می کند آشفته ام، همهمه ی خویشتن
کاش برون می شدم، از همه ی خویشتن
می کشد از هر طرف، چون پر کاهی مرا
وسوسه ی این و آن، دمدمه ی خویشتن
پنجه در افکنده ام، در دل خونین خویش
گرگ وش افتاده ام، در رمه ی خویشتن
باده ی نابم گهی، زهر هلاهل گهی
خود به فغانم از این، ملقمه ی خویشتن
طفلم و بنهاده سر، بر سر دامان عشق
تا کندم بیخود از، زمزمه ی خویشتن
مست و خرابم امین، بی خبر از بود و است
از که ستانم بگو! مظلمه ی خویشتن
#سید_علی_خامنه_ای
#رهبر_انقلاب
@golchine_sher
خدا کند که کسی حالتش چو ما نشود
ز دام خال سیاهش کسی رها نشود
خدا کند که نیفتد کسی ز چشم نگار
به نزد یار چو ما پَست و بی بها نشود
جواب ناله ی ما را نمی دهد "دلبر"
خدا کند که کسی تحبس الدعا نشود
شنیده ام که از این حرف، یار خسته شده
خدا کند که به اخراج ما رضا نشود
مریض عشقم و من را طبیب لازم نیست
خدا کند که مریضیِ من دَوا نشود
ز روزگار غریبم گشته است معلوم
شفای ما به قیامت بجز رضا نشود
#سیدعلی_حسینی_خامنه_ای
#رهبر_انقلاب
#امام_زمان_ع
@golchine_sher
می‌کند آشفته‌ام، همهمه‌ی خویشتن
کاش برون می‌شدم، از همه‌ی خویشتن
می‌کشد از هر طرف، چون پر کاهی مرا
وسوسه‌ی این و آن، دمدمه‌ی خویشتن
پنجه در افکنده‌ام، در دل خونین خویش
گرگ‌وش افتاده‌ام، در رمه‌ی خویشتن
باده‌ی نابم گهی، زهر هلاهل گهی
خود به فغانم از این، ملقمه‌ی خویشتن
طفلم و بنهاده سر، بر سر دامان عشق
تا کُندم بیخود از، زمزمه‌ی خویشتن
مست و خرابم امین، بی‌خبر از بود و هست
از که ستانم بگو! مظلمه‌ی خویشتن
#سید_علی_خامنه_ای
#رهبر_انقلاب
🎤 «سفینه غزل»؛ دفترچه‌ای برای یادداشت‌های شاعرانه دوران جوانی آیتالله خامنه‌ای
✍️ گزارش بخش «امین» رسانه KHAMENEI.IR با موضوع جایگاه شعر و ادبیات در نگاه رهبر انقلاب اسلامی
علاقه آیتالله خامنه‌ای به شعر در ایام طلبگی و بعد از درس خارج، ظهور و بروز بیشتری پیدا کرد. دیوان اشعار شعرا معمولاً جزو منابع مطالعاتی‌اش بود و حتی در این ایام خودش دست به کار شد: «زمانی که کلمه‌ها و ترکیب‌های موزون، مصرع و بیت شدند و به قلم او رسیدند، نام «نسیم» را برای سروده‌های خود برگزید.
اما علاقه و اشتیاق دوران جوانی آیتالله خامنه‌ای ماجرایی جدی‌تر از این چند بیت داشت: او علاوه بر تخلصِ نسیم، لقب «ضیاء الدین» را هم برای خودش انتخاب کرده بود. در پشت عکس خود، یادگاری به یک دوست، در ۱۳۳۵ش چنین نوشت: «هو العزیز. این عکس ناقابل را به رفیق مکرم و برادر معظم جناب آقای سیدهادی خسروشاهی تقدیم می‌نمایم تا از خاطر عاطر محو نشوم. احقر، ضیاء‌الدین حسینی خامنه‌ای»
دفترچه‌ای داشت که غزل‌های ناب و بیت‌های خاص و زیبا را در آن یادداشت می‌کرد. یک دفتر جداگانه هم برای نوشتن حدیث‌های مورد علاقه‌اش تهیه کرده بود. «سفینه غزل» محل یادداشت شعرهای دوران جوانی آیتالله خامنه‌ای بود. غزل‌ها و تک‌بیت‌های مورد علاقه‌اش را از شاعران دور و نزدیک در آن می‌نوشت و زیرش تاریخ می‌گذاشت. این تاریخ‌ها تا ۱۳۶۳ نزدیک به هم هستند، اما از آن سال به بعد دور از هم‌اند.
پشت جلد کتاب‌های درسی‌اش هم همیشه از بیت‌های شعر پُر بود؛ هر وقت از درس خسته می‌شد، آن‌ها را می‌خواند و انرژی می‌گرفت. بعضی از بیت‌ها را که خیلی دوست داشت، می‌داد خوش‌خط بنویسند و بعد آن را به دیوار اتاقش می‌زد تا همیشه جلوی چشمش باشد.
🗓 اول اردیبهشت؛ روز بزرگداشت شیخ مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف ملقب به #سعدی شاعر نامدار پارسی‌گوی ایرانی
✍️ «امین»؛ شعر و ادب فارسی به روایت حضرت آیتالله خامنه‌ای
🔍 متن کامل گزارش را از اینجا بخوانید 👇
khl.ink/f/60041
#رهبر_انقلاب
💎@howzavian | نویسندگان حوزوی