. #ادب_آداب_دارد #اینجا_به_ادب_دهند_پاداش لطفاً وقت بزارید و مطالعه بفرمایید اجرتون با حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم و رحمة الله یکی از نکاتی که در زمینه رعایتِ شانِ حضراتِ معصومین علیهم السلام در اشعار و مداحی ها باید مورد توجه قرار بگیره این موضوع هست که شاعر و مداح نباید در بیان فضائل اهل البیت علیهم السلام یا بیانِ مصائبشان ، چیزی جز کلامِ معصوم علیه السلام بیان کرده و از حد و حدود مشخص شده از طرف آل الله علیهم السلام نباید تجاوز شود امروزه متاسفانه یکی از مباحثی که باب شده ، روضه مکشوف خواندن از نوامیس اهل بیت علیهم السلام هست که این روضه ها با کمترین ابا و شرمی متاسفانه خوانده میشه چرا باید یک مداح و یک شاعر در اشعار خود و مداحی های خود اینقدر مانور بر اینجور روضه ها بدهند؟ مگر نوامیس اهلبیت علیهم السلام جزوِ اسرار الله نیستند؟ مصائبشان مگر جزوِ اسرار الهی نیست؟ چرا در بیان مصائب نوامیس آل الله علیهم السلام ، در حدودی که حضرات معصومین علیهم السلام تعیین و تبیین کرده اند حرکت نمیکنیم؟ نحوه بیانِ مصائب اسارت نوامیس آل الله علیهم السلام در زیارت ناحیه مقدسه رو نگاه کنید ! وَ سُبِيَ اَهلُکَ کَالعَبِيدِ وَ صُفِدُوا بِالحَديِدِ فُوقَ اَقتابِ المَطّيات تَلفَحُ وُجُوهَهُم حَرُّ الهاجِراتِ يُساقُونَ فِي البَرارِي وَ الفَلَوات اَيدِيَهُم مَغلُولَهٌ اِلَي العِناقِ يُطافُ بِهِم فِي الاَسواقِ فَوَيلٍ لِلعُصاه الفُسّاقِ ترجمه : اي جد بزرگوار فراموش نمي کنم آن هنگام را که پس از شهادتت افراد خانواده ات را مانند بردگان اسير کردند و زنجير آهنين به آنها بستند و آنها را بر فراز شتران تندرو بي سرپوش و فاقد محمل (با کمال بي احترامي) سوار نمودند که پوست صورتشان از شدت گرماي سوزان سوخت، آنها در بيابان ها و راه ها حرکت داده شدند، دست هايشان را به گردن هايشان بستند و در کوچه ها و ميدان ها عبور دادند واي بر آن مردم گنهکار و بي شرم وقتی وجود مقدس امام زمان ارواحنا له الفداء در بیان این مصائب سخت و سنگین ، فقط اشاره به این روضه ها میکنند ، چرا ما روضه هارا مکشوف میخوانیم؟ چرا اصرار بر این موضوع داریم که با ریز ریزِ جزئیات بیان کنیم ؟ چه اصراری بر این هست که ما در اشعار و مداحی ها سراغ موی سر نوامیس آل الله برویم ؟ چرا به این راحتی مبحث معجر کشیده شدن از سر حضرات بدون هیچ ترس و ابا و شرمی باید بیان شود؟ در مکالمه با یکی از دوستان در این زمینه ، ایشان فرمودند که برای این که سوزِ جلسه بیشتر بشود و حالِ گریه و اشک زیادتر شود چنین میکنیم ! آیا مداحانِ قدیمی ، چنین میکردند؟ مرحوم‌شیخ‌احمدِ کافی رحمت الله علیه در روضه هایشان که فایل های صوتی آن موجود است ، کجا چنین روضه هایی رو میخواندند ؟ به خصوص که جمعیتی که پای منبر این عالم بزرگوار بودند ، هیچگاه پای منبر یکی از امروزی ها ننشسته اند ‌‌‌... آیا ایشان به هر وسیله ای مجلس را منقلب میکرد؟ خدایش رحمت کند یکی از بزرگانِ شهرِ ما وقتی میخواست روضه عصر روز عاشورا را بخواند ، قبل از این که در میان نامحرمان قرار گرفتنِ حضرتِ زینب سلام الله علیها را بیان‌کند ، تمام قد می ایستاد ، سر خود را به زیر می انداخت ، و نزدیک به ۱۰ بار طلب بخشش از امام زمان علیه السلام میکرد و جمله معروفی داشت که میگفت :امیدوارم دروغ باشد ... و بعد از آن تازه میگفت زینب سلام الله علیها نگاه کرد دید محرمی برایش نمانده است و روضه را به پایان میرساند اما امروز چطور است؟ امام صادق علیه السلام فرمودند : كِتمانُ سِرِّنا جِهادٌ في سبيلِ اللّه پوشيده نگه داشتن اسرار ما، جهاد در راه خداست نشانی :  بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام   جلد۷۲  صفحه۷۰   عنوان باب :   الجزء الثاني و السبعون  تتمة كتاب العشرة تتمة أبواب حقوق المؤمنين بعضهم على بعض و بعض أحوالهم باب 45 فضل كتمان السر و ذم الإذاعة چند سوال میپرسم و پاسخش رو واگذار‌میکنم به وجدانمان : به جای این که اصرار بر روضه مکشوف خواندن کنیم و هر ادبیاتی رو بر زبانمون‌جاری‌کنیم برای این که قطره اشکی از چشمِ عزاداران بیاید آیا بهتر نیست حالِ دلمون رو خوب کنیم؟ آیا بهتر نیست با زبانی که قرار است نام مقدس معصومین علیهم السلام بر آن جاری شود ، دروغ و تهمت و غیبت و افترا و امثالهم را مرتکب نشویم ؟ آیا بهتر نیست شب زنده داری داشته باشیم و به اصطلاحِ نمکِ روضه ها و سوزِ صدایمان‌ را از خدا بخواهیم ؟ آیا بهتر نیست با خلوص نیت لب به روضه باز کنیم؟ آیا بهتر نیست؟ ... ✍ یونس وصالی (یونس) .