👆👆 🦋پارت جدید و جذابمون از رمان زیبای #الهام 😍❤️😍❤️😍 لینک پارت اول👇👇 https://eitaa.com/hadis_eshghe/12178 🌸🍃 . . . .

📃 #توصیه_پدرانه 🎙 حضرت آیت الله خامنه ای(مدظله العالی) 🔺 #حفظ_قرآن از #دبستان شروع بشود. ◻️ ترتیبی بدهید که بشود #بچه‌ها را از #کوچکی در دبستان وادار به حفظ قرآن کنند -البته مجبورشان نکنند- جایزه قرار بدهند و مثلاً بگویند هر بچه‌ای که در دوره‌ دبستان، این‌قدر از قرآن را حفظ بکند، این مقدار امتیاز خواهد گرفت یا اگر کسی در دبیرستان، این مقدار قرآن را حفظ کند، به قدر این واحدها یا این درس ها، نمره یا امتیاز مادّی می دهیم. 📚 ۱۳۶۹/۱۲/۰۱ من عقیده‌ام این است که حفظ قرآن باید از بچگی شروع بشود؛ یعنی حدوداً از دوازده سالگی سیزده سالگی؛ «التّعلم فی الصّغر کالنقش فی الحجر». 📚 ۱۳۷۰/۱۱/۳ ◻️🔸◻️🔸◻️ ✴️ #روشنای_راه شماره ۳۱ 🎧 تفسیر صوتی سوره مبارکه #حمد 🎙 آیت الله #جوادی_آملی(دامت برکاته) 🔺 روزم را با روشنای سخن خدای مهربانم، آغاز و مبارک می کنم. ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🖊 بعون الله و توفیقه ❇️ اداره کل امور تربیتی‌ 📲 eitaa.com/jz_tasnim

. #السلام_ایها_غریب #سلام_امام_زمانم 🖤 دردی است درد عشق که هیچش طبیب نیست گر دردمند عشق بنالد، غریب نیست دانند عاقلان که مجانین عشق را پروای قول ناصح و پند ادیب نیست😔 #االهم_عجل_لولیک_فرج

#بوقت_دلتنگے🥀 •دلمـ♥️ •از فرط گناه •تنگـ و پراز تاریڪےْ ستـ🌑 •دلمـ از↓ •سمتـ شما •اذنِ #حرم میخواهد..😞 -اے‌حرمٺ ملجادرماندگآن.. 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

#شیخ_مرتضے_تهرانے:↓ یڪ¹ ‌وقتی ‌کسے ‌در خیابان ‌دارد ‌راه‌ میرود یڪ هو ‌یاد خدا ‌مے‌افتد و‌ مےگوید: #خدآیآ ‌قربونت ‌برم💙 این ارزشش ‌از اینکہ ‌ من بنشـینم ‌از اول ‌تا آخر مفاتیحُ‌الجنان ‌را با وضو و رو بہ قبلہ ‌بخوانم ‌ وچیزے ‌نفهمم بیشتر است.. :)☘ 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

#عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 ❄️☔️❄️☔️❄️☔️❄️☔️ #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت116 –این چه عکسیه؟ قحطی عکس بود این رو گذاشتی؟ چی نوشتی کنارش؟ زیرلب نوشته را خواند. "مرده می تواند بدریخت باشد، اما نیرومند است، چرا که مرگ، او را آزاد کرده است." دستهایش را روی‌سینه‌اش جمع کرد. –این چیه نوشتی؟ حالا دیگر قلبم قرار گرفته بود و من آرام شده بودم. سینه‌ام را صاف کردم و گفتم: –این رو یه نویسنده پرتقالی گفته، به نظرم حرف درستی زده. لبهایش را روی هم فشار داد. –جنابعالی یا اون نویسنده‌ی پرتقالی چند بار مردید که می‌دونید مرگ آزادتون کرده؟ سرم را کج کردم. –اون نویسنده که خیلی وقته مرده، احتمالا الانم آزاده دیگه. منم دیر یا زود... مکث کردم و او دنباله‌ی حرفم را گرفت. –لابد بهش ملحق میشی... لبخند زدم. آقا رضا وارد شد و سوالی به راستین نگاه کرد. فوری رمز را به راستین گفتم و بلند شدم. کیفم را از روی میز برداشتم و خداحافظی کردم. به آبدارخانه رفتم و از ولدی هم خداحافظی کردم. وارد راه‌پله‌ها که شدم، پایم روی پله‌ی پنجم یا ششم بود که صدای راستین را شنیدم. –خانم مزینی تلفن. ایستادم. وارد راه پله‌ شد. اخم داشت. گوشی‌ام را که روی میز جا گذاشته بودم را به طرفم گرفت و پرسید: –مگه هنوزم باهاش در ارتباطی؟ شنیدن صدای زنگ گوشی‌ام و دیدن شماره‌ایی که رویش افتاده بود کافی بود برای این که متوجه باشم منظورش کیست. به صفحه‌ی گوشی خیره ماندم. به آرامی گفت: –بگیر همینجا باهاش حرف بزن. گوشی را گرفتم و گفتم: –من باهاش کاری ندارم. اون زنگ میزنه. به آرامی سرش را تکان داد و اشاره کرد که جواب دهم. –الو. راستین اشاره کرد که روی اسپیکر بگذارم. پری‌ناز با مهربانی احوالپرسی کرد و پرسید: –داری میری خونه درسته؟ یک نگاهم به راستین بود یک نگاهم به گوشی. –آره دارم میرم. –خب چه خبر؟ –خبری نیست. –شنیدم راستین شریک جدید داره. راستین لب زد. –بهش بگو از کجا شنیدی. من هم همان سوال را پرسیدم. پری‌ناز گفت: –خب دیگه، من از همه چی خبر دارم. از حرفش عصبی شدم و بی مقدمه گفتم: –پری‌ناز میشه دیگه هیچ وقت به من زنگ نزنی؟ برو دنبال زندگیت چیکار داری اینجا چه خبره، می‌خواستی خودت بمونی بفهمی چه خبره، لابد از این به بعدم هر چند روز یه بار میخوای بهم زنگ بزنی خبر بگیری. من نه جاسوسم، نه از جاسوس بازی و این حرفها خوشم میاد. حرفهایم باعث شد آن ذات اصلی‌اش را بیرون بریزد و گفت: –چته تو، فکر کردی لَنگ خبر دادن توام؟ من از همه چی خبر دارم. حتی می‌دونم میز تو الان تو اتاق راستینه. اگر بهت زنگ زدم فقط واسه این بود که بهت حالی کنم پات رو از زندگی من بکش کنار فهمیدی یا نه؟ به من میگه برو دنبال زندگیت، بچه پرو تو برو دنبال زندگیت، چی می‌خوای از اون شرکت، حالا اینجوری شد حرف آخرم رو اول میزنم، خیلی زود از اونجا میزاری میری، وگرنه... همان لحظه راستین گوشی را از دستم قاپید و از اسپیکر خارجش کرد و فریاد زد. –وگرنه چی؟ وگرنه چه غلطی می‌کنی؟ بعد همانطور که با تلفن حرف میزد از پله ها پایین رفت. احساس کردم فشارم افتاد پاهایم به یکباره قدرت ایستادن را از دست دادند. من طاقت شنیدن این حرفها آن هم در حضور راستین را نداشتم. همانجا روی پله نشستم و سرم را روی زانوهایم گذاشتم. شاید پری‌ناز درست می‌گفت من اینجا چه می‌‌کردم. خودش هم که نیست بوی عطرش نفسم را بند می‌آورد. انگار عطرش جان تازه‌ایی به پاهایم می‌داد. مشامم پر تر از قبل شد انگار همینجا کنارم بود. –حالت خوبه؟ با شنیدن صدایش به یکباره سرم را بلند کردم، او که خم شده بود چیزی نمانده بود تعادلش را از دست بدهد. هینی کشیدم و با صدای بلندی گفتم: –مواظب باشید. همانجا یک پله پایین‌تر از من نشست. زل زد به گوشی‌ام که در دستش بود. –آدم وقتی یه اشتباه می‌کنه گاهی تا سالها باید تاوان پس بده. دیگه جواب پری‌ناز رو نده. با بیرحمی گفتم: –شاید اونم حق داره، درسته خیلی اشتباه داره، ولی خب به خاطر علاقه‌ایی که به شما داره نمی‌تونه دل بکنه، این خاصیت عاشق‌هاست. پوزخند زد. –عاشق؟ عشق؟ همش توهم بود. البته برای من، اون از اولشم عشقی نداشت فقط به خاطر منافع خودش مجبور بود وانمود کنه که... سرش را پایین انداخت و آهی کشید که دلم برایش هزار تکه شد. به روبرو خیره شد و ادامه داد: –اون موسسه که توش کار می‌کرد، توام یه‌بار اونجا رفته بودی یادته؟ –بله. –درش رو تخته کردن. مدیراش یه مشت جاسوس بودن. امثال پری‌ناز هم ممکنه زیر نظر باشن. می‌دونی چرا همش بهت زنگ میزنه؟ گفتم: –خب به خاطر شما و ... حرفم را برید. #ادامه‌دارد...

#پروفآیڶ‌طورے🖼✨ |.•🌿🎨 :)'' :• -- 🇵 🇷 🇴 🇫 🇮 🇱 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

