کاریکلماتور های من : 1_در" جنگ سرد" نیاز به استفاده از" سلاح گرم" نیست 2_آدم "زبان بازی" بود، "کله پاچه فروش" شد 3_"زبان باز" است، "کله پاچه فروش" 4_"گاز گرفتگی" داشت، سرم "هاری" زد 5_دنیای عجیب یعنی این که، ملای رومی ایرانی و شیخ بهایی مسلمان است 6_وقتی از "نشستن" خسته می شوم روی حرفم" می ایستم" 7_"هزار پا" موقع فرار نیاز به قرض گرفتن " دو پای" دیگر ندارد 8_خواننده "فشار خون" داشت، در "دستگاه شور" نمی خواند 9_" چرب زبانی" که کرد،" کلسترولش" بالا رفت 10_از بس" شیرین زبانی" کرد،" دیابت" گرفت 17 آذر 1403 #محمد_جاوید

#تفاوت_تصنیف_با_ترانه ترانه سروده‌ای است کوتاه و برآمده از توده مردم، اما تصنیف برای مناسبت‌های مختلف ساخته می‌شود و بعد رواج پیدا می‌کند. ترانه‌ها را می‌توان نوع سبک‌تر و شاد‌تر تصانیف دانست. موسیقی ترانه فاقد موازین علمی است در صورتی که تصانیف دارای وزن، قافیه و وزن عروضی هستند. ترانه‌ها بر خلاف تصانیف می‌توانند بنا بر نظر خواننده کوتاه و بلند شوند و وزن معینی ندارند. ترانه ساختمانی ساده دارد و فاقد آرایه‌های ادبی پیچیده است در حالی که تصنیف مملو از آرایه‌ها و … است. ترانه ریتمیک و مولودیک است و اغلب شامل یک قطعه ضربی است و در عین حال سنگینی خاص تصانیف را ندارد. در حالی که تصانیف سنگین و گا‌ها غیر ریتمیک و اغلب اوقات غیر ملودیک هستند. از انواع ترانه می‌توان ترانه‌های عاشقانه، ترانه‌های وصفی، ترانه‌های بزمی، ترانه‌های حماسی یا رزمی، ترانه‌های مربوط به حرفه‌ای خاص یا ترانه‌های لالایی را نام برد. #تفاوت_تصنیف_با_سرود سرود گاهی ریتمیک و ملودیک است و همیشه به صورت دسته جمعی اجرا می‌شود و تفاوت اصلی آن با تصنیف و ترانه نوع خاص آکوردی است که در سرود مورد استفاده قرار می‌گیرد. (که باعث می‌شود اغلب این سرود‌ها در مایه‌ای مشخص مثلاً دشتی ساخته شود). محتوای سرود‌ها بیشتر شامل موارد زیر است:⬇️ #سرود‌های_مذهبی: این نوع سرود‌ها حالتی شبیه قصیده داشته که در آن‌ها حمد و ستایش مورد نظر است. اغلب سرودهای مذهبی بدون وزن و قافیه امروزی بوده‌اند. از بهترین نمونه این نوع سرودها می‌توان به سرود‌های زرتشت که به گات‌ها (گاته، گاثه) معروف است اشاره کرد که این آثار، وزنی آزاد و یا احتمالاً وزنی سنگین داشته‌اند. #سرود‌های_رزمی_یا_رسمی: سرود‌های رسمی و رزمی اغلب در میدان جنگ و یا جشن‌ها و مراسم‌های خاص و رسمی مانند جشن مهرگان و جشن نوروز خوانده می‌شد و از این جهت وزنی مهیج دارند. #سرود‌های_بزمی: این نوع سرود‌ها برای مجالس جشن و شادمانی بوده و وزن و اشعاری شاد و محتوای عاشقانه دارد. #تفاوت_تصنیف_با_آواز🔽 آواز یک قطعه‌ی کاملا غیر ضربی است. آواز خوان مهارت و تسلط بیشتری نسبت به تصنیف خوان دارد. در آواز بر روی اشعار آهنگسازی انجام می‌شود، ولی در تصنیف ابتدا آهنگساز یک ملودی را خلق کرده و سپس شعر روی ملودی قرار می‌گیرد. #تصنیف_سازان_بزرگ_دوره_معاصر🔽 از تصنیف سازان بزرگ دوره معاصرعلی اکبر شیدا، عارف قزوینی و محمدعلی امیرجاهد را می‌توان نام برد. علی اکبر شیدا و عارف قزوینی نیز از پیشگامان تصنیف‌سازی در ایران هستند. تصنیف‌هایی که علی‌اکبر شیدا سروده است بیش‌تر دارای مضامین عارفانه و عاشقانه هستند و ساخته‌های عارف قزوینی مستقیماً درباره انقلاب مشروطه است. امیرجاهد در تصانیف خود مردم را به بازسازی فردی و اجتماعی فرامی‌خواند و ساخته‌های او بیش‌تر دارای مضامین اخلاقی و وطن پرستانه است. ادامه⬇️⬇️ 🤟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟꙰҈҈꙰꙰҈҈꙰꙰҈꙰҈꙰꙰҈҈꙰҈҈҈꙰҈҈҈꙰꙰꙰꙰꙰꙰꙰҈҈҈҈҈҈꙰҈҈҈꙰꙰꙰꙰꙰҈꙰꙰꙰҈҈҈꙰҈҈҈꙰پ

