‏آیت الله #بهجت(ره): دائم سوره "قُل هُوَاللهُ احَد" را بخوانید و ثوابش را هدیه کنید به #امام_زمان (عج) این کار،عمر شمارا با برکت می‌کند و مورد توجه خاص حضرت قرار می‌گیرید🤍 #اللهم_عجل_لوليك_الفرج ❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ 🇮🇷به کانال هر روز با شهدا بپیوندیم🇮🇷

#روایتی از 🌹شهیدی که منافقین جلو چشم پدرش سر از بدنش جدا کردند…💔 #شهیدمحمدصادق‌محمدی 🌹فرمانده لشکر شهیدی که پول نداشت و پای پیاده ۲۴ ساعت راه رفت تا به مهران رسید …🥀 #شهیدعلی‌غیوری ❤️‍🩹 شهدای ما اینگونه زندگی کردن😔 ❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ 🇮🇷به کانال هر روز با شهدا بپیوندیم🇮🇷

تا توی جمع جبهه چندتا مجرد میدید میگفت: « بروید ازدواج کنید،زندگی فقط جنگ نیست.باید یاد بگیرید برای جنگ های بعدی سرباز تربیت کنید. » #شهید_حمید‌_باکری ❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ 🇮🇷به کانال هر روز با شهدا بپیوندیم🇮🇷

🎥 حاج قاسم سلیمانی: جانِ من و همۀ شهیدان ارزش فداشدن در راه ملت را دارد. ❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ 🇮🇷به کانال هر روز با شهدا بپیوندیم🇮🇷

🦋🌸#رمان_تنها_میان_داعش

🦋🌸🦋🌸🦋 🌸🦋🌸🦋 🦋🌸🦋 🌸🦋 🦋 🌸آنچه در قسمت قبل خواندید: فقط اومده بودم از حال شما باخبر بشم. نميشه خاکريزها رو خالي گذاشت، ما با حاج قاسم قرار گذاشتيم! 🦋#قسمت_سی و نفهميدم اين چه قراري بود که قرار از قلب عباس برده و او را مشتاقانه به سمت معرکه ميکشيد. در را که پشت سرش بستم، حس کردم قلبم از قفس سينه پريد. يک ماه بي خبري از حيدر کار دلم را ساخته و اين نفسهاي بريده آخرين دارايي دلم بود که آن را هم عباس با خودش برد. پاي ايوان که رسيدم ام جعفر هنوز به کودکش شير ميداد و تا چشمش به من افتاد، دوباره تشکر کرد : خدا پدر مادرت رو بيامرزه! خدا برادر و شوهرت رو برات حفظ کنه! او دعا ميکرد و آرزوهايش همه حسرت دل من بود که شيشه چشمم شکست و اشکم جاري شد. چشمان او هم هنوز از شادي خيس بود که به رويم خنديد و دلگرمي داد : حاج قاسم و جووناي شهر مثل شير جلوي داعش وايسادن! شيخ مصطفي ميگفت سيدعلي خامنه اي به حاج قاسم گفته برو آمرلي، تا آزاد نشده برنگرد! سپس سري تکان داد و اخباري که عباس از دل غمگينم پنهان ميکرد، به گوشم رساند: بيچاره مردم سنجار! فقط ده روز تونستن مقاومت کنن. چند روز پيش داعش وارد شهر شده؛ ميگن هفت هزار نفر رو کشته، پنج هزار تا دختر هم با خودش برده! با خبرهايي که ميشنيدم کابوس عدنان هر لحظه به حقيقت نزديکتر ميشد، ناله حيدر دوباره در گوشم مي پيچيد و او از دل من خبر نداشت که با نگراني ادامه داد : شوهرم ديروز ميگفت بعد از اينکه فرمانده هاي شهر بازم امان نامه رو رد کردن، داعش تهديد کرده نميذاره يه مرد زنده از آمرلي بره بيرون! او ميگفت