معنی مسافر در گلشن راز محمود شبستری مسافر آن بُوَد کاو بگذرد زود ز خود فانی شود چون آتش از دود یعنی "مسافر" و "سالک" آن است که از منازل طبیعی و مُشتَهَیات نفسانی و لذّات و مألوفات جسمانی عبور نماید و از لباس صفات بشری مُنخَلِع گردد و از ظلمت تَعَیُّن خودی که حجاب نور اصل و حقیقت او بود، صافی گردد و پرده‌ی پندار خودی، از روی حقیقت براندازد و چون دود، از آتش جدا شود. لغات: مشتهیات: جمع مشتهیه، چیزهای خواسته‌شده و مرغوب. مألوفات: جمع مألوفه، الفت‌گرفته‌ها، خوگرفته‌ها. منخلع: از جای کنده، جدا، منقطع. مَفاتیح‌ُ الاِعجاز فی شرح گلشن راز، شمس‌الدین محمد لاهیجی، تصحیح و توضیح دکتر برزگر خالقی و عفت کرباسی (بانو خالقی)، چاپ چهاردهم، ۱۴۰۱، ص ۲۰۵. #گلشن‌راز #شرح‌گلشن‌راز #محمود‌شبستری https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303