رمان 🌺 #سجاده_صبر 🌺 #قسمت_چهل_سوم بعد هم طرح رو به محسن نشون داد، محسن سری تکون داد و گفت: -برای شروع کار خوبه. بعد هم نگاهی به صفحه کامپیوتر کرد و با دیدن طرح منظره غروب گفت: -اما شما داشتید این یکی رو نگاه میکردید، درسته؟ +راستش از این خیلی خوشم اومده، اما ازاونجایی که خاله سیما گفتند این طرح مال آدم خاصیه و نمیشه ریسک کرد، قبول نکردند من بزنم. محسن دستی به صورتش کشید و دوباره نگاهی به صفحه کامپیوتر کرد و گفت: - فکر میکنید از پسش بر بیاید؟ +من کارهای زیادی کردم، درسته که برای کارگاه شما تا به حال کاری انجام ندادم، اما فکر نمیکنم اون قدر سخت باشه که از پسش بر نیام. -خیلی خوب، من با خاله سیما صحبت میکنم که این طرح رو به شما بدن فاطمه با تعجب گفت: +اما ایشون راضی نبودند، دلم نمی خواد اول کار برخلاف نظر ایشون کاری کنم. -باشه، حالا ببینم اگه راضی نشد زیاد اصرار نمیکنم در تمام مدت صحبت محسن حتی یک بار هم به صورت فاطمه نگاه نمیکرد، از دلش میترسید، نه اینکه دلش با فاطمه باشه، از حسرتی که با دیدن فاطمه می خورد میترسید، حسرت اینکه اگر بیشتر تلاش میکرد شاید به دستش می آورد، اما حالا که دیگه کار از کار گذشته و یک محسن مونده و دیگه هیچی ... سهیل خسته و اخمو به آدمهای رنگاوارنگی که از روی خط کشی عابر پیاده رد میشدند نگاه میکرد، با خودش گفت: -چقدر پشت چراغ قرمز ایستادن بد و خسته کنندست، اما چاره ای نبود، توی دنیا قوانینی هست که باید رعایتشون کرد، و الا تو میشی آدم بده دنیا، وقتی هم که شدی آدم بده دنیا، به پیروی از قانون جذب، دنیاتم میشه دنیا بده. دستمال کاغذی ای برداشت و عرق پیشونیشو پاک کرد. -کی این چراغ سبز میشه. یاد اتاق خانم فدایی زاده افتاد، احساس کرد تمام بدنش از عرق خیس شده، احساس چندش آوری داشت از تصور وقتی شیدا که رو اونجور مغرور و از خود راضی پشت میز رئیس میدید و خودش که مثل یک کارمند مفلوک بدبخت جلوش ایستاده بود. چقدر دلش میخواست همون لحظه برگه استعفاشو پرت کنه تو صورت شیدا و بگه برو به درک .... اما نمیشد، کاری که براش این همه زحمت کشیده بود رو نمی تونست به همین راحتی ول کنه و بره، اون هم حالا که تلاش‌های چندین سالش داشت جواب میداد، تازه اگر هم این کار رو میکرد، دیگه میخواست چه کاری پیدا کنه، از چه راهی پول در بیاره، مگه به همین راحتی میتونست با همین حقوق و مزایایی که اینجا میگیره جای دیگه ای کار پیدا کنه، پس باید چیکار میکرد، بین درخواست شیدا و کارش کدوم رو باید انتخاب میکرد؟ یک لحظه به ذهنش اومد چی میشد که شیدا رو دوباره صیغه کنه، مگه خود شیدا اینجوری نمی خواست؟ مگه فاطمه بهش اجازه نداده بود از راه حلال هر کاری که میخواست بکنه، مگه یک بار دیگه این کار رو نکرده بود، خوب این بارم روش، شیدا هم که قول داده بود هیچ کس چیزی نفهمه، پس چه مانعی میتونست وجود داشته باشه؟ توی همین افکار بود که موبایلش زنگ زد، بی حوصله گوشی رو برداشت و گفت: - بله. صدای شاد و پر انرژی فاطمه بود که از اون ور خط می اومد: +سلام آقا، خسته نباشی. کجایی؟ دیر کردی؟ -سلام ، تو راهم دارم میام. +زودتر بیا که بدون تو ناهار نمیچسبه، داری میای اگه سختت نیست، ماستم بخر. -باشه، امر دیگه ای نیست؟ +عرضی نیست قربان، تا اینجا میای مراقب خودت باش بعد هم خیلی شیرین خندید و خداحافظی کرد. #این_داستان_ادامه_دارد... #بنیاد_حامیان_خانواده_کاشان @hamianekhanevade