eitaa logo
حامیان انقلاب
297 دنبال‌کننده
20.3هزار عکس
14.4هزار ویدیو
836 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
❁ـ﷽ـ❁ امروز جلسه‌ای بودم در وزارت بهداشت، درباره طرح تکامل کودکی (به عنوان دانشجو در جلسه شرکت داشتم) اینکه این طرح همه چیزش خوبه یا نه، بماند اما کلیت و مقدمه ش اینکه باید برای داشتن انسان های سالم در آینده، به کودکی اونها توجه کرد. این کودکی، از لحظه لقاح (و خب حتی پیش از اون) آغاز میشه. بیشترین رشد مغز انسان از هفته ۲۰ تا تولد هست. بعد، از تولد تا دوسالگی. و هرچی سن بالاتر میره میزان رشد مغز کمتر میشه. يعنی توجه به تکامل کودک زیر دو سالگی خیلی اهمیت داره (نظریه ۱۰۰۰ روز اول زندگی). سیناپس ها و ارتباطات بین سلول های مغزی هم در ابتدای زندگی بسیار قابل توجه هستن و تعیین کننده برای کل زندگی فرد! چیا باعث این رشد و تکامل میشه؟ محرک های محیطی. چطوریه که وقتی از یک عضله کار میکشیم، قوی و حجیم میشه؟ مغز هم همینه. وقتی ازش کار میکشیم، کارایی‌ش افزایش پیدا میکنه (تعداد سلول‌ها از تولد به بعد دیگه زیاد نمیشه اما ارتباطات بینشون شکل میگیره) حالا کاری که باید در عمل کرد برای بالابردن رشد و تکامل مغز و افزایش هوش و ادراک فرد، همین توجه به کودک و کودکی هست: - مراقبت دوران بارداری (تغذیه سالم بارداری، حرف زدن با جنین،…) - کتاب خوندن برای کودک - بازی (خصوصاً با اسباب بازی دست ساز خانگی) - حذف و کاهش screen time (= زمانی که کودک به تلویزیون یا گوشی یا رایانه یا... نگاه میکنه. چه کارتون چه بازی چه سی‌دی آموزشی!!). زیر دوسال این زمان باید «صفر» باشه (متاسفانه خانواده هایی رو می‌بینیم که جلو بچه ۹ ماهه گوشی میذارن برا غذا خوردن!!) زیر ۵ سال حدود ۱ تا ۲ ساعت. - کاهش و حذف خشونت فیزیکی و کلامی - توجه به تکامل معنوی و انتقال ارزش ها و... خلاصه، جلسه درباره تدوین این طرح بود با حضور دستگاه های مختلف (آموزش و پرورش، فرهنگ و ارشاد، بهزيستی، صداوسیما و…) هرکس از دیدگاه شغل و جایگاه خودش نکاتی گفت که خوب و قابل توجه بودن. من هم نفر آخر، دست گرفتم بالا تا صحبت کنم. گفتم: مطالب خوبی استاد ارائه فرمودند؛ تکاملی که مغز پیدا میکنه با محرک ها، سیناپس‌هایی که برقرار میشه با بازی، با ارتباطات بیرونی، با تمرین و توجه. من مادر ۵ فرزند هستم و اینجا به شما میگم اون چیزی که در بهترین بستر رو برای این محرک ها فراهم میکنه، خواهر و برادر هست! شما محرک و تقویت کننده ای بهتر از خواهر و برادر برای یک کودک پیدا نمیکنید. بازی های مداوم، ارتباطات زیاد، آموزش های بین اونها، تکلم و مکالمه های زیاد، کتاب خوندن ها با هم، حتی دعواها، همه اینها داره بچه رو مغز بچه رو شخصیت بچه رو رشد میده. و بله در کنارش آگاهی و مهارت مادر هم لازمه. اعضای جلسه به نشان تایید سر تکان می‌دادند، مخصوصاً ریاست جلسه که همراه و موافق بود. در ادامه گفتم: پس وقتی اینطور هست، ما باید اسناد و قوانین دیگه- مثل قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت- رو خیلی دقیق در این سند ببینیم و بهش توجه کنیم به عنوان اصل! هم بحث که بزرگواران اشاره کردند (دیدن کودک در بستر خانواده)، و هم بحث . يعنی یکی از راهبردهای اصلی ما برای ارتقاء تکامل کودکی، برای نمو متوازن کودکان، باید مقابله با و ترویج باشه! داشتن خواهر و برادر باشه! حمایت از خانواده چندفرزندی باشه! اگر همین جمله رو، یه سند از WHO یا یه رفرنس غربی بگه، ما میاریم اینجا و میگیم به به چه درست، چه منطقی، چه نقطه زن! اما حالا که درک و منطق خودمون داره به این موضوع دلالت میکنه، چرا نباید این نکته رو به عنوان یک راهبرد مؤثر مورد توجه و دقت قرار بدیم؟ . . آخر جلسه استادِ ارائه دهنده، خواست که بمونم و تأکید کرد این نکات درسته و باید به سمت تغییر ذائقه مردم بریم با همکاری های همه جانبه. من هم از فرصت استفاده کردم و گفتم: تو ارائه به دوران جنینی هم اشاره کردید. آرامش مادر و استرس نداشتن مادر چقد مؤثره در سلامت جنین؟ و ما چه بر سر آرامش مادر باردار آوردیم؟ اون استرسی که برخی از کادر درمان میدن به مادران باردار منافات نداره با این حرفها؟ روند غربال‌گری رو قانون اصلاح کرده اما همچنان متخصصین زنان دارن برای همه انجام میدن!! خب این کار نه علمیه نه اخلاقی! این عکس رو ببینید؛ دیشب یه خانم جوان برا من فرستاده، متخصص زنان این غربال‌گری نرمال رو ارجاع داده برا سل فری! این زن تماماً استرس و غصه بود! هزینه مالیش به کنار! اون جنین متأثر نمیشه از حالات مادر باردار؟ پس شما اینجا هم مسئولید… ✍ د. موحدی‌نیا|مادر، پزشک، دستیار تخصصی پزشکی پیشگیری و اجتماعی @hejrat_kon پی‌نوشت: منظور، تک فرزندی های هست؛ خانواده هایی که فکرمی‌کنن دارن به فرزندشون لطف و خدمت میکنن که تک فرزند نگهشون داشتن؛ تک فرزندی رو ارزش میدونن. تک و کم فرزندی های اجباری (ناباروری ثانویه) رو خود خداوند حکیم و مهربان جبران میکنه ان‌شاء‌الله 🦋
❁ـ﷽ـ❁ (بخش اول) آمارها نگران‌کننده است. انگار روی صورت عددها، یک نفر فاتحانه 👺 گذاشته تا ما را 😟😨😓 کند. عدد و رقم دادن خوب است اما ناقص است. پشت هر آمار، یک کلمه مهم وجود دارد: "چرا؟" بیایید تا چرایی این و رفتن به سمت و کاهش فرزندآوری را ما به شما و ایران بگوییم: - چون مادری ما را تحقیر کردید. مادر بودن، خانه داری، خانواده داری را به هیچ انگاشتید. دلتان خواست یکهو ارزش را بدهید به زن فلانی که پابست خانه و بچه نیست ولی عوضش فلان دانشگاه مدرک گرفته و‌ فلان اداره، کارمندی و حتی فلان بوتیک، فروشندگی می‌کند؛ عوضش درآمد دارد، درآمدی که شوهرش و شما می‌بینید و می‌توانید بشمارید! چون یادتان رفت مادری، هرچند نادیدنی، است حساس و آینده ساز. - چون در یک زمانی حس کردید وای چقدر زنها بچه می آورند، برویم جلویش را بگیریم! برنامه ریختید و کار کردید. از تبلیغات روی جلد پفک و نمک و قبض آب و برق گرفته تا قطع کوپن و بیمه بچه سوم به بعد تا عقیم کردن میلیون میلیون زن و مرد ایرانی. کردید خانواده های را. خلاف علم و عقل و شرع، با تمام توان، دو و تک فرزندی را ارزشمند جلوه دادید. در فیلم و سریال ها، بدبخت بیچاره ها چندفرزندی بودند، فرهیخته های موفق، تک فرزند. - چون به اسم توسعه و شهرسازی، هر کار دلتان خواست با خانه هایی که باید در خود جای میداد، کردید. حیاط ها را که باید ۲-۳-۴ بچه تویش بازی میکرد، محوکردید. متراژها را طوری درز گرفتید که تصور اینکه ۳-۴ بچه توی حلق مادر باشد و اعصاب برایش نگذارد، او را از فرزندآوری منصرف کند. مستأجرها را که نگو. کاری با جامعه شد که به بیش از ۲ فرزند کمتر کسی خانه می‌دهد. انصاف و رحم تان کجا رفته نسبت به خانواده هایی که هم برای سلامت و تعالی خود هم برای جامعه و آینده ، زیر بار سختی فرزنددار شدن می‌روند؟ پسفردا همین بچه‌های مایی که امروز با مال و املاک تان خردمان کردید، باید نیروی کار و علم و امنیت و رفاه شما شوند! اگر بیندیشید... - چون فکر کردید فرزندآوری فقط به دوش زنان است. مردها خودشان را کشیدند کنار. از درک نکردن جایگاه و زحمات یک مادر بگیر تا حتی سرکوفت زدن که "مگر صبح تا شب توی خانه زیر باد کولر چه کار میکنی که می‌گویی خسته ام و همدلی کن؟!" چون نفهمیدید مادر می‌خواهد. قدیم خانواده گسترده و حامی (در کنار اذیت ها!) بود. امروز زنان تنهاترند. اما هم باید دلبرترین همسر باشند، هم بانشاط ترین مادر، هم ... - چون همه این سالها متوجه نبودید باید هایی را فراهم کنید. زن هایی که بودند، بودند، حق مادر شدن نداشتند؟ باید بین تحصیل و مادری، بین اشتغال و‌ مادری، یکی را انتخاب میکردند؟ و خب معلوم است که با آن پایین کشیدن مادری از ارج و قرب حقیقی اش، انتخابشان مادر شدن نبود! مادر شوند که حتی مادرشان هم بهشان سرکوفت بزند که "بچه‌های مردم چه می‌شوند بچه ما چه شده! نشسته به آروغ گرفتن و پوشک عوض کردن!" - چون جامعه جوری با یک مادر رفتار می‌کند که انگار جُرم کرده! بیخود کرده بچه آورده، تاوانش را بدهد! نگاه های کم رحم و غیرهمدلانه به بچه و‌ مادر بچه توی مهمانی ها، جاهای کمی رسمی، حتی مسجدها ... بی تحملی نسبت به صدای بچه‌ها که صدای زندگی ست... بی اعصابیِ پدرومادربزرگها... چشم و ابرو‌آمدن و خط و‌ نشان کشیدن همه برای مادر و‌ پدر که "همین یک/دو/سه تا بس است! مبادا به سرت بزند یکی دیگر!" که البته معلوم نیست چه کسی به آنها اجازه داده که درباره شخصی ترین تصمیم آدم ها حرف بزنند! - چون در بوق و کرنا کردید بارداری برای خانم زیر ۱۸ سال و بالای ۳۵ سال یعنی حماقت! یعنی مرگ! یعنی عقب افتادگی و نفهمی! سن باروری زنان را تا شد محدود کردید. را هم برچسب کودک همسری!! زدید. هزار جور خطر هم برای حامله شدن ردیف کردید؛ خلاف علم. زایمان طبیعی را به انواع توجیه ها تبدیل کردید به سزارین. بیش از ۳ سزارین را هم گفتید خطر مرگ! این هم خلاف علم! غربالگری را اجبار کردید؛ به زنان و خانواده ها جوری در هر بارداری تا حد مرگ استرس و هزینه مالی تحمیل کردید که مبادا دیگر هوای بچه دار شدن به سرش بزند! این هم خلاف علم و استانداردهای دنیا! - چون نمی‌توانیم! نمی‌شود! رنج عظیم مگویی است. خیلی ها فکر می‌کنند بهانه می‌آوریم اما نمی‌دانند که ماه‌ها و سالهاست می‌خواهیم و نمی‌شود! دلیلش چیست؟ نمی‌دانیم. لابد از سبک زندگی غلط خودمان گرفته تا آلودگی های محیطی و... بدترش اینکه یک زوج نابارور نمی‌داند دقیقا باید قدم به قدم چه کند، کجا برود. سردرگم است و رنجور. نذر و نیاز است که می‌کند تا آغوشش میزبان یک "اَغو"ی ساده شود و چشمانش گره خورده در یک نگاه معصوم. - چون... نه اینکه اینها همه ماجرا باشد،... ادامه👇👇
بخش دوم (ادامه) نه اینکه اینها همه ماجرا باشد، نه. یا مثلا انکار کنیم که ما خودمان هم برخی متوقع تر شده ایم، نازدار تر، ضعیف تر، تر، راحت طلب تر، ناشُکر تر، کم طاقت تر، با کمتر، مصرف گرایی بیشتر، سخت‌گیری بالاتر، وسواس های عجیب، چشم و هم چشمی، قر و‌ اداهای نوپدید، نداشتن اولویت بندی، نداشتن برنامه‌ریزی، بی‌توجهی به نظام ارزشی، ... نه! ولی بی انصافی است اگر همه تقصیر به گردن زنان بیفتد! کاسه کوزه ها سر زنان بشکند! زنانی که خود قربانی اند و از و محروم شده اند. اما چه می‌شود کرد که زنان غالباً عاشق اند و جنگنده! ما زنها اگر بفهمیم که باید برای ، برای ، برای ، برای ، برای فرزندانمان جنگید، می‌جنگیم! با همه سختی‌ها به میدان می‌آییم. باهمه این زخم‌هایی که به ما زده‌ شد و میشود، با همه نامهربانی های جامعه و زمانه و حتی نزدیکترین هایمان، باز هم مادر شدن را، آن هم چندباره، خواهیم کرد. یقین داریم آیندگان، بیش از شما، ما خواهند بود و نام این نسل از زنان، این زنان غیور صبور فهیم قوی، در تاریخ خواهد درخشید... ✍ هـجرتــــــ | مادر، پزشک بله و ایتا @hejrat_kon روبیکا @dr_mother8_hejrat