سبک واحدسنگین، شرح حال مادر شهید گمنام ... یه قاب عکس تو دستشه دنبالِ کاروان میاد این کاروانی که داره از جبهه ی ایران میاد خسته و ناتوون شده اشكِ چِشاش رو گونَشه گُم کرده یک گل رو حالا دنبالِ یک نِشونَشه اين مادرِ شهيد ِكه از داغ یاسش پیر شده از بس جوابش کرده اند از عالمی دلگیر شده اما هنوز داره اُمید تو دل میذاره غُصَشو با دیدن هر تابوتی می بوسه عکس بَچَشو آه و واويلا(٤) داره زیرِ لب زمزمه با عکس بَچَش ميخونه اين دفعه هم نَيومدی باشه منم میرم خونه ديدم رفيقات اومدن اما نبودی همراشون شاید پیشِ اربابتی باشه پیشِ ارباب بِمون این عُقده مونده تو دلم دومادیتو مادر نَدید تصویرتَم تو ذهنمه وقتی می رفتی روسپید مادر به قربونِت بِره هرجا که هستی خوش باشی لاقَل بیا تو خواب من تا مونسِ این غم هاشی آه و واویلا(٤) هرکس به این مادر رسید بر قلبش آرامش میده این مادری که داغ یک فرزندِ رعنا رو دیده اهل محل هم يک جوری عصای دست او میشن ميگن داغِ جوون دیده هر لحظه دلداریش میدن اما بمیرم کربلا لیلا رو دلداری دادن با هلهله این کوفیان مولامون ُ یاری دادن شد ارباً اربا اکبر و.. لیلا از این غُصه خَمید ارباب حسین بر نَعش او از عُمق سينه آه کشید آه و واویلا(٤) ملتمس✍ #واحد_سنگین #مادر_شهید #شهدا