🔰#نهج‌البلاغه 🔰#حکمت79 🔰#دانش_را_هرجابيابى_فراگير 🔹وَ قَالَ (علیه السلام): خُذِ الْحِكْمَةَ أَنَّى كَانَتْ؛ فَإِنَّ الْحِكْمَةَ تَكُونُ فِي صَدْرِ الْمُنَافِقِ، فَتَلَجْلَجُ فِي صَدْرِهِ حَتَّى تَخْرُجَ فَتَسْكُنَ إِلَى صَوَاحِبِهَا فِي صَدْرِ الْمُؤْمِنِ 🔺حكمت را در هر جا كه باشد فراگير، گاه در سينه منافق باشد و در آنجا آرام نگيرد تا بيرون آيدو با همانندان خود در سينه مؤمن جاى گيرد. 🔺خلاصه کلام گهربار اینکه سخنان حکمت آمیز را از هر کس باید پذیرفت حتى اگر گوینده آن منافق باشد. 🔻تعبیر به «تَلَجْلَجُ» با توجه به اینکه این واژه به معناى اضطراب و ناآرامى است اشاره به آن داردکه جایگاه کلام حکمت آمیز سینه منافق نیست، ازاین رو در آنجا پیوسته ناآرامى مى کند تا خارج شود و در جایگاهى که متناسب خود،یعنى سینه شخص مؤمن قرار گیرد. 🔺نتیجه این سخن را، از روایات مختلف معصومان(ع) شنیدیم ،که فراگیری علم و دانش هیچ محدودیتى، از نظر زمان، مکان ،مقدار تلاش و کوشش و گوینده،ندارد. 🔺 در بعضى از روایات از جمله روایتى که از امام باقر(علیه السلام) در ذیل آیه شریفه (فَلْیَنْظُرِ الاْنْسانِ إلى طَعامِهِ) آمده است که امام(ع)فرمود:منظور از طعام «دانشى است که فرا مى گیرد باید نگاه کنید از چه کسى فرا مى گیرد» بنابراین گرفتن سخن حکمت آمیز از منافق چه معنا دارد؟ 🔻درپاسخ باید گفت: گاه سخن حکمت آمیز به قدرى واضح و روشن است که از هر جا و از هر کس باشد باید آن را پذیرفت. ولى در مواردی که انسان مطالب را به اعتماد استاد فرا مى گیرد باید آن شخص ،از نظر دیانت و علمیت مورد اعتماد باشد. 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 @hamyartaali