رباعی تا در سر ما هوای دلدار گذشت دل در پی او دوید و ناچار گذشت دل کرد هوس که دامنش را گیرد دلدار گذشت وکار از کار گذشت #حسین کیوانی

تا پرچم اعتقاد و ایمان بالاست انگشت بشارت شهیدان بالاست گیرم که سقوط کرد بشار اسد دست اسدالله کماکان بالاست ✍ #محمدرضا_طهماسبی

سعدی مهندس و معمار بزرگ نثر فارسی استاد و سرمشق تقلید ناپذیر غزل عاشقانه در شعر دری و ممتاز ترین سراینده ی شعر تحقیقی و تعلیمی عرفانی در تمام اعصار شعر فارسی است. آخرین مظهر کمال در سراسر ادبیات ایران است. تا مدتها بعد از او شعر فارسی فقط حافظ را در طراز او به وجود آورد و نثر فارسی دیگر تقریبا هیچ چیزی که با کلام او قابل مقایسه باشد به وجود نیاورد. قبل از او هیچ کس جز فردوسی نیست که با او در مجرد شاعری قابل مقایسه باشد و شک نیست که مولانای مثنوی و دیوان شمس را با معیار مجرد فنون شاعری نمی توان سنجید. در زمینه ی نثر تنها ابوالمعالی نصرالله منشی کلیله است که لطافت و سلاست کلام سعدی هم او را پشت سر گذاشته است. (عبدالحسین زرین کوب، حدیث خوش سعدی، 1386، 112)

🔹دوازدهمین کنگره ملی شعر فاطمی - هجده سال نوری با برگزاری آئین پایانی در بخش های شعر فارسی و آذری به کار خود پایان داد. آئین پایانی دوازدهمین کنگره ملی شعر فاطمی شامگاه شنبه ۱۷ آذر ماه ۱۴۰۳ در تالار همایش های یادمان شهدای هفتم تیر تهران برگزار گردید. این برنامه که اجرای آن را مجری نام آشنا رسالت بوذری بر عهده داشت با قرائت قرآن توسط آقای مرتضی یراق بافان و پخش نماهنگی از ۱۱ دوره گذشته کنگره آغاز شد و در ادامه شاعران منتخب ابیات خود را به پیشگاه آسمانی زهرای مرضیه سلام الله علیها تقدیم کردند. در ابتدای این جلسه نورانی حجت الاسلام و المسلمین قمی رئیس محترم سازمان تبلیغات اسلامی ، ضمن عرض خیرمقدم به اساتید ، شاعران و مهمانان ، از دست اندرکاران این رویداد مهم فرهنگی ، ادبی تقدیر کرد. در اواسط برنامه فخر الشعرا استاد غلامرضا سازگار وارد شده و همه حضار به احترام ایشان از جای برخاستند. ایشان نیز دقایقی مهمانان را از زلال اشعار درخشان فاطمی خویش سیراب کرده و حجت الاسلام قمی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی ، حاج جواد حیدری مدیر عامل مجمع شاعران اهل بیت علیهم السلام و استاد سید رضا جعفری با اهدای تندیس نام مبارک فاطمه و لوح تقدیر از عمری تلاش و مجاهدت ایشان در عرصه شعر ولایی تجلیل کردند. علاوه بر شاعران منتخب سید حمید رضا برقعی و سید محمد حسینی  به عنوان مهمانان ویژه این برنامه با تقدیم ابیاتی به ساحت قدسی خاتون دو سرا عرض ارادت کردند. در پایان آقای محمود حبیبی کسبی به نمایندگی از هیئت داوران بیانیه نهایی را قرائت کرده و پس از اهدای جوایز ، مرثیه خوانی حاج جواد حیدری حسن ختام این محفل نورانی و معنوی بود. طبق نظر هیئت داوران از شاعران گرانقدر ذیل تقدیر شد : منتخبین دوازدهمین کنگره ملی شعر فاطمی – هجده سال نوری •  بخش اصلی شعر فارسی : شعر در مدح ومرثیه ، فضائل و مناقب زهرای اطهر سلام الله علیها تقدیر ویژه هئیت داوران : استاد احد ده بزرگی بخاطر مجموع آثار فاطمی و شعر : آن زن که بود خانه توحید خانه اش و آقایان : ۱. رضا قاسمی از تهران / شایسته تقدیر /  برای شعر ←  کسی که راه نجات خلائق است از آتش ۲. مجید لشکری از زاهدان / شایسته تقدیر /  برای شعر ← کدام عقل به پا خاست روبه منظر او ؟ ۳. محمد رسولی از تهران /  شایسته تقدیر /  برای شعر ← به آستان تو حتی نسیم راه ندارد ۴. رضا یزدانی از قم /  شایسته تقدیر /  برای شعر ← قنوت کیست که تا شرق بی کران باز است •  بخش ویژه شعر فارسی : شعر در مدح و مرثیه زینب کبری سلام الله علیها ۱. سرکار خانم سیده اعظم حسینی از شیراز  /  برگزیده /  برای شعر ← ندانمت به حقیقت که در جهان به چه مانی ۲. آقای حبیب اولیایی فر از تهران /  شایسته تقدیر برای شعر← بوی بهشت طایفه گلعذار ها •  بخش شعر آذری : ۱. آقای علی حنیفه از زنجان /  شایسته تقدیر برای شعر ← عطر بهشتیدن یارادیبدی خدا سیزی #مجمع_شاعران_اهل_بیت_علیهم_السلام #کنگره_ملی_شعر_فاطمی #دوازدهمین_دوره #هجده_سال_نوری #اختتامیه @majmashaeran

با یک کلیک وارد بوستان و گلستان سعدی شوید 👇 <http://ganjoor.net/saadi/>

🤍 سعدی نازنین ، با هنرمندی‌اش بیش از ۳۵ صفت را در یک غزل آورده تا معشوقه ی دلربایش را بشناساند. بربود دلم در چمنی سرو روانی زرین کمری، سیمبری، موی میانی خورشیدوشی، ماهرخی، زهره جبینی یاقوت لبی، سنگدلی، تنگ دهانی عیسی نفسی، خضر رهی، یوسف عهدی جم مرتبه‌ای، تاجوری، شاه نشانی شنگی، شکرینی، چو شکر در دل خلقی شوخی، نمکینی، چو نمک شور جهانی جادوفکنی، عشوه‌گری، فتنه‌پرستی آسیب دلی، رنج تنی، آفت جانی بیدادگری، کج کلهی، عربده‌جویی لشکرشکنی، تیر قدی، سخت کمانی در چشم امل معجزه ی آب حیاتی در باب سخن نادره ی سحر بیانی بی زلف و رخ و لعل لب او شده سعدی آهی و سرشکی و غباری و دخانی << سعدی >>

دوستان گرامی محفل ادبی قند پارسی ضمن عذر خواهی مجدد، محل محفل فردا سه شنبه، 20 آذر 1403-ساعت 16 کتابخانه ی شهید دستغیب واقع در خیایان طالقانی خواهد بود.

