پند
از صائب تبریزی
پای خوابیده، به فریاد نگردد بیدار
پند، با عاشق بیدل، چه تواند کردن؟
گلدستهی بستان، علی صاحبیاری، ج ۶، ص ۳۱۳۴.
#پند
#صائبتبریزی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
قبول پند
از نجمالدین کاهی کابلی (قرن دهم هجری)
گر ز یاری نصیحتی شنوی
خاطر خود، از آن مساز ملول
مُقبِل است آن کسی که گوید پند
نیکبخت، آن کسی که کرد قبول
تاریخ ادبیات در ایران، دکتر صفا، ج ۵، بخش ۲، ص ۷۶۰.
#پند
#کاهیکابلی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
پند
از اوحدی مراغهای
پند گیر از مصایب دگران
تا نگیرند دیگران ز تو پند
گلچینی از اشعار زبانزد فارسی، ص ۲۹.
#پند
#اوحدیمراغهای
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
پند
از واعظ قزوینی
نتوان به پند کرد نکو، بدسرشت را
صیقلگری نمیکند آیینه، خِشت را!
حشمت فقر، ص ۴۵.
#پند
#واعطقزوینی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae
پند شنیدن
از سعدی
گفتِ عالِم، به گوشِ جان بشنو
ور نمانَد به گفتنش، کردار
باطل است آنچه مُدّعی گوید:
خفته را خفته کی کند بیدار؟
مرد باید که گیرد اندر گوش
ور نوشته است پند بر دیوار
کلیات سعدی، گلستان، باب دوم: در اخلاق درویشان، ص ۹۳.
#پند
#سعدی
https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae