹

📌شیعه، برای میدان های سخت آماده است. امام #باقر(ع) دربارۀ #مظلوميّت اهل‌بيت(ع) و #شیعیان فرمود: ◀️«هميشه ما #تحقير مى‌شديم و مورد #ظلم و ستم قرار مى‌گرفتيم. ◀️ما را دور مى‌كنند، حقير مى‌سازند، محروم مى‌كنند و مى‌كشند. ◀️ما هميشه در معرض خوف و ترس بوده و بر خون خود و دوستانمان #امنيت نداشتيم. ◀️- در زمان #معاويه- شيعيان ما را در شهرها كشتند، #دست‌ها و #پاهايشان را تنها به گمان تشیع، قطع می كردند، نام هركس در زمرۀ محبّان يا اصحاب ما برده مى‌شد، زندانى مى‌شد، مالش را غارت مى‌كردند، يا خانه‌اش را ويران مى‌ساختند. ◀️اين بلا، همچنان در تزايد و شدّت بود، تا زمان عبيدالله بن زياد؛ پس از آن نیز حَجّاج بن یوسف(م94ق) روی کار آمد. #حجاج، شيعيان بسيارى را كشت و ايشان را به ظنّ‌ و گمان بازداشت نمود. كار شيعيان در آن جامعۀ بلازده به جايى رسيده بود كه اگر مردى را #زنديق يا #كافر معرّفى مى‌كردند، نزد حَجّاج محبوب‌تر از آن بود كه او را #شيعۀ_على(ع) معرفى كنند.» 📚ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۴۴. 📚ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج6، ص89.