🎧#پادکست باور نمیاد هنوزم... ✍️هوشنگ ابتهاج 🎙️هوشنگ ابتهاج @ghalb_sabz

باور نمی آید هنوزم از دل تو کز مهر یاران کهن دل بر گرفتی قدر تو من می دانم و می گویمش باز تا کس نگوید گفتنی ها را نگفتی چون گوشواری زینت گوش زمانست آن قیمتی دُر های بی همتا که سُفتی عهد و عطای حاکمان چندان نپاید از مهر مردم تن مزن! گفتم، شنفتی؟ اشک روان سایه پیک مهربانیست از دیده افتادی ولی از دل نرفتی #ابتهاج

دردی از حسرت دیدار تو دارم که طبیب عاجز آمد که مرا چاره‌ی درمان تو نیست #سعدی

در قفل فروبسته‌ی غم‌ های دلِ خویش آن کهنه کلیدیم که دندانه ندارد... #حزین_لاهیجی

🎧#پادکست من دردِ مشترکم... ✍️احمد شاملو 🎙️احمد شاملو @ghalb_sabz

اشک رازی‌ ست لبخند رازی‌ ست عشق رازی‌ ست اشک آن شب لبخند عشقم بود. قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی صدا نیستم که بشنوی یا چیزی چنان که ببینی یا چیزی چنان که بدانی... من درد مشترکم مرا فریاد کن. درخت با جنگل سخن‌ می‌ گوید علف با صحرا ستاره با کهکشان و من با تو سخن‌ می‌ گویم نامت را به من بگو دستت را به من بده حرفت را به من بگو قلبت را به من بده من ریشه‌ های تو را دریافته‌ ام با لبانت برای همه لب‌ ها سخن گفته‌ ام و دست‌ هایت با دستان من آشناست. در خلوت روشن با تو گریسته‌ ام برای خاطر زنده‌گان، و در گورستان تاریک با تو خوانده‌ ام زیباترین سرودها را زیرا که مرده‌گان این سال عاشق‌ ترین زندگان بوده‌ اند. دستت را به من بده دست‌ های تو با من آشناست ای دیریافته با تو سخن‌ می‌ گویم به‌ سان ابر که با توفان به‌ سان علف که با صحرا به‌ سان باران که با دریا به‌ سان پرنده که با بهار به‌ سان درخت که با جنگل سخن‌ می‌ گوید زیرا که من ریشه‌ های تو را دریافته‌ ام زیرا که صدای من با صدای تو آشناست. #شاملو

🎧#پادکست آدمی با آدمی دارد نیاز.... ✍️هوشنگ ابتهاج 🎙️هوشنگ ابتهاج @ghalb_sabz

شاخه ها را از جدایی گر غم است ریشه ها را دست در دست هم است تو نه کمتر از درختی سر برآر پای از زندانِ خود بیرون گذار دستِ تو با دستِ من دستان شود کارِ ما زین دست، کارستان شود ای برادر در نشیب و در فراز آدمی با آدمی دارد نیاز گر تو چشمِ او شوی، او گوشِ تو پس پدید آید چه دریاهای نو #ابتهاج

تو میروی،که بماند؟ که بر نهالَک بی برگ ما ترانه بخواند؟ #محمدرضا_شفیعی_کدکنی @ghalb_sabz

صَلَّ اللّه عَلَیك یا أَباعَبْدِاللّه... #محرم @ghalb_sabz

نبود چشم امید و به سر زنان میرفت به سوی خیمه خود مریم زمان میرفت به زیر لب فقط او خواند آیت الکرسی به سوی مقتل خود سید جهان میرفت گهی به سوی برادر گهی دم خیمه به یاد مادر خود راه قد کمان میرفت دلش ز هجر برادر نماند طاقت و رفت به سوی قتلگه او با غم و فغان میرفت رسید پیش حسین و نگه به جسمش کرد ز هر طرف که نگه کرد خون روان میرفت گذشت آن همه درد و گذشت آن دم که به روی نیزه مه سرخ آسمان میرفت ولیکن از دل تاریخ آن زمان نرود که کاروان اسیران کشان کشان میرفت #محرم