شرح یک رباعی از مولانا
بیت و غزل و شعر مرا، آب ببرد
رختی که نداشتیم، سیلاب ببرد
نیک و بد و زهد و پارسایی مرا
مهتاب بداد و باز، مهتاب ببرد
مراد از آب و سیلاب که در بیت اول می‌فرماید، سرشک دیدگان نازنین اوست:
خوشا نماز و نیاز کسی که از سر درد
به آب دیده و خون جگر طهارت کرد
(حافظ)
و مراد از مهتاب، مطلوب خود حضرت انسان کامل را می‌فرماید.
می‌فرماید: بیت و غزل و شعر من، محصول سرشک دیدگان و نیازمندی من به درگاه مطلوبم هست. رختی را هم که نداشتم و عریان بودم، سیلاب سرشکم آن را نیز ببرد. نیک و بد و زهد و پارسایی مرا هم که مطلوب و معشوقم داده بود، هم او ببرد و مرا مجرّد و رند و عاشق و مستحق دیدار کرد.
باغ اسرار خدا، شرح رباعیات مولانا، بهشتی شیرازی، ص ۷۵۹ و ۷۶۰.
#شرح‌رباعی‌مولانا
#بهشتی‌شیرازی
347 دنبال‌کننده
3.3هزار عکس
564 ویدیو
112 فایل
ارتباط با ادمین‌های کانال :
محمد محمدی‌رابع
@shiraz_wound
ارسال شعر و مطلب :
حسین کیوانی
@h_keyvani
مشاهده در ایتا