به صبح خنده‌ات آویزم ای امیدِ محال! مگر تلافیِ شب های انتظار کنم... #فریدون_مشیری

این کیست گشوده خوش تر از صبح پیشانیِ بیکـــــــرانه در من ..؟! از شوقِ کدام گل شکفته ست این باغِ پر از جوانه در من ..؟! #فریدون_مشیری #صبحتون‌دلپذیر 🌱

         از کوچه زیبای تو امروز  گذشتم   دیدم که همان عاشق معشوقه پرستم   دیدم که ز سر تا به قدم شوق و امیدم   هر چند گل از خرمن عشق تو نچیدم   آن شور جوانی نرود لحظه ای از یاد   ای راحت جان و دل من خانه ات آباد   هرگز نشود مهر تو ای شوخ فراموش   کی آتش عشق تو شود یکسره خاموش   با اشک جگر سوز ، دل سخت تو سفتم   خاک ره این کوچه به خار مژه رفتم   دل می تپد از شوق که امروز کجائی   شاید که دگرباره از این کوچه بیایی    #فریدون_مشیری       #۳۰شهریور    #زادروز  

▨ شعر: ریشه در خاک ▨ شاعر: فریدون مشیری ▨ با صدای: #فریدون_مشیری ♬ پالایش و تنظیم: شهروز ─────♬ ───── شعر با صدای شاعر

آسمان فرصت پرواز بلند است ولی، قصه اینست چه اندازه کبوتر باشی؟ #فریدون_مشیری

"عطر نرگس، رقص باد نغمه شوق پرستوهای شاد خلوت گرم کبوترهای مست نرم نرمک می‌رسد اینک بهار خوش به حال روزگار #فریدون_مشیری

غم زمانه به پایان نمی‌رسد، برخیز! ‏به شوق یک نفس تازه در هوای بهار🌱 ‏#فریدون_مشیری

با شاخه هایِ نرگس، شمع و چراغ وآینه، تنگِ بلور و ماهی، نوروز را به خانه خاموش می برم، هر چند رنگین کمانِ لبخند، در آستان خانه نباشد. هر چند در طلوع بهاران، در شهر، یک ترانه نباشد. شمع و چراغ و آینه و گُل، انگیزه های شادند یا خود به قول «حافظ»: «مجموعه مراد.» امّا در این حصار بلورین، یک ماهیِ هراسان زندانی ست! هر چند آب پاکش، مانند اشک چشم. هر چند در بلورش، آوازهای آیینه، پروازهای نور! در جمعِ شمعِ و نرگس و آیینه و چراغ، این ماهی هراسان، در جستجویِ روزنه ای، تُنگِ تَنگ را، ــ با آن نگاههای پریشان ــ پیوسته دور میزند و دور میزند. اما دریچه ای به رهایی، پیدا نمی کند! من از نگاه ماهی، در تنگنای تَنگ، بی تاب می شوم. وز شرمِ این ستم که بر این تشنه می رود؛ انگار پیش دیده او آب می شوم! چون باد، با شتاب، از جای می پرم. زندانیِ حصارِ بلورین را، تا آبدان خانه خاموش می برم. آرام تر ز برگ، می بخشمش به آب! می بینم از نشاطِ رهایی، در آن فضای باز، پرواز می کند! آزاد، تیز بال، سبک روح، سرمست، بر زمین و زمان ناز می کند! تا در کِشد تمامی آن شهد را به کام، با منتهای شوق دهان باز می کند! هر چند، دیوار آبدان، خزه بسته پاشویه ها خراب شکسته، وان راکد فسرده درین روزگارِ تلخ، دیگر به خاکشیر نشسته! این آبدان اگر نه بلورین، وین آب اگر نه روشن مانندِ اشک چشم، اما جهانِ او، وطن اوست. اینجاتمام آنچه در آن موج می زند پیوند ذره های تن اوست. آه ای سراب دور! ما را چه می فریبی، با آن بلور و نور؟! #شعروصدای #فريدون_مشیری

دیدار تو گر صبحِ ابد هم دهَدَم دست مـن سرخوشم از لذت این چشم به راهی... #فریدون_مشیری