(السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مُحمّدٌ رَسُولَ الله) #مبعث_الرسول بهار عزت رسید، ز لطف پروردگار زمین شده سربه‌سر ز یُمن حق لاله‌زار ز چشمه‌ی ایزدی، روان بوَد چشمه‌سار هزاردستان عشق، به نغمه بر شاخسار ترانه خوانَد همی به عشق و شور و نوا به رزم اسپند و دی، سپاه نوروز بین سپاه نوروز را ، همیشه پیروز بین ز بعد شام سیَه، درخشش روز بین به چرخ دین و خرد، مَهِ خودافروز بین نبیّ امّی نسب، محمّد مصطفی (ص) بشارت ای مسلمین! که عید بعثت رسید گذشت دور مِحن، زمان عزّت رسید شب غم آمد به سر، چو روز عشرت رسید بگو به لب ‌تشنگان، که ابر رحمت رسید بریز ساقی کنون، به جامم آب بقا جناب احمد شبی، به امر حق شد رسول که درس احکام دین، دهد به قوم جهول کسی که اسلام را ، بکرد از اوّل قبول خدیجه و بعد از او، علی‌ست زوج بتول که صِیتِ توحیدشان رسید بر ماسَوا رسول با فرّ و جاه، چو اختری تابناک فروغ یزدان فشاند ز چرخ دین تا سماک ز گفتن حرف حق، نشد دمی بیمناک تناقص لامکان، ز صدر شد بر مَغاک لوای اسلام شد، فراز عرش عُلا به عزم ترویج دین، بکرد هفتاد جنگ که لشکر ملحدان، رهاند از کفر و ننگ بدید در جنگ ‌ها ، مصائب رنگ رنگ به راه اسلام داد، بسی گهرها ز چنگ هزار شیر دلیر، چو حمزه‌ی باوفا به غیر لطف و کرم، نبود منظور او سوای پند و حِکَم، نبود دستور او جهان ز ظلمت رهید، ز پرتوِ نور او علوم کاهن همه، شدند مسحور او جز «إهدَ قَومی» نگفت به پیشگاه خدا فراز دنیای کفر، فراشت احمد عَلَم تمام اصناف را ، فکند بر خاک غم به سقف بتخانه‌‌ها ، کلام حق زد رقم که در تعجب شدند، کرسی و لوح و قلم سرودِ توحید خواند به خفیه و بر ملا بگویم این تهنیت، به جمله خلق جهان ز بعثت مصطفی، رسول با عزو شان چنو بوَد راهبر، به جمله‌ی پیروان ز فرّ ایمان او بیافت گیتی، امان ز شرّ کفّار دون، شدند امّت رها چو طبع (شمس قمی) ز لطف یزدان بود مدایح نغز او ، چو شمس رخشان بود ز یُمن طبع روان همیشه شادان بود به‌ وصف عشّاق حق، لبش دُر افشان بود بسی بوَد مفتخر، به مدح آل عبا شادروان سید علیرضا شمس قمی برگرفته از روزنامه استوار قم 1337 #شمس_قمی eitaa.com/shamseqomi