🌿🍁🌿🍁🌿🍁🌿🍁 #عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت117 –نه بابا، این حرفها همش پوششه، برای این که اگر زیر نظره پای تو هم گیر باشه، البته اون الان خوب میدونه که زیر نظره پس اگر می‌خوای به درد سر نیوفتی جوابش رو نده، اصلا هر شماره ناشناسی بهت زنگ زد فعلا جواب نده تا ببینیم چیکار می‌کنیم. پرسیدم: –حتی اگر شماره داخلی بود؟ مکثی کرد و گفت: –فعلا جواب نده، چون ممکنه آشنایی اینجا داشته باشه و از روی لج‌بازی بخواد از طریق اون تو رو اذیت کنه. –شما چطوری متوجه شدید؟ –من خیلی وقته می‌دونم. از همون بار اول که تعقیبش کردم و جلوی در خونه‌ی شما ماشینم رو پارک کرده بودم، یادته؟ با لبخند سرش را به طرفم چرخاند و ادامه داد: –اولین برخوردمون. اون روز اصلا فکرش رو هم نمی‌کردم یه روز با هم همکار بشیم. اون روز یکی از بدترین روزهای زندگیم بود. البته به قول حنیف روزها مشکلی ندارن اشکال خود ماییم. بلند شد و دستهایش را در پشتش گره زد و به دیوار تکیه داد و دنباله‌ی حرفش را گرفت. –یکی از همون روزا برادرم بهم زنگ زد و گفت که برم یه جایی و ببینم یه موسسه‌ایی وجود خارجی داره یانه. وقتی آدرس رو داد بهش گفتم پری‌ناز همینجا کار می‌کنه، اگر بخواد می‌تونم از اون کمک بگیرم. از همونجا حنیف حدسیاتش رو برام توضیح داد و گفت حواسم به اطرافم باشه. با تعجب پرسیدم: –برادرتون اون سر دنیا چطور متوجه این موسسه شده بودن؟ –خیلی اتفاقی، از طریق یکی از کسایی که به محل کارش امده بوده و براش از فعالینهای اون موسسه تعریف کرده. یه کسی که همونجا با هم آشنا شده بودن و قبلا یه چند ماهی تو ایران به عنوان روان شناس تو این موسسه کار می‌کرده. ولی چون اونها بهش دیکته می‌کردن که در راستای چیزی که اونا میخوان مشاوره بده آبشون تو یه جوب نمیره و روان شناسه اونجا رو ترک میکنه، وقتی حنیف حرفهاش رو می‌شنوه اول باورش نمیشه، میگه توی ایران مگه میشه تو روز روشن اینقدر راحت با آینده‌ی یه سری دختر جوان بازی کنن و به فساد بکشوننشون. وقتی کم‌کم مطمئن میشه و تحقیق و بررسی بیشتری انجام میده، البته خیلی زیر پوستی و نامحسوس، متوجه‌ی خیلی چیزها میشه و از طریق یکی از دوستهاش تو ایران به پلیس خبر داده میشه، تازه بعد از اون معلوم میشه که اصلا این موسسه زیر نظر سازمان اطلاعاته و کارشون خیلی بدتر از این حرفهاس. دارن یه سری وطن فروش تربیت میکنن که در مواقع ضروری بریزنشون تو خیابون. با اضطراب گفتم: –احتمالا پری‌ناز نمی‌دونسته و برای کار وارد اونجا شده و ... حرفم را برید. –آره اولش نمی‌دونسته ولی بعد که فهمیده خودش به میل خودش خواسته ادامه بده، من متوجه میشدم که روز به روز رفتارش تغییر میکنه و بدتر میشه، وقتایی که با هم بودیم انگار همش دنبال یه بهونه بود که همه چیز رو ببره زیر سوال، با گرون شدن هر چیزی یا به بن بست خوردن تو هر کاری همش غر میزد و می‌گفت اینجا هیچ کس به فکر مردم نیست، اینجا هیچ کس پیشرفتی نمیکنه و خلاصه از این مدل حرفها و سیاه نماییها، فقط می‌کوبید و حرف از رفتن از اینجا میزد. حرفهاش خیلی عجیب شده بود. –آخه چرا؟ شروع به بالا رفتن از پله‌ها کرد. –به خاطر پول، همون چیزی که همیشه سرش دعوا داشتیم. اولین و آخرین اولویت زندگیش پول بود. درضمن این اواخر خیلی از موسسه حرف میزد، خیلی تحت تاثیر افکار اونا بود. یه جورایی حرفهای اونا انگار براش تقدس پیدا کرده بود. اگر کسی برخلاف اون حرفها می‌گفت متهم به بیسوادی و عقب موندگی میشد. به جلوی در که رسید برگشت. –صبر کن الان سوئچ رو میارم می‌رسونمت. از جایم بلند شدم. –نه، ممنون خودم میرم. کمی مکث کرد و به صورتم زل زد. –پس بیا بالا یه شربتی چیزی بخور برو. فکر کنم فشارت افتاده. دامنم را تکاندم و گفتم: –نه، ممنون، خوبم. همین که راه افتادم که بروم. نوچی کرد و گفت: –من مامانت نیستما ناهار نیاری چیزی بهت نگم. از تنبلی هم خوشم نمیاد. با اون یه لقمه ناهاری که تو خوردی و این رنگ پریده فکر نکنم تا سر خیابون برسی. زود بیا بالا. فکر کردم کلی مورچه روی گونه‌هایم رژه میروند. نگاهم را زیر انداختم. –آخه الان بیام بالا، خانم ولدی میخواد سوال پیچم کنه، من که حالم خوبه، ولی چون شما میگید میرم از همین جاها یه چیزی میخرم میخورم بعد میرم خونه. –مطمئن باشم؟ جرات نکردم سرم را بالا بگیرم. احساس کردم اگر نگاهش کنم همانجا قالب تهی خواهم کرد. سرم را تکان دادم و فوری خداحافظی کردم و پله‌ها را به سرعت پایین آمدم. کلید را داخل قفل انداختم و وارد خانه شدم. آنقدر سروصدا بود که کسی متوجه‌ی آمدن من نشد. آریا در حال باد کردن بادکنک بود. آنقدر بادش کرد که با صدای بلندی ترکید و یک لحظه سکوت شد. همه یکدیگر را نگاه کردند. صدف با دیدن من گفت: –عه، اُسوا امد. مادر گفت: –چه پاقدمی! #ادامه‌دارد..

موهایم را برس کشیدم و به خودم عطرزدم، نمی خواستم به هیچ چیز فکرکنم. کنار پنجره ی تراس ایستادم.باپیچیده شدن دستهای آرش دورم به طرفش برگشتم. آرش دوباره مهربان شده بود. دلم برایش تنگ شده بود. دستهایم را روی دوطرف صورتش گذاشتم:آرش چرابهم نمیگی چی شده؟ اگه قراره برم از کسی عذرخواهی کنم بگو... من را در آغوشش کشید:– همه باید بیان از توعذرخواهی کنن قربونت برم صورتم رابا دستهایش قاب کرد:–این روزها خدا روالتماس می کنم که معجزه کنه...توام دعا کن راحیل، میگن وقتی دونفرهمدیگه رودوست داشته باشن، دعاشون گیراتره –دعا؟ .دستم را گرفت و نشستیم روی تخت، لیوان شربت رو بهم داد:بخورراحیل، هرچی دیرتربدونی بهتره...بخوردیگه، ببین دستهات چقدرسرده. رویم را برگرداندم:میخوای زجرکُشم کنی؟ –نگو راحیل، خدا نکنه...می خواستم حداقل چندروز بگذره خودم حالم بهتر بشه، از شوک بیرون بیام بعد بهت بگم. ولی انگار قراره همه چی باهم قاطی بشه. لیوان را به لبهایم نزدیک کرد:همه اش روبخور میگم، ولی باید قول بدی عکس العملی از خودت نشون ندی... لینک پارت اول رمان زیبای آرش و راحیل👇 https://eitaa.com/hadis_eshghe/1979 🕊🦋تمام پارتهای رمان بارگذاری شده🦋🕊