و من تازه ميفهميدم چرا دل عباس طوري لرزيده بود که براي ما نارنجک آورده و از چشمان خسته و بي خوابش خون ميباريد. از خيال اينکه عباس با چه دلي ما را تنها با يک نارنجک رها کرد و به معرکه برگشت، طوري سوختم که ديگر ترس اسارت در دلم خاکستر شد و اينها همه پيش غم حيدر هيچ بود. اگر هنوز زنده بود، از تصور اسارت ناموسش بيش از بلايي که عدنان به سرش مي آورد، عذاب ميکشيد و اگر شهيد شده بود، دلش حتي در بهشت از غصه حال و روز ما در آتش بود! با سرانگشتان لرزانم نارنجک را در دستم لمس کردم و از جاي خالي انگشتان حيدر در دستانم آتش گرفتم که دوباره صداي گريه يوسف از اتاق بلند شد. نگاهم به قوطي شير خشک افتاد که شايد تنها يکبار ديگر ميتوانست يوسف را سير کند. به سرعت قوطي را برداشتم تا به اتاق ببرم و نميدانستم با اين نارنجک چه کنم که کسي به در حياط زد. حس کردم عباس برگشته، نارنجک و قوطي شير خشک را لب ايوان گذاشتم و به شوق ديدار دوباره عباس، شالم را از روي نرده ايوان برداشتم. همانطور که به سمت در ميدويدم، سرم را پوشاندم و به سرعت در را گشودم که چهره خاکي رزمنده اي آينه نگاهم را گرفت. خشکم زد و لب- هاي او بيشتر به خشکي ميزد که به سختي پرسيد : حاجي خونه اس؟ گريه يوسف را از پشت سر ميشنيدم و ميديدم چشمان اين رزمنده در برابر بارش اشکهايش مقاومت ميکند که مستقيم نگاهش کردم و بيپرده پرسيدم : چي شده؟ از صراحت سوالم، مقاومتش شکست و به لکنت افتاد: بچه ها عباس رو بردن درمانگاه... گاهي تنها خوش خيالي ميتواند نفس رفته را برگرداند که کودکانه ميان حرفش پريدم : ديدم دستش زخمي شده! و کار عباس از يک زخم گذشته بود که نگاهش به زمين افتاد و صدايش به سختي بالا آمد : الان که برگشت يه راکت خورد تو خاکريز. از گريه يوسف همه بيدار شده بودند، زن عمو پشت در آمد و پيش از آنکه چيزي بپرسد، من از در بيرون رفتم. ديگر نميشنيدم رزمنده از حال عباس چه ميگويد و زن عمو چطور به هم ريخته و فقط به سمت انتهاي کوچه ميدويدم. مسير طولاني خانه تا درمانگاه را با بيقراري دويدم و وقتي رسيدم ديگر نه به قدمهايم رمقي مانده بود نه به قلبم. دستم را به نرده ورودي درمانگاه گرفته بودم و براي پيش رفتن به پايم التماس ميکردم که در گوشه حياط عباسم را ديدم. تخت هاي حياط همه پر شده و عباس را در سايه ديوار روي زمين خوابانده بودند. به قدري آرام بود که خيال کردم خوابش برده و خبر نداشتم ديگر خوني به رگهايش نمانده است. چند قدم بيشتر با پيکرش فاصله نداشتم، در همين فاصله با هر قدم قلبم به قفسه سينه کوبيده ميشد و بالاي سرش از نفس افتادم. ديگر قلبم فراموش کرده بود تا بتپد و به تماشاي عباس پلکي هم نميزد. #رمان_شهدایی 🦋#هر_روز_با_یاد_شهداء 🦋#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ ـ🦋 ـ🌸🦋 ـ🦋🌸🦋 ـ🌸🦋🌸🦋 ـ🦋🌸🦋🌸🦋

