گل سرخ و گل زرد یک رباعی از نیما یوشیج گل با گل زرد گفت: زرد ار چه نکوست سرخی دهمت که جلوه گیرد رگ و پوست گفتش گل زرد: راست گفتی، اما من جامه‌ی عاریت، نمی‌دارم دوست گل: در ادبیات، منظور گل سرخ است. مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، طاهباز، ص ۸۰۵. #گل‌سرخ #گل‌زرد #عاریت https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae

زندگی از محمدعلی بهمنی من از چه چیز تو ای زندگی کنم پرهیز؟ که انعطاف تو، یکسان نشسته در هر چیز تفاهمی است میان من و تو و گل سرخ رفاقتی است میان تو و من و پاییز شاعر شنیدنی است، گزینه‌ی شعر محمدعلی بهمنی، ص ۲۵. #زندگی #گل‌سرخ #محمدعلی‌بهمنی https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae

بنفشه و گل سرخ یک رباعی از نیما یوشیج گل گفت بنفشه را: به بازار که بود؟ آیا خَرَدت کسی بدین رویِ کبود؟ گفتا: هم از این است به بازار رواج کاین است کبود و آن دگر، خون‌آلود گل: گل سرخ. مجموعه‌ی کامل اشعار نیما یوشیج، ص ۸۲۵. #گل‌سرخ #بنفشه #نیما‌یوشیج https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae

گل سرخ از عبدالرحیم سعیدی راد در شعر من استعاره، یعنی گل سرخ یک شاخه‌ی پُرستاره، یعنی گل سرخ در دایرةالمعارف سینه‌ی من یک دل، دل پاره‌پاره، یعنی گل سرخ گوشه‌ی تماشا، ص ۲۵۶. #گل‌سرخ #عبدالرحیم‌سعیدی‌راد https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae

گل سرخ از دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی بخوان به نامِ گل سرخ در صَحاریِ* شب که باغ‌ها، همه بیدار و بارور گردند بخوان دوباره بخوان، تا کبوتران سپید به آشیانه‌ی خونین، دوباره برگردند *صحاری: جمع صحرا. بر کران بیکران، دکتر داریوش صبور، ص ۴۸۷. #گل‌سرخ #شفیعی‌کدکنی https://eitaa.com/joinchat/3029336810Cb0c3442fae