🚩 سقوط تمام شهر اگر ناگهان سقوط کند قرار نیست که ایمانمان سقوط کند وطن حکایت عشق است، مال دنیا نیست که با معامله‌ی این و آن سقوط کند! ز پادشاهیِ سلطان‌حسین‌ها چه‌عجب که با محاصره‌ای اصفهان سقوط کند خدا نیاورد آن روز را که مملکتی ز بی‌کفایتی حاکمان سقوط کند به عافیت‌طلبان نرخ ترس و سازش را خبر دهید، که بازارشان سقوط کند نگاه زخمی شهری به استقامت توست مباد سنگرت ای قهرمان سقوط کند بت بزرگ قرار است تکه‌تکه شود به پای بت‌شکن داستان سقوط کند عزیز! یوسف خود را به عالمی نفروش چه‌غم که ارزش پول جهان سقوط کند! #مهدی_جهاندار

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ۲۰ آذر زادروز میرزاده‌ عشقی (زاده ۲۰ آذر ۱۲۷۳ همدان -- درگذشته ۱۲ تیر ۱۳۰۳ تهران) شاعر، نویسنده و روزنامه نگار او از هفت سالگی در مدرسه‌های الفت و الیانس تهران به‌ تحصیل پرداخت و زبان فارسی و  فرانسه را به‌خوبی آموخت و پیش از فراغت از تحصیل به‌سمت مترجمی نزد یک بازرگان فرانسوی مشغول به‌کار شد. در اوایل جنگ جهانی اول با دیگر مردان سیاسی به استانبول مهاجرت کرد و نخستین آثار شاعرانه‌اش مانند نوروزی‌نامه و اپرای رستاخیز شهریاران ایران را پدید آورد. پس از بازگشت با گروهی از نویسندگان ارتباط پیدا کرد و در صف طرفداران حزب سوسیالیست و همکاران اقلیت مجلس به‌مبارزه پرداخت. در این مبارزه و کوشش سیاسی نیش قلمش بیش از همه متوجه وثوق‌الدوله نخست‌وزیر بود. سخنرانی‌های تند و مقالات و اشعار آتشین او برضد قرارداد ۱۹۱۹ باعث شد که وثوق‌الدوله دستور دستگیری وی را صادر کند و او را روانه زندان کنند. مبارزات سیاسی و مقالات انتقادی شاعر جوان که مجرد می‌زیست تا پایان زندگی کوتاهش ادامه داشت. در سال ۱۳۰۲ که نغمه جمهوری ساز شد، عشقی با وجود روشنفکر بودن با آن ساز مخالفت گذاشت و در مقاله‌ای به‌عنوان جمهوری قلابی، مخالفت خود را نشان داد و در نخستین شماره روزنامه کاریکاتور قرن‌بیستم که در همان سال دایر کرده بود، چندین کاریکاتور و شعر تند، مبنی بر هزل بودن جمهوری و جمهوری‌خواهان درج کرد. میزان مخالفت او به آنجا رسید که شهربانی وقت دستور توقیف روزنامه را صادر و تمامی نسخه‌های آن را از سطح شهر جمع‌آوری کرد. وی در خانه‌اش به‌ دست دوتن ناشناس هدف گلوله قرار گرفت و در بیمارستان شهربانی جان سپرد. این شعر معروف بر سنگ قبرش حک شده است: خاکم به‌سر، ز غصه به‌سر خاک اگر کنم خاک وطن که رفت، چه خاکی به‌سر کنم؟ كه استقبالى است از غزل معروف حافظ با مطلع عشقت نه سرسرى‌ست كه از سر به‌در شود مهرت نه عارضى‌ست كه جاى دگر شود