🦋🌸🦋🌸🦋 🌸🦋🌸🦋 🦋🌸🦋 🌸🦋 🦋 🦋#قسمت_سی_و_یک رگهايم همه از خون خالي شده و تواني به تنم نمانده بود که پهلويش زانو زدم و با چشم خودم ديدم اين گوشه، علقمه عباس من شده است. زخم دستش هنوز با چفيه پوشيده بود و ديگر اين جراحت به چشمم نمي آمد که همان دست از بدن جدا شده و کنار پيکرش روي زمين مانده بود. سرش به تنش سالم بود، اما از شکاف پيشاني به قدري خون روي صورتش باريده بود که دلم از هم پاشيده شد. شيشه چشمم از اشک پُر شده و حتي يک قطره جرأت چکيدن نداشت که آنچه ميديدم باور نگاهم نميشد. دلم ميخواست يکبار ديگر چشمانش را ببينم که دستم را به تمنا به طرف صورتش بلند کردم. با سرانگشتم گلبرگ خون را از روي چشمانش جمع ميکردم و زير لب التماسش ميکردم تا فقط يکبار ديگر نگاهم کند. با همين چشمهاي به خون نشسته ساعتي پيش نگران جان ما نارنجک را به دستم سپرد و در برابر نگاهم جان داد و همين خاطره کافي بود تا خانه خيالم زير و رو شود. با هر دو دستم به صورتش دست ميکشيدم و نميخواستم کسي صدايم را بشنود که نفس نفس ميزدم : عباس من بدون تو چي کار کنم؟ من بعد از مامان و بابا فقط تو رو داشتم! تورو خدا با من حرف بزن! ديگر دلش از اين دنيا جدا شده و نگران بار غمش نبودم که پيراهن صبوريام را پاره کردم و جراحت جانم را نشانش دادم : عباس ميدوني سر حيدر چه بلايي اومده؟ زخمي بود، اسيرش کردن، الان نميدونم زندهاس يا نه! هر دفعه ميومدي خونه دلم ميخواست بهت بگم با حيدر چي کار کردن اما انقدرخسته بودي خجالت ميکشيدم حرفي بزنم! عباس من دارم از داغ تو و حيدر دق ميکنم! ديگر باران اشک به ياري دستانم آمده بود تا نقش خون را از رويش بشويم بلکه يکبار ديگر صورتش را سير ببينم و همين چشمان بسته و چهره مظلومش براي کشتن دل من کافي بود. حيايم اجازه نميداد نغمه ناله هايم را نامحرم بشنود که سرم را روي سينه پُر خاک و خونش فشار ميدادم و بيصدا ضجه ميزدم. بدنش هنوز گرم بود و همين گرما باعث ميشد تا از هجوم گريه در گلو نميرم و حس کنم دوباره در آغوشش جا شده ام که ناله مردي سرم را بلند کرد. عمو از خانه رسيده بود، از سنگيني قلب دست روي سينه گرفته و قدمهايش را دنبال خودش مي- کشيد. پايين پاي عباس رسيد، نگاهي به پيکرش کرد و ديگر نالهاي برايش نمانده بود که با نفس هايي بريده نجوا ميکرد. نميشنيدم چه ميگويد اما ميديدم با هر کلمه رنگ زندگي از صورتش ميپَرد و تا خواستم سمتش بروم همانجا زمين خورد. پيکر پاره پاره عباس، عمو که از درد به خودش ميپيچيد و درمانگاهي که جز پايداري پرستارانش وسيلهاي براي مداوا نداشت. بيش از دو ماه درد غيرت و مراقبت از ناموس در برابر داعش و هر لحظه شاهد تشنگي و گرسنگي ما بودن، طاقتش را تمام کرده و شهادت عباس ديگر قلبش را از هم متلاشي کرده بود. هر لحظه بين عباس و عمو که پرستاران با دست خالي ميخواستند احيايش