👆👆 🦋پارت جدید و جذابمون از رمان زیبای #عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند 😍❤️😍❤️😍 لینک پارت اول👇👇 https://eitaa.com/hadis_eshghe/10057 🌸🍃 . . . .

#story | #استوری همین الآن⁰²:⁰⁰ اگر ملڪ‌ الموت سر رسد و تو را بہ عالمِ باقے خواند هر چند با #شهآدت آماده‌اے؟‌!🤔 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

📃 #توصیه_پدرانه 🎙 حضرت آیت الله خامنه ای(مدظله العالی): 🔹 اگر کسی با #قرآن_مأنوس_بشود، از قرآن دل نمی کَند. اگر ما با قرآن مأنوس بشویم، حقیقتاً از قرآن دل نمی کَنیم. 📚 ۱۳۸۶/۶/۲۲ ◻️🔸◻️🔸◻️ ✴️ #روشنای_راه شماره ۳۲ 🎧 تفسیر صوتی سوره مبارکه #حمد 🎙 آیت الله #جوادی_آملی(دامت برکاته) 🔺 روزم را با روشنای سخن خدای مهربانم، آغاز و مبارک می کنم. ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🖊 بعون الله و توفیقه ❇️ اداره کل امور تربیتی‌ 📲 eitaa.com/jz_tasnim

✨🌼✨ ✍‌یک جوان خدمت امام جواد (ع) رسید و عرض کرد : حالم خوب نیست. از مردم خسته شده ام ، تهمت ، غیبت و... چه کنم ؟ بریده ام. نفسم در این بلاد بالا نمی آید. امام جواد (ع) فرمود : به سمت حسین(ع) فرار کن. 📚شعشعه الحسینیه ج۱ ص۵۰ ‌‌🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

#الهام #پارت30 به قول خودش زیادی به دلش نشسته بودم! البته واقعا دختر خوبی به نظر میومد ... دوست داشتنی بود . مخصوصا که کلی هم بهم اطلاعات داد که اگه یه سال دیگه هم اینجا کار میکردم عمرا میتونستم به دست بیارم ! دلم میخواست عکسای نامزدیشونو میدیدم . ولی اصلا از این اخلاقا نداشتم که هنوز چایی نخورده فامیل بشم ! ترجیح دادم هر وقت صمیمی تر شدیم بهش بگم نشونم بده یه جورایی حس کنجکاوی داشتم که ببینم مراسمشون در چه حدی بوده . چون ستاره زیادی از روز نامزدی و شکوه مراسم و دست و دلبازی ایمان و حضور افتخاری پارسا حرف میزد ! اگه ساناز بود که تا حالا عکسا رو خورده بود از فضولی ! حالا یکی نبود بگه ستاره که ۲ ساعته رفته دیگه چرا اصلا فکر میکنی به این چیزا !؟ والله ! با کلافگی به ساعت توی سالن نگاه کردم تازه ۱ بود . هنوز ۱ ساعت از تایم کاری مونده بود یعنی .. منم که داشتم از گشنگی میمردم خدا رو شکر ! رفتم سراغ کیفم و یه شکلات خوردم . گرچه از مزه شیرینش بدم میومد ولی باز از هیچی بهتر بود _ خانم صمیمی ؟ این دیگه چیکارم داره ؟ بلند شدم رفتم کنار اتاق پارسا داشت تند تند با لب تاپش تایپ میکرد _بله آقای نبوی ؟ نگاه گذرایی بهم انداخت و دوباره رفت تو لب تاپش _ میشه لطف کنی این جزوه ها رو طلق و شیرازه بزنی ؟ باید ببرم چاپخونه فقط عجله دارم _بله حتما . جزوه ها رو برداشتم و رفتم توی اتاق روبه رویی که بهش میگفتن اتاق کار تقریبا در هم و شلوغ بود ... توش پر از دستگاه ها و کارتن های کوچیک و بزرگ بود که من اسم بعضی هاش رو اصلا بلد نبودم ! ولی خوب خدا رو شکر طلق و شیرازه رو به قوت تحقیقهای دبیرستان و دانشگاه خوب میشناختم ! طلق که روی میز پر بود چند تا برداشتم و گذاشتم کنار جزوه ها ولی شیرازه معلوم نبود کجا قایم شده بود ! با چشم دنبالش گشتم تا بلاخره بالای قفسه ای که رو به روم بود پیداش کردم دستم که بهش نمیرسید چون خیلی بالا بود . چیزی هم نبود برم روش وایستم به جز صندلی گوشه اتاق که از این چرخدارا بود شونه ای انداختم بالا و گفتم : جهنم و ضرر از هیچی که بهتره ! صندلی رو آوردم زیر قفسه .. کفشامو درآوردم و رفتم روی صندلی . یکم چرخید که سریع دستمو گرفتم لبه قفسه ... شکلاته چرا تموم نمیشد حالا!؟ بازم دستم نمیرسید یکم دیگه اگه بلندتر بود بهتر بود ! شایدم قد من یکم کوتاه بودا ! نمیدونم بخاطر اینکه اشتباه جعبه رو بر ندارم با پا یه کوچولو صندلی رو هول دادم عقب ... نه معلوم نیست ... یکم دیگه هم هول دادم که مثال خیر سرم ببینم جعبه همینه یا نه که کاش پام قلم میشد و این صندلی لعنتی رو تکون نمیدادم اصلا