  عاشقی را شرط تنها ناله و فریاد نیست   تا کسی از جان شیرین نگذرد فرهاد نیست   تا نشد رسوای عالم کس نشد استاد عشق   نیم رسوا عاشق، اندر فن خود استاد نیست   ای دل از حال من و بلبل چه می پرسی، برو   ما دو تن شوریده را کاری به جز فریاد نیست   قلب "عشقی" بین که چون سرتاسر ایران زمین   از جفای گلرخان یک گوشه اش آباد نیست    #میرزاده_عشقی    #۲۰آذر / #زادروز

سلام ودرود دوستان گرامی محفل ادبی قند پارسی دوستان شاعری که امروز عصر در محفل، شعر خوانی داشتند،لطفآ اشعارشان را به شخصی سرکار خانم بنی ایمان بفرستند ممنون از محبت شما🌺🌺🌹

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ۲۱ آذر زادروز احمد شاملو (زاده ۲۱ آذر ۱۳۰۴ تهران – درگذشته ۲ امرداد ۱۳۷۹ تهران) شاعر، نویسنده و مترجم او متخلص به "الف. بامداد" یا الف. صبح. شاعر، نویسنده، روزنامه‌نگار، پژوهشگر، مترجم، فرهنگ‌نویس و از دبیران کانون نویسندگان ایران پیش و پس از انقلاب بود. وی تحصیلات کلاسیک نامرتبی داشت؛ زیرا پدرش افسر ارتش بود و پیوسته از این شهر به آن شهر اعزام می‌شد و از همین روی، خانواده‌اش هرگز نتوانستند برای مدتی طولانی جایی ماندگار شوند. زندانی شدنش در سال ۱۳۲۲ به‌سبب فعالیت‌های سیاسی، پایانِ همان تحصیلات نامرتب را رقم زد. شهرت اصلی او به‌ خاطر نوآوری در شعر معاصر فارسی و سرودن گونه‌ای شعر است که با نام شعر سپید یا شعر شاملویی شناخته می‌شود. این یکی از مهم‌ترین قالب‌های شعری مورد استفاده به‌شمار می‌رود و تقلیدی از شعر سپید فرانسوی یا شعر منثور است. وی که هر شاعر آرمانگرا را در نهایت امر یک آنارشیست تام و تمام می‌انگاشت، در سال ۱۳۲۵ با نیمایوشیج ملاقات کرد و تحت تأثیر او به‌ شعر نیمایی روی آورد؛ اما نخستین بار در شعر «تا شکوفه سرخ یک پیراهن» که درسال ۱۳۲۹ با نام «شعر سفید غفران» منتشر شد، وزن را رها کرد و به‌ صورت پیشرو سبک نویی را در شعر معاصر فارسی شکل داد. او علاوه بر شعر، فعالیت‌های مطبوعاتی، پژوهشی و ترجمه‌هایی شناخته‌شده دارد. مجموعه کتاب کوچه او بزرگ‌ترین اثر پژوهشی در باب فرهنگ عامه مردم ایران است. آثار او به زبان‌های: سوئدی، انگلیسی، ژاپنی، فرانسوی، اسپانیایی، آلمانی، روسی، ارمنی، هلندی، رومانیایی، فنلاندی، کردی و ترکی ترجمه شده‌ است. وی از سال ۱۳۳۱ به‌مدت دوسال، مشاور فرهنگی سفارت مجارستان بود. «نخستین شب شعر بزرگ ایران» در سال ۱۳۴۷ از سوی وابسته فرهنگی سفارت آلمان در تهران برای او ترتیب داده شد. آرامگاه وی در امامزاده طاهر کرج است.  سنگ مزار شاملو را چندین بار افراد ناشناسی شکسته‌اند.