بخشی از شعر هزارهی دوم آهوی کوهی
از دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی
تا کجا میبَرَد این نقشِ به دیوار، مرا؟
تا بدان جا که فرو میمانَد
چشم از دیدن و
لب نیز ز گفتار، مرا...
این چه حُزنی است که در زمزمهی کاشیهاست؟
جامهی سوگ سیاووش به تن پوشیدهست
این طنینی که سُرایند خموشیها،
از عمقِ فراموشیها.
و به گوش آید از این گونه، به تکرار، مرا
تا کجا میبَرَد این نقش به دیوار، مرا؟...
برکران بیکران، دکتر داریوش صبور، ص ۴۸۱.
#کاشیها
#شفیعیکدکنی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303