باران، غروب، ما، اتوبوسی که ممکن است باید مرا دوباره ببوسی که ممکن است این لحظه، لحظه، لحظه، اگر آخرین، اگر بس کن نزن دوباره نفوسی که ممکن است من قول می‌دهم که بیایم به خواب تو زیبا، در آن لباس عروسی که ممکن است دل‌نـازکـی و دل‌نـگـرانـم چـه می‌شـود من نیستم تو، شهر عبوسی که ممکن است ماشین گذشته از تو و هی دور می‌شود با سرعتی حدود صد و سی که ممکن است حالا تو در اتاق خودت گریه می‌کنی من پشت شیشهٔ اتوبوسی که ممکن است #نجمه_زارع @golchine_sher

کیست این مَن؟ این مَنِ با مَن ز مَن بیگانه‌تر این مَنِ مَن‌مَن کُنِ از مَن کمی دیوانه‌تر؟! #ناصر_فیض @golchine_sher

اگر تسبیح را این روزها کمتر در آوردم به شوق پر زدن در قبله گاهت پر در آوردم تو با عطر دعا باغِ گلِ سجاده ام گشتی و من سجاده را هر بار زیباتر در آوردم چه معصومانه از آهوی چشمم میروی بالا منی که بی هوا از شانه هایت سر در آوردم بهشت از لای انگشتان تو هربار میروید ببین این بار هم با عشق ،انگشتر در آوردم تو در من شعر رویاندی که من دیوانه ات باشم چنان دیوانه ام ،دیوانی از دفتر در آوردم شبیه دکمه ی پیراهنی هر دم در آغوشی و من عمریست این پیراهنم را در نیاوردم! #صفیه_قومنجانی @golchine_sher

مهتاب نتاب غصه دارم امشب ای چشم نخواب غصه دارم امشب بعد از کَم و جمع و ضرب و تقسیم خودم بی حد و نصاب غصه دارم امشب #نوروزرمضانی @golchine_sher

در حریم سینه ی من، دل نبودی کاشکی... #صائب_تبریزی @golchine_sher

هر آنگاهی که یادت میرسد بر سینه ےِ تنگم دلـم بی اختیار از دردِ عشقت شـعر می بارد ... #مجتبی_خوش_زبان @golchine_sher

پروانه که هر دم ز گلی بوسه رباید این طبع هوس جوی ندارد که تو داری! #رهی_معیری @golchine_sher

شب به روی جادهٔ نمناک سایه های ما ز ما گویی گریزانند دور از ما در نشیب راه در غبار شوم مهتابی که می لغزد سرد و سنگین بر فراز شاخه های تاک سوی یکدیگر به نرمی پیش می رانند شب به روی جادهٔ نمناک در سکوت خاک عطر آگین نا شکیبا گه به یکدیگر می آویزند سایه های ما ... همچو گلهایی که مستند از شراب شبنم دوشین گویی آنها در گریز تلخشان از ما نغمه هایی را که ما هرگز نمی خوانیم نغمه هایی را که ما با خشم در سکوت سینه می رانیم زیر لب با شوق می خوانند #فروغ_فرخزاد @golchine_sher

همیشه می‌خواندم و لاله های دو گوشت را به‌سْحربارترین نغمه گرم می‌کردم و سنگِ تختِ دلت را به شعلهٔ سخنِ گرم، نرم می‌کردم: «مرا به گوشهٔ چشمان خود محبت کن «به نیم‌لبخندی «مرا _به باغ‌های سخاوت _به‌بوسه‌زاران بر «مرا به چهچه مرغان باغ دعوت کن به چشمه ساران بر مرا به تاب تحمل فرا بخوان _به صبوری «ز لوح‌ خاطره‌ام، خاطرات تلخ بشوی «از این تَکُدر دیرینه‌ام رهایی بخش «مرا به خلوتِ خاصِ خودْ آشنایی بخش... #حمید_مصدق @golchine_sher

متولد شدم تا دوستت داشته باشم ... #محمود_درویش @golchine_sher

حال من، گنجشک خیسی زیر باران مانده است از زمین و از زمان و از خدا هم رانده است با شمایم سنگ‌ها! آباد باشد خانه‌تان! تا خرابی سهم این ویرانه‌ی درمانده است بادها دیگر نگفتند از پریشان‌حالی‌ام؟ شرحِ این دیوانه چندین ابر را بارانده است؟ هرکه در آوازهای زخمی‌ام دقّت کند حرف چشمم را اگر هم بسته باشد، خوانده‌است زندگی می‌رقصد و هرگز نمی‌فهمد کسی بال‌های کوچکش در چرخ او جا مانده‌است... ‏ #سیده_نرگس_میرفیضی @golchine_sher

چشمان من شبیهِ تو هرگز ندیده است قربانِ آن کسی که تو را آفریده است! تو مثلِ آن بلورِ روانی که آسمان از شهد و شیر و شعر تو را پروریده است یا آنکه دستِ معجزه‌سازِ خدا تو را از روی کاردستیِ شیطان کشیده است! گویی از آب و آتش و باد و خیال و خاک یک قطره روی بومِ حقیقت چکیده است شاید خدا برای تمام فرشتگان پیغمبری به نامِ شما برگزیده است شیرین که ماهپاره‌ی زیبای قصه هاست پیشِ طلوعِ روی تو حیرت دمیده است یوسف که دست بسته‌ی تقواست، پیشِ تو دستانِ بی اراده‌ی خود را بُریده است! گیسوی چون کمندِ تو یلداتر از شب است پیشانیِ بلندِ تو مثل سپیده است تو آن پدیده‌ای که زبان از تو عاجزاست هرکس بخواهد از تو بگوید پدیده است... #یدالله_گودرزی @golchine_sher