کنند پَرپَر ميزدم تا آخر عمو در برابر چشمانم پس از يک ساعت درد کشيدن جان داد. يک نگاهم به قامت غرق خون عباس بود، يک نگاهم به عمو که هنوز گوشه چشمانش اشک پيدا بود و دلم براي حيدر پر ميزد که اگر اينجا بود، دست دلم را ميگرفت و حالا داغ فراقش قاتل من شده بود. جهت مقام امام مجتبي را پيدا نميکردم، نفسي براي دعا نمانده بود و تنها با گريه به حضرت التماس ميکردم به فريادمان برسد. ميدانستم عمو پيش از آمدن به بقيه آرامش داده تا خبري خوش برايشان ببرد و حالا با دو پيکري که روبرويم مانده بود، با چه دلي ميشد به خانه برگردم؟ #رمان_شهدایی 🦋#هر_روز_با_یاد_شهداء 🦋#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ ـ🦋 ـ🌸🦋 ـ🦋🌸🦋 ـ🌸🦋🌸🦋 ـ🦋🌸🦋🌸🦋

🦋🌸🦋🌸🦋 🌸🦋🌸🦋 🦋🌸🦋 🌸🦋 🦋 🦋#قسمت_سی_و_دو رنج بيماري يوسف و گرگ مرگي که هر لحظه دورش ميچرخيد براي حال حليه کافي بود و مي ترسيدم مصيبت شهادت عباس، نفسش را بگيرد. عباس براي زن عمو مثل پسر و براي زينب و زهرا برادر بود و ميدانستم رفتن عباس و عمو با هم، تار و پود دلشان را از هم پاره ميکند. يقين داشتم خبر حيدر جانشان را ميگيرد و دل من بهتنهايي مرد اينهمه درد نبود که بين پيکر عباس و عمو به خاک مصيبت نشسته و در سيالب اشک دست و پا ميزدم. نه تواني به تنم مانده بود تا به خانه برگردم، نه دلم جرأت داشت چشمان منتظر حليه و نگاه نگران دخترعموها را ببيند و تأخيرم، آنها را به درمانگاه آورد. قدم-هايشان به زمين قفل شده بود، باورشان نميشد چه ميبينند و همين حيرت نگاهشان جانم را به آتش کشيد. ديدن عباس بيدست، رنگ از رخ حليه برد و پيش از آنکه از پا بيفتد، در آغوشش کشيدم. تمام تنش ميلرزيد، با هر نفس نام عباس در گلويش ميشکست و ميديدم در حال جان دادن است. زن عمو بين بدن عباس و عمو حيران مانده و رفتن عمو باورکردني نبود که زينب و زهرا مات پيکرش شده و نفسشان بند آمده بود. زن عمو هر دو دستش را روي سر گرفته و با لبهايي که به سختي تکان ميخورد حضرت زينب را صدا ميزد. حليه بين دستانم بال و پر ميزد، هر چه نوازشش ميکردم نفسش برنميگشت و با همان نفس بريده التماسم مي- کرد : سه روزه نديدمش! دلم براش تنگ شده! تورو خدا بذار ببينمش! وهمين ديدن عباس دلم را زير و رو کرده بود و ميديدم از همين فاصله چه دلي از حليه ميشکافد که چشمانش را با شانهام ميپوشاندم تا کمتر ببيند. هر روز شهر شاهد شهدايي بود که يا در خاکريز به خاک و خون کشيده ميشدند يا از نبود غذا و دارو بيصدا جان ميدادند، اما عمو پناه مردم بود و عباس يل مدافعان شهر که همه گرد ما نشسته و گريه ميکردند. مي- دانستم اين روز روشنمان است و ميترسيدم از شبهايي که در گرما و تاريکي مطلق خانه بايد وحشت خمپاره باران داعش را بدون حضور هيچ مردي تحمل کنيم. شب که شد ما زنها دور اتاق کِز کرده و ديگر نامحرمي در ميان نبود که