🌱 بِسْمِ اللّهِ النُور🌱 🔹آيه ۲۸ سوره رعد الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَطْمَئِنُّ قَلُوبُهُم بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ 🔸ترجمه (هدایت شدگان) كسانى هستند كه ایمان آورده و دلهایشان به یاد خدا آرام مى گیرد. بدانید كه تنها با یاد خدا دلها آرام مى گیرد. 🔹نکته ها یاد خدا تنها به ذكر زبانى نیست، اگر چه یكى از مصادیق روشن یاد خداست، زیرا آنچه مهم است یاد خدا بودن در تمام حالات خصوصاً در وقت گناه است. یاد خداوند بركات بسیار دارد، از جمله: الف: یاد نعمت هاى او، عامل شكر اوست. ب: یاد قدرت او، سبب توكّل بر اوست. ج: یاد الطاف او، مایه محبّت اوست. د: یاد قهر و خشم او، عامل خوف از اوست. ه: یاد عظمت و بزرگى او، سبب خشیت در مقابل اوست. و: یاد علم او به پنهان و آشكار، مایه حیا و پاكدامنى ماست. ز: یاد عفو و كرم او، مایه امید و توبه است. ح: یاد عدل او، عامل تقوا و پرهیزكارى است. انسان، بى نهایت طلب است و كمال مطلق مى خواهد، ولى چون هر چیزى غیر از خداوند محدود است و وجود عارضى دارد، دل را آرام نمى گرداند. در مقابل كسانى كه با یاد خدا آرامش مى یابند، عده اى هم به متاع قلیل دنیا راضى مى شوند. «رضوا بالحیاة الدنیا واطمأنوا بها» نماز، ذكر الهى ومایه آرامش است. «و اقم الصّلاة لذكرى»(150)، «الا بذكر اللَّه تطمئن» ممكن است معناى «الا بذكر اللَّه تطمئن القلوب» این باشد كه به واسطه ذكر و یادى كه خدا از شما مى كند، دلهایتان آرام مى گیرد، یعنى اگر بدانیم خداوند ما را یاد مى كند و ما در محضر او هستیم، دلهایمان آرامش مى یابد. چنانكه حضرت نوح علیه السلام به واسطه كلام الهى «اصنع الفلك باعیننا»(151) آرام گرفت و امام حسین علیه السلام به هنگام شهادت على اصغرش با عبارت «هیّن علىّ انّه بعین اللَّه» این آرامش را ابراز فرمود و یا در دعاى عرفه آمده است: «یا ذاكر الذاكرین» امام سجادعلیه السلام در دعاى ابوحمزه مى فرماید: «اذا ذكرت ذنوبى فزعت و اذا رأیت كرمك طمعت»، یعنى هرگاه گناهان خود و عدل و قهر تو را به یاد مى آورم، ناله مى زنم، امّا وقتى به یاد لطف و عفو تو مى افتم امیدوار مى شوم. صاحب المیزان براى این جمله، از قرآن شاهد مى آورد؛ «تقشعر منه جلود الّذین یخشون ربّهم ثم تلین جلودهم و قلوبهم الى ذكر اللَّه»(153) یعنى در آغاز انسان دلهره دارد، ولى كم كم به آرامش مى رسد. كسى كه از یاد خدا غافل است، آرامش ندارد و زندگى بدون آرامش زندگى نكبت بارى است. «من اعرض عن ذكرى فانّ له معیشة ضنكا»(154) عامل آرامش و دلگرمى دستیابى به اطمینان و آرامش مى تواند عوامل گوناگونى داشته باشد، ولى در رأس آنها آگاهى و علم جلوه ویژه اى دارد؛ - كسى كه مى داند ذرّه ى مثقالى از كارش حساب دارد، «مثقال ذرة خیراً یره»(155) نسبت به تلاش و فعّالیّتش دلگرم است. - كسى كه مى داند بر اساس لطف و رحمت الهى آفریده شده، «الاّ من رحم ربّك و لذلك خلقهم»(156) امیدوار است. - كسى كه مى داند خداوند در كمین ستمگران است، «انّ ربّك لبالمرصاد»(157) آرامش دارد. - كسى كه مى داند خداوند حكیم و علیم است وهیچ موجودى را بیهوده خلق نكرده است «علیم حكیم» خوش بین است. - كسى كه مى داند راهش روشن و آینده اش بهتر از گذشته است، «والاخرة خیر وابقى»(158) قلبش مطمئن است. - كسى كه مى داند امام و رهبرش انسانى كامل، انتخاب شده از جانب خداوند و معصوم از هر لغزش و خطاست، «انى جاعلك للنّاس اماما»(159) آرام است. كسى كه مى داند كارِ نیك او از ده تا هفتصد بلكه تا بى نهایت برابر پاداش دارد، ولى كار زشت او یك لغزش بحساب مى آید دلخوش است. «مثل الّذین ینفقون اموالهم فى سبیل اللَّه كمثل حبة انبتت سبع سنابل فى كلّ سنبلة مأئة حبة»(160) - كسى كه مى داند خداوند نیكوكاران را دوست دارد، «ان اللَّه یحب المحسنین»(161) به كار نیكش دلگرم مى شود. - كسى كه مى داند كار خیرش آشكار و كار شرّش پنهان مى ماند، «یا من اظهر الجمیل و ستر القبیح» شاد است. - و خلاصه امورى همچون عدم قدردانى مردم از زحمات آنها، گناه، ترس از مرگ تلقین هاى خانواده به اینكه نمى دانى و نمى توانى، قضاوت هاى عجولانه، توقّعات نابجا و تصوّرات غلط، علت بسیارى از افسردگى ها و اضطراب ها مى باشد كه با یاد خدا و قدرت و عفو و لطف او مى توان آنها را به آرامش و شادابى مبدل ساخت. 🔸پيام ها 1- نشانه انابه واقعى، ایمان و اطمینان به خداست. «من اناب، الذین امنوا ...» 2- ایمان بدون اطمینان قلبى، كامل و كارساز نیست. «امنوا وتطمئن قلوبهم» 3- یاد خدا با زبان كفایت نمى كند، اطمینان قلبى هم مى خواهد. «تطمئن قلوبهم بذكر اللَّه» 4- تنها یاد خدا، مایه ى آرامش دل مى شود. «بذكر اللَّه تطمئن القلوب» امروزه دارندگان زر و زور و تزویر بسیارند ولى از آرامش لازم خبرى نیست. تحدیر (تند خوانی) قرآن👈 جزء ۱۳ #جزء_سیزده_کلام_الله #جرعهٔ_نور |هیئت شهدای گمنام دانشگاه اصفهان| 🆔️@gomnam_ui