بسم الله الرحمن الرحیم 📗 #روزی_یک_صفحه_قرآن #صفحه_256

🔹ترتیل استاد منشاوی/ صفحه 256

256

🔸ترتیل صفحه ۲۵۶ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : نهاوند 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه 256 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

قرآن ترجمه المیزان سوره 14 سوره مبارکه ابراهيم صفحه 256 وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنْجَاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَيُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ (6) و [ياد کن] زمانى را که موسى به قومش گفت: نعمت خدا را بر خودتان به يادآوريد، آن گاه که شما را از[ چنگ] فرعونيان نجات داد; در حالى که عذاب سختى را بر شما تحميل مى کردند و پسرانتان را سر مى بريدند و زنانتان را زنده مى گذاشتند و در اين [سرگذشت شما] آزمايش بزرگى از پروردگارتان بود. (6) وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ (7) و هنگامى که پروردگارتان گوشزد کرد که همانا اگر شکر [نعمت را] به جاى آوريد، حتماً [آن را ]براى شما افزون مى کنم و اگر ناسپاسى کنيد، بى شک عذاب من [براى ناسپاسان] سخت خواهد بود. (7) وَقَالَ مُوسَىٰ إِنْ تَكْفُرُوا أَنْتُمْ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ (8) و موسى گفت: اگر شما و هر که در زمين است همگى کافر شويد [براى خدا زيان ندارد; زيرا ]بى ترديد خدا بى نياز و ستوده است. (8) أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ ۛ وَالَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ ۛ لَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا اللَّهُ ۚ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّوا أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُوا إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ (9) آيا خبر کسانى که پيش از شما بودند: قوم نوح و عاد و ثمود و آنان که بعد از آنها بودند، به شما نرسيده است؟ [شمار]آنان را جز خدا نمى داند. رسولانشان دليل هاى روشن براى آنان آوردند; پس دست هاشان را در دهان هايشان بردند و گفتند: جدّاً ما آنچه را که بدان فرستاده شده ايد منکريم، و درباره آنچه مارا به آن دعوت مى کنيد سخت در شکيم. (9) ۞ قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى ۚ قَالُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا تُرِيدُونَ أَنْ تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَاؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ (10) رسولانشان گفتند: آيا در خداى آفريننده آسمان ها و زمين شکى هست؟ شما را دعوت مى کند که بخشى از گناهانتان را ببخشايد و تا سرآمدى معين مهلتتان دهد. گفتند: شما نيستيد مگر بشرهايى مانند ما، که مى خواهيد ما را از آنچه پدرانمان پرستش مى کردند بازداريد، پس براى ما دليلى روشن بياوريد. (10) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۵۶🌷 شکر نعمت، نعمتت افزون کند: همه‏ ی ما از کودکی آموخته ایم که در برابر لطف و مهربانی دیگران، از آنان تشکّر کنیم. بی شک هر چه لطف شخصی بزرگ تر باشد، تشکّر بیشتری برای سپاسگزاری از او لازم است. در این حال چگونه می توان از خدای بزرگ که تمام زندگی و هستی ما به لطف او فراهم آمده تشکّر کرد و شکر نعمت هایش را به جای آورد؟ خداوند در این آیه اعلام کرده که اگر نعمت هایش را شکر کنیم، آن ها را زیادتر می کند. به راستی شکر خدا چیست و چگونه می توان نعمت های او را سپاس گفت تا آن ها را بر ما زیاد کند؟ از مجموع آیات قرآن و روایات معصومین فهمیده می شود که شکر خدا، سه مرحله دارد که اگر هر سه مرحله طی شود، شکر واقعی او انجام شده است. نخستین مرحله‏ ی شکر، «شکر قلبی» است. در این مرحله، انسان هر نعمتی را که دارد، از خدا می بیند و در دل خود، از لطف او سپاسگزار است. به فرموده‏ ی امام صادق، «کمترین حدّ شکر این است که نعمت را از خدا بدانی.» دوّمین مرحله‏ی شکر، «شکر زبانی» است. در این مرحله، انسان با زبان خود از نعمت های خدا تشکّر می کند و او را سپاس می‏گوید. البتّه این شکر نیز در جای خود لازم است؛ به ویژه گفتن عبارت «اَلحَمدُ لِله رَبِّ العالَمین» . هرچند این دو مرحله، لازم و اساسی است، سوّمین مرحله‏ ی شکر یعنی «شکر عملی» ، مهم ترین و والاترین مرحله‏ ی آن محسوب می شود. در این مرحله، انسان باید به خوبی بیندیشد که هر نعمتی برای چه هدفی به او داده شده است و آنگاه آن را در مسیر همان هدف به کار ببندد. به راستی چرا خدا به ما توان دیدن و نعمت شنوایی و قدرت سخن گفتن بخشیده است؟ آیا جز برای این بوده که شکوه و عظمت او را در این جهان ببینیم، راه زندگی را بشناسیم و با این وسایل، در مسیر تکامل و سعادت گام برداریم؟ آیا با شکر زبانی نعمت بینایی و به کار بستن آن در مسیر گناه و نافرمانی، شکر آن به‏ جای آورده شده است؟ امام صادق در این باره فرموده است: «[یکی از نمودهای] شکر نعمت، پرهیز از گناهان است.» رابطه‏ ی «شکر» و «زیاد شدن نعمت ها» نیز از همین فرموده روشن می شود؛ زیرا هر گاه انسان نعمت های خدا را در مسیر مشخّص آن صرف کند و در راه خلاف آن به کار نگیرد، ثابت کرده که لیاقت آن نعمت را دارد، و این شایستگی باعث لطف و بخشش بیشتر خدا می شود. باغبانی که می‏بیند گل ها و گیاهان یک قسمت باغ، از خاک و آب آن به خوبی بهره می گیرند و رشد می کنند و گل می رویانند و میوه می دهند، به رسیدگی بیشتر به آن قسمت از باغ مشتاق تر می شود؛ امّا گیاهانی از خاک و آب باغ به خوبی استفاده نکنند، کم کم مورد بی توجّهی باغبان قرار می گیرند و حتّی ممکن است که کنده یا سوزانده شوند. «بـسوزنـد چـوب درخـتـان بـی بَر سزا خود همین است مَر بی بری را»! #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

فراز بیات کرد 👌