از منتهاي جانمان ناله ميزديم و گريه ميکرديم. در سرتاسر شهر يک چراغ روشن نبود، از شدت تاريکي، شهر و آسمان شب يکي شده و ما در اين تاريکي در تنگناي غم و گرما و گرسنگي با مرگ زندگي ميکرديم. همه براي عباس و عمو عزاداري ميکردند، اما من با اينهمه درد، از تب سرنوشت حيدر هم ميسوختم و باز هم بايد شکايت اين راز سر به مهر را تنها به درگاه خدا ميبردم. آب آلوده چاه هم حريفم شده و بدنم ديگر استقامتش تمام شده بود که لحظه اي از آتش تب خيس عرق ميشدم و لحظه اي ديگر در گرماي 00 درجه آمرلي طوري ميلرزيدم که استخوانهايم يخ ميزد. زن عمو همه را جمع ميکرد تا دعاي توسل بخوانيم و اين توسل ها آخرين حلقه مقاومت ما در برابر داعش بود تا چند روز بعد که دو هليکوپتر بالاخره توانستند خود را به شهر برسانند. حالا مردم بيش از غذا به دارو نياز داشتند؛ حسابش از دستم رفته بود چند مجروح و بيمار مثل عمو مظلومانه درد کشيدند و غريبانه جان دادند. ديگر حتي شيرخشکي که هليکوپترها آورده بودند به کار يوسف نمي آمد و حالش طوري به هم ميخورد که يک قطره آب از گلوي نازکش پايين نميرفت. حليه يوسف را در آغوشش گرفته بود، دور خانه ميچرخيد و کاري از دستش برنميآمد که نااميدانه ضجه ميزد تا فرشته نجاتش رسيد. خبر آوردند فرماندهان تصميم گرفتهاند هليکوپترها در مسير برگشت بيماران بدحال را به بغداد ببرند و يوسف و حليه ميتوانستند بروند. حليه ديگر قدمهايش قوت نداشت، يوسف را در آغوش کشيدم و تب و لرز همه توانم را برده بود که تا رسيدن به هليکوپتر هزار بار جان کندم. زودتر از حليه پاي هليکوپتر رسيدم و شنيدم رزمنده اي با خلبان بحث ميکرد : اگه داعش هليکوپترها رو بزنه، تکليف اينهمه زن و بچه که داري با خودت ميبري، چي ميشه؟ شنيدن همين جمله کافي بود تا کاسه دلم ترک بردارد و از رفتن حليه وحشت کنم. #رمان_شهدایی 🦋#هر_روز_با_یاد_شهداء 🦋#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ ـ🦋 ـ🌸🦋 ـ🦋🌸🦋 ـ🌸🦋🌸🦋 ـ🦋🌸🦋🌸🦋

🦋🌸🦋🌸🦋 🌸🦋🌸🦋 🦋🌸🦋 🌸🦋 🦋 🦋#قسمت_سی_و_سه در هياهوي بيماراني که عازم رفتن شده بودند حليه کنارم رسيد، صورت پژمرده اش به شوق زنده ماندن يوسف گل انداخته و من ميترسيدم اين سفرِ آخرشان باشد که زبانم بند آمد و او مشتاق رفتن بود که يوسف را از آغوش لختم گرفت و با صدايي که از اين معجزه به لرزه افتاده بود، زمزمه کرد : نرجس دعا کن بچه ام از دستم نره! به چشمان زيبايش نگاه ميکردم، دلم ميخواست مانعش شوم، اما زبانم نمي چرخيد و او بيخبر از خطري که تهديدشان ميکرد، پس از روزها به رويم لبخندي زد و نجوا کرد : عباس به من يه باطري داده بود! گفته بود هر وقت لازم شد اين باطري رو بندازم تو گوشي و بهش زنگ بزنم! و بغض طوري گلويش را گرفت که صدايش ميان گريه گم شد : اما آخر عباس رفت و نتونستم باهاش حرف بزنم! رزمنده اي با عجله بيماران را