هیجانی ترین رمان مذهبیِ ایتا😍 نفهمیدم تو اون شلوغی کی دست منو گرفت و نشوندم رو مبل کنارِحسام ، نشنیدم حاجی چی ها گفت و چی خوند فقط کلمه ای رو که باید می گفتم با یکم مکث گفتم و تمام ! شدم زن صیغه ای حسام ! نمی فهمیدم چرا یهو انقدر تغییر کردم ؟ من که مخالف صیغه و این برنامه ها بودم چرا اون شب ناراحت نشدم که هیچ ، تازه خوشحالم شدم حس می کرم به حسام از قبل نزدیک تر شدم ، چون حالا در واقع فقط دخترداییش نبودم بلکه یه جورایی زنش محسوب می شدم ! بلاخره مهمون ها رفتند و... لینک پارت اول رمان هیجانیِ الهام 👇 https://eitaa.com/hadis_eshghe/12178 🕊 🦋 پارتگذاری شب ها 🦋🕊

👆👆 🦋پارت جدید و جذابمون از رمان زیبای #الهام 😍❤️😍❤️😍 لینک پارت اول👇👇 https://eitaa.com/hadis_eshghe/12178 🌸🍃 . . . .

🌱 #قرار_عاشقی #سلام_ارباب_دلم ❤️ #یااباعبدلله♥️∞ من زِ خـود هیچ نـدارم ڪہ بہ آن فخـرڪنم💛 هرچہ دارم همہ از نوڪریہ خانہ‌یِ ، توست💚🌱 #صلی_علیک_یا_ابا_عبدالله

🎥دلدادگان حرم 💠شهید رضا حاجی زاده به مناسبت بازگشت پیکر مطهر #شهید_حاجی_زاده 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

. اگه میخوای بدونے زمانِ ظهور میتونے با امام زمان باشے یا روبه رویِ ایشون باشے؛کافیه رجوع ڪنے به خودت تا ببین چقدر میتونے با #نفست‌مبارزه‌کنے . ایمان ما به چادر و تسبیح نیست ایمان ما وقتے نابه ڪه جلویِ گنـاهانمون رو بگیره..💔:) 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

#عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت118 لبخند زورکی زدم و گفتم: –چه خبره همه جمع شدید؟ جشن تولده؟ –امینه ریسه‌ی کاغذی دستش را به صدف داد و گفت: –آره، صدف برای امیرمحسن تولد گرفته. به صدف نگاه کردم و لبم را گاز گرفتم. –میمردی زودتر بهم بگی؟ صدف شانه‌ایی بالا انداخت. –تولد داداشت رو من بهت بگم؟ سرم را تکان دادم. –از قدیم گفتنا با رفیقت فامیل نشو، میشه بلای جونت، اونم از نوع زن‌داداش، هنوز هیچی نشده واسه من... مادر حرفم را برید. –به جای این حرفها یه زنگ بزن به اون دوستت نورا، ببین هم‌زن برقی دارن، صدف میخواد کیک درست کنه. چشم‌هایم گرد شد. –من زنگ بزنم؟ اونی که میخواد کیک درست کنه خودشم وسایلش رو میاره، بعد رو به صدف ادامه دادم: –چرا حاضری نمی‌خری؟ حوصله داریا، میخوای من برم بخرم؟ صدف دمغ روی مبل نشست. –امیرمحسن دوست نداره، همه‌ی وسایلش رو خریدم آوردم حتی قالبش رو هم خریدم. بعد رو به مامان دنباله‌ی حرفش را گرفت: –انگار مجبورم برم خونه بیارم. نوچی کردم و روی مبل نشستم. –آخه اون که خونه‌ی خودش نیست، روم نمیشه. امینه گفت: –نورا اونجور آدمی نیست، به نظر من خوشحالم میشه. خیلی خانمه. رو به صدف گفتم: –من و امینه هر وقت حرف از کیک درست کردن و این چیزا زدیم مامان اونقدر مخالفت کرد و نه تو کار آورد که پشیمونمون کرد، وگرنه یدونه همزن می‌خریدیم دیگه. وقتی به مادر نگاه کردم جذبه‌اش مرا برای زنگ زدن مصمم کرد. فوری شماره‌ی نورا را گرفتم، می‌دانستم که حتما مادر راستین هم‌زن برقی دارد چون اهل کیک پختن بود. نورا با شنیدن صدایم آنقدر خوشحال شد و احوالپرسی کرد که اصلا یادم رفت برای چه به او زنگ زده‌ام. در حین حرف زدن و خوش و بش کردن دوباره نگاهم به مادر افتاد. به یکباره همه چیز یادم آمد و موضوع را با این پا اون پا کردن به نورا گفتم. از درخواستم آنقدر خوشحال شد که گفت خودش دستگاه را برایم می‌آورد و اصرارهای من هم برای رفتن خودم فایده نداشت. اولین بار بود که برای امیرمحسن تولد می‌گرفتیم. مادر از این کارها چندان خوشش نمی‌آمد. خود امیر‌محسن هم همیشه می‌گفت روز تولد که شادی ندارد. این که بفهمی یک سال دیگر از عمرت گذشته واقعا ترسناک است و غم به جانت میوفتد، مگر این که کارت خیلی درست باشد. همه نشسته بودیم و به جنب و جوش صدف نگاه می‌کردیم. پدر گفت: –دخترا پاشید شما هم یه چایی بیارید که با کیکی که عروس گلم پخته بخوریم. امینه خندید و گفت: –آقاجان حالا صبر کن ببینیم چی پخته، اصلا قابل خوردنه. امیر محسن لبش را به دندان گرفت و بلند شد و گفت: –من میرم کمکش. امینه بلند شد و امیر محسن را سرجایش نشاند. –تو بشین داداش من خودم چایی رو میریزم. بالاخره صدف با کیک وارد سالن شد و گفت: –امیدوارم خوب شده باشه. یک شمع قرمز رنگ به شکل قلب داخل یک پیاله آب گذاشته بود. آن را هم کنار کیک روی میز مقابل امیرمحسن گذاشت. از صدف پرسیدم: –چرا از این شمع‌ها خریدی؟ چطوری میخوای روی کیک بزاری؟ شمع را کمی جابجا کرد و گفت: –نمیخوام روی کیک بزارم. امیر‌محسن میگه فوت کردن شمع روز تولد نشونه‌ی خوبی نیست. بعد فندک را به دست امیرمحسن داد و با هم شمع را روشن کردند. بعد خودش شروع به دست زدن کرد و ما هم همینکار را کردیم و تبریک گفتیم. شمع همانطور تا آخر شب روشن ماند. آریا پرسید: –دایی جان چرا شمع رو فوتش نمی‌کنی؟ امیر محسن گفت: –دایی جان مگه میخوام به ملکوت اعلی بپیوندم که فوتش کنم. ان‌شاالله همیشه به طرف روشنایی میریم. از حرفش ناگهان دلم ریخت، فوت کردن شمع، تاریکی، کنار زدن نور... بلند شدم و به آشپزخانه رفتم و لیوان آبی خوردم و همانجا ایستادم. امیرمحسن خودش کیک را با همان آرامش همیشگی‌اش تقسیم کرد. صدف صدایم کرد. –اُسوه، میگم واسه نورا هم یه تیکه بزاریم؟ آخه هم‌زن برامون آورد. –اونا زیادن، یه تیکه کفافشون رو نمیده. امیرمحسن گفت: –من و صدف با هم می‌خوریم، یه تیکه بزرگ براشون میزارم. نورا خانم باید دست پخت خانم من رو بخوره ببینه چی پخته. تکه‌ایی از کیک داخل دهانم گذاشتم. خوشمزه و پفکی بود. امینه گفت: –داداش ببخشید کادو برات نگرفتیم، صدف نگفت واسه چی قراره مهمونی بده. امیرمحسن گفت: –خواهر من هیچ وقت کار بی‌دلیل نکن. واسه چی می‌خواستی کادو بخری؟ –وا! تولد همه میخرن دیگه. صدف خندید. –وای امینه، تو هنوز داداشت رو نشناختی؟ مگه من کادو براش خریدم؟ همین چند روز پیش که تولد خواهرم بود می‌خواستم براش کادو بخرم یه دلیل نتونستم واسه امیرمحسن پیدا کنم که چرا ما تولدها واسه هم کادو می‌خریم. امینه گفت: –راستش من فکر نکنم هیچ وقت داداشم رو بشناسم، خب تولد کادو میخرن طرف خوشحال بشه دیگه. رو به امینه گفتم: –واسه خوشحال کردن که خوبه، منظور امیرمحسن اینه که کادو خریدن روز تولد دلیلی نداره، مثلا واسه طرف چون به دنیا امده جایزه خریدی؟ چیزی که دست هیچ آدمی نیست. #ادامه‌دارد...

