از همان کودکی مقدر شد از غمت، سهم من مقرر شد بی سبب نیست گونه ام تر شد! هر چه شد از دعای مادر شد مادرم جان به اعتقادم داد "یا حسین یاحسین" یادم داد مادرم گفت: سِر مکتوب است دلِ عاشق همیشه آشوب است! گریه از عشق، فیض محبوب است درِ این خانه نوکری خوب است در حسینیه ها بزرگ شدم چقدر با شما بزرگ شدم !!! روضه هایت اگر چه سنگین ست دردها را همیشه تسکین ست چای تلخت چه قدر شیرین ست! علت دل سپردنم این ست: پدرم لقمه ی حلالم داد اشک بر ریشه ی نهالم داد حلقه بر گوش مِی فروش شدم جام غم ریخت، جرعه نوش شدم سوختم ! آه شعله پوش شدم در مُحرم علم به دوش شدم سینه زن پشتِ دسته ها رفتم از همان راه ، کربلا رفتم کربلا گفتم؛ از قلم خون رفت خون به قدر فرات و هامون رفت! خواهرت سمت خیمه محزون رفت شمر از قتلگاه بیرون رفت از سرِ خورجین که خواب افتاد پیکرت زیرِ آفتاب افتاد خواهرت دل شکسته ، دل خسته چادر صبر بر کمر بسته می رود تند و گاه آهسته روضه اش، روضه ای ست سربسته تک و تنها چه کار خواهد کرد !؟ خیمه ها را چه کار خواهد کرد !؟ #شعر_مناجات_روضه_امام_حسین_ع #وحید_قاسمی @hadithashk