به داخل هلي- کوپتر ميفرستاد، نگاه من حيران رفتن و ماندن حليه بود و او ميخواست حسرت آنچه از دستش رفته به من هديه کند که يوسف را محکمتر در آغوش گرفت، ميان جمعيت خودش را به سمت هليکوپتر کشيد و رو به من خبر داد : باطري رو گذاشتم تو کمد! قلب نگاهم از رفتنشان ميتپيد و ميدانستم ماندنشان هم يوسف را ميکُشد که زبانم بند دلم شد و او در برابر چشمانم رفت. هليکوپتر از زمين جدا شد و ما عزيزانمان را بر فراز جهنم داعش به اين هليکوپتر سپرده و ميترسيديم شاهد سقوط و سوختن پاره هاي تنمان باشيم که يکي از فرماندههاي شهر رو به همه صدا رساند: به خدا توکل کنيد! عمليات آزادي آمرلي شروع شده! چندتا از روستاهاي اطراف آزاد شده! به مدد اميرالمؤمنين آزادي آمرلي نزديکه! شايد هم ميخواست با اين خبر نه فقط دل ما که سرمان را گرم کند تا چشمانمان کمتر دنبال هليکوپتر بدود. من فقط زير لب صاحب الزمان را صدا ميزدم که گلوله اي به سمت آسمان شليک نشود تا لحظه اي که هليکوپتر در افق نگاهم گم شد و ناگزير يادگاري هاي برادرم را به خدا سپردم. دلتنگي، گرسنگي، گرما و بيماري جانم را گرفته بود، قدمهايم را به سمت خانه ميکشيدم و هنوز دلم پيش حليه و يوسف بود که قدمي ميرفتم و باز سرم را ميچرخاندم مبادا انفجار و سقوطي رخ داده باشد. در خلوت مسير خانه، حرفهاي فرمانده در سرم ميچرخيد و به زخم دلم نمک ميپاشيد که رسيدن نيروهاي مردمي و شکست محاصره در حاليکه از حيدرم بي خبربودم، عين حسرت بود. به خانه که رسيدم دوباره جاي خالي عباس و عمو، در و ديوار دلم را در هم کوبيد و دست خودم نبود که باز پلکم شکست و اشکم جاري شد. نميدانستم وقتي خط حيدر خاموش و خودش اسيرعدنان يا شهيد است، با هديه حليه چه کنم و با اين حال بي اختيار سمت کمد رفتم. در کمد را که باز کردم، لباس عروسم خودي نشان داد و ديگر دامادي در ميان نبود که همين لباس عروس آتشم زد. از گرما و تب خيس عرق شده بودم و همانجا پاي کمد نشستم. حليه باطري را کنار موبايلم کف کمد گذاشته بود و گرفتن شماره حيدر و تجربه حس انتظاري که روزي بهاريترين حال دلم بود، به کام خيالم شيرين آمد که دستم بي اختيار به سمت باطري رفت. در تمام لحظاتي که موبايل را روشن ميکردم، دستانم از تصور صداي حيدر ميلرزيد و چشمانم بي اراده ميباريد. انگشتم روي اسمش ثابت مانده و همه وجودم دست دعا شده بود تا معجزه اي شود و اينهمه خوش خيالي تا مغز استخوانم را ميسوزاند. کليد تماس زير انگشتم بود، دلم دست به دامن امام مجتبي شد و با رؤيايي دست نيافتني تماس گرفتم. چند لحظه سکوت و بوق آزادي که قلبم را از جا کنَد! #رمان_شهدایی 🦋#هر_روز_با_یاد_شهداء 🦋#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ ـ🦋 ـ🌸🦋 ـ🦋🌸🦋 ـ🌸🦋🌸🦋 ـ🦋🌸🦋🌸🦋