💛💜💛💜💛💜 #عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند🕰 #نویسنده_لیلا‌فتحی‌پور #پارت119 درحال شستن فنجانها بودم که صدف گفت: –اُسوه بیا این هم زن برقی نورا خانم رو ببر، شستم و خشکش کردم. کیکشونم گذاشتم داخل این ظرف بلور، به نظرت خوبه؟ نگاهی به ساعت انداختم. –بد نباشه این وقت شب؟ صدف ظرف را جلوی چشممم گرفت. –خوبه؟ با سرم جواب مثبت دادم. –خب یه زنگ بهش بزن ازش بپرس. نگاهی به امینه انداختم. –راست میگه خب، البته نورا صدات رو بشنوه ها از خوشحالی میگه ما تاصبح بیداریم. اخم کردم. –برو بابا توام، توهم زدی. امینه گفت: –جدی میگم، اون روزا که بیمارستان بودی فهمیدم، من که خواهرت بودم به اندازه‌ی اون بی‌تابی نمی‌کردم. به نورا که زنگ زدم گفت: –اتفاقا تو حیاط نشستیم با این چایی که کنار دستمه کیک خیلی می‌چسبه. حالا دیگر اصلا نمیشد کیک را نبرم. فوری آماده شدم. صدف نایلون را دستم داد و پرسید: –زنگ زدی چی گفت؟ –گفت تو حیاط نشستیم منتظریم کیک بیاری با چایمون بخوریم. برم تا چاییشون سرد نشده. صدف خندید. امینه گفت: –دیدی گفتم. میخوای آریا رو همراهت بفرستم؟ –نه بابا، مگه کجا میخوام برم، کوچه پشتیه دیگه. کوچه‌ی ما روشن بود هم به خاطر تیر چراغ برق هم به خاطر نور پردازیهایی که ساختمانهای تازه ساخته شده انجام داده بودند. ولی کوچه‌ایی که خانه‌ی راستین در آن قرار داشت تاریک‌تر بود چون اکثر خانه‌ها هنوز بافت قدیمیشان را حفظ کرده بودند. زنگ خانه‌شان را فشار دادم و منتظر ماندم. صدایشان از حیاط می‌آمد. انگار همگی در حیاط جمع بودند. از بین آن سرو صدا تشخیص صدای راستین برایم سخت نبود که انگار رو به نورا گفت: –من باز می‌کنم. شاید هم گوش من فقط صدای او را می‌شنید. صدای قدمهایش که به طرف در می‌آمد با ضربان قلبم هم آهنگ و یکصدا شده بودند. وقتی پشت در ایستاد انگار تپش قلب من هم متوقف شد. چفت در را عقب کشید. شبیه کشیدن کمان برای تیر انداختن. مطمئنم هدفش من نبودم ولی چشم‌هایم این اجازه را به من نمی‌دادند که در مسیر تیرش نباشم. به در چشم دوختم. جلوی در ظاهر شد و با لبخند سلام کرد. نگاهمان با هم تلاقی شد. نگاهم را از چشم‌هایش سلانه سلانه به طرف کفشهایش روانه کردم. در مسیر دیدم که یک ست ورزشی سفید و سیاه به تن دارد که خیلی برازنده‌اش است. –سلام. –بیا داخل، نورا منتظرته. نایلون رابه طرفش گرفتم. –نه، ممنون. بفرمایید. وسایل را گرفت. –دستت درد نکنه، نگاهی به داخل نایلون انداخت و پرسید: –ما هم می‌تونیم از این کیک بخوریم یا همش مال نوراست؟ –ببخشید که کمه، نوش جان. –خودت پختیش؟ –نه، نامزد امیرمحسن پخته، آخه امروز تولدش بود. –آره نورا خانم گفتن. از طرف من به امیر‌محسن تبریک بگو. –ممنون، شما هم از مامانتون و نورا خانم بابت هم‌زن برقی تشکر کنید. با اجازتون من دیگه برم. –عه، چند دقیقه صبر کن. همان لحظه نورا آمد و اصرار کرد که داخل بروم. ولی من قبول نکردم. راستین که رفته بود و وسایل را داخل گذاشته بود برگشت و پرسید: –تنها امدی؟ –بله، دوقدم راهه دیگه. رو به نورا گفت: –من میرم میرسونمش. نورا تشکر کرد. رو به راستین گفتم: –کجا بیایید؟ آخه راهی نیست. راستین بدونه توجه به حرف من دستهایش را داخل جیبش کرد و راه افتاد. چاره‌ایی نداشتم همراهی‌اش کردم. هوای تازه‌ی شهریور ماه را به ریه‌هایش فرستاد و پرسید: –از اون موقع پری‌ناز بهت زنگ نزده؟ از سوالش جا خوردم. –چطور؟ –آخه الان شروع کرده به من زنگ زدن خواستم ببینم به تو هم زنگ میزنه. –چند بار زنگ زد ولی من جوابش رو ندادم. بعدش یه چند تا هم پیام داد. با استرس به طرفم برگشت. –چی نوشته بود؟ شانه‌ایی بالا انداختم. –یه حرفهایی که ...ولش کنید، من جوابش رو ندادم. دستش را داخل موهایش کشید. –اینجوری که نمیشه، پس فردا جلوی خانوادت زنگ میزنه، بد میشه. –نه، نگران نباشید، گوشیم رو روی سکوت گذاشتم. نگاه کجی به من انداخت و لبخند زد. –تو با همه اینقدر مهربونی‌؟ از حرفش دستپاچه شدم و سرم را پایین انداختم. سرش را تکان داد و گفت: –نمی‌دونم دلیلش چیه که آدم گاهی یه چیزهایی رو نمی‌بینه. نگاهم کرد و ادامه داد: –امروز نورا خانم خیلی ازت تعریف می‌کرد، می‌گفت هنوزم خانوادت نمی‌دونن واقعا چرا تو راهی بیمارستان شدی. فکر میکنن واقعا تو حیاط ما خوردی زمین. بعد سرش را پایین انداخت و زمزمه کرد؛ –دلیل بعضی چیزها هیچ وقت معلوم نمیشه. به سر کوچه‌ی ما رسیده بودیم. ایستادم و گفتم: –دیگه خودم میرم، شما زحمت نکشید. دستهایش را روی سینه‌اش جمع کرد و همانجا ایستاد. –اینجا میمونم تا بری داخل خونه. به جلوی در خانه که رسیدم برگشتم و نگاهش کردم. درخشش چشم‌هایش را می‌دیدم و لبخندی که هنوز روی لبهایش بود. #ادامه‌دارد...

در آن لحظه آنقدر دلتنگی‌ام به قلبم چنگ زد که دیگر به هیچ چیز فکر نمی کردم. روی کاناپه دراز کشیده بود و نگاه پر اشتیاقش به من بود. ضربان قلبم چندین برابر شد. خون به صورتم جهید. می‌ترسیدم که دیگر نبینمش، اما حالا او درست روبروی من بود. جلو رفتم. صورتش استخوانی و ریشهایش بلند شده بود. خدای من باورم نمیشد این مرد عشق من باشد. رنگ و رویش زرد بود. چقدر لاغر شده بود. اما نگاهش همان بود گرم و جذاب. نگاهمان گره‌ی سختی به هم خورده بود. نه من نگاهم را از او می‌گرفتم نه او از من. کنار کاناپه زانو زدم. با صدایی که از ناتوانی‌اش قلبم فشرده شد گفت: –چقدر خوشحالم که دوباره دیدمت. با این اشکها خرابش نکن..... لینک‌پارت‌اول رمان راستین وپری ناز و اسوه👇 ‌https://eitaa.com/hadis_eshghe/10057 🕊🦋پارتگذاری صبح ها 🦋🕊

👆👆 🦋پارت جدید و جذابمون از رمان زیبای #عبور‌زمان‌بیدارت‌می‌کند 😍❤️😍❤️😍 لینک پارت اول👇👇 https://eitaa.com/hadis_eshghe/10057 🌸🍃 . . . .

