من همیشه غرق در افکارم و مبهوت از تیپ خاص و این کت و شلوار دکتر کافی ام بین دکترهای معروفی که دیدم تا به حال در شگفت از شیوه ی رفتار دکتر کافی ام من نخوردم باده و کارم خلاف شرع نیست گر چنین سرمست از دیدار دکتر کافی ام کم برای من غزل از سعدی و حافظ بخوان من فقط دلبسته اشعار دکتر کافی ام " قزوه" را گر یک محمد مهدی سیار هست من محمد مهدی سیار دکتر کافی ام با که گویم شرح این بیماری صعب العلاج اینکه من بیمارم و بیمار دکتر کافی ام هر که پرسد کار و بار بنده را ، گویم که من شاعرم ، اهل دلم ، همکار دکتر کافی ام گرچه دارم ادعا در شاعری ، با این وجود من غلام کوچک دربار دکتر کافی ام هرچه می خواهی برو در مورد ما فکر کن فکر کن من آتش سیگار دکتر کافی ام دست من کج نیست اما چند وقتی می شود در پی دزدیدن خودکار دکتر کافی ام #علی-فروزان-فر #شعر_طنز #دکتر-غلام-رضا-کافی #دکتر-قزوه #محمد-مهدی-سیار

از ادبیات فاخر ایرانی انباردار ! ارزنی آمد مرجمك نام، گندمگون، ماش فرستاديم، نخود آمد ، برنجش دهيد كه  برنج است‌. گويند: روزی، زنی كه يتيم‌دار بود به نزد قائم_مقام، صاحب كتاب منشئآت و وزير محمدشاه آمد و گفت: زنی هستم كه يتيم دارم و غذا برای فرزندان يتيم خويش  می خواهم. قائم مقام نام او را پرسيد و آن زن گفت: نامم مرجمک  است.(مرجمک در زبان آذری  به معنی عدس است) قائم مقام، قلم به دست  گرفت و نگاشت: . انباردار! ارزنی آمد مرجمك نام، گندمگون، ماش فرستاديم، نخود آمد ، برنجش دهيد كه  برنج است. به این معنے که: اگر زنی گندم گون پیش شما  آمد که نامش مرجمک بود،  خود سر نیامده است،  بلکه او را ما فرستادیم؛ به او برنج دهید که در سختی و تنگدستی(به رنج) است. همان گونه  كه می‌بينيد در اين عبارت از نام، شش قلم حبوبات آمده است (ارزن، مرجمک، گندم، ماش،  نخود و برنج) که ایجاز گونه  استفاده شده است و هر یک در معنای ديگری. چقدر لذت‌بخش است  مطالعه و کاوش در ادبیات غنی فارسی ارزنی آمد (اگر  زنی  آمد) ماش فرستادیم (ما او را نزد شما فرستادیم) نخود آمد (خود سر نیامده است) . برنج است (به رنج : در سختی و تنگدستی است) گندمگون (به رنگ گندم) مرجمک (کوفته دال عدس) . دوباره بخوانیم ارزنی آمد مرجمک نام، گندمگون، ماش فرستاديم نَخُود آمد، برنجش دهيد كه بِرَنج است. . ((و این است معجزه زبان پارسی))

دری وری #اطلاعات_عمومی

🎥تیزر نهمین کنگره ملی شعر و داستان ایثار، به میزبانی استان فارس 📚معاونت فرهنگی و آموزشی بنیاد شهبد و امور ایثارگران استان فارس

‌ وانکس که ترا بی‌تو کند، یار تو اوست... #مولانا 💚

مصدرهای عتیقۀ فارسی مَحودن/ مَحاویدن/ مَحاییدن: محو کردن؛ پاک کردن؛ زدودن. رسول، صلّی الله علیه، گفت مر علی را که «رسول‌الله» بمَحای. علی را از دل برنیامد که «رسول‌الله» بمَحودی. هر چند که رسول می‌گفت، علی می‌پیچید. رسول، صلّی الله علیه، گفت: انگشتِ من بر آن نِهْ تا من بمَحایم... رسول، صلّی الله علیه، آن را بمَحود. سورآبادی، قِصصِ قرآنِ مجید، ص ۳۹۷. این مصدر در لغت‌نامۀ دهخدا نیامده‌است. #مصدر گزین گویه ها

خَندِستانی: تمسخر؛ استهزا؛ ریش‌خند. خَندِستانی کردن: مسخره کردن؛ ریش‌خند کردن. هرکه بر وی بگذشتندی خندستانی می‌کردندی که این پیرِ خرف همی آب را پالان می‌سازد. سورآبادی، قِصصِ قرآنِ مجید، ص ۱۲۹. ای جوامرد، خندستانی مکن، که من به جای رحمت‌ام. همان، ص ۲۱۳. #کهن‌واژه‌ها گزین گویه ها

#حضرت_زینب علیهاالسلام #مثنوی 🔹چه بگویم از تو؟🔹 گفتم از کوه بگویم قدمم می‌لرزد از تو دم می‌زنم اما قلمم می‌لرزد عرق شرم چکید از قلم از توصیفم بس‌که نام تو بلند است بلاتکلیفم به شکوهت، به جلالت، به کلامت زینب پی نبردیم به یکتایی نامت زینب صبح از نور تو آیینۀ مضمون شده است از تو آموخته خورشید که خاتون شده است آمدی شمس و قمر پیش تو سوسو بزنند تا که مردان جهان نزد تو زانو بزنند چشم وا کردی و دنیای علی زیبا شد باز تکرار همان سورۀ «اَعطینا» شد جان عالم به تو از شوق مکرر می‌گفت به گمانم به تو آرام پیمبر می‌گفت: بی‌تو دنیای من از شور و شرر خالی بود جای تو زیر عبایم چقدر خالی بود آسمان چادر گل بافته با آمدنت زندگی رنگ دگر یافته با آمدنت من در این مرحله لالم! چه بگویم از تو؟ من در اعماق خیالم... چه بگویم از تو؟ به خداوند قسم، از تو سرودن سخت است هم علی بودن و هم فاطمه بودن سخت است آیه در آیه جهان محو تماشا شده است لب آیات به تفسیر شما وا شده است هر قدم شیوۀ تو راه تو، پیدا و نهان رسم مردانگی آموخت به مردان جهان از تماشای شکوه تو دهانم باز است زن اگر زینب کبراست که زن اعجاز است قبل تو کوه وقار اسوۀ معروف نداشت صبر تنها صفتی بود که موصوف نداشت یک گلستان گل پژمرده در آغوشت بود علم کرب‌وبلا یک‌تنه بر دوشت بود نام زن بعد تو معنای دگر پیدا کرد رادمردی تو این حادثه را زیبا کرد ای که زنجیر در آغوش تو آرام گرفت از مناجات تو سجاده هم الهام گرفت گرچه دل‌ها همگی سردتر از آهن بود خم به ابروت نیامد که دلت روشن بود از تو آموخته‌ایم آخر خط زیبایی‌ست که جهان با همه سختیش فقط زیبایی‌ست #سیدحمیدرضا_برقعی🌱 عیدتون مبارک🌷