کبوتر بودند🕊️ آنها که ناگاه پرکشیدند🕊 و در آسمان به پروازی ابدی رسیدند🕊️ ✨کبوترانۍکه در یک سحرگاه،ندای رستاخیز درگوششان طنین‌افکن شدو با کوله‌بارۍاز اخلاص بر دوش، لبیک‌گوۍدعوت معبود شدند✨ #شب_و_عاقبتمون_شهدایی ❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ 🇮🇷به کانال هر روز با شهدا بپیوندیم🇮🇷

🌺آداب قبـــل از خواب🌺 🌸قبل از خواب وضــــو بگیریم 👈 ثواب شب زنده داری واز حضرت رسول صلى الله عليه و آله«هر كس با وضو بخوابد، گويى تمام شب را به عبادت احيا كرده باشد. 🌺تلاوت آیة الکرسی 🌺تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها هم قبل خواب بسیار سفارش شده : 🌸ﺧﺘـــــﻢ کردن قرآن با خواندن سه بار سوره توحید. 🌺ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻔﯿــــــﻊ ﺧﻮﺩ ﮔﺮدانیم: ﺍَﻟﻠّﻬُﻢَّ ﺻَﻞِّ ﻋَﻠَﻲ ﻣُﺤَﻤَّﺪٍ ﻭَﺍﻝِ ﻣُﺤَﻤَّﺪٍوِّ ﻋَﻠَﻲ جمیع ﺍﻻ‌َﻧْﺒِﻴﺎﺀِ ﻭَﺍﻟﻤُﺮْﺳَﻠﻴﻦ.َ 🌺 ﻣﺆﻣﻨﯿﻦ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺿﯽ ﻭ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺳﺎﺯیم : ُ ﺍَﻟﻠّﻬُﻢَّ ﺍﻏْﻔِﺮْ ﻟِﻠْﻤُﺆْﻣِﻨﻴﻦَ ﻭَﺍﻟْﻤُﺆْﻣِﻨﺎﺕِ. 🌺ﺣـــــﺞ ﻭﺍﺟﺐ ﻭ ﻋﻤـــﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺁﻭﺭیم: ﺳُﺒْﺤﺎﻥَ ﺍﻟﻠّﻪِ ﻭَ ﺍﻟْﺤَﻤْﺪُ ﻟِﻠّﻪِ ﻭَ ﻻ‌ﺍِﻟﻪَﺍِﻻ‌َّ ﺍﻟﻠّﻪُ ﻭَ ﺍﻟﻠّﻪُ ﺍَﻛْﺒَﺮُ. 🌸تلاوت 👈معوذتین (سوره ناس و فلق) 🌺آیه آخر سوره مبارکه کهف جهت بیدار شدن برای نماز شب و نماز صبح 🔹 قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا آیه ۱۱۰ سوره مبارکه کهف 🌺سوره ى تكاثر ایمنـی از عذاب قبر 🌷 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ🔹حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ🔹 كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ🔹ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ🔹كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ🔹 لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ🔹 ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ🔹 ثُمَّ لَتُسْأَلُونَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ 🌺ثواب ۳ بار تلاوت👇 برابر با خواندن ۱۰۰۰رکعت نماز یَفْعَلُ اللهُ ما یَشاءُ بِقُدْرَتِهِ، وَ یَحْكُمُ ما یُریدُ بِعِزَّتِهِ 🌺پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: هر کس آیه «شهداللّه» را در وقت خواب بخواند، خداوند هفتاد هزار فرشته به واسطه آن خلق می کند که تا روز قیامت برای او طلب آمرزش کنند. (مجمع البیان؛ ج 2/421) 🔹{آل عمران آیه «۱۸»} : 🔹شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِكَةُ وَأُولُو الْعِلْمِ قَائِمًا بِالْقِسْطِ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ❤️#هر_روز_با_یاد_شهداء ❤️#شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._ 🇮🇷به کانال هر روز با شهدا بپیوندیم🇮🇷