🎙 امام حسن مجتبی(عليه السلام): 🔸 تنها چيزى كه در اين #دنياى_فانى #باقى_مى_ماند، #قرآن است؛ پس قرآن را #پيشوا و #امام خود قرار دهيد تا به #راه_راست و #مستقيم_هدايت_شويد. 🔹 همانا نزديك ترين مردم به قرآن كسانى هستند كه بدان عمل كند؛ گرچه به ظاهر (آيات) آن را حفظ نكرده باشند و دورترين افراد از قرآن كسانى هستند كه به دستورات آن عمل نكنند؛ گرچه قارى و خواننده آن باشند. 📚 ارشاد القلوب، ديلمى، ص ۱۰۲. ◻️🔸◻️🔸◻️ ✴️ #روشنای_راه شماره ۳۳ 🎧 تفسیر صوتی سوره مبارکه #حمد 🎙 آیت الله #جوادی_آملی(دامت برکاته) 🔺 ثانیه های زندگی ام را با روشنای سخن خدای مهربانم، مبارک می کنم. ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🖊 بعون الله و توفیقه ❇️ اداره کل امور تربیتی‌ 📲 eitaa.com/jz_tasnim

•﷽• •هرجا ڪه دل آشوب شدید از غم دنیا رؤياۍِ دل انگیز حرم راحتِ جان است♥️🍃 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

•°جآن بھ♥️ لب آمد🌧 و جانانِ🌸 جھان!🌎 بازنگشت 🍁 . #اللھم‌عجل‌ݪوݪیڪ‌اݪفࢪج‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌💥 🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

🌸🍃• . • . • •┈┈••✾❣✾••┈┈• @hadis_eshghe •┈┈••✾❣✾••┈┈•

#الهام #پارت31 چون همین که هولش دادم یهو چرخهای صندلی روی سرامیکها لیز خورد و هر چی دستمو به هوای گرفتن لبه قفسه کشیدم رو دیوار فایده ای نداشت که نداشت ! دریغ از یه تار مو واسه آویزون شدن بهش تو این موقعیت خطیر ! تنها کاری که از دستم بر میومد رها کردن جیغ بنفشه بود ! چنان جیغی زدم که تقریبا صدای پرت شدنم تو جیغم گم شد و با مخ پرتاب شدم وسط اتاق کار!!! من که کف اتاق بودم ! پس این صداها چیه همچنان داره میاد ؟ با سختی سرمو بلند کردم و دیدم صندلی تا افتخار بده کامل پرته زمین بشه زده با اون سرعت سرسام آورش 33 تا کارتونم انداخته ! یعنی هوار تو سرم با این کار کردنم ! کارم دراومد ! یهو یادم افتاد پارسا تو اتاق رو به روییه حتما الان میاد اینجا . همین فکر کافی بود واسه اینکه در جا بشینم و شالمو که از سرم افتاده بود تند تند از دور گردنم باز کنم و بندازم سرم . کفشام کو !؟ دستم چقدر درد گرفته ! _چی شد ؟؟ خوب بودما ! تا صدای وحشت زده پارسا رو شنیدم و قیافه ترسناکش رو بالای سرم دیدم یهو یاده درد دستم افتادم باز ! میخواستم بگم چی شده که خندم گرفت ! آخه بعد از اینهمه اتفاق و رویداد شکلاته هنوز تو دهنم بود البته چسبیده بود به لپم !یعنی سماجتش تو حلقم ! چشمم افتاد به کفشام . خاک تو سرم ! یکی اینور اتاق یکی زیر میز ! خندم بیشتر شد ... یکی نبود بگه آخه خنگ الان وقته خندیدنه !؟ طرف الان فکر میکنه دیوونه شدی ! که اتفاقا همین فکرم کرد ! چون سریع نشست کنارم و تو صورتم دقیق شد ... بعدم با نگرانی گفت : میگم چی شده ؟ سرت به جایی خورد ؟ سرمو تکون دادم . از من بعید بود واقعا ! ولی دست خودم نبود وقتی فکر میکردم چجوری پخش زمین شدم خندم میگرفت .. جای ساناز خالی _ بلند شو بریم درمونگاه ... فکر کنم باید یه سی تی اسکنی چیزی بگیریم . با شنیدن اسم درمانگاه ناخوداگاه نیشم بسته شد ... اونم از ترس دکتر ! _ من خوبم . . ببخشید میخواستم اون شیرازه ها رو بردارم که صندلی لیز خورد پرت شدم پایین یه نگاهی به بالای قفسه ها کرد و گفت : آخه دختر خوب وقتی قدت نمیرسه مجبوری حرکات آکروباتیک انجام بدی ؟!خوب منو صدا میکردی تا بیارمش نه تنها نیشم بسته شده بود بلکه اخمهام هم رفت تو هم ! بچه پررو ... عوض تشکرشه ! نشسته اینجا منو مسخره میکنه _حالا چرا اخم میکنی ؟ یعنی تقصیره منه بی احتیاطی کردی از روی صندلی افتادی؟ جانم !؟ این یهو چرا انقدر لحنش صمیمی شد!؟ اومدم بحث رو عوض کنم که مثال بیشتر از این صمیمی نشه که تقریبا گند زدم با اون حرف زدنم ! ‌