⭕️آيا رسول(ص) شأنش اَجلّ از اين است که...؟ از ميان شش آية پاياني سورة قمر و شانزده آية آغازين سورة رحمان از صفحة 531 ، خداوند پس از اشاره به بحث توحيد، در دو آية پاياني سورة قمر، اشارة کوتاهي به سرنوشت مسرّت‌بخش و روح‌پرور پرهيزگاران مي‌کند. دو آية 54 و 55 مي‌فرمايند: «إنَّ المُتَّقینَ فی جَنّاتٍ وَ نَهَر، فی مَقعَدِ صِدقٍ عِندَ مَلیکٍ مُقتَدِر»؛ «محقَّقاً پرهيزگاران در باغ‌ها و کنار نهرهايي در بهشت جاودان هستند، در جايگاهي راستين، نزد خداوندي قادر و توانا». ⭕️از بعض بزرگان نقل شده‌است که: طبقة ممتازة از بندگان مُخلَص که عبادتشان در دنيا، بر اساس مَحبّت بوده‌است نه به داعي رَغبت در بهشت، اينان در عالَم آخرت نيز، از لذائذ جسماني جنّت بر کنارند و کاميابيها و تَلذّذاتشان منحصراً در جنبه‌هاي روحاني و معنوي مي‌باشد. يعني، آن مقرّبان درگاه، شأنشان اَرفع از اين است که: از سيب و انگور و حور و قُصور بهشتي مثلاً، متَلذّذ و برخوردار گردند و احساس رغبتي نسبت به آن امور از خود بنمايند. خير؛ آنها گويند: دوست، ما را و همه نعمت فردوس، شما را!⭕️ برگرفته از آثار آيت‌الله ضياءآبادي @ghjariafsane

ولي اين‌سخن، با ظواهر آيات و روايات مأثورة از اهل بيت، ملايمتي چندان ندارد. ⭕️ زيرا قرآن، از جمله همين دو آيه، و نيز احاديث، به‌طور اطلاق و عموم، پرهيزگاران را از مُقَرَّبين گرفته تا أصحابُ‌اليَمين با تمام اختلاف طبقاتشان همه را در «جَنّاتُ» النَّعيم، متلذّذ وکامياب از جميع نَعماءِ بهشت، از سُررٌ مَرفوعَه و أکوابٌ مَوضوعَه و حورٌ عين کَأمثالِ اللُّؤلُؤِ المَکنون، و وِلدانٌ مُخَلَّدون نشان مي‌دهد. و صريحاً در روايات‌کثيره، براي انبيا و اوصيا(ع) و بِالاَخَص براي محمّد وآل(ع) غرفه ها و قصرها و نهرهاي کوثر و تَسنيم و درخت طوبي، و ديگر نعمت‌هاي حسّي، فراوان نشان داده شده‌است.⭕️@ghjariafsane

البتّه، به اين‌نکته هم بايد توجّه داشت‌که⭕️هيچ‌گونه منافاتي بين اين دو مطلب نيست که عباد مخلَصين و مقرّبين، در عين حالي که در دنيا عبادتشان بر اساس محبّت بوده و اصلاً بهشت و نعماء آن کمترين‌داعَويّت و انگيزگي در امر عبادت‌آنان نداشته‌است، مَعَ ذلِکَ کُلِّه، همان بندگان مخلَصِ عالي‌همّت، در عالم آخرت، به تمام نعمت‌هاي بهشت و لذائذ مادّي آن، تمايل و رغبت داشته‌باشند و از جميع آن‌چه که از جانب ايزد منّان براي پذيرايي از صلحاء بندگان فراهم گرديده‌است، با اشتياق تمام، متلذّذ و برخوردار شوند. منتَهاي امر، از اين نکته نبايد غافل بود و کاملاً بايد توجّه داشت که: تلذّذ از مُلِذّات جسمانيّه و کاميابي از نعمت‌هاي حسّيّه، بر حسَب اختلاف حالات روحي انسان‌ها از نظر معرفت و محبّت نسبت به نعمت و منعم، مختلف مي‌باشد.⭕️@ghjariafsane

براي روشن شدن مطلب، مقتضي است به اين مثال ساده عنايت شود: ⭕️ سلطاني‌کريم بساط ضيافت شاهانه‌اي‌گسترده و جمع کثيري از طبقات مختلف امّت را بر سر خوان نعمت خود دعوت کرده‌است. طبيعي است که حاضرشوندگان در مجلس سلطان، بر حسب اختلاف در طرز تفکّر و ادراک و شعور عالي و داني خود، دو دسته خواهند بود: دسته‌اي، شکم‌خواره و حيوان‌صفت، که همّي جز اِشباع شکم و برخورداري از طعام‌هاي لذيذ و نوشيدني‌هاي گوارا ندارند، به طوري که هر جا چنين سفره‌اي پهن شود، در نظر اينان محبوب و مطلوب است و به‌سوي‌آن شتابان مي‌روند، اگرچه آن، در غير محفل سلطان و در هر کوخ و بيابان باشد. پس در واقع، اين‌دسته از مهمانان، نوکران شکم مي‌باشند نه عاشقان سلطان. منتها، چون در کاخ شاهان، بهتر به هدف مي‌رسند، آن‌جا سريع‌تر مي‌روند. امّا دستة ديگر، رفعت شأن و عُلوّ همّتشان، بالاتر از اين است که غذاهاي اَلوان و خورش‌هاي رنگارنگ، آنان را به حرکت درآورده و رو به جانب سفرة سلطان بکشاند. بلکه از آن نظر که اين سفره، انتساب به مَلِک دارد و روشنگر الطاف و عنايات شاهانة وي دربارة دعوت‌شدگان مي‌باشد، از اين جهت است که خوان سلطان در نظرشان فوقَ‌العاده عظيم و ارزنده مي‌آيد و جدّاً براي حضور درکنار آن بسيار مي‌کوشند و خود را به رنج و تعب مي‌افکنند و اَحياناً براي به دست آوردن يک سيب از دست سلطان، حاضر مي‌شوند که صدها باغ و بوستان پر از اَنهار و اشجار فراوان از خود بذل نمايند تا موفّق به‌گرفتن يک سيب از دست ملک‌گرديده و از اين راه، به مُقَرَّبيّت حضرت خاقان نائل شوند. آري؛ اينان دلباختگان محفل انس و حضورند و شيفتگان لطف و عنايت سلطان. اگرچه به صورت، در کنار خوان پر از نعمت نشسته‌اند و با اشتهاي تمام، از جميع غذاهاي الوان برخوردارند، ولي در واقع، بر لب جويبار رحمت منعم آرميده‌اند و از لَذّت قرب و وصال سلطان و مُلاطفات او، سرخوش و خرّم‌دل و خوش‌حالند. اين بلندهمّتان، غذا را براي سلطان مي‌خواهند، نه سلطان را براي غذا.⭕️ ببين تفاوت ره، از کجاست تا به کجا! @ghjariafsane